Büyük Yong’un Sichuan ve Xiangyang’a aynı anda saldırı başlattığı haberini öğrendiğimde hiç şaşırmadım. Bana göre, Güney Chu’yu istila etmek için iki yönlü bir saldırı kesinlikle gerekliydi. Bu planın uygulanması biraz zaman alacak olsa da, Jianghuai bölgesini ele geçirdikleri sürece,2 Güney Çu’nun pasifize edilemeyeceğinden korkmaya gerek kalmayacaktı. Bu yüzden Yong Prensi’nin yirmi bin süvariyle Jianye’ye doğrudan saldırdığı haberini duyduğumda şaşkına döndüm. Hemen haritaları çıkardım ve bir süre inceledim. Durumu analiz etmeye çalıştıkça kafam daha da karıştı. Yong Prensi büyük bir beceri ve stratejiye sahipti, o halde neden böyle bir taktik uygulasındı? Jianye’yi ele geçirebilse de, onu kalıcı olarak elinde tutamazdı. Güney Chu’nun hükümdarı ve yetkilileri ele geçirilse bile, saray kesinlikle yeni bir hükümdar seçecek, hatta muhtemelen tahtı kendileri için ele geçireceklerdi. Buna ek olarak, bu planla Güney Chu neredeyse kesinlikle parçalanacaktı. Güney Chu’nun tamamını pasifize etmek için tüm şehirleri tek tek ele geçirmek gibi zor bir görev gerekecekti. Eğer bu gerçekleşirse, yirmi yıl geçmeden Jiangnan kesinlikle pasifize edilemeyecekti. Uzun bir süre düşündükten sonra, Li Zhi’nin eylemlerinin ardındaki nedenleri hâlâ anlayamamıştım.

Durumu farklı bir açıdan değerlendirdiğimde, savaşın sadece diplomasinin başka yollarla devamı olduğunu hemen fark ettim.3 Li Zhi ne gibi faydalar elde edecekti? Ne kadar düşünmeye çalışsam da, aklıma gelen tek fayda Güney Chu’daki kaosun Veliaht Prens Li An’ın Li Zhi’nin işini istediği gibi zorlaştırmasını zorlaştıracak olmasıydı. Ancak Li Zhi Güney Chu’yu tek seferde fethetmiş olsa bile, bunun Li An’a karşı açıkça düşmanca davranmakla hiçbir ilgisi yoktu. Li Zhi’nin Li An’ı yenemeyeceğine inanmıyordum. Meseleyi ne kadar düşünürsem düşüneyim, anlayamadım. Birçok şüpheyle elimdeki istihbarat raporunu masanın üzerine bıraktım. Durum beklenmedik olsa bile, yine de avantaj sağlayabilir ve kendi planlarımı uygulayabilirdim. Bunu düşünerek, gelişigüzel bir şekilde "Chiji" diye seslendim.

Benim için haritaları düzenleyen Chiji başını kaldırdı ve bana baktı.

"Efendine bir mesaj ilet," diye emrettim. "Bu gece beni görmeye gelsin."

"Nasıl emrederseniz," diye yanıtladı Chiji dönüp gitmeden önce.

Gece, Xiaoshunzi hızla geldi. Masanın arkasına oturdum. Chen Zhen ve Han Wuji sağda ve solda masanın önünde duruyordu. Onlardan sonra Gizli Kamp’ın sekiz çalışanı sağımda ve solumda duruyordu. Xiaoshunzi odaya girer girmez hemen benim yanıma doğru yürüdü. Bu onun pozisyonuydu. Şu anda Chen Zhen Gizli Kamp’ın komutanı, Han Wuji ise Cennet Sırları Pavyonu’nun baş yöneticisiydi. Xiaoshunzi’nin net bir statüsü olmamasına rağmen, herkes onun benim vekilim olduğunu ve benim adıma emir verme yetkisine sahip olduğunu biliyordu. Ayrıca Xiaoshunzi, Gizli Kamp’taki tüm ajanların dövüş sanatları ustasıydı. Tüm bu ajanlar Xiaoshunzi’ye karşı son derece saygılıydı. Bu kombinasyon Xiaoshunzi’ye yüce ve aşkın bir statü sağladı. Bununla birlikte, bana eskisi gibi davranıyor, hizmetkârım ve takipçim olarak isteyerek hizmet ediyordu.

