Ve bir zamanlar dünyanın en mükemmel insanı olan o, düşüşünden hafızasıyla birlikte kişiliği de kayboldu.
swoosh!
Uçan bir hançer yanağımı sıyırıp diğer taraftaki duvara çarptı ve yere düştü.
Kılıcın bıçağı yanağımı sıyırdı, acıtmasına ve kan akmasına neden oldu.
"Ah, özledim."
Bir ses duydum, dilini hayal kırıklığıyla tıklattı.
Yavaşça başımı kaldırıp eski bir başyapıttan yeni çıkmış gibi görünen, çıkık elmacık kemikleriyle kibirli bir şekilde bana gülümseyen yakışıklı bir adama baktım.
Theodore Leonne Albrecht.
Kıtadaki en geniş toprakların efendisi ve Albrecht'in parlak imparatoruydu. Ve sevgilim.
"Yazık, çünkü X'inki kadar güzel bir yüzü mahvedebilirdim."
Olan adam….
Theodore düşen hançere ve bana baktı ve gülmeye başladı. Ona baktığımda, onun hakkındaki söylentilerin doğru olduğunu anladım.
[Majestelerinin sık sık eğlence için etrafındakileri hedef aldığını duydum.]
Ve söylenti çok eskiydi, on yıldan fazla bir süre önce.
Aşağıya baktım ve yere düşen gümüş rengi saçlarımı gördüm.
Kılıcın bıçağıyla kesilen vücudumun o parçalarının tıpkı benim durumumda olduğu gibi pul pul döküldüğünü fark ettiğimde bir hüzün hissettim.
"Ne yapıyorsun açmıyor musun?"
Keskin sesi duyunca kendime geldim ve hançerini yerden aldım.
"İşte, Majesteleri."
Umursamazca teklif ettiğimde, bir şeyden hoşlanmamış gibi tek kaşını kaldırdı.
"Hmm…… ."
Ona sunduğum hançeri almak istemeyerek sadece yüzüme baktı. Daha doğrusu kötü kesilmiş saçlarım.
Çatışma bir süre sürdü ve kollarım uyuşmak üzereydi.
“….”
Gözlerimi dikkatlice açtım ve ona bir bakış attım.
Hafızasıyla birlikte kişiliğini de kaybetmişti ama yakışıklı yüzü aynı kalmıştı. Aniden, abartılı bir adamın onu övmek için söylediklerini hatırladım.
[Güzel Theodore! Albrecht İmparatorluk Ailesi'nin en parlak hazinesi! Tanrıların kutsamaları onun üzerine olsun!]
Siyah saçları, herhangi bir yalnız kış gecesi kadar büyüleyici bir renge sahipti ve güneş gibi altın gözleri dünyanın en değerli mücevheri gibiydi.
Yüz hatları heykeller kadar güzeldi, sanki antik mitolojinin Güney Tanrısı tarafından yaratılmış gibi ve vücudu mükemmeldi, çileci üniformasının altına gizlenmişti.
Ne de olsa o, kıtadaki var olan en güzel adamdı.
Theodore'un yakışıklı yüzünü ve sağlam vücudunu sevdim.
Ama benim asıl sevdiğim, tarihte hep kalacak olan kusursuz görünüşü değil, nazik ve saf kişiliğiydi.
Theodore her zaman bir bahar esintisi kadar sıcak olan bir adamdı.
Herkese karşı nazikti ve bir çocuk kadar masumdu.
Tabii ki, geceleri biraz azılı bir canavara benziyordu, ama bu konu dışında.
Evet, Theo başlangıçta böyle değildi.
Bana kısa bir süre önce gösterdiği sıcak, güneşli gülümsemeyi düşündüm ve kendimi yeniden hazırlamanın zamanı gelmişti.
"Sevmiyorum."
Kulağa çok mutsuz gelen bir sesle, nefretin ötesinde küçümseme dolu gözlerle bana yaklaştı.
"Böyle bir solucanı asla başka bir şeyle karıştırmazdım..."
Dudaklarının arasından korkunç bir küfür çıktı.
Ünlü bir müzisyenin ruhuyla bestelenmiş, ölümünden sonra yapılmış bir eser gibiydi.
Melodisi o kadar güzeldi ki bir an dinleseniz küfür olarak algılayamazsınız.
