Cilt 1 ~ Köle ve Karanlık Elf ~

Şifa büyüsü sayesinde Alice'in yaraları bir gün geçtikten sonra tamamen yok olmuştu. Bu yüzden Satella'nın tavsiyesi üzerine Nikola ve Alice, Nikola'nın aşina olduğu hayduta gittiler.
“Peki, bu beyefendi haydut gizlenme yeri...”
Dağın derinliklerine gizlice inşa edilmiş küçük bir kır evi. Düzgün bakımlı bina, insanların hala orada yaşadığını söyledi. Nikola kapıyı çalmadan kulübeye girdi ve çaldığında içeride küçük sakallı bir adam vardı.
"Hey, buradasın!”
"Nikola, kardeşim! Uzun zaman oldu!”
"Evet, uzun zaman oldu.”
"Sensei, bu kişi bay haydut mu?”
"Aslında eski bir tane. Kardeş Nikola sığınağımı ezdikten sonra kendimi yeniledim. Elimi tüm haydut işlerinden temizledim.”
“Şimdi ne yapıyorsun?”
"Haydut arkadaşlarımın bilgilerini satarak yaşıyorum. Şövalyeler ya da paralı askerler saklandıkları yer ve üyeleri hakkında bilgi istiyorlar. Oldukça yeterli bir hayat yaşıyorum.”
Sakallı küçük adam, ”Aksine, haydut olduğumdan daha fazla kar ediyorum" diye güldü.
“Hemen konuya gireceğim, ama sana bir şey sormak istiyorum. Son zamanlarda büyük bir şey yapan biri hakkında bir fikrin var mı?”
“Tabii ki, gizlice yasadışı uyuşturucu satan insanlardan yoldaki tüccarlara saldıran insanlara. Daha da kötü bir doğaya sahip olana gelince, köle ticareti yapan ve haydutları yan iş olarak yapan tip sanırım. Görünüşe göre son zamanlarda elf köleleriyle uğraşan çok kişi var.”
Elf kölesi yapmak. Bu sözleri duyan Alice dişlerini ve yumruklarını sıktı. Vücudu öfkeden titriyordu.
"Neredeler?”
“Bu bilgi için beş altın lazım.“
"İşte, beş altın. Hiçbir şey saklamadan konuş.”
"Anlıyorum. Yer-“
Adamdan duydukları sığınağın yeri, oradan çok uzak olmayan bir limandaydı. Görünüşe göre, elf kölelerini kaçırmak için gemilerin yakınında bir yer kurmuşlar.
Sayıları küçüktü, sadece on civarındaydı, ama hepsi oldukça gazilerdi. Duydukları bilgilerden yola çıkarak, bir İskelet Askerinden daha güçlüydüler, ama bir İskelet Generalinden daha zayıftılar.
"Senin gözetimindeydim.”
Nikola kulübeden ayrıldı ve elf köle ticareti yapan haydutların saklandığı yere yöneldi. Geldikleri limanda büyük tahta gemiler dizilmişti. Çapa şu anda yelken izi olmadan indirildi. Çünkü rüzgar güçlüydü ve deniz fırtınalıydı.
“Burada değil.”
Limanın köşesindeki depo o kadar bozulmuştu ki, insanlardan hiçbir iz yoktu, ama eğer bilgi doğruysa, haydutların orada olması gerekiyordu.
"Alice, tecrübe puanları için haydutları avlamak üzereyiz ama sana söylemem gereken iki şey var.”
"Ne iki şey?”
“İlk olarak, düşmana saldırdığınızda, her zaman ortak kilit hareketlerini kullanın. Diğeri, onları ele geçirdiğinde, başarısız olmadan kırmaktır.”
"Onları vurmak daha hızlı değil mi?”
"Ortak kilit hareketlerini kullanmanın nedeni, hareketlerinizi daha yüksek rakibe karşı parlatmaktır.”
“Yüksek rakip tarafından, beni daha büyük bir mücadele ruhu olan biri demek istiyorsun?”
"Bu doğru. İskelet Generali ile savaşırken, saldırıyı atlatabilmek için, size saldırı araçlarını azaltmanın gerekliliğini anlattım. Daha yüksek rütbeli rakiplere karşı, sadece vurarak kollarını kırmak zordur, ancak ortak kilit hareketleriyle nispeten kolaydır.”
"Anlıyorum. Onları iyice yakalayıp kıracağım!”
