Part 1 135 santimetre boyundaki kadın öğretmen Tsukuyomi Komoe, "Gerçekten Kamijou-chan oldukça baş belası" dedi. Geceleri şehirde yürürken yanında uzun siyah saçlı Himegami Aisa adında bir kız yürüyordu. Himegami başlangıçta Komoe’nin dairesinde yaşıyordu, ancak daha sonra okulu için bir kız yurduna taşınmıştı. Komoe küçük kafasını küçük ellerinin arasında tuttu. “Kamijou-chan’ın katılım kaydının ne olduğu hakkında hiçbir fikri yok olmalı. Uuu... bu gidişle kış tatilinde fazladan ders alsa bile başı belaya girecek... Ve ilk dönemde de yeterli günü yoktu..." "Onun bu haliyle bugüne kadar idare edebilmesini tuhaf buluyorum." “Zeki olsanız da olmasanız da, eğer temel bilgileri hiç almazsanız, sınavlarınızdan kötü notlar alacaksınız. Bunca zamandır sadece uyuduğundan şüpheliyim, bu yüzden kafasına dersleri yerine bir şeyler girmiş olmalı... Kamijou-chan’ın kafasını ne dolduruyor olabilir ki?" "Hmm." Himegami biraz yukarı baktı. "Onunla, bunun bir ejderhayı yenme yöntemleri olduğunu görebiliyordum." “Böyle bir şeyin hayatta hiçbir faydası olmayacak!! En azından kafasını huzurlu bir hayat yaşamak için gereken bilgi ve becerilerle doldurmalı!!”
Part 2 Ardışık dersler bile verse, eğer bilgiler onların kafasına girmeyecekse hiçbir anlamı yoktu. Bunu düşünen Birdway kısa bir ara vermeye karar verdi. Baştan aşağı siyah giyen adamlardan birine seslenerek parmaklarını şıklattı. “Mark, susadım. Bana bir kokteyl yap. Onu bir Külkedisi yap. "Külkedisi mi?" diye sordu Kamijou, yandan haber alınca ve Birdway bir nedenden ötürü gururla göğsünü şişirdi. "Bu alkolsüz bir kokteylin temsili örneği." Ve sonra Mark gizlice Kamijou’ya gerçeği öğretti. “...Bu sadece portakal suyu, ananas suyu ve limon suyundan oluşan karışık meyve suyu içeceği.” “Alkolsüz bir kokteyl!!” Küçük ayağıyla Mark’ın incik kemiğine tekme attı ve Mark aceleyle mutfağa kaçtı. Bu arada, o zamana kadar Hamazura’nın özel sıcak su torbası kızı olan Fremea, yaklaşan kediyi ters çevirdi ve onunla oynamaya başladı. Kedi, "Erkek alaca kedilerin nadir olduğunu biliyorum ama testislerime öyle bakma," der gibiydi ama çılgınca hareketler yapmadı. "...Şu kediyi en son gördüğümden beri biraz büyümüş gibi görünüyor..." dedi Kamijou şaşkın bir şekilde. Birdway yatağa otururken siyah çoraplı bacaklarını yeniden katladı ve konuştu. “Bir çocuğun büyümesi de böyledir.” Yavru kediden bahsediyordu ama tepki gösteren Fremea oldu. Kediyi kotatsunun üstüne yuvarladı ve Birdway’e baktı. "Hayır. İlk olarak, ablaya benzemiyorsun." "Görünüşe göre meselenin gerçeğini bilmiyorsun, lanet olası velet." Bacaklarını hala çaprazlamış haldeyken, Birdway kollarını kavuşturdu. "On ile on iki arasında büyük bir fark var. Senin gibi hala babasıyla banyo yapan bir veletten farklı bir dünyada yaşıyorum!!" “Yurtta yaşıyorum, dolayısıyla öncelikle babamın bu olayla hiçbir ilgisi yok.” Fremea parmağını kedinin patilerinin iç kısımlarına bastırdı. "Ve ben karanlıkta gece lambası olmadan uyuyabilecek kadar yetişkinim." “N-ne!? Gecenin bir yarısı birinin sana aniden saldırmasından korkmuyor musun!?” Birdway yataktan fırladı. Fremea kedinin ağzını uzatıp beyaz dişlerine baktı. "Ve ilk etapta Noel Baba’nın gerçekten var olduğunu biliyorum." "Ne, Nicholas Vakfı’nı nasıl öğrendin!? Sanırım sen de Akademi Şehrinden birisin, öyle görünsen bile. Seni hafife alamam...!!" "...Hımm, sanırım ikinizin konuştuğu şeyler arasında bir kopukluk var," diye belirtti Kamijou sessizce, ama sanki Birdway titrerken onu duyamıyormuş gibi görünüyordu. Ve sonra Fremea son darbeyi indirdi. "Ve sutyen takıyorum, bu yüzden ilk etapta kazanan benim." "Ne yapmaya çalışıyorsun!? Benimle kavga mı etmeye çalışıyorsun, lanet olası velet!?!?!?" Birdway, kesici rüzgarın sesiyle birlikte ruhsal bir sihirli kılıç eşyası çıkardı. Sebep, Şafak Renkli Güneş Işığı olarak bilinen sihirli kabalın patronunun sütyen giymemesi olabilir. Ancak bu durum göz önüne alındığında dezavantajlı olan taraf Birdway’di. Çaresizlik içinde göğsünü şişirdi ve konuştu. "H-hmph. En yüksek rütbeli Altın tarzı büyü kabalına liderlik ediyorum, bu yüzden senin gibi bir velete hava atmama gerek yok. Sonuçta, sen sadece Hamazura gibi aptal görünümlü birinin sana itaat etmesini sağlayabilen bir veledsin." "Nyahh!!" Fremea Seivelun’un gerginliği en üst seviyeye ulaştı. "Hamazura hakkında kötü şeyler söyleme. Daha fazlasını söylersen, düello olur!!" “Hı hı hı...” Birdway sihirli kılıcı tuttuğunda gözleri sadizmle dolu bir renge büründü. "Eh? Sivil bir çocuğa karşı bu kadar ileri gitmezdi herhalde, değil mi?" dedi Kamijou, süper sadist dünya sıralamasında (geçici olarak) üçüncü sırada yer alan kişiye bakarken kendini korumaya alırken, ancak durum beklenmedik bir yöne doğru gelişti. "Benimle bire bir mi mücadele etmek istiyorsun? İlginç. Düelloya yönelik her türlü meydan okumayı kabul ederim. Şimdi, bunu çözmek için hangi yöntemi kullanmalıyız?" Fremea daha sonra bir nedenden ötürü kotatsudan ayağa kalktı ve sıktığı yumruklarını yavaşça masaya indirdi ve beli hala yukarıdaydı. “Hakkeyoi...” "Ne!?" Mark, elinde karışık meyve suyuyla kotatsuya döndüğünde (üstünün ısrarla bunun alkolsüz bir kokteyl olduğunu söylediğinde), nedense ergenlik çağındaki iki sarışın kızın boğuştuğunu gördü. "Ow!? Hey, gerçek sumo güreşinde, saç tutmak kurallara aykırıdır!!" “Ahh!! Öncelikle burada kaybetmeme izin veremem!! Gyaohhh!!” "Dinle ne... Diyorum ki, seni kahrolası braaaaaaaaaattttttttttttttttttttt!!" Birdway bağırırken kollarını Fremea’nın beline doladı ve German suplex yaparak onu yatağa indirdi. Hem tekniği uygulayanın hem de tekniği uygulayanın etekleri oldukça gösterişli bir görüntü oluşturuyordu ama pek de umursamıyorlardı. "Fwa ha ha ha ha ha!! Sen velet, sen lanet velet!! Hala Japon kırmızı randoseru giyen birinin bir kabalın patronuna karşı çıkması için daha yüz yıl erken!!" Kamijou ve Mark sessizce birbirlerine baktılar ve sonunda Londra’da bulunan Leivinia Birdway’in küçük kız kardeşini aradılar. “Kız kardeşimin hoşlanmadığı bir şey mi var? Sanırım bu, üzerinde büyük bir tavşan bulunan külot ya da baharatlı bir şey olabilir. İkisi, Birdway’in yerde kıvranmasını sağlamak için Cinderella’ya büyük miktarda biber sosu ekledi ve onu Meksika usulü yaptı.
