ARİA BÖLÜM 8: KÖTÜ KADIN KUM SAATİNİ ÇEVİRİR, KISIM SEKİZ
 
Kont fikrinin mantıklı olduğunu düşündü ve bu söylentilerin doğru olup olmadığını kontrol etmesi için bir hizmetçi çağırdı. Prenses gerçekten büyük miktarda kürk satın almışsa, hemen hareket etmesi gerekiyordu. O büyük bir tüccardı, ama yine de onun gibi düşük doğumlu bir çocuğa inanıyordu.
 
Aria mutlu bir şekilde gülümsedi.
 
"Bunu nereden duydun?"
 
“Hmm… Peki? Kimdi…? Uh? Bunu nereden duydum? Gerçekten duymuştum… İyi hatırlayamıyorum… ”
 
Kaynak olarak Sarah adını vermeyi düşündü, ancak yaparsa, Kont doğrudan ona sorabilirdi, bu yüzden bunu yapmaktan kaçındı. Gülümsemeye ve yaşında bir kız gibi davranmaya karar verdi ve "Çok iyi hatırlayamıyorum" dedi.
 
Sayım söylentilerin kaynağını defalarca sordu, ancak Aria sanki hatırlamaya çalışıyormuş gibi başını eğmeye devam etti.
 
O anda onun hakkında ne düşüneceği umurunda değildi. Onun sözlerine uyup kürkü satın alırsa, büyük bir kâr elde ederdi ve eğer yapmazsa, pişmanlıkla yere vururdu.
 
Hangisini seçerdi? Aria hiçbir şekilde hiçbir şey kaybetmez ve aynı zamanda Kont’un güvenini kazanırdı. Bu nedenle, Kont’un fikrini reddettiği için pişmanlık duymasını sağlamak için masum bir yüz taktı.
 
O anda Kont, Aria'nın nasıl bir çocuk olduğunu fark etti ve ifadesini sertleştirdi.
 
Kısa bir süre öncesine kadar bir şeyden memnun kalmazsa çığlık atan önemsiz bir kızdı. Bu yüzden beline bile ulaşmayan bir kızı dikkatle dinlemesi biraz utanç vericiydi. Ancak prenses hakkındaki söylentilerin doğru olması durumunda ipucunu kontrol etmeye karar verdi. Uzun sürmezdi ve şanslı olsaydı büyük ikramiyeyi kazanırdı.
 
Biraz sessizlikten sonra, konuşma yeniden başladı ve Aria'nın katılabileceği yer kalmadı. Hayır, Mielle'in aptalca cevapları ona kendi çocukluk anılarını hatırlattığında ve Kontes'i bile yabancılaştırdığında, Aria sohbete katılmayı düşünmemişti. Ancak Aria, durumdan tamamen etkilenmeyerek temiz kesilmiş etin son parçasını ağzına koydu.
 
Sonunda, son gülen kişi o olacaktı.
 
***
 
Başlangıçta başkentte birkaç gün kalacağını belirten kont, hemen ertesi gün öğle yemeği vaktinde bir iş gezisine çıkmaya hazırlandı. Aria, hizmetkarların birkaç torba kalın giysi paketlediğini gördüğünde neler olduğuna dair bir önseziye sahipti. Söylediğine inandığını düşündü.
 
Tahmin ettiği gibi kont, prensesin kürk satın aldığı bilgisini almıştı. "Kuzeyde ne satın aldınız?" Diye sormuş olsaydı, doğru cevabı alması biraz zaman alırdı, ancak "Ne satın aldınız?" Diye basitçe başladığı için yanıt almak zor olmamıştı.
 
Öğle yemeği bile yiyemeyen kont, kontesin yanağından öptüğü sırada özür dileyerek aceleyle ayrılmaya hazırlandı. Sırayla oğlunun ve kızının başlarını teker teker okşadı, sağ salim döneceğini söyledi ve sonunda Aria'ya baktı. Bakış, kendisini büyük bir iyilik olarak belirleyen bir neşe, memnuniyet ve gurur karışımıydı.
 
Kont Aria'nın saçını okşamadan önce uzandı ve Kont’un elini tuttu. Kont biraz şaşırmıştı, ama Aria'nın güvenle dönmesini söyleyen parlak sesini duyduktan sonra sevgiyle gülümsedi. Aria'nın ilk kez aldığı gerçek bir babanın gülüşüydü.
 
Aria daha sonra iç cebine sakladığı bir mendili çıkardı. Ona uzattığında Kont ne olduğunu sordu.
 
“Bu bir mendil. Nakış biraz özensiz olsa da, uzak bir yere gideceğiniz için ona ihtiyacınız olacağını düşündüm. Sağlıklı ve güvenli bir yolculuk geçirin. "
 
Mielle'in gözleri o kadar büyüdü ki daha fazla büyüyemedi.
 
