En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Matt yaralı olmasına rağmen sonuçta o bir vampir. İyileştirme gücü olan kan elementlerini tükettiğinde ortalamadan daha hızlı iyileşir. Böylece ikisi de hızla oraya koşmak için ayağa kalktılar.

Kısa süre sonra ağaçların arasına saklanıp olup biteni izlediler.

Çığlıklar ön taraftan geliyordu; orada bir köy vardı.

Çok büyük değildi ama her şey yıkılmıştı. Evler yanıyordu ve hayvanlar bir o yana bir bu yana koşarken içeriden korkunç acıların sesi duyuluyordu.

Alice bu görüntü karşısında kaşlarını çattı.

“Hayvanları yiyorlar… Bunu biliyordum; o piçler buralardaydı çünkü yine köylere saldırıyorlardı.” Yumruklarını sıkarken nefretle konuştu.

Matt’e baktı, “Matt, beni burada bekle. Bu canavarlar o kadar da güçlü değil; henüz eğitim aşamasındalar. Ortalığı kasıp kavurmaya devam etmesinler diye o piçleri temizleyeceğim.” Dedi ve gitmeye hazırlandı ama Matt onu durdurdu.

“Hadi birlikte gidelim.” Kesin bir dille söyledi.

Bir vampirin ve bu canavarların gücünü anlamak için böyle güzel bir fırsatı kaçırmak istemiyordu.

Şaşırsa da hafifçe başını salladı.

“Pekala… Hadi birlikte gidelim ama fazla ileri gitmeyin. Canavarlar sizin için sorun teşkil etmeyecek, ama belki yakınlarda daha güçlü Yok Ediciler vardır.” Dedi ve Matt’in başını salladığını gördükten sonra ikisi hızla o yere doğru koştu.

Matt, Gray’in ona verdiği silahı çıkardı; hançere benzer küçük bir kılıç. Alice’in sürpriz bir saldırıyla havaya sıçradığını ancak dikkatleri üzerine çektiğini gördükten sonra, küçük casus taktikleri kullanarak kimsenin farkına varmadan kendini aşağıya gönderdi.

“Bana gelin, sizi hayvanlar!” Alice bağırdı ve onlara doğru güçlü bir saldırı başlattı.

Matt onun oldukça iyi dikkat çektiğini fark etti, bu yüzden hiç tereddüt etmeden grubun arkasındaki hayvanlara saldırdı ve elini bir sallayarak birçoğunun boğazını kesti.

Alice’in tek bir saldırısı öndeki tüm canavarları yok ederken.

Canavarlar bunu fark etti ve koşmaya başlamak istediler ama Matt zaten arkalarındaydı ve onlara saldırmaya başladı.

’Kesinlikle güçlü değiller. Sanki küçük, aşırı büyük yavru yavrularmış gibi görünüyorlar… Bunlar da ne?’ Matt bu canavarlarla savaşırken düşündü.

Daha güçlü olanların yaklaşık 500 güce sahip olduğunu görebiliyordu ama bu güçlü olanların sayısı çok azdı.

Böyle düşünürken arkadan bir saldırı hissetti ve dayanamayarak hızla arkasını döndü.

Muazzam bir darbe hançerine çarptı ve onu zorla geriye doğru itti.

’Ah? Bu oldukça güçlü.’ Kendi kendine şaşkınlıkla düşündü.

Bu canavarın ağzında kan ve et vardı ve hâlâ yemek yiyordu.

’Kan ve et tüketerek güçlenebilir mi?’ Yeni bir vampir türüyle karşılaştığında şok içinde düşündü.

Tam o sırada Alice yaratığın arkasından belirdi ve tek bir hareketle kafasını keserek kanın yukarıya doğru sıçramasına neden oldu.

Daha sonra köyün derinliklerine baktı ve kaşlarını çattı.

“Matt, köyde hayatta kalan kimsenin kaldığını sanmıyorum. Haydi içeri girelim, dikkatli olalım.” dedi ve hiç düşünmeden ileri atılırken Matt kaşlarını çattı ve az önce öldürdüğü canavara baktı.

Ona bunu söyleyen bir şey…

O canavarın kanı onun gücünü artırabilir.

