Frederic İmparatorluğu'nun eğitim alanı olan İmparatorluk Sarayı. Oradaki şövalyeler, önündeki genç adamın huzurunda nefeslerini tuttu. Hiç şüphesiz tek bakışta bile genç adam, yuvarlak gözlü yakışıklı bir adamdı. Ancak, rüzgar olmamasına rağmen, havada serbestçe uçuşan gümüş saçları onlara tuhaf bir şey hissettirdi.
Deniz rengi gözleri öfkeyle parlıyordu. 

Şövalyeler bir adım geri atarak kılıçlarını genç adama doğrulttular. Gözleri dehşet doluydu.

Başımız dertte.

Beklenmedik bir şekilde gerçekleşen büyük bir kazaydı.

Bu dünyada Üstün denen bir var. Dört Dük ailesinin her biri, her yönden üstün olan ve muazzam mana nedeniyle özel bir yeteneği olan bir kişi üretilir.

Ama aynı zamanda zayıf yönleri de vardı.

Yani, "büyülü çiçek açma" yoluyla ne kadar güç kazanılırsa, ruhları o kadar yozlaşır ve kontrolden çıkmaları o kadar çok olur.

Onları normale döndürmenin bir yolu yoktur. Sadece başka bir üstünün gelip yardım etmesini beklemek zorundaldır.

Yakında, imparatorluğun bir üstünü, İmparator, Alexandro Duncan Michelio II, genç adamı yenmek için gelecek.

O zamana kadar dayanmak zorundalar.

 '...... ama dayanabilecek miyiz?'

Onun yeri yutmak üzere.

Ter şövalyelerin sırtından aktı.
 
Sonra.

"Aman tanrım! Erkek kardeş!"

Eğitim talep ciddiyetine hiç uymayan bir sesi yankılandı.

Şövalyeler şaşkınlıkla arkaya baktılar.

Gri saçlı ve genç adamla aynı renkte gözlere sahip olan bir kız hızlı adımlarla yaklaşıyor.

Şövalyeler o kadar irkildi ki onu durdurmayı bile düşünmediler.

Daha farkına varmadan, genç kız tam önüne gitti ve iki eliyle yanağını sıktı.

"Yani! Öyle değil mi ?! Sana zaten söyledim! Aşırıya kaçma! Yapma!"

Daha sonra daha ilginç bir şey oldu.

Etrafındaki her şeyi yutmak üzere olan genç adamın kaybolmaya başladı.
Mavi parlayan göz de yavaş yavaş kayboldu ve küçük bir görüntü bıraktı.
 Işık yavaşça gözlerine döndü.

   Kızın elini yanında tutarak kasvetli bir şekilde konuştu.

"…… Üzgünüm Dalia."

   Çılgına dönen bir üstünün, aklını başka biri tarafından geri dönüş daha önce hiç görülmemişti.

  Dalia'nın yarattığı inanılmaz manzarada şövalyeler ağızlarını kapatamadılar.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kardeşini tamamen sakinleştiren Dalia içini çekti.

'Bütün bunlar ne hakkında? '

 Gecikmiş Görünen İmparator, Kardeşini durdurmak Için bir silah Yerine Bir buket ile Ortaya çıktı.

"Bu kalbimden bir hediye."

"Buna ihtiyacım yok!"

Sonra İmparator geri döndü.

'Hiç kimse işini yapmıyor ....'

 Sonra, bir adam tekrar Dalia'nın önünde durdu.
 Uzun boylu ve sağlam vücutluydu. Koyu kıvırcık saçlı ve kahverengi tenli yakışıklı bir adamdı. Bu, aynı zamanda bu imparatorluğun bir başka üstünü olan Frederick'in dört Dükalığından biri olan Artus'un evinden Meldon Artus'du.

Meldon onu duvara doğru çekti ve şefkatle dedi.

"Leydim. Sanırım karar verme zamanı geldi."

"Ne, ne karar? "

"Bu ……"

Sonra Meldon'ın omzunu itti ve Dalia'yı kabaca ondan ayırdı.

"Benimle temiz, baloya başka kiminle giderdin, Bayan Dalia?"

Mavi gözlü bir sarışındı, şovalye büyük bir dağ gibi bir fiziğe sahipti, bir pelerin ve zırh giyiyordu.
O, Blueport Dükü ailesindenLewayne Blueport'tur. Elbette o başka bir üstündü.

Dalia derin bir nefes aldı. Bu günlerde daha fazla iç çekiyordu.

"Siz ikinizle de gitmiyorum. "

Sonra ikisi, ifadelerle Dalia'ya baktı.

" Öyleyse yine Sör Cedric ile mi oldu? "

Meldon bariz bir hoşnutsuzlukla söyledi.

Cedric, İmparatorluğun ikinci prensi ve imparatorun halefidir. Dalia başını salladı.

" Hayır. "

" O zaman kim o? "



Dalia çenesini kaldırıldı. Ve gururla dedi.
 
"Bu sefer Adrisha ile gidiyorum."

"...... Ne?"
 Her ikisi de saçma bir sesle cevap verdi.

"Dalia!"

Sonra, salonun sonunda, bir kadın mutlu bir ifadeyle Dalia'ya doğru koştu Dalia'ya sarıldı ve diğer ikisine baktı.

"Bu sefer Dalia benimle gelmeye karar verdi. Başka kimseye ihtiyacı yok. "

Adrisha Beniter, Dalia'nın reankarne olduğu oyunun kahramandır.

Orijinal eser, bu çılgın üstünlerin aşırı sevgisine ve aşırı derecede aşırı derecede aşırıya kaçtı ……

'Adrisha böyle bir şeyle acı çekmediği için ...'

Dalia, işlerin nasıl olduğunu düşündü.