Part 3 8. Bölge’deki bir apartman dairesinde, Kamijou Touma’nın gittiği okulun üniformasını giyen Kumokawa Seria adlı kız, sadece iç çamaşırıyla kanepede uzanmış yatıyordu. Bir yurt odasında değil, bir apartman dairesindeydi. Bu sadece nadir bir şey değildi, aynı zamanda bazı özel koşullar olmadan imkansızdı. Tokiwadai Ortaokulu’ndan kırk bin yen harcayan zengin kızlar bile yurtlarda yaşıyordu. Ancak Kumokawa, sanki normalmiş gibi durumuna boyun eğdi. Aslında, kendisinin zengin bir kızın seviyesinde olmasına izin vermezdi. “...Mıııı.” Şehirde Kamijou Touma ile karşılaştığında biraz heyecanlanmıştı ama o zamandan beri sakinleşmişti. Kumokawa dairesine dönmüş ve sonra kanepesine yığılmış ve derin bir uykuya dalmıştı. Üniformasını ne zaman çıkardığını hatırlayamıyordu, bu yüzden muhtemelen bilinçaltında sert giysiden rahatsız olmuş ve uyurken çıkarmıştı. Mobil cihazından sade bir elektronik ton geldi. Hala kanepede yatıyordu, masanın üstündeki eliyle onu yakalamaya çalışıyordu. Ancak, sert nesneye parmak uçlarıyla ancak zar zor dokunabiliyordu. Yanlışlıkla kendi eliyle onu devirdi ve yere düştü. Kumokawa biraz düşündü ve sonra kanepeye döndü. Ancak yere düşüş bir düğmeye basmış gibi görünüyordu. Ekranda yaşlı bir adamın yüzü belirdi ve ondan bezgin bir ses tonu duyuldu. “...Şimdilik sadece üzerine bir şeyler giy ve saçını düzelt. Kafa bandın olmadan yüzünü göremiyorum.” Kumokawa elini salladı ama masadan kafa bandını da alamadı. O da yere düştü. Gözleriyle bir işaret verdi ve odanın tüm ışıkları uyku moduna geçti. "Bekle, uyuma. Mobil cihazınla oynayıp sana bir flaş ışığı gibi yanıp sönmesini sağlayacağım. Yapmanı istediğim tonla işim var. Sen o çocuğun kaybolması yüzünden aptal gibi boş boş otururken hepsi birikti." “...Tembel modda geçirdiğim o zamandan beri, buna oldukça alıştım.” "Buna devam edin, Bayan Lise Öğrencisi. Okul hayatı yolunu seçtin, peki biraz daha üst sınıftan biri gibi davranmaya ne dersin?” “...” Kumokawa sanki kendisine dışarıdan bir kaynaktan enerji enjekte edilmiş gibi kanepede doğruldu, saç bandını yakaladı ve yüzünü kapatan perçemlerini geriye doğru taradı. Alnı parlıyordu, ellerini karmaşık bir şekilde hareket ettiriyordu ve tabancayla ateş ediyormuş gibi bir poz veriyordu. “Yönetim kurulu tarafından yönetilen Süper JK Taktikçisi Kumokawa Seria burada!! Herhangi bir saf çocuğun yargısını körelteceğim☆!” Her şeyi mükemmel bir şekilde çiviledikten sonra Kumokawa’nın omuzları düştü ve hiçbir şey söylemeden kanepeye düştü. "...Bunu yapamam. Çok boş geliyor. Ben o #5 değilim, bu yüzden böyle şeyler yapamam. Şu anda, orta yaşlı kadınlar için bir balo salonu dans dersine gizlice girebilirim ve kimse fark etmez." "Üzerine bir şeyler giy." Hâlâ kanepede yatarken ayak parmaklarını kullanarak mobil cihazı yerden almaya çalıştı ama ayak başparmağı ona çarptı ve cihazın odanın bir köşesine düşmesine neden oldu. “...Üç gün boyunca aralıksız uyumak istiyorum.” "Pozisyonunuz için ne kadar minnettar olduğunuzu hatırlayın. Yönetim kurulunun beyni, sadece isteyerek elde edebileceğiniz bir iş değildir." “Vayyy...” O tuhaf esnemeyi bırakırken Kumokawa kanepeye oturdu. Hâlâ konuşabildiği için mobil cihazı eline almaya hiç niyeti yokmuş gibi görünüyordu. "Benden ne yapmamı istersiniz? Rusya’daki o savaştan bir çocuğu bile kurtaramayan kişi benim.” "O savaşın sonunda, Akademi Şehrindeki şeyleri bile kontrol edemedik, bu yüzden buna surat asma. Okulda, ağlayan bir çocuğu susturabilen üst sınıf öğrencisisin, değil mi? O çocukla bağlantını yeniden kuracaksan, bu kadar tembel olmayı bırakmalısın." Kumokawa, kanepenin bir ucunda duran bir paketten bademli çikolatayı alırken, "Bu biraz fazla ileri gitmek olurdu," dedi gönülsüzce. "Durdurabileceğim trajedileri durdurdum, ama sonunda, hepsi bu kadardı. Durduramadığım trajedileri durduramadım. ...Örneğin, o deneylerde yirmi bin askeri klonun kullanıldığını biliyordum, ama sonunda, bu konuda hiçbir şey yapamadım." Ağzına attığı çıtır çikolata parçasını ısırdı. "Geçen sefer de böyleydi, bu sefer de böyleydi, bundan sonra da böyle olacak. ...tüm bunları yeniden düşünüyordum. Sonunda ne yapıyorum? Trajediyi durduramadığınız için vazgeçebileceğinizi anlamanıza yetecek kadar etkiye sahip olmanın ne anlamı var? “Demek bu yüzden umutsuz da olsa alevlere saldıran, masaüstü teorilerinin üzerinden atlayan ve bizim kurtaramadıklarımızı kurtarmayı başaran o çocuk için endişeleniyorsun.” Kumokawa yaşlı adamın sözlerini duyunca sustu. Kumokawa elinde çikolatalar yuvarlayarak yaşlı adamın sonraki sözlerini dinledi. “Açıkçası bu sorun bundan sonra da bizimle birlikte olacak. Yönetim kurulunun bir bölümü olabiliriz ama aynı zamanda yalnızca bir bölümüz. En derinlerde kıvranan projelere müdahale edemeyiz ve dünyanın gizemleri ve karanlıkları yalnızca Akademi Şehrinde mevcut değil. Dışarıdan gelen tehditlere karşı çok güçsüzüz.” “...” Çok fazla güçleri vardı ama Kumokawa Seria ve o yaşlı adam, çocuğun karıştığı olayların hiçbirine neredeyse hiç müdahale etmemişti. Yürüdüğü yol o kadar tehlikeli ve riskliydi ki, Kumokawa ile yaşlı adamın yeterli gücü yoktu. Çok zeki oldukları için miydi yoksa güçleri olduğu için miydi? Kumokawa ve yaşlı adam birçok yönden kısıtlanmış durumdaydılar, bu yüzden olayların özüne gerçekten yaklaşamıyorlardı. "Kendi güçsüzlüğünüzü fark etmeniz iyi bir şeydir, ancak yavaş bir karakter gelişimini bekleyecek zamanımız yok." “Savaş bitmesine rağmen bu şehrin her zamanki kadar sorunu olduğunu mu söylüyorsunuz?” "Ne yazık ki evet," dedi yaşlı adam iç çamaşırıyla iç çeken Kumokawa’ya. "Bizim baş edemediğimiz sorunlar olduğu gibi, o çocuk gibi birinin de baş edemediği sorunlar var. Kendinle gurur duyabilmek istiyorsan, rolünü yerine getir. Üst sınıf öğrencisi olmak böyle bir şey."