Daha önce aldığı kan kadar lezzetli görünmüyordu ama kanın yapısı uyumlu görünüyordu.

Yine de buna aldırış etmedi ve hızla Alice’in peşinden gitti.

Yol boyunca yan yana vampir cesetleri gördü. Düşük seviyeli ve zar zor güçlüydüler ama vampir ırkına aitlerdi.

Yine de yok edilmişlerdi.

’Vampirler kadar güçlü bir ırkın bile kendi yırtıcıları vardır.’ Matt düşündü.

Ancak bunların hiçbiri onu etkilemedi.

Suikastçı olduğundan bu yana birçok cinayete tanık oldu ve hatta bunlara katıldı. Üstelik ihanete uğradığından ve karısının onun kollarında öldüğünü gördüğünden beri, çoğu canlının dünyayı kirleten pisliklerden ibaret olduğunu hissetmişti.

Onlar sadece onunla hiçbir ilgisi olmayan bir ırktır; neden onlarla ilgilensin ki? Neden onları kurtarmalı?

Sadece kendisi ve değer verdiği kişiler için yaşaması gerekiyor. Gerisinin onun için hiçbir önemi yok.

Bu günlerde, üzerinde düşündükçe düşünceleri yavaş yavaş değişiyordu ve şu anda…

Hatta bu vampirlerin kanını emme isteği bile duyuyor ama bunların ona fazla güç vermeyeceğini biliyor.

Yine de yapmadı. Bundan etkilenmiş gibi görünen Alice’in arkasından yürüdü.

Ve tam o sırada, köyün bir kavşağında bir insan figürü ayağa kalktı ve onlara baktı, ağzı kana bulanmıştı ve elektrikli testereye benzeyen dişleri uğursuzca sırıtıyor gibiydi.

Matt kaşlarını çattı, ’Bir yutucu… Ve yakınlarda birkaç canavar var.’ Matt çevreye bakarak düşündü. Onlar yalnızca üç canavardı ama güçlüydüler.

Ve öndeki adam sadece bir yutucu değildi; daha önce karşılaştıkları iki kişiden daha güçlüydü.

Yakındaki canavarlar da kan tüketiyor ve vampir eti yiyorlardı. Bu köyde tek kişi bile hayatta kalmamıştı ve hepsi hunharca katledildi.

Bu Alice’in kalbini acıttı ve kılıcını nefretle sıktı.

“…Matt, bunu bilmiyor olabilirsin ama buradaki canavarlar yutucular. İnsansı form elde etmek için evrimlerini gerçekleştirmek üzere eğitiliyorlar. Irkımızı tüketerek güçleniyorlar. O koşan piçi öldüreceğim. onlar güvende olsun.” dedi dişlerini gıcırdatarak.

Matt’in tepki vermesine izin vermedi ve hemen öndeki yutucuya doğru koştu.

Bu şeytani bir şekilde sırıttı ve Alice’in gücü onu geri itmesine rağmen ona çarptı.

Matt bunu görünce kaşlarını çattı ve küçük hayvanların ona doğru yürümeye başladığını fark etti ve gülümsedi.

’Görünüşe göre benim de savaşmam gerekiyor.’ Kılıcını elinde sıkıca tutarak düşündü.

“Dövüş tarzımı değiştirmem gerekiyor… Mesafeli bir savaştaki bir suikastçı savaşamaz.” Gülümseyerek söyledi ve aurası büyük ölçüde değişerek kılıcına uyum sağladı.

Bu dövüş stili alışık olduğundan farklıydı ama yine de bunda ustalaştı.

Canavarlar ortamdaki farkı hissettiklerinde ona saldırdılar.

Matt onlardan kaçmadı ve onlara doğru koştu. İlkine güçlü bir yumruk darbesi indirdi, onu geriye doğru uçurdu ve ivmeyi kullanarak bir başkasını vurdu.

Yine de üçüncüsü ona saldırdı ve kendini savunmak zorunda kaldı.

“ROOOOOOOOORR!” Canavarın dişlerinin Matt’in silahını sıkıca kavradığını hissettiği anda ağzından bir kükreme çıktı ve Matt bu andan yararlanarak canavarın karnına tekme attı.

