-Otuz Dokuzuncu Bölüm-

Kaleyi bir arabayla terk ettim.

Baron ve Cattlea kiliseye ilahi gücümden bahsetmişti, bu yüzden ilahi gücümü tekrar test etmek için yakındaki bir kiliseye gidiyorduk.

Dük gitmemi istemedi ama Vikont Dubos onu ciddiyetle ikna etmişti.

“Çocuk, Dubbled'in seçkin ustalarının bile dayanamayacağı bir gücü kullandı. Doktorun bilmediği bir anormallik olabilir. Kilisede doğru teşhis alması gerekiyor. "

Elbette sadece benim endişelerimi değil, Dubbled ailesinin endişelerini de içeren bir ikna oldu.

Gitmeme izin vermezse, kiliseyle ilişkisi onarılamaz hale gelirdi.

ÇN: Kilise ile ilişkisini takmıyor sadece sen önemlisin anlasana!!

Her neyse, Dubos sağlığımla ilgili endişelerini dile getirdiğinde Dük gitmeme izin vermek zorunda kaldı.

Pencereden dışarı somurtkan bir yüzle bakıyordum.

[Çocuk, kötü bir ruh hali içinde olmalısın.]

'Evet.'

[Neden?]

'Cattlea'nın dediği gibi, ilahi gücüm çok fazla arttı, bu yüzden ana kiliseye sürüklenebilirim.'

[Kiliseden kurtulmamı ister misin?]

'Bunu bile yapabilir misin?!'

[İlahi gücününün tamamını kullanırsam, belki.]

Çıldırmaktansa ölmek daha iyidir. Ölürsem, en azından yeniden reenkarne olabilirim, ancak aklımı kaybedersem, ölmeyeceğim ve kilisenin deneyi olarak transfer edileceğim.

'Hayır, olumlu düşünelim.'

Tanrıça'nın Gözyaşları şu anda gittiğimiz kilisedeydi.

Onu Boone için gizlice çalabilirim. O zaman tüm ilahi gücümü kaybetmek ve delirmek konusunda endişelenmeme gerek kalmayacak.

'Tanrıça'nın gözyaşlarını bir an önce bulmalıyım.'

O sırada arabanın durduğunu düşündüm.

Gelip gelmediğimizi görmek için dışarı baktım ama yine dağlardaydık.

''Üzgünüm küçük hanım. Tekerleklerle ilgili bir sorunumuz var. "

Sonra arabanın içindeki muhafızların yüzleri korkunç bir şekilde bozuldu.

"Arabayı düzgün şekilde onarmadan mı başladınız?"

"Dün yağmur yağdı ve yol çamurluydu, bu yüzden tekerleklere çamur yapışmıştı."

Binicinin yüzü acınacak şekilde soldu.

''Sorun değil.''

Zaten dağa tırmanmak uzun zaman alacaktı, bu yüzden biraz dinlenmek istediğim bahanesiyle onları sakinleştirdim.

Ben dışarı çıkarken sayısız şövalye aynı anda ayağa kalktı.

Çok sayıda insan attığım her adımda aynı adımı attı ve ben durduğumda birlikte durdular.

Onlara baktım.

"Buraya yakın bir yerde olacağım. Herkes dinlensin.''

Tanrıçanın gözyaşlarını çalarken yakalanırsam bir kaçış yolu bulmalıydım.

''Bunun mümkün olduğunu sanmıyorum, Küçük Hanım.''

Döndüm ve bağırdım.

"Mümkün!"

"Ah, evet, Küçük Hanım."

''Ama Küçük Hanım, siz çok değerlisiniz.''

"Bu ..."

Ben bir şey söyleyemeden, muhafızlar zaten yanımda duruyordu.

''Bir kadın sizi nasıl tamamen koruyabilir?''

Başımı eğdim.

''Senden daha güçlüler mi, Lea?''

"Elbette….."

''Sen de Irie'densin * .''

İng-ÇN: Dubbled’in seçkin şövalyeleri.

"Ne?!"

Sanki onun da Irie'den olduğunu bilmiyorlarmış gibi gözleri şaşkınlıkla büyüdü.