Part 4 Kısa bir aradan sonra Leivinia Birdway tekrar dersine başladı. “...Şimdi ’tavuk.” Hafifçe peltek konuşuyordu, büyük ihtimalle dudaklarındaki o süper baharatlı Sindirella’nın etkisinden dolayı. "Sihirbazları bireysel düzeyde açıkladım. Bundan sonra sihirbaz gruplarından bahsedeceğim." "Onların grupları Akademi Şehrine benziyor mu?" diye sordu Hamazura, ama Birdway başını iki yana salladı. "Roma Katolik Kilisesi için belki, ama normal büyü çeteleri senin bilim yönünden farklı çalışır. Büyük bir organizasyon sizin için özel bir güç dağıtıyor ve onu yönetiyor. Sihirli bir komployla, halihazırda özel güçlere sahip olan insanlar bir araya gelerek dev bir organizasyon oluştururlar." Index açıklamayı oradan aldı. "Efsaneler ve okült ile ilgili olduklarında, dini örgütler olarak görülmeye eğilimlidirler. Ayrıca, bazı dini örgütler gizlice büyülü örgütler oluştururlar." "Aslında merak ettiğim bir şey bu," dedi Kamijou. "Hristiyan Roma Katolik Kilisesi ile sizinki gibi bir büyüsel gizli örgüt arasındaki fark tam olarak nedir?" "Hiçbir fark olmadığını söyleyebilirim, ancak bunu yapsam bazı insanlar oldukça sinirlenirdi," diye bitirdi Birdway. "Örgütün yapısı hakkında konuşurken, fark muhtemelen ilkinin tüm bireylerinin ana örgütün çıkarlarının önce geldiğini kabul etmesi, ikincisinin ise başından itibaren kişisel hedefleri olan insanların bir araya gelmesidir. Ancak..." "Ancak?" "En büyük fark, çoğunluk tarafından kabul edilip edilmedikleridir. Büyük dinler diğer tüm mezhepleri kötü olarak görür ve onlara baskı yapar." “Öyle mi...?” "Genel nüfus büyünün tam olarak farkında değil, ancak en azından efsanelerdeki ve temelindeki okült şeylerdeki ahlakı biliyorlar. Bu, peri masallarının da içinde ahlak barındırma eğilimiyle aynı. Bu şeyler ülkeye nüfuz ettiğinde, kutsal biri olarak muamele görürsünüz ve nüfuz etmediğinde, ortadan kaldırılması gereken biri olarak muamele görürsünüz." Birdway, zulmün tarihine bu şekilde değinmedi. Engizisyon ve cadı avları. Hıristiyan Kilisesi başlangıçta baskı altındayken yayılmayı başarmıştı, ama sonraları baskıcı bir kilise haline gelmişti. Araştırma yaptığı alan göz önüne alındığında muhtemelen aklına bunlar geliyordu. “Örneğin, modern Batı büyü klikleri Hristiyan Kilisesi’nin gizli numaralarına benzer bir şey kullanır. Ancak dünya nüfusunun yarısı bu kliklerden birine ait olsaydı, kilisenin en büyük mezhebi olurdu. Ve tekniklerine karşı iyi bir argüman olsa bile önemli olmazdı. ...Gerçekte, bunu başarmak inanılmaz derecede zor olurdu, ancak teorik olarak, böyle çalışırdı. Resmi bir tekniği gizli bir numaradan ayıran tek şey budur. Elbette, mevcut çoğunluk böyle büyük bir dönüşümün gerçekleşmesine asla izin vermezdi.” “Dediğim gibi bu gruplar genellikle zaten gücü elinde bulunduran kişilerin bir araya gelmesiyle oluşuyor. Bireylerin istekleri, bütünün isteklerine üstün gelir.” "... ’Onlar’dan çoğul olarak bahsediyorsunuz, bu yüzden bir grup olduklarını tahmin ediyorum," dedi Accelerator, rahatsız olmuş bir şekilde. "Bir organizasyonun kuralları kişisel eylemlerinin önüne geçecekse, neden bir araya geliyorlar?" "Bundan sonra sadece pratik büyü kliklerinden bahsedeceğim," dedi Birdway sırıtarak. "Çoğu zaman, etraflarındaki herkes yaptığı için bir grup oluştururlar. İşler kavgaya dönerse, bir grup bir bireyden daha güçlü olur. Ayrıca, daha büyük törenler yapmak ve bilgi toplamak için rollerin bölünmesi gerekir, bu yüzden güçlü bir şekilde bireyci büyücüler bile tek bir yerde toplanırlar." “...Yani bir sihirbaz, rol ayrımına gerek duymasa ve ne kadar büyük olursa olsun amacını tek başına gerçekleştirmenin daha verimli olacağını hissetse, bir organizasyona katılmaz mıydı?” Kamijou mırıldandı. O dünya ona gerçek gelmiyordu çünkü o, “şimdilik” okula gitmeye ya da iş bulmaya gönülsüzce karar veren türden bir insandı. Herhangi bir gruba ait olmama düşüncesinden rahatsızlık duyup duymadıklarını merak etti. Hamazura ise, "Bu durumda ’onların’ bir grup oluşturup rolleri dağıtmadan gerçekleştirilemeyecek bir hedefleri olduğunu varsaymak en iyisi olur, değil mi?" dedi. "Evet." Birdway başını salladı. "Genellikle bu tür düşmanca unsurlar gizli kalır. Yerleri öğrenildiğinde çoğunluk tarafından kuşatılacaklar. Başka bir deyişle organizasyonları ne kadar küçükse o kadar iyidir. Ne kadar az kişi dahil olursa, birisinin bu tür bilgileri ifşa etme şansı da o kadar az olur." "Yani ’onlar’ üye toplamak için ellerinden geleni yaptıklarına göre, ’onların’ getirdiği riskleri garanti eden bir hedefi olmalı, öyle mi? Birdway gönülsüzce, "Doğru," diye yanıt verdi. “Sizinle ’bunlar’ hakkında daha sonra detaylı konuşmayı düşünüyorum ama unutmayın ki bir organizasyon kuruluyorsa bunun bir nedeni olmalıdır. Büyünün son derece gizli dünyasında bilgi, bunun gibi küçük şeylerden toplanır. Bunu aklında tutmanı istiyorum."
