Witch in the kingdom - Türkçe Çevrimiçi Oku

Annemin elindeki zarfı büyük bir merakla aldım. Mühre baktığımda" SU KRALLIĞINDAN" gelen bir zarf olduğunu anlamıştım.şimdi dahada çok merak ettim.Büyük bir özen le zarfı açtım. İçinde açık mavi tonlarında bir kağıt vardı.
Kağıdı açarak yazılanları okumaya başladım.

----------

Merhaba Lila Foster,

Ben Su Krallığından Emilya White.Burası Ateş Kırallığına biraz uzak biliyorum ama benim çay partime
gelirsen çok memnun olurum.Eğer gelmek istersen yarın saat 2.30 da seni almaya birini yollayacağım.
Lütfen cevabını bana yaz.

---------

Annem de yanımdaydı.Annem benim aksime çok heycanlıydı.gözlerine baktığımda parlıyorlardı.Genelde zorunda kalmadığım sürece davetlere yada balo gibi yerlere asla gitmezdim. Çünkü herkes benim gerçek bir prenses olmadığım hakkında konuş dururdu.
Sanki beni öyle yerlere kötü hissettirmek için çağırırlardı.Çok kabalar.Bu yüzden hiç arkadaşım olmadı ama daha iyi şeylerim oldu.Mesela arkadaşım olmadığı için kendimi kılıçlara adadım.Arada bazen küçük bıçaklarımla atış talimi yapardım.
bıçaklar ve kılıçlar benim hayat felsefem olsada dışarıya karşı her zaman nazik ve saf biri olarak göründüm.Tabiki herkes benim kılıç kullandığımı biliyordu.Soylular,kırallar,kraliçeler,prenses ve prensler hatta halk bile biliyordu.Genelde kılıç kullanmanın erkeklere özgü bir şey
olduğunu ve kızların heleki benim yaşımdaki kızların kılıç kullanmasının doğru olmadığını söyleyip duruyorlardı.Neyse konudan saptık.Bu yüzden her daveti reddederdim. Zaten bir süre sonra da davet etmeyi bıraktılar - Bu benim açımdan oldukça iyi bir şeydi tabi-.
Tam umursamaz bir şekilde zarfı yırtacaktım ki annem beni durdurarak konuşmaya başladı " Kızım her daveti reddediyorsun" dedi ve derin bir iç çekerek devam etti " Biliyorum dedikleri şeyler hoşuna gitmiyor ama böyle devam edersen daha çok üstüne gelecekler." Annem haklıydı meydanı ne zaman boş bıraksam
herkes dedikoduya devam ederdi.Ama napabilirdim ki onları öldürseydim suçlu bulunup idam edilirdim.Öldürmeyip sadece bazı uzuvlarının kopartıp canlarını çok feci bir şekilde yaksaydım yine idam edilirdim.Aklıma gelen düşünce ile sırıttım. Aslında neden olmasın.Annem e tekrar odaklandığımda bana korkmuş bir şekilde bakıyordu.
Sanırım düşüncelerime biraz fazla tepki verdim."Anne o zaman ne yapmamı önerirsin?" diye sordum.Annem gülümseyerek "Sadece sessiz kal ve alttan al.Seni çökmüş bir halde gördüklerinde daha çok üstüne gelirler.Ama karşılarında yıkılmadan durursan sonunda pes edeceklerdir." dedi ve beni anlımdan öptü.
Annem her zaman bu gibi şeylerde cesaretlendirci bir tavır sergilerdi.Sonunda pes edip başımı aşağı yukarı sallayarak annemi onayladım.Annem yine çok heycanlanmıştı ve " Hadi şimdi odana çık ve kabul ettiğine dair bir mektup yaz.Daha sonra birlikte yollarız olur mu?" diye sordu her zamana ki şevkat dolu gülümsemesi ile.
Annem böyle gülümserken dediğini yapmamak kötü olur."Tamam anne." dedim ve yukarıya çıkarken karşıma çıkan sopi ye " bana bir kağıt ve zarf getirirmisin sopi?" nazik bir şekilde rica etmiştim.Gülümseyerek " Tabiki getiririm küçük hanım." dedi. "Teşekkürler." diyerek odama çıktım.
Sopi odama elinde kağıt ve kalemle geldi.kağıt ve kalemi bana uzatarak "Buyrun küçük hanım."dedi bende elindekielri alarak masaya koydum."Afedersiniz küçük hanım ama yine mi daveti reddediyorsunuz." dedi.Ona bakarak "Ah malesef emilyanın davetini kabul ediyorum." dedim bıkkın bir ses tonu ile.Sopi şaşkınlığını gizleyemeyerek bana bakıyordu.Bende tehditkar bir şekilde gülümsedim.Sopi başka bir şey demeden odamı terk etti.
Aslında içimden geçen şuan bu masaya daveti reddettiğimi söylemek için oturmak tı.Fakat annemin ısrarları üzerine bu lanet davete katılmak zorundayım.
çok düz ve soğuk bir yazı tipi kullanarak yazcağım şeyleri kısa tuttum.

-------

Merhaba Emilya White,

Çay partine gelmeyi kabul ediyorum.

