"Hâlâ iki yüz bin puanım kaldı. Piyango çekmeli miyim?" Arthur’un kafası biraz karışıktı.
 
Az önce, iyi olduğunu düşündüğü iki şey kazanmıştı. Tekrardan iyi bir şey kazanması mümkün müydü? 

Dişlerini sıkarak piyango çekmeye devam etmeye karar verdi. 

Ne de olsa "İtibar" sisteminin tek işlevi buydu. Başka bir kullanım alanı yoktu. 

Arthur kararını verdi. 

Ancak, bu sefer Arthur doğrudan iki çekiliş yaptı. 

"100.000 puanlık ile...".

(Bambu-Helikopter’i kazandınız!) 

(Oksijen Çimi kazandınız!) 

(Oksijen Otu) 

(Tanım: Görünüşü yeşil yosuna benzer. Yüksek üreme oranıyla her türlü aşırı ortamda yaşayabilir. Havayı temizleyebilir ve büyük miktarda oksijen salabilir, ancak güçlü güneş ışığına dayanamaz!) 

Arthur elde ettiği şeyi görünce kendini kötü hissetti! 

Kalbi sıkışmıştı. 

Bambu-helikopter çok kullanışlı olmasına rağmen, bu 100.000 İtibar puanı değerinde bir piyangoydu! 

Oksijen otu ise havayı temizlemek ve oksijen üretmek için kullanılabilir. 

Bu şey göçten önce işime yarayabilirdi ama burası One Piece dünyasıydı, hava çok temizdi. 

"Huff..." Arthur çaresizce iç çekti. 

Piyangoyu çoktan çekmişti ve sistemde iptal düğmesi yoktu, bu yüzden sadece bu şekilde devam edebilirdi. 

Birden Arthur’un zihninde bir ışık parladı. 

"Bekle, oksijen otu işe yarar gibi görünüyor!" 

Ancak, ipuçlarını bir süre kavrayamadı ve şimdilik sadece vazgeçebildi! 

Arthur kendine geldi ve önündeki büyük ve küçük kutuyu çalışma odasının köşesine taşıdı.
 
Neyse ki çalışma odası yeterince büyüktü, bu yüzden bu eşyaları saklamakta bir sorun yoktu. 

Önünde sadece Delik Kazıcı kaldı. 

Dürüst olmak gerekirse, Delik Kazıcı büyük değildi. 

Sadece bir minibüs büyüklüğündeydi ve ön tarafına monte edilmiş konik bir matkap vardı. 

Arthur içine baktı ve çalıştırma yönteminin çok basit olduğunu gördü. Sadece birkaç düğme vardı ve yanında işlevi yazıyordu. 

Gerçekten denemek istemesine rağmen, şu anda çalışma odasındaydı, bu yüzden unutmak daha iyiydi. 

Arthur kazı makinesini iki eliyle kaldırdı ve tarttı. Biraz ağırdı, yaklaşık bir ton ağırlığındaydı ve sonra onu çalışma odasının köşesine koydu. 

Yerini değiştirdikten sonra tekrar masanın üzerine oturdu. 

"Bang!" 

Arthur masaya hafifçe vurdu. 

"Gıcırdıyor!” 

Birisi kapıyı iterek açtı ve içeri girdi. 

"Majesteleri, sizin için ne yapabilirim?" İçeri giren kişi, güzel ve orantılı pembe bir elbise giymiş 14-15 yaşlarında bir kızdı. Arthur’un özel hizmetçisi Ophelia’ydı. 

"Git ve askeri bakanı buraya gönder!" Arthur emretti. 

"Emredersiniz Majesteleri!" Ophelia cevap verdi ve koşarak uzaklaştı. 

Bir süre sonra. 

Kimono giyen, belinde uzun bir kılıç asılı, beyaz kaşlı ve beyaz sakallı kel bir ihtiyar içeri girdi.

Yaşlı adam ciddiyetle, "Majesteleri!" dedi. 

"Yapma, büyükbaba. Burada sadece ikimiz varız. Bana Arthur demelisin!" Arthur aceleyle söyledi. 

Yaşlı adam dedesiydi, Yamamoto Shigekuni. 

Shigekuni gençken denize açılmış ve seyahat etmişti. O bir kılıç ustasıydı. Şimdi ise yaşlıydı ve neredeyse yetmiş yaşındaydı. Kılıç ustalığı gelişmişti ama fiziksel gücü sürekli azalıyordu. Ayrıca Koramiral seviyesinde bir güce sahipti ve Aziz Martin Krallığı’ndaki en güçlü savaş gücüydü. 

Otuzlu yaşlarındayken St. Martin’e geri döndü. O andan itibaren Aziz Martin’in askeri gücünü devraldı ve Aziz Martin’in sahip olduğu tüm güçleri kontrol etti. 