Herkesin geldiğini görünce şöyle dedim: "Millet, Gizli Kampı ve Göksel Sırlar Köşkünü sadece bu günü beklemek amacıyla kurdum. Artık zamanı geldi. Bugün, büyük intikam girişimini tamamlamak için herkesin birleşmesini ve birlikte çalışmasını4 istiyorum."

Chen Zhen, "Genç efendinin sadece emir vermesi yeterli," dedi. "Genç efendinin beklemeye istekli olduğu gerçeği olmasaydı, hayatımıza mal olsa bile Liang Wan’ı öldürürdük." Bu bölümün ilk çıkışının kökeni N0/v3l--B1n’e dayandırılabilir.

Diğer herkes sadece sakince dinledi. Yerleşik geleneklerime göre, konuşma sırası onlara gelmediğinde konuşmalarına izin verilmezdi. Chen Zhen Gizli Kamp’ın komutanıydı. Xiaoshunzi ve Han Wuji dışında herkes onun astlarıydı. Gerekli olmasaydı Xiaoshunzi tek kelime bile etmezdi. Han Wuji’nin statüsü Chen Zhen’in altındaydı ve gelişigüzel araya girmezdi.

Han Wuji’ye baktım ve "Göksel Sırlar Pavyonu tüm hazırlıkları yaptı mı?" diye sordum.

Han Wuji eğildi ve şöyle cevap verdi: "Genç efendi, rahat olun. Ancak Yong ordusunun Jianye’ye yaklaştığı haberi nedeniyle birçok tüccar kaçmaya başladı. Önceden talimat verilen kısım elimizin altında."

Başımı salladım ve şöyle dedim: "Daha önce hep bir fırsat bekledim. Ancak Büyük Yong ve Güney Chu tamamen birbirlerine düştükten sonra nihayet bir fırsat doğdu. Bu fırsat Güney Chu Kraliçesi Prenses Changle’den kaynaklanıyor. En başından beri, Yong İmparatoru’nun bu Prensesi çok sevdiğini ve kayırdığını hissettim. Sadece çeyizinin bir parçası olan saray kadınlarını ve Prenses Changle ile Kral arasındaki ılık ilişkiyi göz önünde bulundurmak yeterlidir. Buradan, Prenses’in Güney Chu’ya gelmesinin ne kadar gerekli olduğunu anlayabiliriz. Prenses’in zor durumda kalmasını önlemek için Yong İmparatoru’nun Prenses Changle’nin Kral’a çok fazla duygusal bağlılık duymasına asla izin verme niyetinde olmadığına inanıyorum."

Reklamlar Pubfuture tarafından
Sözlerimi dinleyen Xiaoshunzi önce şaşkın ve şüpheciydi, sonra ifadesi yavaş yavaş parlak ve net bir hal aldı. Dedi ki, "Genç efendi haklı. Sarayda görev yaptığım için Kraliçe’nin zorunluluklar dışında Kral’la iletişim kurmadığını biliyorum. Kraliçe her zaman mümkün olduğunca ikinci sarayda kalır. Kraliyet Sarayı’nda olsa bile melankoliktir ve asla Kral’ın gözüne girmek için yarışmaz. Önceleri Kraliçe’nin erdemli biri olduğunu düşünürdüm ama artık genç efendinin dediği gibi davrandığına inanıyorum; Güney Chu’da kalmaya hiç niyeti yok."

Elimi masaya vurdum ve ekledim, "Gerçekten de, Yong İmparatoru bu kızı sevmeseydi, onun ruh halini umursamasına gerek yoktu ve onu Kral’ı uygun şekilde kandırmak için kullanırdı. Bu da daha iyi bir ödülle sonuçlanırdı. Prenses Changle’ye bu kadar değer verdiğine göre, Büyük Yong ve Güney Chu tamamen birbirine düşmeden önce Prensesi kurtaracaktır. Liang Wan kesinlikle bu kurtarmanın sorumluluğunu üstlenecektir. Liang Wan ölümden korkmaz, ancak Prenses Changle’a bir şey olursa korkarım ki kaderi ölümden daha kötü olur. Bu nedenle, saraydan kaçışlarını fırsat bilerek onları tuzağa düşürmeliyiz. Prenses’in güvenliği için Liang Wan’ın itiraf etmekten başka çaresi yok. İtiraf ettiği sürece, yaşaması ya da ölmesi önemsizdir ve ben de intikamımı alabileceğim. Ama Prenses Changle’ı koruyan çok sayıda yetenekli dövüş sanatçısı olacak. Hareketlerimizden kesinlikle emin olmalı ve kaçmasına izin vermemeliyiz. Xiaoshunzi, bu sefer ana güç sensin. Başarıdan emin misin?"