Yine de canavarın saldırısı kolunun biraz yanmasına neden oldu.

’Bu adamların benden daha fazla gücü var.’ Matt düşündü ve uzaktaki kavgayı izledi.

Alice’in o yutucuya benzer bir gücü var, bu yüzden dövüş biraz daha uzun sürebilir.

Bu onun kaşlarını çatmasına neden oldu.

Ama düşünecek vakti yoktu. Canavarlardan birinin saldırısı ona doğru geliyordu, o da geri sıçradı ama sırtından vuran başka bir canavar tarafından yarıda kesildi.

Saldırı hafif olmasına rağmen yine de ona zarar vermeyi başardı.

Bu, Matt’in yüzünün kaşlarını çatmasına neden oldu ve öfkeyle, kendisine saldıran canavara tüm gücüyle ağır bir darbe indirdi.

Canavar ondan daha güçlü olmasına rağmen, saldırısı ona zarar verdi ve Matt onu bir kum torbası gibi alarak sürekli yumruklamaya devam ederken birkaç metre geriye uçmasına neden oldu.

Yine de çok geçmeden tehlikenin kendisine doğru geldiğini hissetti ve Matt bilinçsiz bir hareketle vurduğu canavarı yakaladı ve geriye doğru fırlatarak yaklaşan canavara çarpmasına neden oldu.

Her iki canavardan da acı dolu bir uluma duyuldu ama Matt, kendisine saldıran başka bir canavarın cesedi tarafından görüşü engellendiğinden sahneyi iyice göremedi.

Bu, etini kemiğe kadar parçalayarak onu kollarına vurmayı başardı.

Matt acıyla kaşlarını çattı ama yumruğunu sıkıp tüm gücüyle yumruk attı.

Canavar bu saldırı karşısında baş dönmesi hissetti ve vücudunu muazzam bir acı kapladı ama bedeni gizemli bir şekilde hareket etmedi. Korkunç bir soğuk pençelerini sımsıkı kavramıştı ve biraz bile hareket edemiyordu.

Bu, canavarın bir kafa karışıklığı görünümü ortaya çıkarmasına neden oldu; Matt, küçük kılıcıyla kafasını kesmeyi başarana kadar sürekli olarak kafasına darbeler indirmek için bundan yararlandı. Damlayan kan onu lekeledi.

’Sonunda birinden kurtuldum.’ Matt rahat bir nefes alarak düşündü.

Bu canavarlar güç bakımından ondan daha güçlüydü ama deneyimden yoksundular. Yürümeyi öğrenen ama kana susamış küçük yavrular gibiydiler.

Bu, sayıca 500’den fazla olmasına rağmen kazanmasına izin verdi.

Tam nefes aldığı anda, yanında ezici bir varlık hissetti ve yardım edemedi ama hızla dönüp neler olduğunu gördü.

Daha önce ona arkadan saldıran canavar kum torbasını yiyerek orada duruyordu. Biraz büyümüş olan büyük burnundan hâlâ kan akıyordu.

Bu Matt’i şok etti ama tam o sırada canavar yüksek bir uluma sesi çıkardı.

Alice şok içinde döndü, “Matt, onunla kavga etme; Canavar Çılgınlığı moduna girdi!” bunu görünce bağırdı ama hatırlatması çok geçti.

Matt bu canavarın onlarca metre geriye yuvarlanmasına neden olan saldırısından kaçamadı.

“MAT!” ona olan ilgisi arttıkça korkuyla çığlık attı; buna rağmen, yutucunun kendisinden önceki saldırısından kaçınmak zorundaydı.

Bu yutucu zayıf değildi; kendisi kadar güçlüydü, bu yüzden saldırı onu birkaç metre geriye gönderdi.

“Kahretsin, seni piç, hemen öl!” öfkeyle bağırdı ve daha kararlı bir şekilde ona doğru koştu…

Bu sırada savaşın diğer tarafında Matt durdu ve kendisine yaklaşan güçlü canavara bakarken biraz kan tükürdü.

“Hmph, bu piç çok güçlü oldu.” diye homurdandı. Şu anda onu taşıyamayacağını biliyordu. Ona çarpan bu saldırı oldukça acı vericiydi.