Bir keresinde o güzel sesiyle bana aşkını fısıldamıştı.
"Beni duymuyor musun?"
Küfürünü duyamayacağımı düşünerek kulaklarımı kapattığımda tekrar dudaklarını açtı.
"Hemen gözümün önünden çekil."
Bana sert, öfkeli bir bakış attı ve görevden alma emri çıkardı.
“…… Üzgünüm Majesteleri.”
Öylece durup onu dinlememek benim hatamdı, bu yüzden özür dilemek için acele ettim ve oradan ayrıldım.
Ofisinden dönerken.
Hiçbir yarası olmayan temiz bilek, sol yanağından daha çok kan içindeydi.
Dişlerimi sıkıp dışarı çıktım, koridorda fısıldaşan şövalyeler bana akın etti.
"İyi misiniz, Sör Yves?"
"Bak, ne dedim? Majestelerinin kişiliği biraz…”
"Biraz değil, çok fazla..."
“Bu çöp…”
"Yıkılmış kişilik..."
“Geri dönüştürülemiyor ………”
“Tarihte yeri doldurulamaz bir tirandır…………”
“Albrecht'in geleceği…”
Fısıldayan konuşma, çoğunlukla imparatorun kişiliği hakkında küçümseyici sözlerdi.
"Numara."
Onun tarafını tuttum ve kararlı bir tonda konuştum.
"Majesteleri iyi değil. Bu yüzden."
Evet, çünkü o çok hasta.
Atından düştü ve başından yaralandı.
İyileşip hafızasını geri kazandığında, nazik benliğine geri dönecekti.
"Öyleyse Majesteleri hakkında dikkatsizce konuşmayın."
Benim önümde Theo'm hakkında kötü konuşma.
Onlara baktım ve korkuyla uyardım.
Ama korumama ve mutlak güvenime rağmen Theodore'un hafızası geri gelmedi.
Bana zulmetmeye ve zalim sesiyle canımı yakmaya devam etti.
“Sen inatçısın. Daha ne kadar dayanabilirsin?”
Ne kadar dayanabilirim?
Theodore aradan on yıl geçmesine rağmen beni aramaktan vazgeçmedi. Sonunda beni canlı buldu ve ölmedi.
On yılını tahmin edemedim ama onun anısını beklediğim ayların beni aramakla geçirdiği günlere kıyasla çok kısa olduğunu biliyordum.
Böylece daha uzun süre beklemeye devam edebilirdim. Theo'm beni tekrar hatırlayana kadar. Geçen gün yanağımda bıraktığı yara izi silikti ve kaybolmadı.
İnsanlar benim adıma bunu çok büyütüyorlardı, ne yapacaklarını merak ediyorlardı ama umurumda değildi. Beni endişelendiren tek bir şey vardı.
Theodore, benim yerime benim küçük yaralarım için acı çeken gerçekten kibar adam. Ya hafızasını geri kazandığında bunu görünce ağlarsa?
Bu kadar.
Bütün üzüldüğüm buydu.
"Sana öne çıkmamanı söylemiştim. Yüzünü görmek istemiyorum."
Sorun değil.
"Daha ne kadar çirkin görüneceksin?"
Her şey yolunda.
"Sana bakmak midemi bulandırıyor. Keşke sonsuza kadar ortadan kaybolsaydın.”
dayanabilirim.
"Teo...!"
buna katlanabiliyorum...
Birden duyduğum sesle başımı kaldırdım.
“Theo” ona sadece benim diyebileceğim bir lakaptı.
Ama şimdi ona bu isimle seslenen benden başka bir kadındı. Başka bir kadınla yan yana yürüyordu.
Kadına sadece bana gösterdiği bir bakış ve bir gülümsemeyle baktı.
Bu…….
Acıtıyor……
“….”
Kadınla gözlerini kilitlerken nazik bir gülümseme verdi.
Numara.
Lütfen ona öyle bakma.
Bana bak.
Ben buradayım, Theo.
Theodore'un bana bakmasını o kadar çok istiyordum ki ama işe yaramadı.
[Sevdiğim kadını hatırlamayacak kadar aptal değilim. Nasıl görünürsen görün, seni ilk görüşte tanırdım.]