Alice, elflerin köle olarak satıldığını duyduktan sonra öfkesini tutamadı. Tam o anda depoya saldırmak üzereydi. Ancak, kaçma ihtimallerini düşünerek, bir arka kapı olup olmadığını araştırarak ihtiyatlı bir şekilde hareket etmeye karar verdiler.
"Bir arka kapı buldum.”
Depoya arka kapıdan girdiler ama insanların gölgesi yoktu. Etrafta sadece varil alkol duruyordu. Ancak, kesinlikle birinin varlığı vardı.
"Bir yerlerde saklanıyor olabilirler mi?”
"Büyük olasılıkla yeraltında.”
Köleleri gemilere taşımak için, herkesin görebileceği yukarıdaki yoldan geçme riski yüksekti. Eğer Nikola onların yerinde olsaydı, gemiye bağlanan gizli bir yeraltı yaratırdı.
"Yeraltı yolunu nasıl arayacağız?”
"Hobisi haydutlara zorbalık yapmak olan bana kolayca söyleyebilirim.”
İnsanlar gizli bir yer yaptıklarında, onu gizleme dürtüsüne karşı koyamazlar. Alkol fıçılarının nerede yoğunlaştığını kontrol ettiğinde içi toz dolu olmayan bir yer buldu. Namluyu hareket ettirdiğinde, yeraltına giden gizli yol kendini gösterdi.
Yolun sonunda, kısır bakışları olan on kadar adamın ve ağzı tıkanmış ve pranga ve yakalarla bağlanmış karanlık elflerin figürleri vardı.
"Elf derken karanlık elfleri mi kastetti ...”
“Önemli değil. Hem kara elfler hem de yüce elfler, onlar benim halkım.”
Karanlık elfleri kurtarmak için kendilerini haydutlara gösterdiler. Artık bu noktaya geldiğine göre geri dönemeyeceklerdi.
“Haah, ne oluyor?”
Dazlak haydut, karanlık bir elf çocuğuna bağlı yakayı çekerken derin bir sesle sordu.
"Alice, bu kelliği yen.”
"Peki ya diğer insanlar?”
Alice'in sözleriyle Nikola dudaklarının köşesini kaldırdı ve figürünü sildi. Kendini tekrar gösterdiği anda, dazlak dışındaki haydutların hepsi kendinden geçmişti.
"Geriye bir tek o kaldı. Konsantre ol ve onunla savaş.”
"Evet!”
Alice elleri önünde bir duruş aldığında, haydut dövüş ruhuna baktı ve burnunu çekti.
"Hey, sen.”
Eşkıya sorarken Nikola'ya bakıyordu.
“ne?”
"Amacınız bu kızın savaşta deneyim kazanmasına izin vermek, değil mi? O zaman kazanırsam gitmeme izin verir misin? Karşılığında, onu öldürmeyeceğime söz veriyorum.”
“... Peki, iyi. Gitmene izin vereceğim.”
"Neden bahsettiğimi biliyorsun.”
Haydut vücudunun etrafındaki dövüş ruhunu arttırdı ve Alice'i korkutmaya başladı.
“Gördüğüm kadarıyla, dövüş ruhum seninkinin üç katı. Teslim olmanızı tavsiye ederim - “
Konuşmayı bitirmeden Alice adamın alanına girdi. Eşkıya mücadele ruhu ile onu ezici oldu, çünkü grev ondan herhangi bir hasar almadı çünkü, aşağı bekçi izin verdi. Bu avantajdan yararlanan Alice, adamın kolunu tuttu, yanına soktu ve ayağını süpürdü. Ani saldırıdan tepki alamayan adam, aynen böyle yere düştü.
“Aaaaaa, benim aaarrrrmmmm!!”
Haydutun çığlığı ve kemik kırma sesiyle birlikte, kolu normalde olmaması gereken bir yöne doğru bükülmüştü. acınacak bir manzaraydı ama Alice suçluluk hissetmiyordu. Çünkü onun türünü kurtarmak istemesi duyguları daha güçlüydü.
"Youuu, ne cüretle youuuu!”
Kükreyen haydutun önünde Alice ayağını kaldırdı ve kasıklarına bastırdı. Dövüş ruhu kişinin ruhsal durumuna bağlıydı. Kırık bir kol yüzünden mücadele ruhu kargaşa içinde olan birine, Alice'in tüm mücadele ruhuyla dolu kastrasyonuna karşı korunmanın kolay bir yöntemi yoktu.