Xiaoshunzi düşündükten sonra şöyle cevap verdi: "Genç efendi rahat olsun. Şu anki dövüş sanatlarıma dayanarak, onları yakalamak biraz çaba gerektirebilir, ancak öldürmek çocuk oyuncağı olacaktır. Genç ustanın planı titiz olduğu sürece, kaçamayacaklarını garanti edebilirim."

Mutlulukla haykırdım, "Mükemmel! Hualiu ve Lü’er, siz ikiniz Gizli Gruba liderlik edeceksiniz. Hareketlerini kavradığınızdan emin olun. Baiyi, Yulun, Shanzi ve Quhuang, siz dördünüz Kaplan Grubuna ve Gizli Gruba liderlik ederek ana güçlerini tuzağa düşüreceksiniz. Chiji ve Daoli, siz ikiniz Ejderha Grubuna liderlik edeceksiniz ve koordinasyondan ve sonrasıyla ilgilenmekten sorumlu olacaksınız. Özel düzenlemeler Chen Zhen ve Han Wuji tarafından yapılacaktır. Hemen yola çıkın. Xiaoshunzi, önce sen Kraliçe’yi takip edeceksin. Bu ipi tuttuğumuz sürece Liang Wan kesinlikle kaçamayacak."

Ben en iyi hareket tarzını belirlemek için gergin bir şekilde tüm istihbarat raporlarını okurken, saray kaosa sürüklenmişti. İmparator Zhao Jia’nın gözleri uykusuzluktan kızarmıştı. Öfkeyle bağırdı: "Her gün ne duyuyoruz? Güney Chu’mun savaşa iyi hazırlandığını. Ama şimdi Büyük Yong savunma hatlarımıza girdi. Altı saatten kısa bir süre içinde Yong ordusu şehrin önüne varacak. Çabuk konuşun, ne yapmalı? Ne yapmalı?"

Başbakan Shang Weijun cevap verdi: "Majestelerinin endişelenmesine gerek yok. Yong ordusu sadece hafif süvarilerden oluşuyor ve çok uzaklardan geldiler. Jianye önlerine vardıklarında zaten tükenmiş bir güç olacaklar.5 Jianye’nin büyük bir garnizonu olmasa da, elli bin imparatorluk muhafızına sahip. Şehri belli bir süre savunabildiğimiz sürece, takviye kuvvetler mutlaka gelecektir."

Bu sırada üst düzey bir yetkili öne çıkarak şöyle dedi: "Majesteleri, Başbakan Shang’ın sözleri makul olsa da, Yong ordusu seçkin askerlerden oluşuyor. Eğer Jianye’yi savunamazsak, bu ülkemiz için büyük bir tehlike olacaktır. Bu şahsın görüşüne göre, Majesteleri geçici olarak İmparatorluk Varlığını güvenli bir yere kaydırmalı ve düşman ordusu geri çekildiğinde yeniden organize olmak için Jianye’ye dönmelidir. Majesteleri hafife alınarak tehlikeye atılmamalıdır."

Bu sözler söylendiğinde, mahkeme yetkilileri teker teker kabul etmek için öne çıktılar. Normal şartlar altında, eğer bunlar şehri kırmızıya boyamıyorlarsa, sık sık genelevlere gidiyorlardı. Zhao Jia tahta geçtikten sonra tüm erdemli tebaayla arası açılmış, aşağılık karakterlerin sayısı artmıştı. Birçok erdemli tebaa, İmparatorluk Tahtına çıkma konusundaki anlaşmazlık nedeniyle rütbeleri düşürüldü veya görevden alındı. Sonuç olarak, mevcut acil koşullar altında, bu devlet meselelerini tartışacak yetenekli bakanlar bulunamıyordu. Shang Weijun nispeten sıradan biri olmasına rağmen, bu kez nispeten bilgeydi. Ancak kalabalığın öfkesine karşı koyamadı. Sonunda sadece şöyle diyebildi: "Madem öyle, Majesteleri geçici olarak İmparatorluk Makamınızı değiştirebilirsiniz. Lütfen bu yaşlı tebaanın İmparatorluk Muhafızlarına komuta etmesine ve Jianye’yi savunmasına izin verin. Ayrıca, Majestelerinden Veliaht Prens’in bu ülkenin yönetimini denetlemesine izin vermelerini rica ediyorum."