“...!”

Nihayet vardığımızda, kış olmasına rağmen kilisenin dağları Dubbled'in bahçesi kadar yeşildi.

'Spinel ile sıcaklığı koruyorlar gibi görünüyor. Bu yer çok bağış alıyor olmalı.'

Yürürken çevreme baktım. Etraf biraz loştu çünkü güneş bulutlarla kaplıydı ama etrafa bakmak pek de zor değildi.

Lea beni rahatsız etmemek için sağ tarafta yürüdü.

O zaman olağanüstü güzel yaprakları olan bir ağaç buldum. Gözlerim büyüdü.

'Harika! Bu bir Elsa ağacı!'

Bu gerçekten değerli bir ağaçtı.

İlahi güç tüketerek büyüyen bir ağaç olduğu için, yapraklarının gizemli etkileri olmuştur.

'Yaprakları kurutup satarsam, gram başına 50 franka satabilirim!'

ÇN: Blaine yine bildiğimiz gibi

Sessizce çığlık attım ve parlak Elsa ağacına doğru koştum.

Ağaç gövdesini tutup yaprakları koparmak için ellerimi kaldırdığımda çimlerin hışırtısını duydum.

Birden bulutlar açıldı ve güneş çıktı.

Çevre aydınlanırken, güzel görünümlü sarışın bir çocuk ortaya çıktı.

"Sen…."

Pırıl pırıl parlayan sarı saçlar ve canlı yakut kırmızısı gözler. Gerçekten tanıdık geldi.

Dubbled'lere rakip olabilecek bu güzel görünüşlü çocuğu tanıyordum.

Dubbled’in üç oğluyla omuz omuza durmayı başardı. Güzel görünümü, harika fiziksel yetenekleri, manası ve hatta aile soyağacı, ülkede bir ilkti-

'Adrian Louerg.'

'Prens ile yürürken tanışmak mümkün mü ……?'

Sessizce yutkundum.

Kalbim o kadar sert çarpıyordu ki az kalsın vücudumdan fırlayacaktı.

Başka bir prens olsaydı bu kadar şaşırmazdım. Ama o Adrian'dı.

Ve şu anda burada olmamalıydı.

'Bu kış tahttan indirilecek ve saraydan atılacaktı!'

Kesinlikle yılın bu zamanında olmuştu.

Adrian'ın anne tarafından büyükbabası ve rahmetli İmparatoriçenin babası olan Marki Chatele, torununu tahta getirmek için isyan etti.

Ama başarısız olur ve Marki ölür, bu yüzden Adrian tahttan indirilir.

Ve sadece 15 yaşında, en genç kardinal olarak geri döndü.

ÇN: Kardinal, Papa'dan sonra Kilise'de en yüksek rütbeli kişi

'Gelecek değişti ...'

Ama neden?

Geleceği değiştirebilecek tek bir şey var ...

'Ben farklı bir şey yaptığımda ...'

Ama Adrian'a geleceği değiştiren ne yapabilirdim?

Marki Chatele isyanını neden başlatmadı?

Neden buradaydı?

Orada dururken kafam karıştı, burnuma bir şey çarptı.

Yukarı baktığımda havada süzülen sudan yapılmış iki küçük balık gördüm.

[Bu çocuğun gücü inanılmaz. İlahi güç tarafından yaratılan şeylere bilinç veriyor.]

Boone’nun sözlerini duydum ve ona teşekkür ettim.

Gerçekten güçlüydü. Bu nedenle, 15 yaşında, tahttan indirilen bir prens olmasına rağmen kardinal olarak görev aldı.

''Amy, Amand. Buraya geri gelin."

Adrian’ın sözleriyle, küçük balık hemen geri döndü, ama büyük balık bana bakmaya devam etti ve kuyruğunu sarkarak geri döndü. Sanki geri dönmek istemiyor gibiydi.

'Bir köpek yavrusu gibi… bir balık gibi değil.'

Böyle düşünürken bakışlarımız buluştu.

"Kim o? Bariyerime nasıl girdin? "

''Huh?''

''Elsa ağacını nasıl görebiliyorsun?''

