-On İkinci Bölüm-

Dük dediği gibi denetleme için şehri terk etti. Lea, geri dönmesinin yaklaşık 20 gün süreceğini söyledi. O 20 gün benim için eğitim günüydü. 'Başarılı olmalısın ve evlat edinilmelisin.'

Bugün çoraplarımı da giyiyordum. 'Ah, topuğu geçmem başarılı, ama zor. Çünkü hassas kaslarımı kontrol edemedim.'

Bununla uğraştığımdan beri zaten öğlendi. Öğle yemeği vakti gelmişti. Lea'yı aramak için odadan çıktım. Eskiden onunla birlikteydim, ama bugün bir nedenden dolayı uzaktaydı. Hizmetçiler şafaktan beri dışarıdaydı.

“Konuk odalarından birine girip kalabilirsin.”

“Bebek ....... yakında ayrılacak”

Uşaklar ve hizmetçiler bir şeyi tartışmakla meşguldü. Salonun içine ve dışına çıkan çalışanların yüzleri de sertti.

'Ne?'

Gurulduma sesi duyduğumda, başımı uşağa doğru çevirdim ve yakında anladı.

“Evet, küçük hanım.”

“Ben açıw.”

"Tamam, Lea'yı çağıracağım.''

"Şimdiy gideyim.''(Şimdi gidelim.)

Uşak nazikçe gülümsedi ve elimi tuttu. Koridorda onunla birlikte yürüyordum.

"Bu ne saçmalık!"

'Ak!' Uzaklarda yüksek sesli bir bağırış vardı. Uşağın elini sıkıca tuttum. Kalbim çarpıyordu. Çok öfkeli insanlar var. Gerçekten bir şeyler olmalı.

'Ne olabilirdi?'

Bunu düşünürken, başka bir ses duydum.

"Kilisenin bir rahibi izinsiz kapıyı nasıl geçebilir?"

"Bebeği götürüp, o döndükten sonra onu eve getirecekler.''

Bu da bir işti. Dubbled kalesinin içini gözetlemek için bir bahane olabilirdi.

"Şimdilik Papa bebeğin yasal vasisi değil mi? Vasisi geldiği zaman nasıl reddedebilirsin?"

"Vasinin çocuğu almak için sahibinin iznine ihtiyacı yok."

Kiliseden mi geliyorsun? Beni almak için mi?

Linda, omuzların titriyor. Sonra uşak seslendi, "Küçük hanımefendi?" ama cevap veremedim.

Ne oluyordu?

Beni başkente götürürlerse, derhal yeniden evlat edineceğim. Ayrıca, İmparatoriçe'nin değil de, kilisenin beni seçtikleri evlat edinme yerine götürmesi daha da kötüydü. Biliyorum çünkü önceki yaşamımda duymuştum. Kilisenin tavsiye ettiği yer .....

‘Vallua.’

Vallua Dükünü hatırladığımda gözlerim öfkeyle kızardı.

***



Dubbled'deki herkes soğukkanlı bir insandır. Bunun nedeni, Dubbled’in kısa bir geçmişi olan özel öğretim yöntemiydi. Dubbled'in tek öğretimi katletmek veya katliamdır.

Şimdiki Dubbled Dükü Theodore Dubbled, Dubbled'ler tarihinin tam anlamıyla biçimlendirilmiş şekliydi.

Dük olduktan sadece birkaç yıl sonra ailesinin servetini iki katına çıkaran rakipsiz güç, his ve zeka. Bu yeteneklerle duygularını tamamen dışlayan adam, herkesin korkunç korkularını uyandırdı.

Aynı şey Theodore ile bir denetleme turuna çıkan çalışanlar ve memurlara da oldu. Yemek odası öğle boyunca sessiz kaldı.

O zaman, hafif bir mana dalgası hissettiler. Theodore ve diğer seçkin askerler gözlerini mananın kaynağına çevirdiler. Yardımcının cebi titredi.

"Ah, hayır, bu .."

Sağında oturan şövalye yardımcının bileğini tuttu.

“Kontrol edeceğim.”

Şövalye kabaca yardımcının ellerini masaya koydu.

Elinden çıkan büyülü bir araçtı ve yardımcı soğuk terler döktü.

"Bu son trend ...."

"İşle ilgili olmayan ekipmana sahip olmak yasaktır."

"Şey, yumuşak kumaş almam istendi."

Sadece bölgeden gelen özel ürünlerden yapılmış çok yumuşak bir kumaş vardı. Sonra şövalye heyecanla dolu sordu.

