"Bu doğru. Seçtiğiniz kitabı size ödünç vereceğim."

"Minnettar olurdum." Ray kitabı bıraktı ve dedi.

"Hizmetçiler için oturma odasında uyumamaya yarayan şifalı su var lütfen bir yudum alın. İçki içerseniz uykunuzun kalitesi artacaktır."

Kabustan yeni uyanmış gibi görünen Vivian'a karşı nezaketle söylendi.

Ne kadar kibar. Herkese böyle mi?

Dürüst olmak gerekirse, Vivian bir bilginin bir yabancıya yaklaştığını ve onlarla sohbet ettiğini ilk kez görmüştü. O zaman bile, yardım edemedi, ancak aralarında ki etkileşimin resmi ve neredeyse yazılı olduğunu hissediyordu. Adamın cömert eylemleri, aralarında yalnızca sağlam bir duvar örüyor gibiydi.

Sıradan biri olduğunu söyledi ama aurası aristokrat diye bağırıyordu.

Tıpkı bir soğan gibi - katmanları soyduktan sonra bile keşfedecek çok şeyi vardı.

Ama Vivian daha fazla katmanı soymak istedi.

Gözlemlediği ve analiz ettiği birçok insandan gelen verilere göre, bu tür insanların, tüm bu katmanların altına ne tür bir canavarın yerleştirildiğini tahmin etmek zor olduğundan, yalnız bırakılmaları daha iyi.

Gerçekten yapamam. Yapmamalıyım.

Vivian, kendisinin de büyük bir şeye saplandığını ve onu rahatsız etme dürtüsünü bastırdığını hatırlattı. İşte bu, önce kanlı burnuma bakalım. Vivian aromatik mendili burnuna bastırıp başını eğdi.

"Hm?"

Ray'in ödünç almak istediği kitabın kapağını görünce hayrete düşürdü. Bir zamanlar çok sayıda genç aristokrat kadının popülaritesini çeken bir aşk romanıydı.

Aynı zamanda Vivian'ın her gece bir romantik romanın yazarı olmayı hayal ederken okuduğu romandı. Roman, romantizmin ders kitabındaki tanımıydı.

"R .. romantizm?"

Aman Tanrım, bir kitap okuyucusuna nasıl bu kadar yakışmaz?

Bunun kaba olduğunu bilmesine rağmen Vivian kitaba, sonra Ray'e ve sonra tekrar kitaba bakmaya engel olamadı.. Kitaplardaki tercihini muhtemelen anlayamadı. Kitapları her zaman tür veya uzmanlık düzeyini dikkate almadan seçerdi.

"Dün ’ ni ödünç aldınız. İmparatorluğun 439. yılında Berouche'un Vollplastik yönteminin eğilimini tartıştınız mı?" diye sordu Vivian ödünç verme makbuzunu damgalarken.

"Ondan önceki gün teolojik kitap ve ondan önce de kısmen dini eğilimli . ''

Ray, hiç önemli değilmiş gibi ses çıkarmaya çalışan Vivian'a baktı. Yüzünü örten maske yüzünden ifadesini okumak zordu. Ancak homurdandı ve güldü.

"Ne kadar ayrıntılı."

  "Hafızam oldukça olağanüstü."

"Hmm."

Ray çarpık bir şekilde gülümsedi. Konuşmadı, ama soruyor gibiydi ve bu sorunun ‘benimle ilgilendiği için değil mi?’ olduğuna eminim.

Elbette, tüm bu kitaplarla ilgilendiğim için hatırlayabiliyorum.

Kütüphaneye her gün sayısız insan giriyordu, bu yüzden kişi başı ödünç verilen tüm kitapları hatırlamak için oldukça istisnai olmak gerekiyordu.

Bir şey ne kadar çok saklanırlarsa o kadar fazlasını bilmeyi istemek ters psikolojiydi. Ray'i bilinmeme arzusu onu daha da gözlemlemesine ve incelemesine neden oldu.

Vivian suçluluk duygusundan kaçındı ve kayıtsız gibi davrandı.

"Gerçeği araştıran bilim insanıysanız, çeşitli ve nesnel argümanları tercih etmek garip değil."

"Bir aşk romanı ödünç almamı garip bulmuşsun."

Vivian her zamanki gibi çalıların arasında dolaşıp bir çizgi çekeceğini tahmin etmesine rağmen cömertçe sohbete devam etti.

Vivian'ın yüzü aydınlandı ve başını salladı. Doğru, neden Bayım bilim adamı, orada bulunan birçok roman arasından hayatımda en büyük etkiye sahip olan romanı seçsin?

"İlk kez bir aşk romanı okuyorum."

"Momentum sağlayan bir şey var mıydı?" Balık bulan bir kedi gibi parıldayan iki gözüyle sordu. Ray, agresif röportajına yanıt olarak hafifçe omuzlarını silkti.

"Kitap okuma sebebi hep aynı. Bilgi ve tecrübe edinmem ve duyguları dolaylı olarak yansıtabilmem için."

"Genelde roman merakından kaynaklanmıyor mu?"