Part 5 Çok çeşitli sihirbazlar vardı. Örneğin, Radiosonde Kalesi’ni güvenli bir şekilde yıkmak için çalışan Anglikan Kilisesi’nin özel birimi Necessarius’un üyeleri vardı. Ama hepsi bu kadar değildi. Birleşik Krallık’ta çok sayıda büyü kabalı vardı. Bazıları ülke için çalışıyordu, bazıları ülkeyi devirmeyi amaçlıyordu, bazıları kendi liderleri için çalışıyordu, bazıları herkesin yararına çalışıyordu ve sayısız başka tür vardı. Gerçek bir sihirli kabala dönüşmemiş bir kabal yedek ordusu vardı. Örgüt, bilerek o düşük seviyede kalarak, kısıtlama olmaksızın harekete geçmeyi başardı. New Light’tan sihirbaz bir kız olan Lessar, saklandıkları yerlerden birinin (ürkütücü bir mağaradan çok Edinburg’da bir apartman dairesiydi) kapısını ardına kadar açtı ve İngilizce bir gazete okuyan Lancis’e bağırdı. "Duydun mu, duydun mu!? O çocuğun Akademi Şehrinde olduğu doğrulandı!!" Anglikanlardan gelen bilgiyi Bayloupe ele geçirdi, değil mi? Ve öyle görünüyor ki Şafak Renkli Güneş Işığıyla birlikte." "Lanet olası aptal!!" Lessar kendini kabaca kanepeye attı ve mini etek giymesine rağmen bacaklarını salladı. “Ve İngiltere’nin iyiliği için bize katılmasını sağlamak için onu bu kadar baştan çıkardıktan sonra!! Neden her yerdeki Kraliyet Ailesi ile çatışan sihirli bir çeteyle güçlerini birleştirmeye gitmek zorunda kaldı ki!?” O bağırırken Lessar elbiselerini yakaladı. "Ona bir ders verilmesi gerek!! Tek yol bu!! Ona ödül vermek işe yaramadı, bu yüzden kırbacı sallamaktan başka çarem yok!!" Lessar kıyafetlerini zorla fırlattı ve altından siyah deri bir kıyafet göründü. Kıyafet gerçek derinin belirgin kokusunu ve sesini yayıyordu ve Lessar bir binicilik kırbacını sallamaya başladı. Lancis öfkeyle, "...Bu kadar hızlı soyunmayı nereden öğrendin? Vücudum gıdıklanmadığı için, sihirli bir güç kullanmamış olmalısın." dedi. “Bunun bir önemi yok!! O piç kurusunun haddini bilmesi gerekiyor! Yeni bir dünyaya uyanana kadar onu kırbaçlayacağım!!” "Şimdilik düşmanı kontrol edelim mi? O çocuğu tam olarak kimin ayarttığını bilmemiz gerekiyor." "Bakalım... Ah, bu Anglikanlardan ele geçirilen fotoğraf." Lessar masanın üzerinde duran fotoğrafa baktı. Kamijou Touma bir grup insanın ortasında duruyordu... ama açı tuhaftı. Fotoğrafın havada birkaç metre yukarıdan çekilmiş olması gerekirdi. Fotoğraf, Akademi Şehri tarafından Anglikan Kilisesi’ne verilmiş ve daha sonra Lessar’ın yoldaşı tarafından ele geçirilmişti, yani bir tür bilimsel teknolojinin işin içine karışmış olması muhtemeldi. Ancak Lessar’ı rahatsız eden bu değildi. Anglikanlar tarafından muhtemelen kalemle birkaç not eklenmişti. Dediler: Kuroyoru Umidori Fremea Seivelun Leivinia Birdway “...” Lessar onun esaret kıyafetine sarılı vücuduna baktı. Kısaydı ama göğüs ölçüsü o kadar da kötü değildi. Lessar olan küçük şeytan kız aniden sarardı. “...O çocuğun zevkleri değişti mi?” Lessar daha sonra diğer kız İngilizce gazetesini okumaya devam ederken Lancis’in talihsiz göğüs büyüklüğüne baktı. "Lancis!!" "HAYIR." "Bu senin büyük çıkışın için doğru zaman, Lancis!! Hadi, şu beyaz Japon okul mayosunu giy ve Akademi Şehrine git!! Kasım ayında olmamızın ne önemi var?!" "Bir kelime daha edersen seni yumruklarım."
