Ademin zihni yeni bilgilerle dolup taşarken, örümceğe karşı nasıl bir strateji uygulayacağını düşünmeye başladı. Zihnindeki bilgilerde sadece örümceğe odaklanmaya çalıştı ve kısa süre sonra artık örümceğin zayıf noktalarını biliyordu. Şu an sanki zihni bir çeşit internete bağlanmış gibiydi istediği bilgileri almak için sadece biraz düşünmesi ve ya odaklanması yetiyordu.
Kitaptan zihnine aktarılan bilgilere göre, örümceklerin zayıf noktası, karın bölgesindeki sinir ağıydı. Bu sinir ağına isabet eden bir darbe, örümceği felç edebilir ve bazen de öldürebilirdi. Adem artık kendine daha çok güveniyordu bu edindiği zihinsel kütüphane ona bu garip dünyada yaşaması için paha biçilemez bir hazine bağışlamıştı. Onu hayata bağlayacak belki biraz daha uzun dayanmasına izin verecek yepyeni bir aracı vardı, insanlığın en büyük hazinesi olan bilgi.
Adem zihninde bir plan oluşturduktan sonra bu planı bir çocuğun yeni bir şeyi keşfettiği zamanki hissettiği çocuksu bir heyecanla bunu cesura anlatmaya başladı. Ve cesurda sanki onu anlıyormuşçasına arada bir kafasını aşağı yukarı doğru sallayıp sanki onu onaylıyordu hatta planın en can alıcı kısmında kendi rolünü duyduğunda ademe lan mal mısın sen der gibi şaşırmış ve kızmış gibi bir bakış bile atmıştı.
Adem artık emindi bu köpek onu kesinlikle anlaya biliyordu, hatta sanki biraz fazla zekiydi yolculukları sırasında ademin bazen saçma sapan sakarlıklarını gördüğünde ademe sanki gülüyor hatta bazen alay edermiş gibi değişik bir şeklide sırtlanların çıkardıkları sese benzer şeklide havlıyordu. Bu durum bazen ademi kızdırsa da yine de bir yönden mutlu ediyordu, tek taraflı da olsa sohbet edebildiği bir arkadaşı vardı.
Adem ve cesur ellerinden geldiği kadar artık hazırdı. Bu hazırlık genel olarak zihinseldi aslında. Çünkü tek yapabilecekleri hazırlık zihinlerini ve kalplerini hazırlayıp girdikleri geçitten çıkıp örümcekle tekrar cesurca yüzleşmek olacaktı.
Adem ve Cesur, örümceğin inine doğru ilerlemeye başladılar. Her adımda, Adem’in kalbi göğsünden fırlayacakmış gibi atıyordu. Adrenalin damarlarında dolaşıyor, tüm bedenini saran bir gerginlik hissediyordu. Aynı zamanda cesurda adem kadar gergin görünüyordu kulakları dimdik kuyruğu havaya kalkmış bir şekilde ademi arkasından takip ediyordu. Adı cesur olsa da aslında biraz korkak bir köpekti sanki her an ademi satıp kaça bilecekmiş gibi bir havası vardı. Adem ve Cesur, örümceğin saklandığı odaya doğru ilerlediler. Adem, elindeki meşaleyi havaya kaldırarak etrafı aydınlatmaya çalıştı. Odanın ortasında, dev örümcek, karanlığın içinde onları bekliyordu. Kırmızı gözleri parıldıyor, zehirli dişlerini gıcırdatıyordu. Gözleri karanlıkta parıldıyordu ve kocaman ağızından asidik bir zehir yere damlıyor ve damladığı yeri eritiyordu.
Adem, tüm cesaretini toplayarak örümceğe doğru atıldı ve örümceğin dikkatini dağıtmak için ona taş fırlatmaya başladı. Cesur ise ademin planında ona anlattığı gibi ademe bir açıklık oluşturmak için örümceğe yakından saldırmaya başladı. Havlayarak ve örümceğin bacaklarına saldırarak onu yavaşlatmaya çalışıyordu. Cesurun ademin planında kızdığı kısım tam olarak buydu esas riski o alıyordu ademe bir açıklık yaratmak için canını tehlikeye atıyordu.
Adem bazen çok güvenilmez bulduğu bu köpeğin şuan adı gibi cesur bir biçimde plana sadık kalarak örümcekle savaşmasını izliyordu. İkisinin de hayatı ademin kritik anda örümceğin zayıflığını kullanarak onu indirmesinde yatıyordu yoksa onlar örümceği avlayamadan örümcek onları avlayacak ve bir sonraki öğününe dönüştürecekti.
Adem, bir fırsat kolluyordu, ve aradığı fırsat aniden önünde belirmişti. Cesur örümceğin bacaklarına doğru pervasızca saldırırken ademin tüm gücü ile attığı taşlardan bir kaçı örümceğin gözlerine denk gelmişti ve gözlerine gelen taşlardan kaçınmaya çalışırken yaratık dengesini kaybetmiş ve ayakları mağaranın zeminindeki sivri kayalardan birine çarpmış ve devrilmişti karın bölgesi açığa çıkmıştı.
