En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.


Onları alt etmek benim için bir seçenek değildi.

Her ne kadar duruşmanın amacı ’suikast’ olsa da, gardiyanlar görevdeyken bu neredeyse imkansızdı.

Göksel çamur bu gerçeği pek değiştirmez.

Son olarak, gülünç derecede kısa süre sınırı göz önüne alındığında...

“Fazla seçici olamazsın.”

Broş…!

Yerden bir miktar kuru odunu bir araya getirerek yaptığım yanan bir meşale.

Envanterde saklamadan önce dans eden aleve endişeyle baktım.

Envanterin nasıl çalıştığını bilmiyordum ama envanterin içindeyken meşale yanık kaldı.

Ancak bu mutlaka meşalenin yandığı anlamına gelmiyordu.

’Bunu dışarıda yapmak bana iyi para kazandırabilir.’

Bir loncaya üye olurdum ve önemli eşyaların koruyucusu, hatta nakliyeci olarak çalışırdım.

Kule bu tür becerileri ücretsiz olarak veriyordu.

’Şimdilik mevcut duruma odaklanalım.’

Beklentiden nefesimi tuttum.

Sadece bu meşaleyi fırlatmak bile tüm ormanı ateşe verir.

Bu benim aklıma gelen çılgın yöntemdi.

Eğer burası kulenin yarattığı bir yer olsaydı, ormanı ateşe vermenin sonuçları hakkında endişelenmeme gerek kalmazdı.

ve burası gerçek hayatta var olsaydı bile bekleme alanına döndüğüm sürece benim için bir önemi olmazdı.

Bazıları bunun sorumsuz olduğunu söyleyebilir ama...

Burasıyla ilgilenme sorumluluğum yoktu.

Hayatım nerede olursa olsun öncelikliydi.

Kendimi suçlu bile hissetmiyordum.

Yangın çıkardıktan sonra ayrılan orkları tek tek ayıklamam gerekecekti.

Ork ruhlarını kullanarak istatistiklerimi yükselttiğimde şefe karşı çok daha iyi bir şansım olacaktı.

Bu planı daha ayrıntılı olarak düşünebilirdim ama…

Hiçbir fark yaratmazdı.

“Bu denemenin başka çözümü yok. Tereddüt bana ne kazandıracak?”

Davanın amacının ’suikast’ olması garip olsa da dava bunu zorlaştırıyordu.

Çit çok sağlam görünüyordu ve orkların sayısı günün hangi saati olursa olsun içeri sızmayı zorlaştırıyordu.

’Suikast girişiminde başarısız olursam kaçamayacağım bile.’

İçeri sızmaya çalışmak çok fazla risk taşırdı.

Ancak yangın çıkarmak farklıydı.

’Bütün ork avcıları sabah erkenden ava çıkarlar.’

Görünüşlerinin aksine çalışkan bir türdüler.

Ork türlerinin bir özelliği de, bir kez gittikten sonra kabilelerine gün batımına kadar geri dönmemeleridir.

Güneşe baktığımızda şu anda öğlen vakti olmalı.

’Artık köylerinden yeterince uzakta olmalılar…’

Ana güç kaynakları olmadan onlarla savaşabilirdim.

Ordularının bir kısmı kaybolduğundan, onları alt etme şansım büyük ölçüde arttı.

Bu sadece tüm orkların savaşabileceği bir stereotipti.

’Aynı türdeki canavarların bile sıralaması vardır.’

İşçi orklar, savaşmaya uygun olmadıkları için işçi olarak belirlenmişti.

ve koruyucu orklar avcı ork olacak kadar iyi olmayan orklardır.

’Ön taraftaki korumaların sayısı ve çitin büyüklüğü, onlardan çok fazla olmadığını gösteriyor.’

Muhafazakar bir yaklaşımla, iki veya üç muhafız ve onların şefi olarak yalnızca bir yaşlı ork bulunmalıdır.

Avcı Derneği, bilgilerin doğru olması için en yaşlı orkun kabilenin şefi olacağını belirten resmi bir açıklama yayınladı.

Eğer askeri kuvvetlerinin büyük kısmı uzaktayken kargaşa çıkarabilirsem, onları yok etme şansım olurdu.

’Sadece sakin kalmam ve sayılarını azaltmam gerekiyor…’

Bu, savaşın gidişatını değiştirecekti.

Bu, onların kafası karışıkken en az iki veya üç orku öldürmem gerektiği anlamına geliyordu.