Part 6 Musujime Awaki, bir aile restoranındaki masada oturmuş, başını eline yaslamıştı. Bir çatalı, bin yenden fazla tutan tek bir salataya sapladı ve açık büfe salata barlarından tamamen farklı bir seviyedeydi. Karşısında Musujime ile aynı yaşlarda olan bir kız çocuğu oturuyordu ve yüzünde acı bir gülümseme vardı. "Bu kötü bir davranış." "Yemek çubuklarını kullanmadığım zamanlarda bile dirseğimi masaya yaslayamıyorum?" Ancak Musujime onun davranışlarını düzeltmek için hiçbir girişimde bulunmadı. Ortam gerginlikten uzak, durgun bir ortamdı. Sanki bununla nasıl başa çıkacağını bilmiyormuş gibi hissediyordu. Musujime’nin önünde oturan kız, Akademi Şehri’nin çocuk yurdunun gizli bir yer altı bölgesinde hapsedilmişti. Orada hapsedilen diğer erkek ve kızları kurtarmak için Musujime, Akademi Şehri’nin karanlığının bir parçası olarak çeşitli kirli işler yapmıştı. Seçilmiş bir azınlık için özel bir organizasyon olan Group’un bir üyesiydi. Üçüncü Dünya Savaşı’nın sonunda, bu bağlar aniden ortadan kaybolmuştu. Memnun olması gerekirdi, ancak neden olduğunu veya neyin sebep olduğunu bilmediği için hala biraz huzursuzluk vardı. Peki bundan sonra ne yapmalıdır? Onun davranışlarının durumu olumsuz etkileme riski var mıydı? "Zor bir şey mi düşünüyorsun?" "Basit bir şey olsaydı, bunun hakkında düşünmeme gerek kalmazdı." "Sorunu çözmeye ne dersin?" kızı önerdi. "En zor şeyler, pek çok farklı şeyin karmaşık bir şekilde iç içe geçmesinden ibarettir. Küçük sorunların her birini tek tek sıralamanın daha iyi olduğunu düşünüyorum.” "...Doğru." En iyisi her şeyi sırayla çözüp, sonunda hepsini tekrar bir araya getirmekti. Sorun şu ki, her bir şeyi tek tek çözmek onun durumunda yüz yıldan fazla sürebilirdi. Ancak... "Yukarı çıkarken bazı basamakları atlayacak olsam bile, en azından merdivenin yüksekliğini ölçmek iyi bir fikir olabilir."
Part 7 Kotatsu’nun sıcak su torbasına dönüştürdüğü kız Fremea uyandı. Hamazura Shiage yakında değildi. Etrafta sadece siyah giyinmiş garip yabancılar, dikenli saçlı bilinmeyen bir çocuk ve beyaz cübbeli bir rahibe vardı. Fremea odaklanmamış gözleriyle bilgi toplamaya devam etti ama sonra alnında bir şey hissetti. Sanki bir jiangshiymiş ya da Hint pokeri oynuyormuş gibi, orada bir not sıkışmıştı. Okudu ve Hamazura’nın bir otomattan içecek almak için dışarı çıktığını öğrendi. “Nyaohh...” Hamazura’dan başka kimseyi tanımadığı için o hüzünlü sesini çıkardı. Ayrıca, zor bir konu üzerinde o kadar uzun süre devam etmişlerdi ki gece olmuştu ve şehirde çok fazla koşturmaktan bitkin düşmüştü, bu yüzden odaklanması ve merakı sıfır çizgisinin altına düşmüştü. Konuşmanın konusuna uyması ve ilk kez konuştuğu biriyle arasındaki mesafeyi azaltması için kalbinde gereken ince ayarlamaları yapabilecek durumda değildi. Fremea geriye düştü ve alt bedeni hala kotatsunun altındayken yere uzandı. Birdway’in bacaklarının yanından geçtiğini gördü ve onlardan birine uzandı. "Kes şunu, seni lanet olası velet! Senin gibilerle uğraşacak vaktim yok!!” Birdway küstahça konuşuyordu ama elinde taşınabilir bir oyun konsolu tutuyordu. "İşaret!! Çözüm sitesinde yeni bilgiler var. Academy City’de bilginin hızı gerçekten başka bir şey. Acele edin ve giriş yapın! Hadi o yıldırım hurdası canavarının kıçını tekmeleyelim!!” "Video oyunları için gereken kinetik görüşe hâlâ sahip olacak kadar genç değilim..." "Niiyaa..." dedi Fremea zayıf bir sesle, ama Birdway ve diğerleri daha iyi bir kablosuz sinyal alabilecekleri balkona doğru yöneldiler. Fremea yorgun, sıkılmış ama uyuyamamanın kısır döngüsüne yakalanmıştı. Daha sonra sanki yeşil bir tilki kuyruğuna tepki veren bir kediymiş gibi yanından geçerken gördüğü bir sonraki ayağa elini uzattı. Ayak Accelerator’a aitti. “...Ne?” Bu durum, arka sokaktaki bir suçlunun altına işemesine yetecek kadar büyük bir şey olabilirdi; ancak Fremea, uykulu hali en üst seviyede olduğu ve tehlike algısı zaten ortalamanın altında olduğu için tehdit seviyesini doğru bir şekilde algılayamıyordu. "Hayır, hayır, hayır, hayır..." dedi. “...Dil fakülteniz için desteğe ihtiyacınız varsa bana bakmayın...” Yine de Accelerator ve modern bastonu gitmedi. Bu göz önüne alındığında, Birdway’inkinden daha düzgün bir kişilik kazanmış olabilir. “...Beni kurtaran kişi sen misin?” dedi Fremea. Accelerator, "Ben senin kahramanın değilim," diye tükürdü. “Kahramanınız, hayatını riske atan ve aslında tehlikenin tüm ağırlığını göğüsleyen bir piç. Bu unvan az da olsa yardım etmiş birine verilmemeli.” “Nii...” Görünüşe göre Fremea o kadar yorgundu ki onu gerçekten dinlemiyordu. "Yine de beni kurtardın," dedi uykulu bir sesle. “...” “Eğlenceli...” Fremea bunu yarı uykusunda söyledi ve Accelerator’ın bacağını yakaladı. Kotatsu’da uyuyan kıza bakarken, Accelerator düşündü. (Kötü adam olmaya hiç ilgim yok ve iyi bir insan olabileceğimi de düşünmüyorum. Hangi yolda yürümem gerektiğinden bile emin olmadığım bir yolun ortasındayım... ama sanırım orada bile birinin hayatına müdahale edebilir ve işleri olumlu bir sonuca ulaştırabilirim...)
Part 8 Ve gece Akademi Şehri’nde bir yolda, on yaşlarında görünen bir kız olan Last Order bağırdı. “Gyaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!! Misaka’nın pozisyonu alındı!! diyor Misaka, Misaka açıklanamayan bir altıncı his yüzünden titriyor!!” Misaka Network’ün yoğun müdahalesi üzerine Misaka Worst, küçük kızın yanında anlamsız bir çığlık attı. “Gyaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh!! Misaka onu umursamıyor, peki neden!?”
