Oğlan bütün kalbiyle içerken çorba kaseye geri düşüyordu. Küçük ağzı o kadar çok sebzeye aynı anda sığacak gibi görünmüyordu ama bir şekilde bunu yaptı.
O seçici bir yiyici bile değil
Hir'in kiraz kırmızısı dudakları sebze çorbasını içerken çok sevimli görünüyordu, Lila tam da bunu yaptığını düşündüğünde, insan zarafetinin sınırlarını aşmış olmalıydı. İçeride onun üzerinde dolanıyordu ama hiçbir ipucu göstermeden ifadesizce oturuyordu.
Hir, yemek yerken gözleri Lila'nınkilerle karşılaştığında soluk borusuna bir sebze parçası yakaladı. Öksürük seslerini kapatmaya çalışırken gözleri genişledi ve iki eli de hızla ağzına gitti. Bayan Marshmell'ın öksürüğünü duymasına izin veremezdi. Bununla birlikte, bu sadece hıçkırmaya ve öksürüğünü daha da gevşetmeye başladığında işleri daha da kötüleştirdi. Hafifçe öksürmeye başlayınca gözleri yırtılmaya başladı.
Lila, şirin trans halinden çıkarıldı ve hemen harekete geçerek ona bir bardak süt getirdi.
"İyi misin? Ona küçük bir bardak süt uzatırken şunu al, ”dedi.
Hir iki eliyle bardağı tutup sessizce yutarken gözyaşlarına boğulmaya hazırdı.
"Üzgünüm anne. Benim yüzümden iştahınızı kaybettiniz, ”dedi utançla aşağıya bakarak.
"Neden bahsediyorsun?"
"Çünkü ... senin önünde oturuyorum ve bu seni rahatsız ediyor."
Hir'in bakışları, yemek zamanı yarı yarıya ilerledikçe dokunmadığı Lila'nın tabağına sabitlenmişti. Lila kendi tabağına baktı ve bir hata yaptığını fark etti.
Önce yemeliydim.
Lila, Hir'in sevimli maskaralıklarını gözlemlemekle meşgul olduğu için yemek yemeyi unuttu, ama bu yüzden yanlış anladı.
"Kirli davranmıştım ... ve sofra adabına uymadım, çok üzgünüm."
Lila dişlerini sıktı. Hir'in, Bayan Marshmell'in tacizinden ne kadar kırılmış bir çocuk olduğu hatırlatılmasından nefret ediyordu. Ona tekrar güvenmesini sağlamanın bir yolu olup olmadığını merak etti. Bir yıl içinde gitmiş olmasına rağmen, Hir'i ekşi bir notla bırakmak istemiyordu.
Onu Lacias ile tanıştırdığımda Hir o kadar korkmuş görünmemeli.
Lila ayağa kalktı ve bazı çekmeceleri aramak için yanından geçerken Hir hemen irkildi. Daha önce kurabiye yaparken bir şeyler bulduğunu hatırladı.
İşte burada.
Lila fırfırlı beyaz bir önlük çıkarıp yavaşça Hir'in boynuna koydu. Çocuğun gözleri muazzam bir şekilde büyüdü.
"Bu ne?"
Beyaz fırfırları tutarken Hir'in sevimli gözlerinin merakla aydınlandığını gördüğünde, Lila neredeyse kalbini tutarak yere düşüyordu.
Lila kendini tuttu ve hiçbir şey olmamış gibi konuştu. "* Ahem * Onunla yersen seni affedeceğim."
Hir önlüğü yüzüne kaldırdı "ha?"
Ona yeni mutfak davranışları öğretmek istedi ve önlük, Hir'ın yiyecek dökmenin sorun olmadığını anlamasına izin vermek için mükemmel bir fırsat olacaktı. Onu giyerken ne kadar sevimli görüneceğinden bahsetmiyorum bile. Lila düşünürken daha hızlı nefes almaya başladı.
Hir'in yüzü kızarmıştı ve süslü fırfırları utanç verici bulmuş olmalı. "Beni affedeceksin ... eğer bunu giyersem?"
"Evet."
"Pekala ... O zaman giyerim." Hir utanmış yüzünü indirdi ve Lila ne söylemesi gerektiğini hatırladı.
"Aslında, giymesen bile seni affedeceğim çünkü sana asla kızmadım."
"ne?"
"Hir, ne yaparsan yap, sana asla kızmayacağım. Bu yüzden lütfen bana karşı dürüst ol ve bana ne istediğini söyle. "
"Uhh ..."
Önlüğü çıkarmak istiyorsan, yapabilirsin.
"Tamam. Bunu takmamı istiyorsan… buna katlanabilirim. "
Hir onun sevgisini kazanmaya çalışıyordu ve Lila'nın kalbi neredeyse kırılıyordu, küçük çocuğun hoşuna gitmeyen bir şeye katlandığını görünce memnun olacaktı. Lila öfkesini bastırdı ve masanın ortasındaki gümüş tepsinin kapağını açtı.
"!"
Kapağın altında ne olduğunu gördükten sonra Hir'in gözleri büyüdü.
"Bu nedir?"
Onlar makaron. Onları daha önce yedin, değil mi?
"Evet! Ben gençken!" Hir'in gözleri makaronlardan hareket etmedi.
O kadar mutlu olmak için tatlıları gerçekten seviyor olmalı. Çok memnunum.
Lila utanç verici bir gülümsemeyle konuştu. "Çorbanın tamamını yersen onları sana hediye olarak veririm, Hir."
"Gerçekten mi?"
Hir gözlerini daha da genişletti ve ödülü için bitirilmesi gerekenleri çabucak bitirmeye başladı. Çorbayı çabucak içtiğinde bile gözleri hâlâ makaronlara odaklanmıştı.
"Yavaş iç. Tekrar öksürmeni istemiyorum. "
"Evet !" Dedi ağzı çorba ile.
Lila'nın gülümsemesi derinleşti. En sonunda! Normal bir çocuk gibi davranıyor.
"Sen çok tatlısın Hir."
". ..."
Hir çorbaya gömülürken yanakları kıpkırmızı oldu. Ama kase tüm yüzünü kaplasa bile, yüzünün yanında bir gülümseme oluştuğunu görebiliyordu.
En sonunda!