"…… Bu nedir?"

Hikan alnının ortasındaki kaşlarını çattı. Ona doğru adımlari da durdu.

"Seni teselli etmek için ..."

"……"

"Yani, iyi misin kardeşim?"

"B, babanın öldüğü için üzgün olmalısın ..."

Dalia kekeledi.

Önceki hayatımda okuduğum kitaptaki bir anekdot aklıma geldi.

Bir casus düşman birliklerine ve karşılaştığı bir düşmanı öldürmeye çalıştı, bunun yerine düşmana bıraktığı ekmeği verdi ve geri döndü.

İnsanlığın ne kadar yaralı olduğunu gösteren bir anekdottur.

'İnsanlık! Hikan'ın sahip oldumadığı bir şeydi! Hikan'ın düşündüğü en aptalca şeydi! O nasıl! '

Tepkisine bakılırsa, kararını değiştirdi.

"…..Ha."

Hikan şaşkınlıktan güldü. Sonra elindeki ekmeği tuttu.

'…… yere fırlatıp ezmek mi istiyorsunuz!'

O zaman plan başarılıdır.

Bana dikkat etme!

Dalia dudaklarını ısırdı ve ellerini birleştirerek ciddiyetle dört gözle bekledi.

Bunu gören Hikan'ın ifadesi karma karışık bir hal aldı. Buruşuk ekmeği elinde tuttu ve arkasına döndü.

"…… Cenaze yarın."

Sadece bu kelimeleri söyledin.

'……? Başardım mı?

Hikan gitti.

Dalia sonunda rahatladı. Ancak aynı zamanda bu evden bir kaçması ve yeni bir hayata başlamakaya başlandı.

Aniden ona sarılan dadıya bakarken şaşkınlıkla başını çevirdi.

Dalia'nın önceki hayatına dair anıları vardı. O dönem, şimdi çok daha sofistike ve karmaşık bir dünyaydı.

Tabii ki, asil bir hanımefendinin statüsünü terk edip yeni bir kimlikle yaşamanın ne kadar işlem ve para gerektireceğini biliyordu.

'Paraya ihtiyacım var.'

Elbiselerden veya mücevherlerden tasarruf etmeninde bir sınırı vardır.

Aile aşırı fakir başka, hangi soylu aile başkalarının giydiği elbiseyi giyerdi?

Mücevherlerin yeniden işlenip satılmasının ne kadar olduğu bilinmemekle birlikte, değeride düşmek zorundaydı.

Ve geriye kalan, erkek başrolün sırlarını ve bu dünyaya ne biliyordum. Bu bilginin nasıl kullanılacağı Dalia'ya kalmıştır.

Ama böyle genç bir vücutla bir şey yapmak zaten imkansızdı.

O sadece 13 yaşındaydı.

Ne yaparsam yapayım, açıkçası,% 100 görmezden gelineceğim veya aldatılacağım. Yeterince para biriktirene kadar bu malikanede kalmam gerekiyordu.

Peki şimdi ne yapabilirim? Kardeşime sürekli olarak saf görünmek ve geleceği planlamak.

Şimdilik Hikan'a konsantre olmaya karar verdi. Ve yarınki cenazeye odaklandı.
*********************
Tabut, önceden kazılmış olan çukura yavaşça girdi. Tabutun üzerine ilk toprak atan Hikan oldu.

Sırada Dalia vardı. Gözyaşı yoktu.

"Ah, zavallı hanımın ……."

Dadı, Dalia'nın yanında bir mendille gözyaşlarını silmeye devam etti.

Hikan'ın dün yaptıklarından endişe ediyor gibiydi.

"İyiyim dadı."

Bunun yerine Dalia, babanın elini sıkıca tuttu.

Dadı, Dalia'nın dingin görünümü şayanmış gibi gözyaşı döktü. Dadı, Dalia'nın bu malikanede güvenebileceği tek kişiydi.

'Dadıya sahte kimlik yapabilecek birini tanıyor mu diye sorayım mı?'

Belli ki hastalanacaktı.

Dadının akıl sağlığı için dayandı. Arkamdaki akrabaların sesini duyabiliyordum.

“……. Varis daha sadece 16 yaşım ……. "

"…… Beklendiği gibi, bizden biri…"

"…… sonra Julio…"

"…… Hayır. Nasıl bu kadar büyük bir pozisyonu alabilirim ……"

Julio, yakın zamanda lojistik işindeki başarısıyla bir merhum Dük Pesteros'un kuzenidir.

Öyle bile olsa, tavukları yumurtadan çıkmadan önce olsalar dahi kendi aralarında boyun eğmeleri komikti. 

Dedikleri gibi, Dük çok erken vefat etti ve pozisyonunu açıkta bıraktı.

Başlangıçta, Hikan'ın görevi devralması gerekiyordu, ancak 16 üçüncü sırada olması saçmaydı. Kanuni olarak unvanı devralabilmesi için yaşın olması gerekirdi ve bu zamana kadarda bir vekil gerekir.

Kanuna göre içlerinden birinin vekil olması doğruydu.

Ancak baba ile hizmetçi arasındaki konuşmadan duyduğuna göre bu akrabalar, dük olur pozisyon pozisyonlarından yararlanacak kişilerdi.

Ondan daha üst düzey bir üye olan Hikan bundan habersiz olamazdı. Belki de Dük unvanını çalmaya çalışıyordu.

Dalia, Hikan'a baktı.

Hikan toprağa gömülen tabuta bakıyordu.

"Gerçekten üzgün yoksa rol mü?" Dalia bile bunu bilemezdi.

Böyle yapılabilir el ele tutuşmamız gerekiyordu.