Part 9 Her molanın ardından Birdway’in açıklama saati yeniden başladı. "Sihirli entrikalar ve diğer büyücü gruplarını açıklamayı az çok bitirdim, ancak ’onlardan’ bahsetmeden önce açıklamam gereken başka bir önemli şey var." "...Daha fazlası mı var?" diye yakındı Hamazura, müdürün konuşması gibi şeyleri dinlemekte kötüydü. Birdway onu görmezden geldi. “’Onlardan’ bahsetmeden önce, ’onları’ neyin ürettiğinin detaylarından bahsetmemiz gerekiyor. Geldikleri temel gerçek bir acıdır. "Kuruluş?" Accelerator’a sordu. Birdway ona küçük parmağını salladı. “Evet ama mitler ve efsaneler üzerine uzun bir ders vermeye niyetim yok. ...Bunun folklor düzeyinde bir acil durum olduğunu söyleyebilirsiniz ama en azından okült efsanelerden daha aşina olmalısınız.” "Bu dolaylı açıklama yöntemi işe yaramıyor. Sadece konuya gel." Birdway basitçe "Üçüncü Dünya Savaşı’ndan bahsediyorum" dedi. Kamijou Touma, Accelerator ve Hamazura Shiage’nin hareketleri biraz sertleşti. Hepsi o savaşın derin bir bölümünde yer almışlardı. “...Bu savaş sadece bilimsel teknolojiyi kullanan iki ulus arasındaki bir çatışma değildi. Birdway, "Bu savaşın en derin kısmında daha geniş bir çerçevede bir çatışma vardı" diye açıkladı. “Başka bir deyişle, büyüye karşı bilimdi.” Accelerator bunu duyunca kaşlarını çattı. "Yani ’onlar’ savaşı başlatan diğer tarafla mı ilişkili?" "...Evet." Birdway sırıttı. "Üçüncü Dünya Savaşı sırasında, ’onlar’ yüzeye çıktı. Bu nedenle, öncelikle Üçüncü Dünya Savaşı’nın gerçekte ne tür bir savaş olduğunu ve savaşın en derin, en karanlık derinliklerinde neler olup bittiğini açıklamam gerekiyor, değil mi?"
Part 10 Görünüşe göre uzun bir hikaye olacaktı, bu yüzden ellerinde içki ve atıştırmalıklara ihtiyaçları olacaktı. Üçü ya odanın mutfağına ya da yakındaki bir markete gittiler. Bu sırada Kamijou ünitenin banyosunun kapısını açtı ve içeri girdi. Ancak duş almayı düşünmüyordu. Elinde marketten satın aldığı bir sandviç ve bir şişe su tutuyordu. O bölge yemek yemeye uygun değildi ama o yemeği yemeyi planlamıyordu. İçeride bir kız vardı. “...Yani kibarca bana yemek bile vereceksin.” O, Kuroyoru Umidori’ydi. Yaklaşık on iki yaşındaki kız, Akademi Şehri’nin karanlık tarafındaki Birinci Sınıf öğrencilerinden biriydi. Kolları ve bacakları tutuldu. Hiçbir özel cihaz veya halat kullanılmadı. Kuroyoru zaten bol miktarda deri ve çivili bir punk kıyafeti giymişti. Kolları ve bacaklarının etrafına dokunan ipler nedeniyle, iplerin bağlanma şeklinde biraz değişiklik yapılarak kıyafeti deli gömleği işlevi görecek şekilde yapılabilir. Avuçlarından nitrojen mızrakları üretmesine izin veren Bombacı Mızrağı adlı bir güç kullandı, ancak bunu yapmasını engellemek için kolları çaprazdı. Eğer bir mızrak çıkarırsa yalnızca kendi vücudunun üst kısmını yaralamış olacaktı. Kamijou, "Hayır, senin için endişelenen tek kişinin ben olduğumu sanmıyorum. Az önce kavga ettiğiniz için sizinle yüzleşmekte zorlanıyorlar, hepsi bu.” Gerçekte olup bitenler basit bir kavga düzeyinin çok ötesindeydi ama Kamijou’nun yolun ortasında ortaya çıktığı için bunu bilmesine imkan yoktu. Kuroyoru, kendini tutarak alaycı bir şekilde gülümsedi. “...Ben bir cyborg’um. İç organlarıma çok fazla müdahale edilmedi ama yine de hücresel seviyede askıya alınmış bir animasyon durumu yaratmak için vücudumdaki sinyalleri manipüle edebiliyorum. Metabolizmamı bozabiliyorum, böylece bir hafta boyunca susuz kalabilirim.” "Eğer metabolizmanızla oynamayı içeriyorsa, o zaman bu, yemek yemeden duramayacağınız anlamına gelir." "Tch," Kuroyoru dilini şaklattı. "Dinle, saf piç. Ben Birinci Sınıflardan biriyim, bu şehrin yeni karanlığıyım. Fremea Seivelun’un hayatını sadece Accelerator ve Hamazura Shiage arasında bir çizgi oluşturmak ve sonra onları öldürmek için hedef alan türden bir insanım. Yakınımda olmaktan biraz daha gergin olmanı tercih ederim." "Anlıyorum..." diye mırıldandı Kamijou. Bu genel durumu ilk kez duyuyordu, bu yüzden duygularını bir kez daha kontrol altına aldı. Ve daha sonra... "Ama bu benimle kavga etmen için bir sebep değil, değil mi?" “...” Kuroyoru bir an için haklı olduğunu hissetti ama sonra çılgınca başını salladı. "Hayır, hayır, hayır!! Sonunda gerçekten engel olan sensin!! Son darbeyi sen vurdun! Sonucu doğrudan etkiledin, bu yüzden açıkça düşmansın!! Sen kin beslemem gereken türden birisin!! Karşıma çıkacak cesaretin var. Seni parçalara ayıracağımı düşünmedin mi!?" "Nasıl?" “...