’Onlarla kapı girişinde savaşacak kadar güçlü değilim.’

’Gücümü en az 20’ye çıkarmam gerekiyor.’

Eğer bir orkla kafa kafaya mücadele edecek kadar gücüm olsaydı her şey çok daha sorunsuz giderdi.

Orkların bir araya gelme ihtimali vardı ama bu ihtimal düşüktü.

’Genellikle, yangınla baş edebileceklerini düşünürlerse biraz su alırlar.’

Daha sonra orkların çoğu biraz su almak için yakındaki nehre veya göle giderdi.

En meşgul orklar işçi orklardır.

ve köyden yeterince uzaklaştıklarında onları öldürmek için bu zamanı kullanabilirdim.

’Ne yaparsam yapayım ölüm riski varsa, en kesin planı seçmem gerekiyor.’

Bu, eğitimden bu yana değişmemişti.

var olabilecek ya da olmayabilecek bir çıkış aramak için etrafta koşuşturmak yerine, verilen silahla kum golemiyle savaşmayı seçtim.

Çünkü bu daha kesindi.

Tereddüt etmekten bir şeyler kaybedecek tek kişi bendim.

Öldürülmeden önce öldürmem gerekiyordu.

İleriye doğru bir adım atarken bunu aklımda tuttum.

Artık harekete geçme zamanıydı.

***

Hazırlıklarımı tamamladıktan sonra haritadaki işarete doğru ilerlemeye başladım.

Kaybedecek zaman yoktu.

Çimlerin arasında emeklerken yine yere çöktüm.

’Kendimi cennet gibi çamura buladım ama asla çok dikkatli olamam.’

Bunu yalnızca kitaplardan öğrenmiştim, bu yüzden bunu ilk kez uygulamaya koyuyordum.

Bir hata hayatıma mal olabilir.

Shieek shiek.

Bir süre sonra çimlerin ötesinde orkların sesini tekrar duydum.

Yavaşça emeklerken nefesimi sabit tuttum.

Bazen nefesimi tutarak gardiyanları izliyordum.

Bu nöbetçi orklar ne kadar güçlü olursa olsun sayıları o kadar fazla değildi.

Avcılar uzaktayken yedek olarak köyün yakınında tutuluyorlardı.

’Muhtemelen birkaç tanesi kaldığı sürece istilalarla baş edebileceklerini düşünüyorlar.’

Bu aynı zamanda ork türlerinin de bir özelliğiydi.

Avcı Birliği’ne göre nöbetçi orklar her zaman devriye gezmiyor.

’Yemek ve öğle yemeği için köye geri dönüyorlar.’

Çok uzun süre kalmazlar ama yine de yararlı bilgilerdir.

’Koruma eksikliği nedeniyle işçilerin devriyeye çıktığı durumlar var ama bu benim için önemli değil.’

İşçi orklar diğer ork türlerine göre çok daha zayıf olma eğilimindeydi.

Eğer bu muhafızlar su kaynaklarına doğru koşsaydı, ben de onlarla gizlice arkadan ilgilenmek zorunda kalırdım.

Ama ondan önce fark edilmeden gitmem ve tamamen sessiz kalmam gerekiyordu.

Sonuçta çamur yalnızca kokuyu ve görüntüyü maskeliyordu.

Bu planın en önemli kısmıydı.

“......”

Çevremi gözlemlerken tüm vücut kaslarım kasıldı.

Tam bacaklarım uykuya dalmak üzereyken…

“Şşş, şşş!”

Muhafızlardan biri diğerine el sallarken derin bir nefes aldı.

’Beni gördüler mi......?’

Savaşa hazırlanmak için içgüdüsel olarak envanterimi açtım ama yanıldığımı fark ettim.

Adım, adım.

Bitkin görünen muhafızlar esnediler ve tahta çitlere doğru geri adım attılar.

Beklediğim şey buydu.

Başka bir şansım olmayabilir.

Sessizce kalktım ve ateşe vermek için bir yer seçtim.

Uzun çimenler ve ahşap çitler yangını yaymak için mükemmeldi.

Meşaleyi envanterden çıkardım.

Brooo!

Yangın sanki kendine ait bir canı varmış gibi çimenlere yayıldı.

Daha da yaymak için onu çitlere ve yakındaki ağaçlara taşıdım.

Broooooşh.......!

Duman bir anda havayı doldurdu.

Başka bir ateş yakmak için meşaleyi diğer tarafa fırlattım.