"Çocuğun mu var?"

“Hayır, küçük hanım için.”

"İmparatoriçenin gönderdiği kaderin çocuğu mu?"

"Evet. Çorap giymeye çalışıyor, ama zorlanıyor gibi görünüyor, bu yüzden hizmetçi daha rahat bir çorap yapmaya çalışıyor."

“Ama neden buna ihtiyacın var?”

Aniden, şövalye sihirli araca dokunmak için uzandı.

O zaman, büyülü aletten küçük bir ses çıktı ve havada bir ekran yükseldi.

[Hadi ama, küçük hanım. “Dük” demeyi deneyin.]

[Dyuk!]

[D.ü.k.!]

[Dy.u.k.!]

[Bir kere daha. 'Dük']

[Dyuk....]

Bebeğin asık suratı onun ellerini kıpırdattı.

“Ah, o ...”

"Bu nedir?"

Son zamanlarda, Dubbled hizmetçileri arasında Leblaine'nin sevimli görüntülerini veya videolarını paylaşma eğilimleri vardı.

Bu, yardımcıya ödeme yapmak için kullanılan Lea tarafından çekilen kısa bir video idi. Ona kumaşı satın aldığı için bir video göndermişti.

Yakından şövalyeler ifadelerini rahatlattı.

“Çok şirin.”

Video devam ediyordu.

[Neden bu kadar somurtkansınız?]

[Ya dyük dyük'ü teyafuy etemediyimde beyenmezse ne olur?'' (Ya Dük dükü telaffuz edemediğimde beğenmezse ne olur?)

Bütün herkes kahkahalara boğuldu. Orta yaşlı bir şövalye Theodore ile konuştu.

"Böyle sevimli bir çocuk tarafından sevilmekten dolayı mutlu olmalısınız."

"Saçmalık."

"Bebek çok sıra dışı. Üç usta bile babalarına kolayca yaklaşılamayacağını düşünüyor."

"O eşsiz bir kız."

Gürültücü bir şövalye sinsi bir görünümle sordu. "Dürüst olmak gerekirse, sevimli değil mi?"

ÇN: Yoksa yoksa promo-noveldeki kısım mı geliyorr

Theodore'un gözleri soğuktu. Sonra yine yemek salonu sessizlik oldu ve diğerleri yemek için acele ediyordu. Sevimli değil.

ÇN: Peh yanlış alarm

Kimsenin ilk başta sevimli olduğunu hiç düşünmemiştim.

Ama yardım edemem ancak gün boyu kalemde duran küçük şeyin farkına varmıştım. Boynundaki benin komik olduğunu düşünmüştüm. Kalp şeklindeydi, ancak ayakkabılarıma baktığında, cildi gerildi ve ben daha da büyüdü.

Theodore daha sonra yardımcısına ulaştı. Ağzına et sokan adama.

"Buraya gel"

"Evet?"

“İşle ilişkisi olmayan ekipmanları taşıma.”

'Saldırmak için bile değil.' diye düşündü yardımcı. Bir an için yardımcı adaletsizliğe baktı, ancak soğuk bakışların üstesinden gelemedi ve sihirli aracı avucunun üzerine koydu.

Theodore dikkatlice çantasına sihirli aleti koydu.

'Sihirli bir araca zarar verirsen, lanetleneceğine dair bir efsane var.'

Tek neden buydu.

ÇN: Kandırmaa bizi yemeyiz bunu

O zamandan beri, sadece birbirine çarpan çatal ve bıçak sesi yemek salonundaki sessizliği doldurdu. Yemeğin sonunda Sulh Yargıcı kaptanının ağzını açıldı.

"Bu arada, Dük, yakın zamanda çevrenin garip olduğunu duydum."

"Neden böyle söylüyorsun? "

"Bu bölgenin ötesinde, ateşli silahlar şiddetleniyor."

Nişancı asla bölgeye gelmez.

"Neden diğer insanların işlerini önemsemeliyim?"

“Eh, bu doğru ama çocuk kaçırma vakalarının olup olmadığını merak ediyordum.”

Sonra Nos başını salladı ve dedi

“Köle pazarına çocuk satıyorlar.”

"Büyülü veya ilahi güçleri olan bir çocuk da altın malzemesi olarak kullanılıyor. Bu korkunç bir şey."

