7. Bölüm
 
Çeviren: TeddyBear
 
‘Göz kırpar’. Adam gözlerini açtı.
 
"Ah..."
 
Kirpiklerinin arasında, çok güzel görünen mavi safir gibi gözler belirdi.
 
Uzun kirpikleri, durumunu anlamak için yavaşça kırpıştırdı.
 
Gözleri tembel tembel yuvarlanıyor.
 
Bakışları bilmeden bir şeyi yakalamaya çalışıyor.
 
"Benim… Benim… Gözlüklerim…"
 
Yakında adam kalktı. Sonra ellerini yüzüne koydu.
 
Gözlükleri aldım ve tereddüt etmeden ona teslim ettim.
 
"Buyrun."
 
Andrew, gözlüğünü alan kişiye bakmak için önüme geçti.
 
"Ah… T-teşekkür ederim..."
 
Son patron beni görünce irkildi...
 
"Affedersiniz, ama siz...?"
 
“Seni kurtaran kiş”i.
 
Uzun kirpiklerinin altındaki güzel gözleri kırpıştı. Mavi gözler çok saf ve göz kamaştırıcıydı.
 
‘ Hmm, çok güzeller.’
 
Dudaklarımı büzdüm ve ona kocaman bir gülümseme verdim.
 
‘ Tsk, çok güzeller.’
 
‘ O gözlerde öyle bir çekicilik vardı ki onları ısırmak istedim.’
 
"Oh, üzgünüm… Acelem var."
 
Genel olarak, geniş omuzları ve sağlam bir sırtı vardı. Kar gibi beyaz bir ten ve münzevi bir görünüm.
 
(ted: Normal şartlarda ‘münzevi; insanlardan kaçınan ve kendini izole eden’ anlamına gelir, buradaki kullanım amacına gelecek olursak karşısındaki kişi çegingen ve utangaç olduğundan insanlarla anlaşamayan birisi olduğunu ifade etmeye çalışmış.)
 
"Pekala, selamlamamıza devam etmeden önce size biraz tedavi uygulamak istiyorum. Bu olur mu? "
 
 İşaret parmağım bandajına dokunduğunda titredi.
 
"N-ne?"
 
"Göğsüne yaptığım şey geçici bir tedavi olduğu için, artık bırakmam tehlikeli. Enfekte olabilir. "
 
Adam bana baktı ve sanki bir tavşanmış gibi sakin ve çekingen görünüyordu.
 
"Ne cehennem oldu?"
 
“Dün gece seni evimin önünde buldum. Yalnız değildin, ama... "
 
Ondan sonra Heimdall hızla başını kaldırdı ve omzumu tuttu.
 
“Ben hiçbir şey yapmadım, değil mi?”
 
Adamın güzel, kremsi saçları her yerdeydi.
 
Yırtık gömleğinin içinden sağlam yapılı kaslarını görmek fena değildi.
 
Kasvetli atmosfer ve bakışlarla dolu endişeler de çok kötü değil.
 
Kendime mükemmel bir puan vermeye karar verdim.
 
“Hayır, dün o kadar yorgundum ki seni evimin önünde bıraktım. Üzgünüm ama vücudunu hareket ettiremedim bile.”
 
Avucumu kaldırdım.
 
“Ve bu biraz incitiyor.”
 
"Ah!"
 
Heimdahl şaşırdı ve elini omzumdan çekti.
 
Ne yapacağını bilmiyordu, bu yüzden sadece gözlüklerini düzeltti ve "Üzgünüm" diye özür diledi.
 
“Pekala, üzgünsen, seni tedavi etmeme izin verir misin?”
 
Çok geç olmadan tedaviye ihtiyacı olduğunu söylediğimde hafifçe başını salladı.
 
“O zaman çıkar onu.”
 
"E-Evet?"
 
Kulakları kırmızıya döndü.
 
“Şuan bir şey giymiyor musun?” "Ah… evet."
 
Başını salladı. Kısa süre sonra adamın büyük eli yavaşça gömleğinin düğmelerini çözmeye başladı.
 
Çıt, Çıt.
 
Düğmenin sesi neden bu kadar tuhaf geliyor?
 
Bundan hoşlanmam normal mi?
 
‘ Hayır, artık bunu düşünme.’
 
Heimdahl'ın eli son bir düğme kaldığında durdu.
 
“Bu arada, dün gece gerçekten hiçbir şey yapmadım mı?”
 
“Hayır yapmadın. Neden bunu sorup duruyorsun? "
 
Sebebini çok iyi biliyordum ama sinirlerim bozuluyordu.
 
"...bu..."
 
Heimdahl kızardı. Ve ne yapacağımı bilmiyordum.
 
Eğer utanç yüzündense, bu ben olmalıyım.
 
"Ben... geceleri çok, çok garip oluyorum."
 
Bu adam o kadar güzeldi ki, güzelliği gözlüğünden akıyor.
 
Okuyucular arasındaki takma adı “Dr. Jekyll ve Hyde."
 
Bir edebi eserdeki ana karakter ile benzer özelliklere sahipti.
 
Çifte kişilik.
 
Geceleri kişiliği değişirdi ve gündüzlerin aksine kötü, zalim ve alaycı bir kötü adam olurdu…
 
7. bölüm sonu
 
Ted: Serinin promosunda da anlattığım gibi, ‘Jekyll ve Hyde’, lakabı Robert Louis'in 'Dr. Jekyll ve Bay Hyde'ın Garip Davası' adlı romanından alıntılanmıştır. öneririm :3
 
Discord: https://discord.gg/mHwwbBWCK4
 
İnstagram: https://www.instagram.com/madhatter.fansub/