Zhao Jia tekrar tekrar onayladı, "Güzel, Jianye Başbakan’a emanet edilecek. Ancak Veliaht Prens sadece dört yaşında. Geride kalması hiçbir amaca hizmet etmeyecektir."

Shang Weijun, geride kalan bir prens olmadan Jianye’yi Yong ordusundan koruyamayacaklarına inanıyordu. Bunu sadece tekrar tekrar talep edebilirdi. Zhao Jia’nın bu oğluna karşı derin bir sevgisi olmasa da, diğer tüm oğulları Yong kadınlarından olmuştu. Doğal olarak biraz özenli olmak zorundaydı. Ancak Yong ordusunun yakında geleceğini gören Zhao Jia, nihayetinde gecikmek istemiyordu. Bir grup güvenilir bakanı, cariyeleri ve birkaç bin imparatorluk muhafızını aceleyle yönetti ve Yong ordusu gelmeden bir saat önce kaçtı.

Zhao Jia daha şehri terk etmeden önce, Shang Weijun Parlak Ay Köşkü’nü basma ve ele geçirme emrini verdi. Ayrıca sarayı kuşatmaları için muhafızlar gönderdi ve geride kalan Prenses Changle’yi ev hapsine aldı. Zhao Jia, İmparatorluk Unvanını almakta şapkalı bir maymun gibi davransa da,6 Büyük Yong ve Güney Chu arasındaki savaşın sonuçları çözülmediği için kraliçesini İmparatoriçeliğe terfi ettirmemişti. Li Xian’ın Xiangyang’a karşı ilk seferinden itibaren Zhao Jia kraliçeyi Saray’da yaşaması için geri getirmişti. Sadece Büyük Yong’un gücünden korktuğu için kraliçeyi ev hapsine almamıştı. Ancak Prenses Changle büyük resmi kavradı ve Saray’dan dışarı tek bir adım bile atmadı. Gerçekte, Shang Weijun tarafından emredilen ev hapsi sadece bir görüntü vermek içindi. İmparatorluk muhafızlarının Parlak Ay Köşkü’nün tamamen boş olduğunu, Prenses Changle’ın ortadan kaybolduğunu ve tüm saray kadınlarının tek bir odaya kilitlendiğini rapor edeceğini kim bilebilirdi ki? Shang Weijun’un korkudan beti benzi attı. Koruyucu tılsımı kaybettiğini biliyordu. Şehrin savunması hakkında endişelenmeden, güvendiği savaşçılara Eş Shang ve Veliaht Prens’in halk kıyafetlerine büründürülmesini ve güvenli bir yere götürülmesini emretti. Bundan sonra, Shang Weijun savunmanın sorumluluğunu bizzat üstlenmek üzere surlara tırmandı.

Bu sırada, Jianye’nin kuzey eteklerindeki bir çiftlik evinde kanla lekelenmiş kılıçlar vardı. Liang Wan yeşil renkli halk giysileri giyiyordu. Elinde kısa bir kılıç vardı. Kılıçta kan izi olmamasına rağmen Liang Wan’ın alnından ter damlıyordu. Arkasında, bir sandalyede oturan, solgun ve solgun ama berrak ve çekici bir tene sahip bir kadın vardı. O da halk giysileri içindeydi. Onun arkasında da elinde kısa bir kılıç olan güzel bir hizmetçi duruyordu. Sağında ve solunda çiftçi kıyafeti giymiş bir düzine kadar Büyük Yong casusu duruyordu. Hepsi de yaralıydı. Zemin kanlı oklar ve yaylı tüfek oklarıyla kaplıydı.