O anda, Leblaine Theodore'un zihninde bir şeyler ortaya çıktı. 'Dyuk!' Yürürken Leblaine bir haydut tarafından kaçırılması. Köle pazarında, Leblaine'nin dükü çağırması ve gözyaşlarına boğulması.

"Birisi mülküme girmeye cesaret ederse, gitmelerine izin vermem."

"Eğer olursa....?"

"Öldürün onları."

“Önce hangi alanı temizlemeliyiz ...”

"Roxiel sınırına gidelim."

Theodore'un eli aniden durdu.

`Büyüyünce çiçek izlemeye gitmek ister mi? '

Roxiel sınırında güzel bir bahçe vardı, bu yüzden soylular sık sık dışarı çıkardı.

“Roxiel’in bahçesine iyi bakın. Etrafı iyi göstermek iyi bir fikir olurdu. ”

Düşününce, büyüdüğünde ata binmek de isteyebilir.

Roxiel sınırının ötesinde ata binmek için iyi bir yer vardı.

“Bekle, ovalar ..”

Ovanın arkasında suda oynamak için iyi bir nehir vardı. Bir tekne ile açılmak da iyidir.

"Nogis Nehri'ni de temizle."

Birisinin dilinin kaymasından sonra, şövalyelerin yüzleri, yüzlerce cinayetli silahlı çatışma yaşanacağını düşünürken solgunlaştı.

ÇN: Bize de böyle baba lazım yeminle : )

-On Üçüncü Bölüm-

Lea'nın valizimi koyduğu dolaba gittim ve mücadele ettim.

"Aman!"

Şaşırtıcı bir şekilde, Lea beni çabucak dolaptan çıkardı.

"Ne yapıyorsunuz?"

“Büyüybabayın baya veydiği çanya nerde?'' (Büyükbabanın bana verdiği çanta nerede?) 

“Bir çanta mı arıyorsunuz?”

Dükle beraber ayrılan büyükbaba bana bir zamanlar çocuk çantası getirmişti. Şeftali renginde fil şeklinde bir çantaydı.

"Çanta burada."

Lea çantayı bulup omzuna koyduğunda yüzünde meraklı bir bakışla bana baktı.

Ancak alıp kaçtım.

Lea, üzgünüm. Bu yalnız yapmam gereken bir şey.

'Çünkü kaçmaya hazırlanıyorum. '

Muhtemelen hayır, kilisenin rahipleri beni götürecek. İmparatoriçe bana bir seçim yaptırdı, ancak kilise şiddetle ısrar ederse, sanki başka bir seçeneğim yokmuş gibi yanlarında gidecektim.

Şimdilik burada kalmama izin vermeleri için hiçbir sebepleri yoktu ve dük burada olsa bile, imparatoriçeye karşı çıkardı. 'Vallua tarafından evlatlık edildiysem, kaçmak imkansız. '

Yani başkente giderken kaç, kaçabiliyorsan.

'Bu bedende tehlikeli, ama Vallua'ya gidersen istismar edilip ve öldürüleceksin.'

Umutla birini seçmeyi tercih ederim. Mutfağa girdim ve yüzümü yemek masasının üzerine koydum. Aşçı, gülümsedi ve sordu.

"Sorun nedir, küçük hanımefendi?"

''Su, lütfey.''

"Evet."

"Çok."

Çok fazla su taşırsam dökeceğimi söylerken, bir şişeye suyu koydu.

“Lütfey buyaya koy.''(Lütfen buraya koy.)

Arkamı gösterdiğimde aşçı güldü ve su şişesini çantama koydu.

'Su güvende.'

Şimdi yemek.

Yemek atıştırmalıklar atlanarak hazırlanmıştı. Ancak acil bir durumda olsam bile, hala tatlıları bırakamıyordum. Beyne en doğrudan giden şey şekerdir. Beynim büyümeyi bitirene kadar yorgun, uykulu veya açken çocuk gibi davranıyordum. Yani tatlılar olmazsa olmazlardan.

Dük'ün bana verdiği şeker odasına gittim. Çantama şeker koydum.

ÇN: Kızın şeker odası var yüzecek boyutta? Kaçınızın şeker odası var? Benim şahsen yok

'Biri çok az, değil mi?'

'İki tane hala çok az ..'

Bir tane daha.

`Ay, bununla hiçbir şey söylemeyeceğim. '

Fil her şeker koyduğumda dolgunlaştı. Fermuar kapanmıyordu. Çanta çok küçük. Halbuki sadece otuz şeker koymuştum.

