Bölüm 1
Sıradan insanların yaşamları bir şekilde bir yemekle karşılaştırılabilir olsaydı, hayatım her türlü karanlık şeyle karıştırılmış bir kase talihsiz pirinç gibiydi.

Bir genelevde doğdum, babamın adını ya da yüzünü bilmiyordum. Üç yaşındayken, fakir bir ailede yaşarken, küçük kız kardeşimle tanıştım.

Dünyadaki tüm sefalet ve talihsizliklerle doğdum. Her türlü güzel şeyden mahrum bir şekilde.

Bir bahar perisi gibi parlak bir şekilde parlayan sevimli  küçük kız kardeşim, arka sokaktaki bir oluk faresi gibi yaşamayı  istemedim  ve onun düzgün bir hayat yaşamasına izin vermek istedim.

Ama Tanrı isteklerimize kayıtsız kaldı.

Ben yedi yaşındayken annem sadece eski, dar bir ev bırakarak öldü ve ben Aria’yı beslemek için umutsuzca çalışmak zorunda kaldım. Her gün yemek yemek zordu.

Daha da kötüsü sekiz yaşındayken bir gün Aria aniden hastalanmaya başladı.

Ne nedeni ne de tedavisi bilinmiyordu. Durumu zamanla kötüleşti. Ama Aria’nın böylece gitmesine izin veremezdim.

O benim akromatik(renksiz, zevksiz) hayatımın tek rengiydi ve benim için çok değerli bir insandı.

Aria’nın durumunu geçici olarak iyileştirebilecek ilaçlar çok nadirdi. 10 yaşımdayken kılıç kullanmaya başladım, ve kılıçları satın almak için götümü yırttım resmen.

O zamandan beri, kan kokusuyla dolu bir hayatım olmuştu.

Sürekli iblislerin ortaya çıktığı atladığım için kılıç becerilerim hızla gelişti. İmparatorlukta “Kara Veba” olarak biliniyordum.

Sonra bir gün 18 yaşındayken,

Görevimi bitirip eve döndüğüm gün, ağrı yayılırken ayağımı burktum ve başımı yere vurdum.

Geçmiş hayatımı hatırladım.

                                                                               *** *** ***

Gözlerimi zonklayan bir baş ağrısıyla yavaşça açtım.

Tanıdık bir beyaz tavandı. Her bayıldığımda özel odam olarak kullanılan tek kişilik bir hastane odasıydı.

Görünüşe göre biri beni hastaneye götürmüştü.

Tanımadığım kişiye karşı minnettar hissettim ve kendimi doğrultmak için çabaladım ama ensemin arkası kaskatı kesildi.

“Abla....”

Tatlı ve ince bir kızın sesine benziyordu. Hüzünlü bir tondu, ama içindeki ürperti o kadar soğuktu ki tüylerim diken diken oldu. Kafamı onun tarafına çevirdim

Kiraz çiçekleri gibi pembe dalgalı saçlar. Zengin kirpiklerin altında koyu mavi gözler. O hoş bir görünüme sahip güzel bir kızdı.

“Aria...?”

O benim güzel kız kardeşim Aria idi.

Ayağa kalktım  ve haline baktım. Yüzü son derece solgundu ve yüzünde kötü bir ifade vardı ama acı çekiyormuş gibi görünmüyordu.

“Neyin var?”

Soğuk bir kış gününde dışarıdayken üşütebileceğinden endişelendim.

“Neden dışarı çıktın? Evde dinleseydin.”

Aria’nın etrafını bir battaniye ile sardım ve endişeyle onu inceledim.

Elleri titriyordu ve yüzü kasvetliydi. Havada bir serinlik vardı.

“Şu anda benim için mi endişeleniyorsun? Sokakta başın kan içinde bayıldın ve benim için mi endişeleniyorsun?”

Fısıltı kaynayan duygularla doluydu. Gergindim çünkü o soğuk, yanan gök ışığı gözlerinden korkuyordum.

“Hasta olduğun için...”

Ayağıyla yere basarken Aria’nın gözleri büyüdü. Battaniyeyi attı.