Bu nedenle çevreye baktı ve donmuş canavara odaklandı.

Hiç düşünmeden, bir takırtıyla yere düşen ve her yere kan saçan canavarı kendisine doğru çekmek için buzu bir ip olarak kullandı.

Ona saldıran canavar şaşkınlıkla durdu ve sanki ne planlıyormuş gibi ona baktı.

Tam o sırada Matt, canavara büyük bir yara verdi ve vücudundan bir kan akışı çıktı. Matt hızla bir kap çıkardı ve içini kanla doldurdu; en az iki litre kan çıktı.

Daha sonra hemen kabı ağzına koydu ve kanı yutmaya başladı…

Alice uzakta olmasına rağmen bunu fark etti ve korku onu ele geçirdi…

“MATT, EĞER PATLAYACAĞIN O KANI ALIRSAN, BU ZEHİRDİR!” korkuyla çığlık attı ve adamın onu durdurmaya çalıştığı yere doğru koşmak için ayağa fırladı ama yutucu onun önüne çıktı.

“Çekil, seni piç!” o zaman bağırdı ve yüzündeki nefret parladı ve ona güçlü bir saldırıda bulundu…

Dövüşün diğer tarafında Matt kanın vücudundan aşağıya doğru aktığını hissetti. Tam o sırada kalbinin çarptığını hissetti ve damak tadında aşırı bir tiksinti hissetti.

“Ahhh, bu bokun tadı berbat.” Aniden kanın tadını hissettiğinde konuştu.

Tadı o kadar berbattı ki kusma isteği duydu; yine de güç ve kararlılıkla onu yuttu.

Kırmızı gözleri yoğunlukla parlıyordu ve içinde muazzam bir güç uyanıyordu.

Buna şaşırdı ama tadı o kadar kötü olan yiyecekleri yerken o kadar tiksinti ve öfke duydu ki canavara nefretle bakmaktan kendini alamadı.

“Beni o kadar korkunç bir şeyi yemeye zorladın ki, seni öldüreceğim, seni piç.” Matt hırladı ve ona doğru koştu.

Şoktaydı, bu yüzden Matt’in zaten onun önünde olduğunu göremedi ve çenesine güçlü bir yumruk atarak onu onlarca metre uzağa fırlattı.

Ancak Matt’in öfkesi bununla azalmadı. Hemen havaya sıçradı ve bir mızrak gibi canavarın tepesine indi ve hayvanın yere düşene kadar ağzından tiz bir acı çığlığı çıkmasına neden oldu.

Matt artık ayağa kalkmayacağından kesinlikle emin olana kadar vurmayı bırakmadı.

Böylece en sonunda geriye doğru düştü ve yere oturdu.

“Hah…Hah…Hah…” Yorgunluktan sürekli nefes nefeseydi.

Alice’in ona bir şey söylediğini hatırladı, bu yüzden ona bakmak için döndü ve Alice’in yiyicinin vücudunu ikiye böldüğü ve ardından başka bir saldırının onu dört parçaya böldüğü anı fark etti.

Bu onun umrunda değildi; Orada işi biter bitmez onun olduğu yere koştu.

“Matt, iyi misin?” Kılıcını bırakıp vücudunu kontrol etmek için yere düşerken korkuyla sordu.

Ancak vücudunun iyi olduğunu görünce şaşırdı.

“Sorun nedir?” diye sordu.

Kafası karışmış bir şekilde ona baktı, “O kanı yutmadın mı?” şokla sordu ve o da başını salladı.

“Yuttum; tadı berbattı. O kanı asla içmeyin; bu, tadabileceğiniz en kötü şey.” dedi, hâlâ kusma isteği hissederek. Onun neden endişeli göründüğünü açıkça anlamamıştı.

Yine de bunu ona nasıl açıklayacağını bilmiyordu.

İlk kez bir insanın bunu yuttuğunu görüyordu… Ve patlamadan zehire dönüşmedi.

Buna rağmen kendine güveni yoktu. Hemen birkaç ilaç ve panzehir çıkardı ve onları sürekli yutmasını sağladı…