Saf bir kız kardeşse.

Dalia amacına sadık kalması biliyordu.

Orijinal hikayede, iyi ve sıcak kalpli insanlar aptal ve düşüncesiz insanlar olarak görüyordu.

Dalia, kaçmasının başarı oranını artırmak için de öyle görünmeliydu. Amaç, uyanıklığını olabildiğince azaltmaktı.

Dalia dikkatle Hikan'ın yanına yaklaştı ve elini tuttu. Hikan'ın elleri soğuktu. Belki Hikan ellerini sıcak tıslıyor.

"Abi"

"……"

"İyi misin?"

"…… Çocukça olma, Dalia."

Hikan soğukça cevapladü.

Ama elini çekme zahmetine girmedi. Dalia'nın elini sıkmanın can sıkıcı olduğu noktaya kadar bir sıkıntı olarak görüldüğü açıktı.

"Genç efendim, leydim, boyut söylemem gereken bir şey vardı."

Bu ses, Dalia'nın az önce duyduğu bir akrabasının sesiydi.

Hikan kısaca "Ha" dedi. İnledi ve geri döndü, kadının elini şiddetle silkti.

Dalia da aynı şeyi yaptı.

"Ne demek istiyorsun?"

Hikan'ın soğuk atmosferi yaşı ne olursa olsun herkesi korkuttu.

Adını bile hatırlayamadığı akrabası, mesafesini koruyarak zar zor konuşmayı başardı.

“Aile avukatıyla konuşuyordum ve boyut yeterince büyüyene kadar bir aile vekiline ihtiyaç düşünüyordum. Danışmanlığımızın bir sonucu olarak… ”

“ Neden aile ilişkilerimizi kendi içinde tartışıyorsunuz? Sen bir Pesteros musun? "

Hikan onu keskin bir şekilde böldü.

Adam irkildi. Hedefi vurdu. Altı üzerinde birinden bu tür eleştiriler alacağını beklemiyordu.

"Ama Hikan bir üstündü."

Tek halef üzerinde altı yaşında olsa bile, eğer üstünse, bu farklı bir hikayeydi. Sıradan insanlardan çok daha zeki ve daha acımasızdılar ve velilere ya da vekile markalar da yoktu.

Elbette, akrabalarıyla sorunsuz bir ilişki sürdüren diğer Dük aileleri nezaket için bir vekil oluştururlar.

Ancak bir sonraki Pesteros Dükü bir üstündü. Aynı zamanda en büyük kötü adamdı.

Akrabalar onun üstün olduğunu biliyor olmalılar, ama yine de kayıtsızlardı.

"Ama genç efendi! Bayan hala genç değil mi? Genç Efendi Hikan'ı bilmiyorum ama Genç Leydi Dalia'nın korunmaya ihtiyacı var. Yetişkin bir birey koruması."



Hikan'ın Dalia'nın yüzüne baktığını hissedebiliyordu. Dalia, sırtından soğuk bir ter aktığını hissetti. Onu bu şekilde kullandıklarına inanamıyordu.

Bu kötü bir işaretti. Daha önce de söylediğim gibi Hikan, başını belaya sokarsa ona bir ondan kurtulabilecek bir insandı.

Bu kadar tatlı olmak can sıkıcı olabilir ama beni öldürecek kadar nefret etmeyeceksin. Böyle bir duruma gelmeden önce kaymanın bir püf noktası vardı. 

Çev.Notu: Çevirince böyle oluyor ama ben kaçmayı kastediyor İngilizce çeviride biraz sıkıntılıydı o yüzden kusura bakmayın lütfen 

Ancak Hikan'a böyle devam etmeye devam edersem ...

Benden kurtulacak mısın?

Olmaz.

Hala on altı yaşında ve deli değildi. Yine sorunun nedenini kaldırmak çok daha iyiydi.

Dalia hızla Hikan'ın eteğinden tuttu ve arkasına saklandı.

Hikan biraz şaşkına dönmüş görünüyordu, ama şimdi bu konuyu değerlendirmenin zamanı değildi.

"Kardeşimden başka kimsenin aileme girmesinden hoşlanmıyorum."

"Ama leydim ..."

"Kardeşim benim koruyucumdur."

"Ağlamak üzere" dedi sertçe.

Hikan ve tüm yakınlarının gözleri aynı anda Dalia'ya döndü. Dalia, ölümcül oyunculuğuyla gözyaşlarını sildiğini söyledi.

"Adını ya da yüzünü bilmiyorum. Babam hala hayattayken yüzünü bir kez bile göstermedin,

Aynı zamanda ifade ince bir şekilde değişti. Hikan, akrabasının yüzü bozulduğundan mutlu görünüyordu. Yine de şanslıydı.

"Ve şimdi babamın cenazesinde. Yeri ve zamanı söyleyemez misin?"

Tekrar gözyaşlarıyla dolup titreyen bir sesle konuştuğunda, akrabalar şaşkın bir şekilde ayrıldılar.

Bu Dalia'nın zaferiydi.

'Huu, bu aklımdan bir yüktü.'

Yakında geri gelecekler, ama şimdilik bir kriz geçti.

Dalia, 'İyi bir iş yaptım, değil mi?' Diyen bir ifade ile Hikan'a baktı. Ama beklediğinin, ifadesinde görünüyordu.

"Dalia"

"Şimdi gerçekten sadece ikimiziz."

Dün söylediklerimi neden tekrarladığını anlayamadım. Yani sadece tek kişi mi olacak?

Ancak Dalia'nın yüzünü okuması için bir an olmadan dadıyı çağırdı hemen ona emanet etti ve geri döndü.