Aman. Gerçekten oydu.

"Ha .. ha .. Majesteleri! L... l-... lütfen, Ahahah!"

"Hah! Lütfen, ne? Canın istediğin yükü taşıyabilir misin?"

"Ha, hah, ahh! Ben... Ölüyormuşum gibi hissediyorum, Ahhh!"

Eskisinden daha yükseğe çıkan çarpık gülümsemenin köşesi, onun çocukluğundaki İmparatoru hatırlamasına neden oldu. Kalça itme kuvvetleri hızlandıkça daha hızlı, daha hızlı, sonra daha da hızlandı. Kadın kitaplığa çarpan başının sesini duyana kadar geriye doğru itildi. Zirvenin doruğunun peşinden gitmek isteyen ve cömertlik veya özen göstermeden bunu isteyen bir adamın eylemleriydi.

Aman. Kadınların her gece evinden bir pus içinde çıktıklarını duymuştu, ama bunun bu tür bir ölüm olduğunu bilmiyordu. Gerçekten böyle gereksiz bir bilgiyi bilmek istemiyordu ...

Lanet olsun.

Senet yakında bitecek gibi görünüyordu, bu yüzden Vivian aceleyle eşyalarını topladı. Çabucak kaçmak zorunda kaldı. Başkası olsaydı fark etmezdi, ama İmparator Majesteleri tarafından öğrenilirse, geleceğinin uzun ömürlü olacağını garanti edemezdi. Başının kesilmesini gerçekten istemiyordu.

Vivian, seçtiği kitapları yerine geri koydu ve vücudunu yavaşça ve sessizce düzeltti.

Tam o anda.

Raftaki son kitabı koyarken Vivian'ın gözleri adamın mavi olanlarına çarpıyor gibiydi.

Hayır, bakışları çakışmıştı.

Omurgasına ürperten soğuk mavi gözler, ay ışığı onlardan yansırken çılgınca parladı.

***
"Kütüphaneci."

"Ha!"

Vivian endişeyle bağırdı ve aniden doğruldu. Sonra, önünde karanlık bir kukuletaya sarılmış uzun adamı görünce, aklını kaçırdı.

Adam, Vivian'ın tepkisi alışılmadıkmış gibi başını yavaşça yana eğdi. Vivian'ı her zamanki gibi tezgâhın üzerinde derin uykuya daldığı için uyandırdı.

Havada dolaşan elini çekip merak dolu bir sesle sordu.

"Kabus mu gördün?"

"Affedersiniz? Ne? Hayır. Bekle, öyle miydi?"

Henüz gözleri tam olarak açılmamış Vivian aptalca yanıt verdi. Hâlâ gerçekliğin ve rüyaların sınırları etrafında sürekli dolanıp duruyordu.

"Bir rüya?"

Menekşe benzeri açık mor gözleri  göz kapaklarının arkasında kayboldu ve tekrar tekrar ortaya çıktı.

‘Ne zaman uyudum?’

Puslu bir şekilde yükselen sabah güneşinin pencerelerden içeri girdiği görülüyordu. Vivian uyurken bile yaşam çizgisi gibi sıkıca kavradığı not defterine baktı.

Dün geceki heyecan ve heyecan, endişe ve şaşkınlık kesinlikle bir rüya değildi.

‘Majestelerini gördüğüme eminim Bu bir rüya değildi.’

Vivian, İmparator'un kendisiyle bir an için buluşan mavi gözlerini hatırlayınca titredi. İmparatorun bakışlarının hatırası onu unutulamazmış gibi damgaladı.

‘Delirdim.’

Daha önce hiç sahip olmadığı orijinal içerik hırsıyla kör olmuştu. Soğuk aydan sarhoş muydu? Nasıl düşünürse düşünsün, kesinlikle delirmiş gibi davrandı.

Çiftin cinsel ilişkisini tutkulu gözlerle nasıl kaydettiğini düşünürken saçlarını çekti.

Her zamanki gibi olsaydı, bu kadar pervasız olmazdı. Bunların hepsi, diğerlerinin aksine, yayıncılık şirketinin patronunun şiddetli rekabet gücünden kaynaklanıyordu.

"İnanılmaz yorgun görünüyorsun."

Başını kaldırıp siyah kapüşonlu adamın figürünü boş bir şekilde aldı. Her sabah güneş doğmadan önce kütüphaneyi ziyaret eden bilgin Ray'di.

"Fazla çalışmış gibisin."

Ray, onu daha dikkatli bir şekilde incelemek istercesine Vivian'a doğru eğildi. Bazı nedenlerden dolayı, kaputun altında bir miktar mavi gördüğünü düşündü.

Vivian'ın dudakları kurudu ve neredeyse çıkardığı çığlığı yuttu.

Gözleri Majestelerininkiyle aynı renkteydi.

Mavi gözlü. Mavi o kadar yaygın değillerdi, ancak Vivian'ın morları kadar nadir de değillerdi.

‘İlk etapta ikisinin yapıları farklı.’

Çevirmen : Dolunay