Uzun zamandır görüşemedik. Bu Takehaya. İlk cildin üzerinden dört ay geçti ve şimdi ikinci cildi bitirebildim. Bütün bunlar ilk cildi alan okuyucular sayesinde oldu, bu yüzden herkese teşekkür ederek başlamak istiyorum. Şimdi, bu romandaki bazı unsurları tanıtmak istiyorum. İstilacılar sadece Oda 106'dan memnun değiller ve şimdi de Koutarou'nun vahası Kitsushouharukaze Lisesi'ni istila etmeye başladılar. Her türlü hileyi kullanarak okulun tamamını kapsayacak mı? Aslında bu son sözü yazarken yeni evlenen arkadaşımdan bir telefon aldım. Çocuğunun eylülde doğacağını söyledi. Bu beni biraz utandırdı, bu yüzden buraya yazmaya karar verdim. Seni piç, kim olduğunu sanıyorsun, mutluluğu buluyorsun!? Beni kıskanıyorsun, piç kurusu. Bekar olduğumu bilerek söyledin, değil mi, seni piç. Bana yeni doğmuş bir bebeğin resmini göstersen iyi olur, seni piç. Ama ciddiyim, tebrikler! Her neyse, sayfada yer bitmek üzere, bu yüzden burada bırakıyorum. Son olarak yayıncılara, illüstratör Poko-san'a, bana tavsiyede bulunan arkadaşlarıma ve bu romanı satın alan herkese teşekkür etmek istiyorum. Umarım üçüncü cildin sonsözünde tekrar görüşürüz. Haziran, 2009 Takehaya
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