Tekrar karşılaştığımızda sana bunu söylemiştim.
Kadının yanağını sevecen bir dokunuşla okşuyordu ve yavaş yavaş başını ona doğru eğdi.
Bu, dudaklarının kadının alnına değdiği andı.
"Hehehahah."
Mutlu bir kahkaha yükseldi.
Theodore onunla birlikte güldü, sanki çok sevimliymiş gibi.
Ellerini kadının kafasına doladı ve üzerine birkaç güzel öpücük daha bıraktı. Acımaması gereken bileğim, kadına gösterdiği o baştan çıkarıcı gülümsemeyle tekrar zonkladı.
Başımı eğdim ve temiz bileğime baktım. Başımı tekrar kaldırdığımda o çekici gözleri vardı ve o gözlerin nasıl bir anda olduğunu tam olarak biliyordum.
Öncekinden farklı olarak, atmosfer biraz daha gergindi ve kadın ona doğru parmak uçlarında duruyordu.
Daha fazla bakmaya cesaret edemedim.
Öpüşmelerinden hemen önce arkamı döndüm.
Yani, bu biraz oldu…. Dayanamadım.
****
Artık kabul etmem gerekiyordu.
Geçmişte sevdiğim Theodore asla geri dönmeyecek.
Beni her gördüğünde küçümseyerek bakan adam, geçmişte sevdiğim adam değildi.
[Hamile misin.]
Doktorun sözleri olmasaydı, hafızasının biraz daha geri gelmesini bekleyebilirdim.
Ama böyle kalırsam o kadın beni öldürür.
Beni ve karnımdaki çocuğu öldürecek.
Bana aşkını fısıldayan adamın nişanlısı yüzünden ölmek çok acımasız olmaz mıydı?
O yüzden önce bu aşktan vazgeçeceğim.
“Hayır, aşktan vazgeçen ben değilim. Önce sen bırak Theodore."
Artık hiçbir yerde aşkımızdan eser yoktu.
Sadece bir tane vardı.
Benimle birlikte kaybolacak küçük bir iz dışında.
Çocuğum olduğuna inanamayarak düz alt karnımı okşadım.
“Hala hiçbir şey hissetmiyorum………”
Şimdi gidiyorum.
İki gün sonra, nişan törenleri başlamadan önce.
Kadına nişan törenine kadar eşlik etmemi emretti ama ben onu korumayacağım.
Tekrar düşününce biraz sinirlendim.
Bir daha kılıç tutmamı istemediğini söylemeden önce.
"Ve bunu söyledikten sonra o kadın için tekrar kılıç mı taşımamı istiyorsun? Sen bir zalimsin…”
Şiddetli bir küfürü çiğniyordum ve aniden karnımdaki bebeğin duyacağından endişelendim ve nefesim kesildi.
"Sorun yok bebeğim. Her şeyi yanlış duydun. Tüm kötü sözleri unut. ”
Karnıma hafifçe vurdum ve sonunda ona kısa, kızgın bir mektup bıraktım.
Artık x'ler gibi sizi rahatsız eden x'ler olmayacak.
Bunu bir nişan hediyesi olarak düşün.
Tanıştığımızda X'e benziyordun ve bir daha asla görüşmemeliyiz.
Hepinize en iyisini, uzun ve sağlıklı bir yaşam diliyorum. >
Yazmayı bıraktım ve kağıttaki harflere baktım. Son on yıldır kötü şövalyeler arasında büyümek zorunda kaldım ve hiçbir zaman kendimi tutacak biri olmadım çünkü kötü bir şey söyleyemedim.
Bunu görüp sinirlenip beni öldürmeye gelirse diye endişelendim…
"İyi olacak."
Nasıl olsa onu bir daha görmeyecektim. İmparatorun yakın şövalyesi Yves Llewellyn, resmi olarak ölü bir insan olacaktı. Bana yapılanları düşününce, ayrıldığım için üzgün değildim. Bu yüzden dolma kalemimi tekrar kaldırdım.
En çok X benzeri yüze sahipsin. XX>
[color=#f8f9fa]Wuxia World'deki en son Bölümleri okuyun. Sadece Site [/color] Pişman olmadan iki cümle daha karaladım ve yanından ayrıldım.
****
*X=küfür
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