Hayatında sadece bir kızı vardı, o da Arthur’un annesiydi. Ne yazık ki Arthur’un annesi onu doğurduktan sonra öldü. 

Arthur, onun tam desteği sayesinde uzun yıllar boyunca ülkeyi sorunsuz bir şekilde reforme edebilmişti. 

Shigekuni hafifçe başını salladı ve Arthur’a ciddi bir yüz ifadesiyle baktı ama gözleri sevgi doluydu. 

"Büyükbaba, seni buraya bir soru sormak için çağırdım. Ordunun hazırlıkları nasıl gidiyor?" Arthur ciddiyetle sordu. 

"Neredeyse bitti. Orijinal muhafızlar ve kişisel muhafızlarınız toplam 10.000 kişiden oluşuyor. Hepsi entegre edildi ve Aziz Martin Krallığı’nın Birinci Ordusu haline geldi. Orijinal muhafızların eski kaptanı Bruce, onlara liderlik eden kişi!" 

Bunu söyledikten sonra Shigekuni hafifçe kaşlarını çattı. 

"Ancak, kişisel muhafızlarınızı gerçekten Birinci Ordu’ya dahil edecek misiniz?"

Arthur gülümsedi. "Merak etme büyükbaba. Yeni kişisel korumalarım hazır!"

"Bu çok iyi!" Shigekuni başını salladı. 

Martin Krallığı’nın ana gücü iki kısımdan oluşuyordu. Bunların arasında ilk kısım 7.000 kişilik muhafız alayıydı. Bu, krallığın ana savaş alayıydı ve esas olarak krallığı korumak için kullanılıyordu. 

İkinci kısım ise doğrudan Arthur’un komutası altında Kraliyet Şehri ve Aziz Martin şehirlerini korumak için kullanılan kişisel muhafızlardı. 

Tabii ki, ana kuvvete ait olmayanlar da vardı.
 
Bu, polis gücüne benzeyen Güvenlik Gücü idi. Daha sonra, Arthur’un reformundan sonra, adı dışında görevi polisten farklı değildi. Yaklaşık 2000 kişiden oluşuyordu.
 
Arthur, gelecekte işgalcilere karşı savaşmak için muhafızları ve kişisel korumaları bir araya getirerek Güvenlik Gücü’nü ülkeyi korumaya bıraktı.
 
Burası One Piece güçlülerinin hüküm sürdüğü bir dünya olsa da, ordu da çok önemliydi. Güçlüler en fazla bir ülkeyi fethedebilirdi ve onu savunmak istiyorlarsa orduya ihtiyaçları vardı. 

Bunların arasında, orijinal muhafızların eski yüzbaşısı Bruce, yeni Birinci Ordu’nun başındaydı. 

Bruce kırklı yaşlarında, afro saçlı bir adamdı ve insanlar onun ciddi bir adam gibi görünmediğini düşünebilirdi. 

Kılıç kullanmayı ve şarkı söylemeyi severdi ve gücü neredeyse bir Kaptan’ınkiyle aynıydı, ancak One Piece dünyasında, bu yaşta hala gelişmek için biraz yer vardı. 

"Büyükbaba, benimle birlikte yeni muhafızımı görmeye ne dersin?" Arthur gülümseyerek söyledi. 

"Pekâlâ, yeni kişisel korumanı görmeme izin ver!" Shigekuni başını salladı. 

İkili, Arthur’un önderliğinde şehrin dışındaki bir eğitim alanına vardı. 

Eğitim alanı yaklaşık 1000 metre uzunluğunda ve 1000 metre genişliğindeydi. Kare şeklindeydi ve geniş bir alana sahipti, ancak çok az insan vardı. 

Sadece birkaç düzine dağınık insan vardı. 

Bazıları meditasyon yapıyor, bazıları egzersiz yapıyordu ve tek benzerlikleri sırtlarında bir kutu taşımalarıydı. 

Arthur’un gelişini görünce hepsi durdu. 

Altın kutular taşıyan on iki kişinin önderliğinde bir araya geldiler. 

"Selamlar, Majesteleri!" Diz çöktüler ve gökleri titreten bir ses çıkardılar. 

Auraları hayret vericiydi. 

Shigekuni’nin edindiği ilk izlenim buydu. Sadece 88 kişi olmasına rağmen, sanki binlerce insan ve at varmış gibi hissetti. 

"Bunlar mı?" Shigekuni şüpheyle sordu. Bu insanları da ilk kez görüyordu. 

"Bunların hepsi bu yıllar içinde gizlice eğittiğim yetimler. Toplam 88 kişi var!" Arthur bir an durakladı ve devam etti, "Her biri çok güçlü!" 

Bu insanları eğitebilmek için, Arthur’un sadece bir acemi hediye paketi elde etmiş olmasına rağmen, ondan elde ettiği asanın çok güçlü olduğu söylenmeliydi. 