Bunun sadece bir veya iki orku dışarı çıkaramayacak kadar fazla ateş olabileceğini düşündüm ama…

Ne yapabilirdim?

Küçükten daha büyük olması daha iyidir.

Etkilenmemiş ağaçlardan birinin arkasına saklandım ve cevaplarını bekledim.

İşçilerin bunu ortadan kaldırmak için yakında ortaya çıkması gerekiyor.

’Bu onların aceleyle durdurabilecekleri kadar küçük olmalı.’

Yayılım hızlıydı ama durdurulamayacak derecede değildi.

Kısa bir bekleyişin ardından

“Şike mi? Şieeeek!”

Çitin ötesinden panik dolu bir çığlık duydum.

Bunun ardından bir ork hızla ateşe doğru koştu.

“Nöbetçi mi?”

HAYIR.

Silahlı değildi. Bu bir işçi orktu.

“Ş-Şiek mi? Shiek, sheeeeek!”

Alevler büyüdükçe dehşet içinde baktı.

Geri alındığında, bundan sonra ne yapacağı konusunda kafası karışmış halde orada durdu.

Daha sonra.

Bunun için ilk adımlarımı attım.

Bundan daha mükemmel bir şans asla olamazdı.

’O etkili bir şekilde karşılık verebilecek bir gardiyan bile değil.’

Fazla düşünmedim ve planıma göre hareket ettim.

Arkasına doğru koşarak yeri itiyorum ve mesafeyi kapatıyorum.

Tat, tat, tat!

“Ş-shieek…?!”

Ork panik içinde arkasını döndüğünde—

Bıçakla!

“Ş-Ş-Ş-Ş-Ş-Ş-Ş-Ş-Şek, Ş-Şşt.”

Envanterimden çıkardığım kılıcı midesine sapladım.

Buna tepki vermesinin hiçbir yolu yoktu.

Ork o kadar fazla ciyaklama fırsatı bile bulamadan geriye doğru tökezledi ve sessiz çığlıklar attı.

Bazıları canavarlara sempati duyabilir ama ben bundan çok uzaktaydım.

Hayatımın mahvolması onların suçuydu.

“Al şunu, seni piç.”

Suçluluk ya da heyecan hissetmek yerine kalp atışlarım yavaşladı.

Kılıcımı doğrudan kalbine saplamak için çıkardım.

Hiç tereddüt yoktu.

“Ş…..iek.”

Ork, siyah bir sis tarafından kuşatılmadan önce zayıf bir nefes verdi.

Evet, beklediğim şey buydu.

「 Doğuştan gelen ’NecromancyF’ yeteneğinin etkinleştirilmesi 」

「 Orkun ruhunu özümsemek ister misin? ’’

’’E/H’’

Orkun cesedini ses çıkmasın diye yere koydum ve ’Y’ye bastım.

「Orkun ruhunu emdin. ’’

「 Sahip olunan ruh sayısı – 1/5 」

「 Yeterlilik %9 arttı 」

Ruhu özümsediğim anda istatistiklerle değiştirdim.

「 Esaret altındaki ruhları kullanarak istatistiklerinizi kalıcı olarak artırın. ’’

「Güç 4 arttı.」

「 Çeviklik 2 arttı. 」

「 Sahip olunan ruh sayısı – 0/5 」

Adrenalin patlaması hissettiğimde durum penceremi açtım.

’’Han Sungyeun’’

「 Güç – 16 」 「 Dayanıklılık – 11 」

「 Çeviklik – 11 」 「 Mana – 8 」

「 Doğuştan gelen yetenek – ’NecromancyF 」

「 Beceri – Hızlandırılmış Yenilenme (E+) 」

’Gücüm şu anda 20’ye yaklaşıyor.’

Dayanıklılığım ve çevikliğim de 10’u geçti ve 20’ye doğru ilerliyor.

Artık doğrudan savaşta bir orkla baş edebilmeliyim.

Ama kendimin sırtını sıvazlamam uzun sürmedi.

“Ş-şi-şeyeeeeek!”

Bu seferki tamamen silahlı bir muhafız orktu.

Ama geçen seferki gibi korkmadım.

2 ork olup olmadığından emin değildim ama o yalnız geldi.

Kendimi kutsanmış hissederek nefesimin altından bir kelime mırıldandım.

“Envanter.”

Kalkanımı çıkardım ve orkla yüz yüze durdum.

Gösteri zamanı.