Bir bariyer kullanarak onu görünmez mi yaptı?

'Ama ben onu neden görebildim?'

[Görünür yaptım!]

Ama öyle olsa bile, bariyere girmek imkansız olmaz mıydı?

[Ağaca gitmek istediğini sanıyordum, bu yüzden onu aştım!]

Boone neşeyle dedi.

'İstediğin her şeyi yapamazsın!'

Bir rakip birine saldırmadıkça, bariyeri aşmak çok çok kabaydı.

Bunun nedeni, bariyerin saldırı kullanımı için olmamasıydı.

Demek istediğim, hareketsiz duran birine vurmak gibiydi.

Adrian genel olarak insanlara karşı iyiydi, ama kolay bir adam değildi.

Bazı yönleri ürkütücü bir şekilde soğuktu. Özellikle ona saldıranlar için.

Bir toz zerresinin bile gitmesine asla izin vermeyecek kusursuz bir adamdı.

''Sana sordum, sen kimsin?''

İşte sorun buydu.

Eylemlerim, yakında kardinal olacak bir çocuğa tokat atıyor gibiydi. Peki ne yapmalıyım?

''Benim adım Ishak!''

Parlak bir şekilde gülümsedim.

''Isaac?''

"Evet!"

"Bu dağa sadece yetkili personel girebilir, sen nasıl girdin?"

"Uh, um, ···· Ben, ben Dubbled'lerin bir hizmetçisiyim."

Bana baktı.

İnanamayacak kadar genç görünmüş olmalıyım.

[Bu adam...Mananı kontrol ediyor. Ugh ...!]

Kontrol ediyordu çünkü akıl almaz bir şey söylemiştim.

Ve sadece Mana miktarını kontrol etmek pek de kaba bir davranış değildi.

Boone sessizleşti.

Her neyse, Adrian mana miktarını onaylamış gibiydi ve bana inandı.

Bunun nedeni, çoğu zaman manalı bir çocuğun onu başka bir kişiden çalıp kiliseye girmek için bir araç olarak kullandığı olayların meydana gelmesiydi.

Üstelik giysilerim hizmetçiler gibi gerçekten sade olduğundan daha inandırıcı idi.

"Kaderin çocuğuna hizmet etmek için hizmetçiler mi koydular?"

Adrian bana baktı ve mırıldandı.

"Evet, bu yolculuk senin için zor olmalı ... Geri dön."

"… Gidebilir miyim?''

Bariyeri kırmama rağmen mi?

Bir yetişkin bile kızgın bir öfkeyle kaşlarını çatardı.

''Çünkü bu bir kazaydı.''

Adrian bunu söyleyecek kadar gençti.

Benden dört yaş büyük, bu yüzden şu anda muhtemelen sekiz yaşındaydı. Elbette, yaklaşık 15 gün sonra Yeni Yıl Günü, bu nedenle dokuz yaşında sayılabilirdi.

'Hadi buradan gidelim.'

"Çocuk."

Geri dönmeye çalıştım ama bariyer bana çarptı!

"Ah ..."

'Boone! Eğer girmeme izin verdiysen, beni çıkarmalısın da!'

[Evlat...Her zaman istediğim gibi davranamıyorum.]

Fark etmeyen Boone usulca söyledi.

O zaman.

Adrian’ın elinde küçük bir titreşimle ince bir ışık huzmesi süzüldü.

Ve kısa süre sonra bariyerde küçük bir kapı belirdi.

Arkama baktım ve "Bunun için teşekkür ederim" dedim.

"Hoşçakal!"

Ellerimi hiçbir sorun yokmuş gibi salladım ve bariyeri terk ettim.

Uzaktan Lea'nın sesini duydum

''Nerdesin küçük hanım?''

Beni arıyordu. O sırada meydana gelen değişikliğin farkında değildim çünkü ona doğru koşarken dikkatim dağıldı.

-Bölüm Sonu-

Adrian'ın kim olduğunu tahmin edin, hadi hadi biliyorsunuz kim olduğunu

Büyük Abi ne zaman gelecek diyenlere söylüyorum Johan 72.bölümde gelecek ühüh