(Nike’ın Asası (Lejyon Eşyası)) 

(Açıklama: Athena’nın silahı 88 Aziz Kıyafeti vermek için kullanılabilir!) 

Giriş çok basitti, ancak kullanım çok güçlüydü. 

Birine bir Aziz Kıyafeti vermek, onun deneyimlerini miras almasını sağlardı. Sadece bu Aziz Kıyafeti ile kişi Aziz Seiya dünyasının gücünü geliştirebilirdi. O olmadan, kimse xiulian uygulayamazdı. 

Çünkü One Piece dünyası ve Saint Seiya dünyası aslında farklı dünyalardı. Elbette, xiulian sistemi entegre edilemezdi, ancak Aziz Kıyafetine sahip olduktan sonra One Piece’in sistemi kullanılarak xiulian uygulanamazdı! 

Elbette, Aziz Kıyafeti sadece bir araçtı, gerçek güç değildi. Güçlerini arttırmak için belirli bir eğitim seviyesinden geçmeleri gerekiyordu, ancak Aziz Kıyafetine sahip olduktan sonra, kıyafetin karakterlerinin deneyimini elde edebiliyor olacaklardı. 

Ancak, baş belası olan bir şey vardı. Bu Lejyon Eşyası Arthur tarafından kullanılamazdı ve sadece başkaları tarafından kullanılabilirdi. 

Tüm bu yıllar boyunca Arthur, atalarının geride bıraktığı deneyimlere güvenerek antrenman yaptı. Neyse ki, ilk kral Martin Pendragon güçlü bir insandı. Geride bıraktığı şey sadece egzersiz yöntemi değil, aynı zamanda Gözlem ve Silahlanma Haki’sinin uygulama yöntemiydi. 

One Piece’in xiulian uygulaması romanlarda yazıldığı gibi değildi. Sadece bazı genel eğitimler, egzersizler ve diğer şeyler vardı. Gayretli eğitime ek olarak, ayak uydurmak için besinler de vardı. 

Hakiler de aynı gerekliliklere sahipti ve yetiştirmek için belirli bir fiziğe sahip olmak gerekiyordu. 

Daha da önemlisi, herkesin potansiyelinin bir sınırı vardı. Bu, çok çalışarak aşılabilecek bir şey değildi. Aksi takdirde, dünya çok büyük, çok çalışan çok fazla insan olurdu ve Amiraller ve Yonko ile aynı seviyede bazı güçler olurdu. 

Neyse ki Arthur, ilk kralın potansiyelini miras almış olabilirdi ve Tuğamiral seviyesine ulaştığında daha potansiyel zirvesine ulaşmamıştı. Koramiral seviyesine ulaştığında potansiyelinin zirvesine ulaşabileceğini tahmin ediyordu. 

Zirveye ulaşsa bile endişelenmiyordu. Sistemle birlikte, potansiyelinin yeterli olmamasından korkmuyordu. 

Ama yine de, evlat edindiği yetimler Aziz Lejyonu’nu inşa edeceklerdi. 

Onlara Aziz Kıyafetleri verildiğinde, Arthur’a %100 sadık kalacaklardı. 

Bu yetimlerin aslında isimleri yoktu, bu yüzden Arthur onlara doğrudan Azizlerin isimlerini verdi. 

On iki altın savaşçı Shion, Aldebaran, Kanon, Deathmask, Aiolia, Shaka, Douko, Milo, Aiolos, Shura, Camus ve Aphrodite idi. 

24 Gümüş Aziz ve 48 Bronz Aziz için, zamandan tasarruf etmek amacıyla, hepsi orijinal esere göre adlandırıldı. Arthur sadece orijinal eserde adı geçmeyenler için bir isim seçti. 
Bu kişilerin en güçlüsü Tuğamiral seviyesinde, en düşüğü ise en az Komiser seviyesindeydi. 

Bu, kıyafetin gücüne atıfta bulunuyordu. Kıyafeti giymedikleri zaman güçleri azalırdı ama yine de kıyafeti giymeyen on iki Altın Aziz sıradan Gümüş Azizlerden çok daha güçlüydü ve Gümüş Azizler de Bronz Azizlerden daha güçlüydü! 

"Büyükbaba, güçlerini test etmek ister misin?" Arthur güldü.
 
Shigekuni belindeki bıçağa baktı. Biraz cazip geldi ama sonunda başını salladı. Zaten yaşlı olduğunu biliyordu. Başkalarıyla kolayca kavga etmemek en iyisiydi. 

Shigekuni’nin başını salladığını gören Arthur ısrar etmedi. 

Arkasını döndü ve Azizler grubuna şöyle dedi: "Pekâlâ, bugünden itibaren eğitiminiz tamamlandı. Şu andan itibaren benim kişisel muhafızlarım olacaksınız. Size özel ordumun adını vereceğim - Aziz Lejyonu!" 

"Teşekkürler, Majesteleri!" Azizler yüksek sesle tezahürat yaptı.