“Senin için endişelenmeyeceğimi mi sanıyorsun? Beni önemseyen tek kişinin sen olduğunu mu sanıyorsun? Bende senin için endişeleniyorum ! Bana ne yaptığını asla söylemiyorsun! Geri döndüğünde hep yaralanmış halde oluyorsun! Aşırıya kaçtığını görebiliyorum, ama dinlenmek istemiyorsun! Senden çalışmayı bırakmanı istediğimde beni dinlemiyorsun! Lütfen ... kendin için endişelenmelisin! Sana daha önce de söyledim, hastalığımı tedavi etmek zorunda değilsin!”
Şimdiye kadar Aria benim paralı asker olduğumu bilmiyordu. Tehlikeli bir işti, bu yüzden hemen bırakmamı isterdi ve bende hasta kardeşimi endişelendirmek istemedim.
Para kazanma konusunda endişeliydim, bu yüzden bir kere bile izin almadan hep işe gittim. Sanırım o yüzden bu kadar çok endişeliydi.
Asık suratlı bir bakışla Aria'ya baktım. Aria duygularını bastırmaya çalışırken derin bir nefes aldı ve sonunda büyük bir gözyaşı döktü.
“Benim yüzümden zor zamanlar geçirmeni istemiyorum....”
Dudağımı ısırdım ve Aria’ya yaklaştım, küçük vücuduna sarıldım. Aria'nın kollarımda ağladığını görünce kalbim kırıldı.

Kız kardeşim çok tatlı.

Yavaşça iç çektim, Aria'nın parmaklarım arasında hassas bir şekilde iç içe geçmiş yumuşak saçlarını okşadım.

Açıkçası, gençliğine göre büyük bir boy farkı vardı, ama göz seviyeme göre büyüyen Aria hala bir çocuk gibi ağladı.

Ne kadar büyük olursa olsun , hala bir çocuk.

Aria’nın sırtını sıvazladım.

“Üzgünüm seni endişelendirmemek için daha dikkatli olmalıydım. Ama gerçekten sorun değil.”

“Yine mi! Her gün söylesen de fark etmez!”

Aria hıçkırarak göğsüme bir tokat attı.

Üzgünüm ama hiç acımadı. Aria utanmasın diye biraz incinmiş gibi yaparak gözlerimi devirdim. Ama aslında, fiziksel durumum yorgunluk dışında normaldi.

Giysilerimdeki kan benim değil, iblistendi ve yara sadece bir sıyrıktı.

Biraz başım ağrıyordu ama... pekte ciddi değildi.

En ciddi sorun başka bir şeydi. 

Kafam bir kedinin oynadığı iplik gibi birbirine dolanmıştı. Sırtımdan soğuk bir ter aktı. Ağzım kurudu ve yutkundum.

Bütün sorun biraz önce ayağımın kaymasıyla ve kafamı yere çarpmamla başladı.

İster inanın ister inanmayın, kafamı çarptığım an geçmiş hayatımı hatırladım.

Geçmiş hayatımda adım Lee Yoon'du. Dünya gezegeninde bir ülke olan Güney Kore adlı bir ülkede askeri bilimler okuyan bir yetimdim.

Önceki hayatımda, çevrem şimdi olduğu gibi korkunçtu ve bugün olduğu kadar inatçı yaşamıştım.

Önceki hayatımda, 30'lu yaşlarımın ortalarında kalp krizinden öldüm. Ben yalnız bir insandım.

Askeri bilimlerde doktoramı kazandıktan sonra nihayet prestijli bir üniversitede profesör olmadan hemen önce acı çektiğim haksız bir ölümdü.

Haksızlıktı, ama sadece geçmiş bir yaşamdı. Onlar benim geçmiş benliğimin anılarıydı, bu yüzden garip bir deneyimdi. Ama bu durumu hafife alamazdım.

Peri kralı Aria de Freya'nın soyundan gelen güzel Kont'un kızı arka sokakta doğdu.

Damarlarında asil kanla utanmaz bir arka sokakta doğdu ama zor koşullarda büyüdü. 

Küçüklüğünden beri hastaydı.

Nedeni veya tedavisi bilinmeyen nadir bir hastalıktı ve büyüdükçe kötüleşen ölümcül bir hastalıktı.

Uzun süredir hasta olan Aria, 15 yaşındayken bir gün yolda yere yığıldı.

Tam zamanında, Kont Freya onu buldu ve evine götürdü.

Kont'un verdiği ilaçlar sayesinde hayatta kalmayı başaran Aria, Kont ve eşinin tavsiyesi üzerine bir süre konaklarında kaldı.