Bir harita ve kıyafette koymam gerekiyor. Ve sonra ayakkabılar. Hafif çocuk ayakkabıları yakında yıpranacaktı ve uzun yolculuklar için uygun değildi. Korkarım sadece on şeker koymam gerekecek. Çantamdan şekerleri çıkardım ve odama geri döndüm.

Lea’nın gözlerine bakarken, o odayı temizlerken perdenin arkasına gizlice girdim. Sonra pencerenin kenarında gizlenmiş gümüş paraları çıkardım.

‘1,2,3,4 ......... 11’

Çalışanların bana verdiklerini toplamıştım. Hazırlıktan bitince Lea gözlerini kısarak bana baktı.

“Ne ile oynuyorsunuz?”

"Hayır!"

“Hmm.”

“Çantalarımı paketlemiyorum!”

Lea mazeret yapmak için elimi çılgınca sallarken kıkırdadı. Ama gülümsemesi hızla kayboldu. Lea nazikçe bana sarıldı.

“Sanırım gitmenize izin vermeliyim ...”

“.......”

"Daha iyi bir ortamda büyümek ve aileniz tarafından sevilmek için bir fırsat. Sizin için bu daha iyi olur."

Dudaklarımı ısırdım ve saçlarımı kıvırdım.

"Mutlu olacaksınız. Çok hoş bir insansınız ve eminim herkes sizi sevecektir."

Ancak Lea, çabucak bir şeyi silmek için gülümsedi. Mırıldanma sesi ağlamamı engelledi.

Hayır, Lea.

Beni hiç sevmiyorlar. Gitmektense kakada yüzmeyi tercih ederim!

ÇN: Evet gençler 'kaka'

Ben de öyle düşünmüştüm, ama benim için yapabileceği hiçbir şey yoktu, sadece bir hizmetçi olarak. Herhangi bir yardım Lea'nın hayatını tehlikeye atardı.

"Hadi, gidelim."

“Eung ........”

Başımı salladım ve Leah'la birlikte hizmetçilerin beklediği yere gittim. Hizmetçiler beni kanepeye oturttu.

'Bu ne?'

Diğer çalışanlar duvarın yanında durup ellerinde bir şey tutuyordu.

`Bu günlerde çok şey oluyor.'

Bu insanlar atıştırmalıklar tutuyordu. Gerçekten lezzetli atıştırmalıklardı.

Bugünün atıştırmalığı bisküvi idi. Çok lezzetli olduğu için geçen hafta sabırsızlıkla bekliyordum. Oynadığımız binicilik oyunu da eğlenceliydi.

Dubbled Dükü'nün anısına üzüldüm. Geçmiş yaşamlarımla karşılaştırıldığında, burası cennetti. Cennette yaşarken cehenneme düşmeyi düşündüğümde gözlerim sulanıyordu. Ağladığımda hizmetçiler şaşkınlıkla yanıma koşmaya başladı.

"Küçük hanımefendi, neden ağlıyorsunuz?"

“Bebeğimizi kim ağlattı? Kim yaptı bunu?"

“Kıçlarını tekmeleyeceğim!”

Lea bile endişeli bir bakışla yanağımı dokundu.

'Gidersem Lea'yı bir daha asla göremeyeceğim. '

Daha da üzülüyorum! Bağırarak ağladım. Belki de düşünmeye devam ettiğim için. Hiçbir şey üzüntümü bastıramazdı. Keşke Dubbled Dükü burada olsaydı. O zaman gitmek zorunda olmadığıma dair hafif bir umut olurdu.

Gitmeme izin vermeyebilir çünkü kiliseden nefret ediyor.

"Bebeğimiz neden ağlıyor?"

“......”

"Evet? Sorun ne?"

"Dyuk'ü özledim!"

Soğukkanlı adamı özlediğimi bile bilmiyordum. Bu bile beni kırmızı bir burunla ağlattı.

***

Kilisenin rahipleri Dubblede kalesine ulaştı. Son birkaç gündür sürekli ağlıyordum. Ilık suda banyo yaparken ağladım, atıştırmalıklar yerken ağladım ve uyurken ağladım.

Eğer bu şekilde sürüklenirsem, kesinlikle tekrar öleceğim. Gitmek korkunçtu, ölümüm haksızlıktı ve haksız olduğu için üzgündüm. Ağlamamı durduramadım çünkü neyi suçlayacağım bile belli değildi.

Hizmetçiler çok endişeli görünüyordu. Beni gördükten sonra ne yapacaklarını bilmeden bana baktılar. Dubbled’in halkının benim için aldığı birçok şey vardı.