İçinde yaşadığım karanlıkta, cyborg terapisi denen bir terim var,” dedi Kuroyoru gülümseyerek. “İster bir hastalığa karşı zafer olsun, ister birinin fiziksel yeteneklerinin yükseltilmesi, ister birinin kişisel görünümünün düzeltilmesi olsun, cyborg olmak isteyen kişilerin aklında bir kusur veya algılanan bir aşağılık duygusu vardır. Elbette, utancı olanlar ne olursa olsun sipariş formlarına yazmayacaklardır, ancak yine de o kişinin derinliklerine, dolaylı yoldan ne anlatmaya çalıştığını görerek bakabilirsiniz.” "?" “Benim için bu kollarımdı. Sadece iki tane var ve gücüm sadece avuçlarımdan yayılıyor. Yaymak için daha fazla noktaya sahip olmanın daha iyi olacağını biliyordum, bu yüzden kendimi yalnızca iki kola sahip olma damgasıyla damgaladım." Kuroyoru Umidori konuşurken kısıtlanmış vücudunu salladı. “Dolayısıyla ben bir cyborg olmama rağmen vücudumun tamamını değiştirmedim. Bana yapılanlar kollarıma, onları destekleyen kürek kemiklerime ve vücudumun üst kısmının çeşitli yerlerindeki bağlantılara odaklanmıştı. Vücudumun alt kısmı nispeten dokunulmamış; sonuçta buna bir şey yapmak için hiçbir neden yoktu.” Kamijou tuhaf bir ses duydu. İnsan vücudundan gelen bir şeye göre tuhaf derecede sert ve metalik bir sesti. "Hala anlamadın mı?" Sesinin tonu değişti. "Kollarım kısıtlandığı için yolumu kapatıyorsa onları kaldırabilirim!!" Tekrar metalik bir sesle Kuroyoru’nun sol kolu omzundan çözüldü. Bu sadece yerinden çıkan omuz değildi. Sol kolum tamamen bir bebek kolu gibi koptu. Uzun eldivenle bir arada tutulan sol kolunu mınçıkalar gibi salladı. Kuroyoru Umidori daha sonra serbest kalan sağ kolunu Kamijou’nun yüzünün ortasına doğru çevirdi. Bombacı Lance’i kullanıyordu. Ona bu gücü kullanmak için bir sebebi olduğunu söylemişti ama aynı zamanda sebepsiz yere bile bunu yapmaktan çekinmeyecek türden bir insandı. Nihayet... "Kötüleri çok hafife alıyorsun!!" Azottan yapılmış bir mızrak büyük bir gürültüyle fırladı. O mızrak, kompozit zırhı, hele ki insan kafatasını delebilecek kadar yıkıcı bir güce sahipti. Ve Kamijou’nun yaklaşan ölüme tepkisi... "Evet, evet ve işte Imagine Breaker." "N-ne!?" Kuroyoru, sağ elinin hafif bir hareketiyle onun kimliğinin uçup gittiğini görünce şaşkınlıkla baktı. Bu arada Kamijou da olan bitene göz yumamazdı. “...Yani seni bağlamak yeterli değil. Hmm... Ama karşı koyamayacağını kanıtlayamazsam tehlikede olabilirsin.” "Bekle, bekle!! Hemen hareket etme!! Şimdi düşününce, Fremea’yı öldürmemi engellemek için bir şeyler yapan da sendin, değil mi!?" "A, biliyorum. Eğer onları bir cyborg olarak özgürce çıkarabilirsen, ben de diğerini çıkarabilirim. Elleriniz yoksa gücünüzü kullanamazsınız.” "Bekle, bekle, bekle, bekle, bekle- Ow!? Sen aptal! Onlar öylece fırlayıp gitmezler!! Kaç tane lanet kilit olduğunu düşünüyorsun!? Ve karanlığın bir üyesi olarak bile, on iki yaşında bir çocuğu banyoya hapsedip iki kolunu da çıkarmak bana gerçekten çok çarpık geliyor!!" “...Hey, sol kol eski yerine oturmuyor.” “Ben eski bir televizyon değilim! Bunu analog bir şekilde düzeltemezsiniz!! Ahh, orada ezmeyi bırak! Konektöre yanlış vurursanız, sinirler yoluyla ağrıya neden olan gürültü gönderilir!! Lanet olsun, ver şunu bana!!” Kuroyoru sol kolunu Kamijou’nun elinden yakaladı ve özel bir işlemle tekrar bağladı. Bağlantıyla ilgili her şey tamamen yapay olduğundan kan yoktu. Bu nedenle Kamijou’ya gerçek gelmedi ve ona ilgiyle baktı. "Sibernetik organizma olmak gerçekten çok kullanışlı görünüyor..." "Hassas ekipmanların ömrünün ne olduğunu biliyor musunuz? Bir bilgisayarı düşünün. 7/24 tam kapasitede çalışırsa, üç yıl dayanması şanslısınız demektir. Gerçekten bu kadar sık ameliyat gerektiren bir vücut ister misiniz?" Ama Kamijou aslında onun söylediklerini dinlemiyordu. Sandviçin etrafındaki plastik ambalajı yırttı. “Fakat bir cyborg olarak balıklarınki gibi solungaçlar ekleyebilir ve su altında yaşayabilirsiniz, değil mi? Sadece yüzmek değil, orada yaşamak. Kelimenin tam anlamıyla içinde yaşayabileceğiniz daha geniş bir dünya olurdu. “...Hücrenizin ozmotik basıncıyla ilgili sorunların ve diğer pek çok küçük şeyin halledilmesi gerekecek, dolayısıyla bunun için muhtemelen vücudunuzu tamamen değiştirmeniz gerekecek.” "Ya da daha geniş bir aralıktan işitsel bilgi toplamak için başınıza kedi kulakları takabilirsiniz." Bunu duyunca Kuroyoru’nun hareketleri dondu. Hemen ardından, hala dizginlenmiş haldeyken hızla ondan geri çekildi. "D-dur! Ne haltlar karıştırıyorsun!?" "?" “Ben karanlıktan geliyorum!! Ben Mezunları avlamaya başlayan Birinci Sınıf öğrencilerinden biriyim!! Aptal olma! Bu bir öngörü değil!! Kedi kulaklarını saklamak için her zaman kapüşonumu taktığımın ortaya çıkması gibi garip bir gelişme olmayacak!!” Accelerator ünitenin banyosundan gelen gürültüyü duydu ve (onun için son derece nadir bir hareketti bu) sessizce soluklaştı. Bütün kötü adamlarla karanlıktakiler arasında belli bir ortak nokta vardı. Onların güzel havasının bozulmasının her şeyi bitireceği gerçeğiydi. Birisi ne kadar kötü olursa olsun, ona bir önlük verilip anaokuluna atılsa, çocuklara bakmaktan başka seçeneği kalmazdı. Normalde kötü adam, kendi atmosferini bozanları ortadan kaldırmak için şiddet kullanarak kendi dünyasını korurdu, ancak Seviye 0’ın garip bir sağ eli vardı. O atmosferi bozacak olanlar ortadan kaldırılmazsa neler olabileceğini düşünmek korkutucuydu. Kuroyoru Umidori’ye Accelerator’un düşüncelerinin özellikle saldırı odaklı kısmı aşılanmıştı, dolayısıyla onun farklı bir yola giden versiyonuna benziyordu. Eğer başarısız olursa sonu böyle olacaktı. Accelerator zaten kötülükten ve karanlıktan sapmıştı ama bu tür bir duruma düşmemek için çalışacağına yüreğinde yemin etti.