‘Ona almayacağını söyle.’ İfadesinin söylediği buydu. Ancak Kont, isteğinin aksine mendili memnuniyetle kabul etti. Aria'nın şu anda Kont’a bir melek gibi göründüğü konusunda hiçbir şüphe yoktu.
 
Ayrıca nakış çok güzeldi, bu yüzden iyi bir ruh hali içinde olmasa bile kabul ederdi. Nakış o kadar harikaydı ki, on dört yaşındaki bir kızdan geldiği düşünülemezdi.
 
"Şey, nakış öğrenmeye başlayacağından ona kumaşı aldım, ama bu kadar güzel bitireceğini hiç düşünmemiştim.”
 
Bütün olayı gizleyen Kontes, Aria'nın nakışlarını Mielle ve Cain'e de gösterdi. Kimse zambak işlemesinin gerçekten güzel olduğuna itiraz edemezdi, Aria kendi kızı olduğu için değildi.
 
Mielle, ellerinin üzerine konan pürüzsüz mendile boş gözlerle baktı. Çiçeğin kokusunu yayacakmış gibi görünen güzel bir zambak canlı bir şekilde sergilendi. Gördüğü tüm nakışlardan daha zarif ve güzeldi.
 
‘Bundan daha güzel ve zarif bir şeyi gerçekten işleyebilir miyim?’
 
Gözyaşlarına boğulacağını hissetti.
 
Mielle'in böyle bir durumda olduğunu fark eden çok saf bir yüzle Aria, Mielle'e neşeyle sordu.
 
“İhtiyacın olursa sana böyle bir mendil yapabilirim Mielle. Kardeş Cain isterse, senin için de yaparım ... "
 
“Hayır, ihtiyacım yok.”
 
Cain, Aria sorusunu sormayı bitiremeden reddetti. Bu tepkiyi bekleyen Aria, gülümsemesini kaybetmeden omuzlarını silkti.
 
"Anlıyorum. O halde, sadece Mielle için bir tane yapmam gerektiği anlaşılıyor. "
 
Mielle şok yüzünden aklını yarı yarıya yitirdiği için cevap vermedi. Babası uzak bir yere iş gezisine gidiyordu ama elini bir kez bile sallamadı, her şeye boş gözlerle bakıyordu.
 
Aria, Mielle'in geçmişte yaptığı gibi gaddarca davranacağını düşünmemişti, ama onun böyle bir şok yaşamasını da beklemiyordu.
 
Şey, oldukça tatmin ediciydi.
 
***
 
Odasına dönen Aria kıkırdadı. Mielle'e en iyi işlemeli hediyeyi verecekti. Bunu yapanın kendisi olacağını hiç söylemediği için, Aria bunu Sarah'ya yaptıracaktı.
 
Elbette, Mielle her gün ona bakarken umutsuzluğa kapılırdı. Genç olduğundan bu daha da belirgin olacaktı. Aklı başına geldiğinde, bir şekilde Aria'nın üstesinden gelmek için kendi elleriyle nakış yapmayı öğrenecekti ve bunda oldukça kötü olduğunu fark ettiğinde kesinlikle büyük bir şok geçirekti.
 
‘Geçmişteki ben gibi hayatının geri kalanında hiçbir şey işleyemeyeceksin.’
 
Geçmişte, Aria her zaman bir aşağılık kompleksinden muzdaripti, her şekilde Mielle'in gerisinde kalmıştı. O kadar zarif değildi, o kadar akıllı değildi. İlişkisiz, bencil, sevilmediği için suçluydu, bunların hepsi hizmetçilerin cazibesine düşmesine katkıda bulundu ve bu hayal kırıklıklarını kötü eylemlerle ifade etmeye yönlendirdi.
 
O zamanlar asla üstesinden gelemediği bir duvar olmuştu. Bu yüzden, güzelliğine bakma konusunda daha da takıntılı hale geldi. Geriye dönüp düşündüğünde, biraz durup düşünseydi, o duvarı zaman ve çaba ile geçebileceğini fark ederdi, ama baştan bunun imkansız olduğunu düşündüğü için fark edememişti
 
‘Öyleyse şimdi, Mielle tam tersi olursa sorun olmayacak.’
 
Mielle herhangi bir şey denemeden önce, Aria ilk adımı atacak ve bunu yapamayacağından emin olacaktı. Bu prosedürü tekrar etmeye devam ederse Mielle'in geçmişte onun olduğu gibi bir karmaşa haline geleceği kesindi. Sadece düşünmekle tüm vücuduna heyecan verici bir coşku yayıldı.
 
Ertesi gün Mielle öğle veya akşam yemeğine gitmedi ve onun yerine odasında kaldı. Aria'nın ilk kez görüştüğü bazı hanımlar, odasında Mielle'i ziyaret ettiler, ancak hepsi şaşkın yüzlerle geri döndüler. Hepsi nakışta çok iyi olmasına rağmen, her biri Mielle'in standartlarının gerisinde kaldı, bu yüzden ona öğretecekleri bir gelecek yoktu.