------

Uffff bu cümle için harcadığım 1 dk ya ve harcadığım her kelimeye ayrıca kalemin boyasına ve kağıdı bunun gibi boş bir şey için kullandığıma üzülüyorum.Neyse yapçak bir şey yok Emilya da kendini şanslı saysın sonuçta ona cevabımı iletmek için kağıt, kalamin boyasını,1 dk mı, israf ettiğim onca harfi kullandım.
Ah neyse yapacak bir şey yok artık.Kağıdı katlayıp zarfın içine koydum ve masamdaki mühür ile mühürledim.Artık hazır tek yapmak büyülü elmas ile bu zarfı yerine göndermek ama benim büyü gücüm yok.Bu yüzden annem yollayacak.
Zarf elimde mutsuz bir şekilde aşağıya indim.Her yere baktım ama annem yoktu garip bu satte nerde olabilirdi ki acaba?Acaba babam ile antrenmana mı gitti. Hayır hayır düşündüğünüz gibi değil.Annem bazen canı sıkılnca babamla gider babamı izlemek için yani tamamen can sıkıntısı ;)
En son antrenman sahasna gittiğimde annemi gölgede babamı izlerken gördüm.Hızlıca annemin yanına giderek kağıdı uzattım ve "Anne babam ile antrenman yapabilirmiyim?" dedim tatlılık oranım %10000 fln dı herhalde.Annem bu tavrımı onaylamasada bıkkın bir şekilde onayladı.
Tek sıkıntı üstümde elbise ile nasıl rahat ça antrenman yapacaktım.Aman neyse biraz üstüm kirlense sıkıntı olmazdı herhalde dimi!? Elime bir kılıç alarak babamın karşısına geçtim.Babam her ne kadar kılıç kulanndığımı bilsede ilk defa tüm şovalyelerin önünde onun ile antrenman yapmak istemiştim.Yada biz şuna duello diyelim.
Babamın şaşkınlığı karşısında sırıttım."Bir duelloya ne dersin baba?" dediye sordum.Babam benden böyle birşey beklemediği için afallamıştı.Anneme kaçamak bir bakış attığımda eli ağzında nazik çe kıkırdıyordu.Sadece 1 saniye içinde tüm şövalyeler etrzfımıza toplanmış kendi aralarında konuşamaya başlamışradı bile.
'Sence kıral kızının duello isteğini kabul edecek mi?' 'Bilmiyorum ama 14 yaşında bir prenses için oldukça cesur biri.' gibi şeyler söylemeye başladılar.Sonunda birisi bağırarak 'Kralım yoksa kızınızla duello yapmaktan korkuyormusunuz?' babam alev fısşkırtan kırmızı gözleri ile o bağıran şovalyeye baktı.
şovalye anında süt dökmüş kedi gibi geri çekilince tekrar bana döndü.Ama sırıtıyordu bu çok ürkütücü.Demin ki şovalyenin ne kadar tırstığını şimdi anlayabiliyorum. " kaybedeceksiniz prenses o zaman üzülmek yok anlaştık mı?" dedi.sorar gibiydi ama cevap beklemiyordu.Ayrıca demek prenses ha tama ozaman
sırıtarak " Kaybettiğiğnizden emin olacağım ekselansları" dedim. Her kes gerilmişti ve 3 4 adım geri gittiler. babam ile ben ikimizde yerimizi aldık ve başladık.Babam direkt hamle yapmıştı.Bbamın taltiğini biliyordum ilk karşısındakinin hamlelerine bakar ve daha sonra o kişinin zaaflarını kullanarak kazanırdı.
Ama ben bunu beklemiyordum o yüzden afallamıştım.Babamın yüz ifadesine baktığımda oda benim afallamamı istemişte.BENİM ZAFIM. Hyaır babamın her zaman kigi davranmasını bekleyerek kendi zafımı oluşturmuştum ve babam bunu oldukça iyi kullanıyordu.
Savunma yapmalıyım.Babamın hamlesinden kaçarak kurtulmuştum ama elbise beni gerçekten çok zorluyordu...

En sonunda hamle yapıp kazanacağım sırada elbiseme takılıp yere düştüm.Off canım çok acıdı.Hep senin yüzünden lanet olasıca elbise.Babam kazanmanın verdiği mutlulukla bana elini uzattı.elini tuttum tam kalkıyordum ki yuzundeki o sırıtış beni deli etmişti.Ayağa kalktığım sırada annem
yanıma geldi ve "Kızım iyimisin canın acımadı ya" dedi ve benim bir şey dememi beklemeden babama döndü "Bu çok sorumsuzca bir hareketti küçük bir kızla duello etmek...ah ne geçiyordu senin aklından!" Annem öfkesini babamın üzerine kusarken babam bir eli ensesinden suçlu benim kabul ediyorum der gibi duruyordu.
Şovalyelerin bazısının kıkırdaması ile annem ve babam aynı anda kırmızı gözlerini şovalyelerin üstüne diktiler.Hepsi aynı anda tırsarak başlarını yere eğdiklerinde annem babama geri döndü "Bunu daha sonra konuşacağız Robert" dedi ve bana döndü.Sertçe yutkunarak annemin alev fışkırtan gözlerinin altında ezilmeye başaldım.
"Bu günlük bu kadar yaralanma yeter.Yarın için hazırlanmalısın" hala sinirliydi.bir şey demeden arkamı dönüp saray doğru ilerlemeye başladım.Kahretsin annem sinirleyken gerçek anlamda bir canavar dönüşüyor. ıvvv h-hala titriyorum.

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;