Bun fark eden adem tüm gücüyle örümceğin karın bölgesine doğru koştu. Ademin ani hareketi örümceğin dikkatini çekmişti örümcek kendini doğrultamadan adem ona yetişmişti ve örümceğin karnına doğru bir hamle yaptı Tam o sırada, örümcek zehirli iğneleriyle kendini savunmaya çalıştı. Adem, refleks olarak kendini yere attı ve iğnelerden kurtuldu. Hemen ayağa kalktı ve tüm gücüyle örümceğin karın bölgesine şiddetli bir tekme attı. Ademin tekmesi o kadar etkili olmuştu ki ademin tekme attığı ayağı örümceğin karnından içeri girmişti.
Tabi bunda Örümceğin karnındaki zırhın daha yumuşak olması da etkili olmuştu. Tekme, tam sinir ağına isabet etmişti. Örümcek, aniden felç oldu ve yere serildi. Adem ve cesur bu fırsatı hemen değerlendirerek örümceğe saldırmaya başladılar adem örümcekle yaptıkları mücadele sırasında mağaranın bir ucuna fırlamış olan çantasına koştu ve oradaki renkli metal çubuğunu aldı ve onu örümceğin karın boşluğuna defalarca batırıp çıkardı ve sonunda örümcek mutantını öldürmeyi başardı. Adem ve Cesur, zor ama tatmin edici bir zafer kazanmışlardı.
Adem ve cesur oldukları yere yığıldılar ikisi de nefes nefeseydi ama hala içleri heyecan doluydu. İkisi de bir süre dinledikten sonra ayağa kalktı açlıkları dayanılmaz haldeydi, son enerjilerini bu savaşta harcamışlardı artık bir şeyler yemeliydiler.
Adem cesura mağaranın içinde ateş yakabilecekleri bir şeyler bulmasını söyledi ama cesur anki bunu hiç anlamamış gibi yaptı mağarada başka örümceklerin olacağında korkuyordu bu yüzden aptal ayağına yatmaya başlamıştı. Adem bunu anladı ve sinirlendi ve onu yemek vermemekle tehdit edip cesurun kıçına bir tekme attı ve onu azarlayarak kovaladı. Aç kalmaktan kokan cesur artık mecbur kaldığı için tırsa tırsa ve içinden garip sesler mırıldanarak mağaranın içini aramaya başladı. Adem bu köpeğin şuan ona sövdüğüne emindi ama kanıtlayamazdı.
Cesurun yakacak bir şeyler aramaya başladığını gören ademde tekrardan örümceğin başına geçti. Dev mutant örümcek hala korkunç görünüyordu ama açlığın verdiği cesaret daha baskın geldi ve adem bu canavarı eklem noktalarından parçalamaya başladı. Biraz yengeç veya Istakoz parçalamaya benziyordu, garip bir şeklide kolaydı. Canavar öldükten sonra kabuğunun sertliği azalmış gibiydi buda ademe onu parçalamasında kolaylık sağlıyordu.
Adem örümceği parçalamayı bitirdiği sırada cesurda ağzında bir iple bir şeyleri sürüklüyordu. Adem sürüklediği ipin ucuna baktı bu zeki köpek örümceğin kopup yere düşen ağlarından en sağlamını seçmiş ve üzerine mağarada bulduğu yanabilecek kabuk odun kurumuş çalı ne varsa hepsini koymuş ve sürükleyerek ademe getirmişti.
Adem cesurun getirdiği şeyleri alıp bir ateş yaktı ve örümcekten çıkardığı beyaz ve sulu et parçalarını çubuklara geçirip ateşte kızartmaya başladı. Et kızardıkça mağaranın içi aromatik muhteşem bir kokuyla dolmuştu. adem ve cesur farkında değildi ama ağızlarının suyu şuana akıyordu. Adem yüzeyi kıpkırmızı olmuş birkaç et parçasını ateşten alıp cesur ve kendisi arasında paylaştırdı. İkisi de tıka basa doyana kadar etten yiyebildikleri kadar yediler karınları doyduktan sonra oldukları yerde uykuya daldılar. Savaş adrenalin patlaması heyecan açlık bütün bunar onları çok yormuştu ve karınları doyduktan sonra ateşin yanında uzanıp derin bir uykuya daldılar.
Şuan farkında değillerdi ama örümcek mutantının eti ve ondan elde ettikleri enerji ademin vücudunda karın, baş ve kalp bölgesinde birikmiş olan mağaradan emdiği enerji ile birleşerek ademin vücudundan sızmaya başladı bu sızan enerji bir sis formu alıyordu ve yavaşça ademi ve cesuru da içine alarak etraflarında bir küre oluşturmaya başlamıştı. Sanki bir metamorfoz durumuna geçmiş gibiydiler.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
