Çın. 

Güzel pembe ahşap kapı açıldığında neşeli bir zil yankılandı. Bu sinyal, mağazanın her tarafına dağılmış çalışanları düzenli bir şekilde toplamaya yetti. 

"Geri döndün. Daha önce satın aldığın oyuncak bebek nasıl? Tamire ihtiyacın olursa, lütfen onu bize bırakmaktan çekinme. Ve daha önce de bahsettiğim gibi, b-bizim mağaza sahibimiz kesinlikle p-p-prenses değil!" 

"Jenin. Yakalanacaksın gibi geliyor, bu yüzden çeneni kapatman daha iyi olur. Hoş geldin müşteri. Sergilenen herhangi bir bebeğe bakabilirsin. Ancak, eğer bu gözlerin sahibimizin üzerinde üç saniyeden fazla durursa, seni İmparatorluk Komutanlığı adına yok edeceğim, bu yüzden lütfen dikkatli ol." 

"Ah canım, Harper! Diline dikkat et! Özür dilerim, sevgili müşteri. Dikkat etmeyin ve lütfen etrafınıza bakın. Her neyse, kıyafetiniz harika görünüyor, hangi marka? Belki de o piç Joseph tarafından yapıldı? Öyle görünüyor. Bu günlerde daha iyiye gidiyor, peki, kedinin yokluğunda fareler oynayacak *. Hmph hmph. Kendi adıma konuşacak olursam, şu anda bu oyuncak mağazasının bir çalışanı olarak çalışıyorum." 

Ç.N: Kore deyiminin doğrudan çevirisi = kaplanın yokluğunda, bir tilki gelir ve mağaranın kralı gibi davranır. 

"Ugh, hepiniz kesin şunu! Bu durumda, tüm müşterileri kaybedeceğiz. Sahip, sahip! Çıkın!" 

Acil çağrıya yanıt olarak, ikinci kattan genç bir bayan aşağı koştu. 

Dükkandaki diğer bebeklerden daha güzel olan ve oyuncak bebeğe benzeyen kadının soluk yanakları kızardı. 

Ek olarak, kimsenin olmaması gereken ikinci katta bir kişi vardı. 

Hah. Tüm çalışanlar biliyormuş gibi kaşlarını çattı. Dünden beri, dünden önceki gün ve hatta dünden iki gün önce dahi yeni bir şey yoktu. 

Dalgalı pembe saçlı bir bayan, saçlarını parmaklarıyla tararken garip bir şekilde güldü ve konuştu. 

"Müşterilerin mutluluğunun dinlenebileceği bu kuruluşa hoş geldiniz." 

Bu gevşek, duvar dışı, dağınık, gizemli oyuncak dükkanı, bugün de açık olduğu gibi gizemli kapılarını yeniden açacak.