Belki Vivian'ın işine olan bağımlılığıydı, ama olağanüstü gözlem becerilerine sahipti ve keskin gözleriyle tanınıyordu. Ray, İmparator'dan kesinlikle daha uzun ve daha büyük olduğu için küçük bir fark vardı.

Biri ne kadar sarılmış olursa olsun, diğerleri hala vücudun siluetini görebilir. Bu geniş omuzlar ve sağlam vücut, saatlerce süren egzersizlerin sonucu olan bir yapıydı.

Ancak dün gece yaşanan olay nedeniyle, kendisine yardım edemedi ama Majesteleri'ni düşündü. Üstelik gözlerinin rengi çok benzerdi.

Majestelerinin bakışlarıyla kesinlikle tanıştım.

Neyse ki Vivian'ın röntgenciliği onu rahatsız etmiş olsaydı, İmparator'un eli tarafından öldürülse bile kendini savunmak için söyleyecek hiçbir şeyi olmadığı için boynunda zaten bir kılıç olurdu.

Sonuç olarak Vivian ölmemişti. İmparatorun küstahlığını görmezden gelmesi, meseleyi fazla önemsemediği noktaya kadar cömert davrandı.

Vay canına, en azından hayattayım.

Vivian uykudan hala boğuk bir sesle yüksek bir öksürük çıkardı ve ağzını açtı.

"Efendim mavi gözlü müsünüz?"

"Görünüşe göre yanlış görmüşsünüz."

Ray, yüzünü sıkıca örtmek için burnunun ucuna sarkan başlığın kenarını çekti. Kapşonun içinde yüzünü kaplayan beyaz bir yarım maske vardı, bu yüzden kimse onun yüzünü başlık olmadan göremiyordu.

Görünmekten bu kadar hoşlanmaz mı?

Davranışı oldukça şüpheli olsa da Vivian bunu görmezden geldi. Kütüphanede çalışmaya başladığından beri, birden fazla bilginin suskunluktan kimliğini örttüğünü görmüştü.

Her neyse, aniden küfretmeye başlayan veya havada bir şeyler mırıldananlar bile vardı. Bu tür davranışlar centilmenlik tarafında değişti.

Başlığıyla bir çizgi çizdiğinden daha utangaç gibi görünse de.

Her halükarda, kütüphaneye gelen diğer tüm ziyaretçiler aynı olduğu için olağandışı bulduğu bir davranış değildi. Sadece Siktir git ve Lütfen beni aldırma arasındaki farktı.

Ödünç verme listesini Ray'e doğru ittiğinde, "Ray" adını zarif bir yazıyla yazdı ve üyeliğini "Bilgin Kulesi" olarak yazdı. Karanlık başlığın kıvrımlarından çıkan el zarif ve güzeldi. Ama aynı zamanda, kan damarları, zorlu işlerin üstesinden gelen eller gibi dışarı fırladı.

Sık sık kılıç kullanır mı?

Görünüşü bir bilim adamıydı, ancak özellikleri bir aristokratınkine benziyordu. Sesi muhafazakar ve zarifti ama elleri bir şövalye kadar sertti.

Neden bu kadar çok sırrı var?

Ray, bir yazarın hayal gücünü ve merakını ortaya çıkaran türden bir insandı. Keşif ve özdeşleşmeye ihtiyaç duymadan konuşma ve incelemeden ilham aldı.

Vivian romanı için canlı, nefes alan malzemeye baktı ve kötü bir şekilde kıkırdadı. İçeride plan yaptı, ama gözleri dışarıdan yarım ay şeklinde kıvrılmış küçük bir çocuk kadar sevimli görünüyordu.

Bir süre onu izledikten sonra, Ray bir mendil çıkardı ve bir bakışta pahalı olduğu anlaşıldı. Vivian bir şey söyleyemeden, Ray mendili Vivian'ın burnuna hafifçe bastırdı. Yumuşak dokunuş yüzünde kaldı.

Burnunun derinliklerinde temiz ve zarif bir aroma yayıldı. Ray'in kokusuydu.

"Burun kanaman var."

‘’Huh?’’ Alışılmadık yanıtta burun içinden bir ses patladı.

Ray, sözlerini sıcak bir ses tonuyla tekrarlamadan önce, pervasızca Vivian'a baktı.

‘’Görünüşe göre kesinlikle fazla çalışmışsın. Vardiyanız yakında bitiyor, neden dinlenmiyorsunuz? "

Alçak ve melodik ses kulaklarını gıdıklarken, bu tür şeylere karşı bağışıklığı olmayan Vivian yüzünü buruşturdu.

Burnunun kanlı olduğunu anladığında, burnu karıncalanmaya başladı. Ama ondan önce yüzü kızarmıştı. Kalbi gergin göründüğü için daha hızlı atmaya başladığında, derinden yutkundu.

Çok yakın.......

Başını yana eğip bakışlarından kaçamadan, mendili Vivian'a uzattı ve hiç tereddüt etmeden düzgünce uzaklaştı.

Vivian, varlığının bilincinde olduğu için kendini aptal gibi hissetti.