Liang Wan içinde bulunduğu duruma inanamıyordu. Prenses Changle’ı bu gizli çiftliğe getirdikten sonra, kuvvetleri hazırlıksız yakalanmış ve saldırıya uğramıştı. Sadece çiftlik evine geri çekilebildi ve daha önce orada bıraktığı iki kişinin yakalandığını ve sıkıca bağlandığını keşfetti. İki kişinin bacaklarında tedavi edilmeden önce ciddi kesikler oluşmuştu. Liang Wan kuşatmayı yarmak için casuslarını birkaç kez dışarı çıkarmış ancak ok ve arbalet yaylarıyla engellenmişlerdi. Liang Wan bir keresinde dışarı çıkmak için giydiği yumuşak zırha güvenmişti. Fakat tam avludan çıkarken, kılıç kullanan dört maskeli adam tarafından durduruldu. Bu maskeli adamların dövüş sanatları Liang Wan’ın gözünde sadece ikinci sınıf olsa da, vahşi kılıç teknikleriyle cesur ve güçlüydüler. Buna ek olarak, iyi işbirliği yaptılar ve Liang Wan’ı bir süreliğine tuzağa düşürmek için bir bıçak düzeni kullanıyorlardı. Liang Wan okların ve yaylı tüfek oklarının kendisine doğru uçtuğunu görünce ancak kaçabildi ve çiftlik evine geri çekildi.

Ne yazık ki, bir kaya ile sert bir yer arasında sıkışıp kalmıştı. Kafası giderek karışıyordu. Etrafını saranlar kesinlikle seçkin askerlerdi. En azından Büyük Yong’un en iyi askerleriyle karşılaştırılabilirlerdi. Ayrıca, onu durduran dövüş sanatçıları da kolay bulunmuyordu. Mevcut Güney Chu’da, Jianye’nin yakınında böyle seçkin bir birlik nasıl olabilirdi? Güney Chu casusları olsalar bile, neden sadece şimdi harekete geçmişlerdi? Prensesi Saray’dan kurtardığında harekete geçebilirlerdi. Liang Wan başından sonuna kadar etrafını kimin sardığını anlayamamıştı. Ama kesinlikle direnmeleri gerektiğini biliyordu. Güvenlikleri için bu konumu Yong ordusuna açıklamamışlardı. Yong ordusu gelene kadar dayanamazlarsa, sadece kendi hayatını kaybetmekle kalmayacak, Prenses’in de işi bitecekti. Prenses’e bir şey olursa, ölse bile Liang Wan Yong İmparatoru’nun öfkesini dindiremezdi. Zamanı geldiğinde, Fengyi Tarikatı bu öfkeye katlanmak zorunda kalacaktı.

Liang Wan düşünürken, astlarından biri alçak sesle "Leydi Liang, sonunda uyandılar" diye haber verdi.

Liang Wan çok sevinmişti. Burada bırakılan iki kişi çok sayıda yara almış olsalar da ölmemişlerdi. Komadaydılar ve uyanamıyorlardı. Bazı ilaçlar almış olmalılar. Yanlarına gitti ve aceleyle sordu: "Ne oldu? Size kim saldırdı?"

Reklamlar Pubfuture tarafından
Adamlardan biri kavrulmuş dudaklarını yalayarak cevap verdi: "Hanımefendi, sadece bir kişi geldi. Siyah giyinmişti ve yüzü kapalıydı. Hiçbir şey söylemedi. Ama dövüş sanatları olağanüstüydü. Sadece tek bir duruş kullanarak ikimizi de yaraladı. O kişi aslında bizi öldürmek istiyordu ama bir başkası tarafından durduruldu. İkinci kişi herhangi bir dövüş sanatı bilmiyor olmalıydı, çünkü ayak sesleri zayıftı ve nefesi yetersizdi. Bacaklarımızda kesikler bırakma emrini verdi. Ondan sonra bayıldık."

Liang Wan onların sözlerini dinledi ama faydasız buldu. Tam o sırada dışarıdan buz gibi bir ses duyuldu. "Çiftlik evindekiler, dinleyin! Sabrımız tükendi! Eğer bir tütsü çubuğunun yanması için gereken süre içinde dışarı çıkmazsanız, çiftlik evini yakacağız!"

