Merlin, gülümsemesini olabildiğince dostça göstermeye çalışıyordu.  


Ne de olsa biraz sonra birlikte gemiye binip Ölüm Bataklığı’ndan uzaklaşacaklardı, bu da onları geçici olarak birer yol arkadaşı yapıyordu.  


Ancak Merlin daha yeni yanlış anlaşılabilecek bir açıklama yapmıştı ve bu gülümseme Alice’in gözünde son derece sapıkça ve iğrenç görünüyordu.  


Alice kaşlarını çatarak düşündü: Bu ne anlama geliyor? Çok sıcakkanlı görünüyor gibi... Acaba tetikte olmamamı mı sağlamaya çalışıyor, böylece daha sonra direnmeden itaat etmemi mi istiyor? Boşuna hayal kuruyor!  


"Sürpriz mi? Şaşırdın mı?" Merlin kendisinde gerçekten bir manyak potansiyeli olduğunu hissederek sırıttı, "Birazdan senin bedeninle çok acımasızca ve insanlık dışı şeyler yapacağım, hihihi~"  


Aslında kastettiği şey, bir kızı bir işçi (’Köle’) gibi kullanıp Orkney Boğazı’nı geçmek için kürek çektirmekti.  


Bu bir kız için gerçekten insanlık dışı bir durumdu, ancak Merlin Alice’in bir savaşçı olduğunu ve daha önce düşmanı olduğunu düşününce içi rahatladı.  


Düşmanlara karşı yumuşak davranmaya gerek yoktu. Alice’i denize atıp köpekbalıklarına yem etmemesiyle bile esirine iyi davranmış sayılırdı.  


Acımasızca mı? İnsanlık dışı mı?  


Yine beni hamile bırakmak için **mek istiyor, değil mi?  


Kahretsin! Bu sapığın amacına ulaşmasına asla izin vermeyeceğim!  


Bir fırsatını bulduğum an kılıcımla kafasını uçuracağım...!  


Alice kararını vermişti, gizlice ince kılıcının kabzasını tuttu ve ilk fırsatta Merlin’e ölümcül bir darbe indirmeyi planladı.  


"Hadi bayan, benimle gel seni zorlamak istemiyorum, bu tür şeyler zorla olunca güzelliği kayboluyor..." Merlin konuşurken Alice’e doğru uzandı ve onu sandala çekmeye çalıştı.  


Merlin’in bu küstah sözleri Alice’i daha da aşağılanmış hissettirdi.  


Merlin’in o kötü niyetli eli kendisine yaklaştıkça Alice’in yüzü korkuyla doldu ve artık öldürme arzusunu bastıramadı.  


"Bana dokunma!"  


Alice şimşek hızıyla ince kılıcını çekti ve hızla Merlin’in boğazına doğru savurdu.  


Rüzgar gibi bir hızla, tek bir hamlede saldırdı, Merlin’i öldürmeye kararlıydı!



"Hop~"  





Merlin sırıtarak parmağıyla hafifçe dokundu ve Alice’in ince kılıcını savurdu.  





Ardından elini hızla Alice’in bileğine attı, bileğini kıvırarak bu asi atı anında etkisiz hale getirdi.  





"Ah!" Alice’in bileğinden şiddetli bir acı yayıldı, soğuk terler dökerek ince kılıcını yere düşürdü. Aradaki güç farkının gerçekten çok büyük olduğunu düşündü, kendisinin hiçbir tehdit oluşturmadığını anladı.  





"Bayan, sinirlerine hakim olamıyorsun galiba. Eğer ben gerçekten acımasız bir kaçıran olsaydım, şu anda çoktan ölmüş olurdun..." Merlin alaycı bir gülümsemeyle Alice’i etkisiz hale getirmenin bir çocuğun elinden lolipopunu çalmak kadar kolay olduğunu düşündü.  





"Bırak beni! Seni sapık iblis! Asla pes etmeyeceğim!" Alice tiksinti dolu bir ifadeyle gümüş dişlerini sıktı, inatçı bir tavır takındı.  





Lanet olsun!  



Daha Ölüm Bataklığı’ndan çıkmamıştım bile ve şimdiden bana sapık diyorlar.  



Lilith’in tahmin ettiği gibi oldu, bu hiç de iyiye işaret değil... 

 



Merlin hafifçe öksürerek utancını gizlemeye çalıştı.  





"Kemiklerin sertmiş, ben de ateşli kızları severim."  





"Ha!?" Alice’in alnından bir damla soğuk ter süzüldü. Acaba daha yumuşak mı davransam? Hayır! Bu bir tuzak, eğer yumuşak davranırsam bu herif beni hemen alt eder!  





"Şu anda benim kölemsin, seni kolay kolay serbest bırakmayacağım." Merlin çaresizce gülümsedi, aslında bir kadını kaçırmak istememişti ama şu anda poposu ağrıyordu ve bir işçiye ihtiyacı vardı.  





"Seni kuduruk iblis! Kılıcımı geri ver, ölsem bile senin istediğini yapmayacağım!" Alice bileğindeki şiddetli acıya rağmen dişlerini sıkarak konuştu.  





Bu aptal kız, kafasında neler dönüyor acaba?  





Eğer onu **mek isteseydim, bu kadar laf dökmeme gerek var mıydı? 



 

Aslında kafası hiç de temiz değil, bana nasıl kuduruk iblis diyebiliyor be?