"Tereddüt etmedin. İyi iş.”
“Ben de böyle merhamet etmeden savaşabileceğimi düşünmedim.”
"... Çok fazla aldırma. Haydutlar güç kullanarak yeniden eğitmen gereken bir şey. Olmazsa, kötü işler yapmaya devam edecekler.”
Nikola, karanlık elf çocuğun ağzını, yakasını ve kelepçesini çıkardı. Ancak, çocuk mutlu bir bakış değil, suratsız bir yüz gösterdi.
“Sen iyi misin? Bir yerlerde yaralandın mı?”
Alice onlara kibarca sorduğunda, çocuk öfkeyle baktı.
“Sen yüce elf prensesisin, değil mi?”
"Doğru ama ...”
“Senin tarafından kurtarılmak yerine öldürülseydim daha iyi olurdum!”
"eh?”
Alice çocuğun sözlerine açıkça suskun kalmıştı.
“İlk olarak, biz, karanlık elfler, köle olarak satılıyoruz çünkü siz yüce elfler ülkemizi çaldınız!”
Elf Bölgesi, karanlık elflerin ve yüce elflerin bir arada yaşadığı bir ülkeydi, ama geçmişte öyle değildi. Yüce elf kralı savaşı kazanıp ülkeyi bir bütün olarak birleştirmeden önce kabileler arasındaki çatışmanın sonu gelmiyordu. Bu yüzden yüksek elflerin karanlık elflere karşı ayrımcılığı güçlüydü ve buna dayanamayanlar göçebe bir kabile haline geldi. Köle olarak yakalanan karanlık elfler bu grupların bir parçasıydı.
"Karanlık elfler sizi affetmeyecek yüce elfler. Bir gün, karanlık elflerin başı Kerun-san, kesinlikle yüksek elfleri yenecek ve Elf Topraklarını geri alacak.”
“O çok...”
"Bu doğru! Ne de olsa Kerun-san'ın yanında olağanüstü bir yetenek ustası var. Ayrıca, Kerun-san'ın kız kardeşi kayıp olsa da, on yılda sadece bir kez ortaya çıkan yetenekli bir kız olduğu söyleniyor. Ülkeyi yönetmesi gereken kişi güçlü bir liderdir. Senin gibi güçsüz bir kraliyetin buna hakkı yok!”
“Kesinlikle, bir kraliyetin başarısızlığı olabilirim ...”
Alice üzgün bir bakışla aşağıya baktı. Durumunu gören karanlık elf çocuk, hak ettiği şeyin bu olduğunu söylüyormuş gibi gülümseyerek güldü.
“Oi!”
Nikola çocuğun kafasına hafifçe vurdu. Belki de acıya şiddetle tepki gösterdi, ancak çocuk başını tutarken öfkeyle baktı.
“Ne yapıyorsun!”
"Velet, kurtarılmamanın daha iyi olduğunu düşünüyorsun, değil mi? O zaman seni böyle köle olarak satarım.”
Şaka yapıyorsun, değil mi “Y -...”
"Şakalardan nefret ederim.”
Sanki sözlerini kanıtlamak için, Nikola yakınlarda yatan bilinçsiz haydutu tekmeledi. Adamın yuvarlanırken kan kustuğunu gören çocuk dişlerini sıktı.
"Biliyorsun, karanlık elfler Saize Krallığı'ndaki sapık soylulara yüksek bir fiyata satıyorlar.”
“H-hıı!
"Sensei, bu kadar yeter. Üzgün değilim.”
"Hayır, bu nankör velet acı bir deneyim yaşamaktan daha iyidir. Olmazsa, gelecekte partisinden attıktan sonra arkadan birine saldıracak bir çöplüğe dönüşecek.”
Alice başını salladı ve ona duygularının yeterli olduğunu söyledi. Nikola yardım edilemeyeceğini düşündü ve geri adım attı.
"Karanlık elfler köle olmak, yüksek elflerden kaynaklanır. Şu andan itibaren sadece gibi olabilir demiştin. Bu yüzden sizi kurtaracağım.”
"... Ne dediğimi duydun mu? Yardımını istemiyoruz!”
“Önemli değil. Bu sadece kendimi tatmin etmem için. Siz bunu istemediğinizi söyleseniz bile, yine de karanlık elfleri kurtaracağım!”