Bu arada sadece çiftin değil hizmetçilerin de gönlünü fetheden Aria, Kont ve çocuğu olmayan Kontes'in isteği üzerine “Aria Freya” olmuştur.

Bundan sonra sosyeteye giren Aria, yetenekli erkek karakterlerle flört etmiş ve zamanı geldiğinde dünyayı kurtarmıştır.

Ateşli erkeklerle flört eden güzel bir yarı peri yarı insan kahramanın romantizmi.

Klişe bir hikaye olmasına rağmen, çekici bir üslupla ve düzgün bir gelişmeyle en çok satanlara girdi ve önceki hayatımda okumaktan zevk almıştım.

Ama sorun burada başladı.

15 yaşındaki sevgili kız kardeşim romantik bir fantezi romanının kahramanıydı! 

Bu dünya bir romanın içindeydi!

Temel olarak, önünde bir çiçek yolu olan Aria, uyanmak için birkaç denemeden geçmek zorunda kaldı.

Aria'nın neden denemelerden geçmesi gerekiyor? Ama uyanması gerekiyor.

Değerli kız kardeşimi uyandırmak için bazı tehlikeli durumlara sokmayı düşünmek korkunçtu.

Buna ek olarak, ben de romanda göründüm ve sadece Kashmir Chrysis'i düşündüğümde iç çekebiliyordum.

Romanın Kashmir'i,  Aria'nın geçmesi gereken “birçok” denemeden birinin sorumlu kötü kadını ve erkek ana karakterlerden birinin küçük üvey kız kardeşiydi. 

Bir fahişe ile Duke Caesar Chrysis arasında bir genelevde doğan Kashmir, arka sokakta Aria ile yaşarken yanlışlıkla doğumunun sırrını öğrendi.

İster cahil ister cesur, korkusuzca Dükü ziyaret etti ve kızı olarak kabul edilmesini istedi.

Dük'ün merhameti sayesinde kabul edildi, ancak soylu toplumun gayri meşru bir çocuk olduğu için eleştirisi nedeniyle daha da büküldü.

Kashmir, Kont'un kızı olan Aria ile on yıl sonra tekrar bir araya geldi.

Geride bırakılan ve görmezden gelinen kişinin aksine Aria seviliyordu. 

Kashmir, kıskançlık ve aşağılık kompleksi tarafından yönlendirilen kötü bir kadın oldu.

Tipik bir aşk romanının kıskanç bir kötü kadınıydı.

Sevgili kardeşimi rahatsız edecek kadar deli değilim. Orijinal hikaye olsun, delirmediğim sürece Aria'ya kötü bir şey yapmamın hiçbir yolu yok.

Ancak endişe verici olan şey, orijinal Kashmir'den farklı olan ben işin içine girdikçe orijinal hikayenin bir karmaşaya dönüşmesiydi.

Kashmir, 10 yaşındayken Dük'ü ziyaret etmek için arka sokaktan ayrıldı. Ama şimdiye kadar Aria ile birlikte olmuştum.

10 yaşına kadar Aria ile yaşamış ve Aria ile ilgilenmediği için hastalığını iyileştirmeye hiç çalışmamıştı.

Kashmir çok önemli bir karakter olmadığı için romanın akışını değiştirmiş olması büyük bir sorun olmayabilir. Ama kelebek etkisi yaratabileceğinden endişelendiğim doğruydu.

Aria'nın bahar çiçeği rengindeki saçları yavaşça dalgalandı.

Aria'nın romandaki gibi kısa denemelerden geçmeden mutlu olmasını istedim.

"Aria."

Aria'nın çenesini hafifçe kaldırdım ve sulu gözleriyle karşılaştım.

Alnına hafif bir öpücük bıraktım.

"Ben seni mutlu edeceğim."

Aria hastalanmaya başladığından beri verdiğim bir söz. Henüz tutmadığım bir sözdü ama şimdi gerçekten yapabileceğimi düşündüm.

Orijinal hikayeden farklı olup olmaması önemli değildi. Aria'yı mutlu edecektim.

"Senin için her şeyi yapabilirim."

Aria içten bir nefes aldı.

"Kız kardeşim güvende olduğu sürece. Sağlıklı kız kardeşimle yaşamak benim mutluluğum.”

Gülümseyip saçlarını karıştırdım.

Sevgili kız kardeşimin çok iyi bir kalbi vardı.