“Huff huff…”, Shin, İlk Avı bitirdikten sonra derin bir nefes alıyordu.
Bir süre oturdu ve önünde yatan cesede baktı. Vücudundan çok fazla kan akıyordu ve vücudunda ve ağzında da bazı kan lekeleri vardı.
“Bir Hükümdar avladığıma hala inanamıyorum!!!”, hala başarısından şüphe ediyordu ama tüm bunlara rağmen avlanmıştı ve artık yiyecek bir şeyleri vardı.
Açlığı hiçbir yerde azalmadığı için tükürüğü çok akıyordu. Şu anda kertenkeleyi yemek istiyordu.
Daha önce tadını alamıyordu ve yutuyordu, şimdi ise bir şekilde bir ısırık daha almak için yanına yürüyordu.
Hemen çenesini oynattı ve cesetten bir ısırık daha alıp yedi.
“Vay be!!! Bu gerçekten çok lezzetli!!!”, tadına baktığı anda gülümsedi.
Daha önce bunun iğrenç olacağını düşünmüştü ama ondan bir ısırık aldıktan sonra tükürüğünün akmasını durduramadı.
Daha fazla yeme isteği arttı ve kertenkelenin her parçasını yemeye başladı ve o farkına bile varmadan her şeyi bitirmişti.
Geriye kalan tek şey kemikleriydi.
“Haaa… bu tatmin ediciydi…”, aynı yere oturdu ve sırıttı.
Şu ana kadar olan açlığı artık dinmişti ve midesi oldukça toktu. Biraz daha su içti ve orada durup suya baktı.
’Gerçekten çok tuhaf, dünyamızdaki genç kurt yavruları 5-10 günlük olana kadar gözlerini bile açmıyor, ayakta durmuyorlardı ve ben bu dünyada avlanıyorum…’, gerçekten dikkat çekiciydi.
Bunun olduğuna bile inanamıyordu bu yüzden şu anda pek umrunda değildi.
“Tamam, şimdi bundan sonra ne yapacağım…?” diye merak ediyordu çünkü kelimenin tam anlamıyla yapacak başka bir şeyi yoktu.
Çalışıyorsa göreve koşmak zorunda olduğu, işsizse iş bulmak için koştuğu eski dünya değildi.
Patrona çok fazla yağma yapması, hatta fazla mesai yapması gerekiyordu.
Ama dünyada böyle bir şey yoktu. Kelimenin tam anlamıyla belirsiz bir süre dinlenebilir ve istediği kadar tembellik yapabilirdi.
Yani bir nedenden dolayı bu dünyayı seviyordu ama aynı zamanda pek çok korkusu da vardı.
O da diğerleri gibi bir canavar olduğu için sadece diğer canavarlar onu avlamakla kalmıyordu, aynı zamanda insanlar da onu öldürmekten çekinmiyordu.
’Pekâlâ, sistemi biraz kontrol edelim…’ diye düşündü.
“Hmm…”
==========
Seviye: 05 || Maks. Seviye: 05 ––
==========
“Ha?”, bir kez kendi profilini kontrol ederken, zaten maksimum seviyeye ulaştığını gösteren bir Seviye Atlama istatistiği gördü.
Bu, maksimum seviyeye ulaştığı anda ne olursa olsun artık seviye atlayamayacağı anlamına geliyordu.
“Kahretsin… bu kötü…”, bir anlığına üzgündü ve biraz sinirlendi.
Eğer onların seviyesini yükseltemezse avlanamaz veya kendini koruyamazdı.
Bu sefer şanslıydı çünkü kertenkele kendi yaşam alanında değildi ve önceden bir sebepten dolayı zayıftı.
Ayrıca kertenkelelerin neredeyse hiçbir rol oynamadığı kendi saldırısı nedeniyle kazanmıştı. Bütün bunları düşündükten sonra ilk avını avlamaktan duyduğu gurur paramparça oldu.
Kertenkelenin kemiklerinin yanında otururken kendi kendine, “Tsk, sanki işe yaramaz ve değersizmişim gibi geliyor…” dedi.
Gidip bir sonraki istatistiği kontrol etmek üzereyken aniden Seviye Atlama istatistiğinin hemen yanında düğmeye benzer başka bir şey gördü.
’Bu ne…?’ diye merak etti.
Kendi kendine ’Tıklayabilir miyim?’ diye sordu ve sonra küçük patisini yavaşça ona doğru hareket ettirip bastırdı.
’DING’
==========
(Evrim süreci başladı)
-> Evrimin ilerlemesi için bir iş seçin:
-> Şifacı
-> Adaçayı
-> Büyücü
–> Beserker
–< Süre dahilinde seçim yapın, aksi takdirde rastgele iş verilecektir >–
ZAMAN SINIRI: 00:00:00:10 (10 saniye)
=========
’Ha? Bunlardan birini seçmem mi gerekiyor?’ diye sorduğunda bu işlerin ne anlama geldiğinden emin değildi ve birdenbire sorulduğu için neyi seçeceğini de bilmiyordu.
Üstelik düzgün bir şekilde konsantre olamamasından dolayı bir zaman sınırı vardı.
“Neyi seçmeliyim?” diye sordu kendi kendine.
“Beserker’i seçsem daha iyi olur çünkü bu gücümü artıracaktır…” dedi.
Kararı yanlış değildi. Şu anda oldukça zayıf olduğundan, Beserker işine sahip olmak gücünü birkaç kat arttırabilir ve daha iyi bir şekilde kaçabilir veya savaşabilirdi.
Ancak bu işin en büyük hatası Beserker’in farkında olmadığı gücünü kullanırken zekasının tamamen sıfırlanmasıydı.
Kelimenin tam anlamıyla, aç olsaydı herkese saldıracak bir zorba gibi olurdu. Önüne çıkan herkesi bile öldürebilirdi.
’Evet… Beserker en iyisi!’ diye düşündü.
“Tamam! Ben seçiyorum-”
Seçimini söylemeyi tamamlamadan hemen önce zaman doldu.
==========
(Evrim süreci başladı)
-> Evrimin ilerlemesi için bir iş seçin:
-> Şifacı
-> Adaçayı
-> Büyücü
–> Beserker
–< Süre dolmadan hiçbir şey seçilmediğinden, sunucuya rastgele bir iş verilecektir >–
==========
“Ahhh!!! Lanet olsun!!!”, düşünmesi çok uzun sürdüğü için pişmanlık duyuyordu.
Bir saniye daha hızlı olsa bile baş belası işini seçebilirdi.
’Şifacı işini istemiyorum… sadece bana Şifacı işi dışında bir şey ver!’, başka işler istemeye başladı.
Şifacı işini istemiyordu çünkü bu işe sahip olmanın kendisine yalnızca halleme yetenekleri sağlayacağını düşünüyordu.
Savaşta, kendini iyileştirmeden önce bile bir ısrarla öldürüleceğinden, iyileştirme yeteneği neredeyse işe yaramaz olurdu.
“İyileşme dışında herhangi bir şey!!!”, gözlerini sıkıca kapattıktan sonra bunu tekrarlamaya devam etti.
Yaklaşık 5 dakika boyunca dua etmeye ve başka bir iş dilemeye devam etti, ardından bir bildirim geldi.
’DING DONG’
DEVAM EDECEK…

En son bölümleri fenrirscans.com da okuyun.