Katliama dönen Yıllık Dövüşlerin üzerinden bir hafta geçti, akademi yaralarını sarmaya uğraşıyordu; öğrenciler konutlarında, görevliler binalarda tutuluyorlardı. Her zaman dolu olan Ticaret Meydanı düşen yaprakların esareti altındaydı.
Yeşil cübbeli adam taş kulenin basamaklarını teker teker çıkıyordu. Her adımı boş duvarlarda yankılanıyor, dizginlemediği enerjisi taş basamaklarda izler bırakıyordu.
Geniş kapının önüne geldiğinde iki astı saygıyla eğilip kapıyı açtılar, kafalarını kaldıramıyorlardı. Yüzündeki yara izi sabah güneşiyle ortaya çıktığında içeri girdi ve sert adımlarla camdan dışarıyı izleyen çocuğa yöneldi.
Gözleri kanlıydı, hızla yaklaştı ve sağ elini kaldırarak ayaklarının dibine diz çöktü.
“Mirasçı!”