Satır Arası 2 Pencerenin ötesinde görünen mavi Dünya’nın bir parçası değildi. Kanzaki Kaori’nin siyah at kuyruğu tamamen ağırlıksız bir şekilde doğal olmayan bir şekilde dalgalandı ve manevi bir iletişim öğesi olarak konuştu. Radyo yerine bunu kullandığı için denizaltındaki veya roket kontrol merkezindeki insanlar gibi bilimsel biri yerine sihirli biriyle konuşuyor olması gerekiyordu. Lansman için bilimin gücüne güvenmişti. Ancak geri kalanı büyünün kapsamına girecekti. "Belirlenen ruhsal öğeyi bağlamayı bitirdim. Oradan şeyleri takip edebilir misin?" "S-sinyali tespit edebiliyoruz. Bağlantıda herhangi bir hata yapmış gibi görünmüyorsunuz," diye yanıtladı Itsuwa olarak bilinen bir kız. "Dünya’da kullanılmak üzere geliştirilen büyüyü kullanırken bazı farklılıklar olacağı kesin. Sonuçta, bunlar ana yönlerin ve Dünya’nın durumunun kullanımını içerir. Burada dikkatli olacağım, ancak değerlerdeki ince değişiklikleri dikkatlice izlemeniz sizin için daha kolay olmalı. Dikkatli olmanızı rica ederim." “Diğer gök cisimlerinin etkileri de dahil olmak üzere değişiklikleri sürekli kontrol ediyoruz. Şu anda, güneşten akan ve Dünya’nın etrafında dönerek elementleri değiştiren tattva ile ilgili güç de dahil olmak üzere hiçbir şey kabul edilebilir hata payının dışında değildir. Büyük miktarda güneş rüzgarına neden olan ani bir parlama olmadığı sürece görevi aksatacak herhangi bir hatanın olmayacağını tahmin ediyoruz.” Elbette bilim tarafı onlara güneş rüzgârı ve güneş lekelerinin kayıtlarını vermişti. İletişim hattı hâlâ açıkken Kanzaki uzay gemisinin ambar kapağına yöneldi. Yürümek yerine duvarı tekmeledi ve orada süzüldü. Vücudunu birazcık bile hareket ettirdiğinde metalik bir şangırtı duyuluyordu. Yer çekimi eksikliğinden dolayı ağırlığını hissedemiyordu ama Kanzaki Japon tarzı zırhtan yapılmış göğüs zırhına benzer bir şey giyiyordu. Ayrıca sırtında, katlanmış bir grup metal parçaya benzeyen, karmakarışık bir cihaz vardı. Eğer Dünya’nın yüzeyinde yürüyor olsaydı, her şey onu oldukça ağırlaştırırdı. Bir Aziz olarak bunu başarabilirdi ama ortalama bir atlet ezilirdi. Ancak uzay araştırmaları konusunda uzmanlaşmış biri bunu görseydi, çılgınca Kanzaki’yi durdurmaya çalışabilirdi. Bu kadar hafif bir ekipmanla "dışarıya" çıkmanın intihar olduğunu söylerlerdi. Bu sadece bir nefes alma meselesi değildi. Birinin boğulmadan önce, basınç ve sıcaklıkla ilgili sorunlar nedeniyle hızla ölmekten kaçınması gerekiyordu. “Ekipman kontrolü tamamlandı. Kapağı açıp dışarı çıkmak üzereyim. Gemide hâlâ oksijen var ama bunun bir önemi yok, değil mi?” “Basınç farkının gemideki bazı ekipmanlara zarar verme tehlikesi var, ancak bu sadece tek kullanımlık bir gemi olduğu için sorun olmamalı. Ama ambar kapağını açtığınızda tüm hava gemiyi terk edecek şekilde hareket edecek, o yüzden dikkatli olun.” “...Eğer manevi varlık böyle bir şeyden zarar görseydi, oraya çıkamaz ya da atmosfere tekrar giremezdi.” Kanzaki bir eliyle kapağın kulpunu kavradı. "Bırakırsanız, uzay gemisinin yarım saat içinde atmosfere yeniden gireceği ve doğal olarak yeniden girişte yanacağı anlaşılıyor. Raporda, yeniden giriş açısının gemiyi yok edecek şekilde ayarlandığı söyleniyor, bu yüzden endişelenmenize gerek yok." "Anlaşıldı. Gidiyorum." "1000. Şimdi başlıyoruz. İyi şanslar." Bu sesi duyduktan sonra Kanzaki tereddüt etmeden kolu çevirdi. Üç tur attıktan sonra kapak ile duvar arasında ufak bir boşluk oluştu. Hemen ardından kapak zifiri karanlık boşluğa doğru patladı. Bu itme gücü gemideki kalan oksijen tarafından yaratıldı. Gaz en az basınçla aktı. Ancak Kanzaki dengesini kaybetmedi. Giydiği tuhaf şekilli göğüs zırhı otomatik olarak dengesini koruyordu. (...Japon efsanesinde, havada uçuşan kin taşıyan onilerin veya soyluların kafalarıyla ilgili hikayeler pek de nadir değildir.) Kanzaki yavaşça “dışarıya” doğru yönelirken düşündü. (Bu tür bir kötülüğün peşinden gidebilecek kılıçlarla ilgili hikayeler de var. Bunlar, İskandinav veya Kelt geleneklerinden gelenler gibi, otomatik olarak savaşan birçok silah hikayesinden sadece birkaçı.) Arkasını döndü ve içinde bulunduğu uzay gemisinin tamamını görebiliyordu. Neredeyse koni şeklindeydi. Gemi gümüşten çok kurşun rengindeydi ve temelleri muhtemelen Soğuk Savaş dönemi uzay gemilerinden çok da farklı değildi. Ancak içerideki teknoloji büyük ölçüde değişmişti. Koni biçimindeki gemi göz kamaştırıcı bir ışık yansıtıyordu. Güneş ışığında yıkanıyordu. Hem görünür ışık hem de görünmez kozmik ışınlar, atmosferle çevrili yüzeye kıyasla burada çok fazla enerji kaybetmedikleri için çok daha uzağa gidebiliyorlardı. Doğrudan güneş ışığına maruz kalan alanın yüzey sıcaklığının yaklaşık dört yüz derece olması gerekiyordu. Ama Kanzaki’nin yüzünde acıya dair hiçbir belirti yoktu. Eğer o tür şeylerden korunmasaydı, şu an hayatta bile olmayacaktı. Kanzaki, Dünya’daki atmosfer ve ışık kaynakları nedeniyle görülemeyen, garip bir şekilde yakın ve berrak olan Ay’ı ve yıldız denizini takdir edecek kadar sakindi. "Herhangi bir sorun yaşıyor musunuz?" "Şu an değil. Bu benim ilk araç dışı aktivitem. Beklenmedik durumlara karşı oluşturduğum birkaç yedek var ama lütfen durumumu yakından takip edin.” Kanzaki konuşurken ayaklarına baktı. Orada ne yukarı ne de aşağı hissi vardı ama duruşu aşağıya bakan birinin duruşuydu. “...hedefi görebiliyorum.” Dünya’nın maviliğini çalan beyaz bulutlar vardı, ancak bulutları bir kenara itiyormuş gibi görünen dev bir haç şeklinde yapı vardı. Yüksekliği nedeniyle atmosferden o kadar fazla etkilenmiyordu. Bu nedenle, yüzeydeki büyük kara kütlelerinin sınırlarından daha belirgin sınırları varmış gibi görünüyordu. Kanzaki tüm vücuduna akan büyü gücünün bir kısmını ayırdı ve göğüs zırhına yeni büyü gücü gönderdi. Dolaşımını kontrol etti ve ardından göğüs plakasında bir değişiklik meydana geldi. Sırtında katlanmış metal parçalar genişçe açıldı. Çelik melek kanatlarına benziyordu ve aynı zamanda keskinliğin ortasındaki hafif kıvrımlarda güzelliği sergileme biçiminde bir Japon kılıcına benziyordu. "İnişime başlıyorum." “Yeniden giriş açınızı izleyeceğim.” Kanzaki, yavaş yavaş ev gezegenine doğru ilerlerken, "Atmosfere güvenli bir şekilde girebildiğim sürece, Radiosonde Kalesi’ne inebileceğim" dedi. Hızı yavaş yavaş ama emin adımlarla artıyordu. "Sonuçta bu kadar büyük bir hedefi kaçırmak zor olurdu."
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