Battaniyeler, mendiller ve atıştırmalıklar.

'Gerçekten sıcak insanlar.'

Gülen rahibi hatırladığımda, Dubbled’in halkının harika noktaları daha netleşti. Beni almaya gelen adamın boynunda keskin bir yüzük ve zincir benzeri kelepçeler vardı.

"Küçük hanımefendi, iyi misiniz?"

"Evet."

“Burada yalnız başınıza kalmak sizin için ne kadar zor olmuştur.”

“Zoy deyildi.'' (zor değildi)

"Şimdi endişelenmeyin. Sizi sevgiyle yetiştirecek birini bulduk. Vallua Dükü ünlü bir bilgindir."

Sevgiyle ne demek istiyorsun. O kötü adam bana bir sopayla bakıyor. Ayrıca, Kilise Vallua'yı tamamen seçmemişti. O zamanlar sadece kullanmak için iyi bir dost aile seçtim.

“Geymiyoyum.'' (Gelmiyorum)

"Hadi gidelim."

“Aah !!”

Elleri bana karşı sertti.

"Hadi gidelim!" dedi, kolumu çekerken. 

"Acıyoy!"

Yüksek sesle bağırdığımda, beni görmeye gelen hizmetçiler ürküyorlardı. Lea müdahale etmeye çalışırken, uşak omzunu tuttu ve başını iki yana salladı.

"Bunu yaparsanız, Tanrı tarafından lanetleneceksiniz."

Bir çocuğa söyleyebileceğiniz bir şey değildi bu. Ve zaten lanetlendim, biliyorsun. Elini atmak için başımı salladım.

"Hayır."

“Oh! Kötü kızlar kırbaç ile dövülecek! ”

Gerçekten bu sefer kolumu kaybettiğimi sanıyordum. Beni daha güçlü bir kuvvetle sürükledi. Çok acı vericiydi.

"Birkaç büyük bilim adamı üreten prestijli bir aile tarafından evlat edindiğiniz için şanslısınız, en azından minnettarlık göstermelisiniz."

Alkol kokusu. Zeminde sürüklenen bir deri kemerin görünümü. Havada deri kesme sesi.

“Jak!”

İkinci yaşamımda olduğumu hissettim. Rahip nefes nefese bana bakarken gözlerini daralttı.

“Ne-, ne. Neyin var?"

Sonra

"Ellerini kızımdan çek."

Kapının önünden çok alçak ve ürkütücü bir ses geldi.

'Kendimi boğulmuş hissediyorum ... 一

Anılarımı hatırladığımda beni gerçeğe geri getiren sesti. Dubbled Dükü beni ve rahibi böldü.

Şaşkın rahip kısa süre sonra bilincini yeniden kazandı ve Dük ile yüzleşti.

"Bebek Vallua Dükü'ne emanet edilecek."

“O zaman tekrar tartışacağız.”

"Saçma!-"

Fuşt! -

Rahip itiraz ettiğinde, Dubbled şövalyelerinin kılıçları hızla papazın boynunu işaret etti. Göz açıp kapayana kadar onlarca kılıçla çevrili rahibin yüzü morarmıştı. Fakat Dük kurnaz bir şekilde konuştu.

"Ağzını açmana asla izin vermedim."

“Ek, ... Ekselansları, ......”

Çok geçmeden dükün bakışları yavaşça inip bana ulaştı. Tam olarak, papazın sıkıca tuttuğu kırmızı ön koluma. Kuru gözlerimde her zamanki gibi küçük bir beklenti olup olmadığını merak ettim.

“Aghh!”

Kolları tuhaf bir şekilde bükülmüş olan rahip çığlık attı.

"Geri dön. Bugün itibariyle çocuk Dubbled'de olacak. Daha sonra bunun hakkında konuşmak istediğinde kalemdeki şövalyelerden daha fazlasını getirmen gerekecek."

Rahibi uzaklaştırdıktan sonra, nazikçe beni kaldırdı.

“Dyuk ......”

Hıçkıran yanaklarımı hafifçe ovalarken kaşlarını daraltıp,

"Çirkinsin."

Öyle söylesen bile. Gözyaşlarım düşmeye devam ediyordu

"Yüzünü yıkamam gerekecek."

Sırtımı okşadı, kollarına yakın tutarken. Sonra tereddüt etmeden kaleye döndü.

- Bölüm Sonu-

O kilisenin var ya bennn