"Çiftlik evini ateşe verirseniz," diye yanıtladı Liang Wan yüksek bir sesle, "başkalarının dikkatini çekeceğinizden endişelenmiyor musunuz?"

Dışarıda bir an sessizlik oldu ve adam geri döndü: "Güney Chu başkalarını umursamayacak kadar kendisiyle meşgulken, Büyük Yong hâlâ bir saatten fazla uzakta. Daha çok vaktimiz var. Ne kadar uzun süre düşünürseniz, cezanız o kadar ağır olur. Eğer şimdi teslim olursanız, en azından hepinizin acı çekerek ölmeyeceğini garanti edebiliriz."

Liang Wan sadece sırtından aşağı soğuk terlerin aktığını hissedebiliyordu. İlk kez buraya daha fazla adam getirmediği için pişmanlık duydu. O tereddüt ederken, kapının yanına birkaç saman demeti atıldı. Üzerine de yanan bir ateş yakıcı atıldı. Hızla bir yangın başladı. Başka seçeneği olmayan Liang Wan sadece "Teslim oluyoruz!" diye bağırabildi.

İki saman demeti çekilip alındı. Orta boylu, siyah giysili ve yüzü kapalı bir adam kapıdan içeri girdi. Elleri boştu, silahsızdı. Ancak Liang Wan vücudundan yayılan belli belirsiz basıncı hissedebiliyordu. Sol eli belindeki uçan hançerleri tutuyordu. Ancak şu anda hançerleri fırlatacak cesareti yoktu. Siyah pelerinli adam kadınsı bir sesle, "Ellerinizi kaldırın ve teker teker dışarı çıkın," diye emretti.

Liang Wan sarsıldı. Bu tür bir sesi daha önce de duymuştu; bu bir hadımın konuşmasıydı. Ama Güney Chu’dan olmalıydılar. Cesaretini toplayarak kısa kılıcını yere attı. Ellerini kaldırdı ve dağınık saçlarını topladı. Yavaşça o adama doğru yürüdü. Bu kişinin bir hadım olabileceğini biliyordu. Öyle olmasa bile, muhtemelen özellikle kötücül ve kadınsı bir iç enerjiyle eğitilmişti. Eğer durum buysa, mizacı da muhtemelen sinsiydi. Sonuç olarak, Liang Wan onu şaşırtmak için güzelliğini kullanmaya cesaret edemedi. Bunun yerine, boyun eğen ve uysal bir görüntü sergileyecekti. İki elini arkasında birleştirdi ve adama doğru yürüdü. Tam adamın yanından geçerken vücudu bir engerek yılanı gibi hareket etti ve geriye doğru kayarak sağ elindeki hançeri adamın boğazına sapladı. Bu savunulması imkânsız bir saldırıydı ama adamın sağ eli usulca ileri doğru savruldu ve Liang Wan bileğindeki hissi kaybetti. Ardından soluk beyaz ve soğuk bir avuç ileri doğru uzandı ve boğazını kavradı. Liang Wan sadece elin bir engerek yılanı kadar mide bulandırıcı ve korkunç olduğunu hissedebildi. Daha sonra bilincini kaybetti.

Liang Wan uyandığında karanlıkta olduğunu fark etti. Kulaklarını dikti ve dinledi, ancak yakınında kimseyi algılayamadı. Vücudunu hareket ettirmeye çalıştı ama ellerinin arkasından sıkıca bağlandığını fark etti. Hâlâ dövüş sanatlarına sahipti ve vücudunun durumunda garip bir şey yoktu. Sevindi ve bir nefes aldı. Dikkat çekmek istemediği için başka bir hareket yapmadı. Tam o sırada buz gibi bir ses konuştu: "Uyandın; genç usta seni görmek istiyor."

Bundan sonra parlak ışıklar ortaya çıktı. Liang Wan istemsizce gözlerini kapattı. İki adam onu ayağa kaldırdı. Liang Wan duyularından bu iki kişinin hâlâ genç olduğunu anlayabiliyordu. Kendi başına yürümesine izin vermeden, ikisi Liang Wan’ı penceresiz geniş bir odaya getirdi. Burası gizli bir odaydı. Odanın dört köşesine meşaleler yerleştirilmişti. Odanın ortasındaki sandalyede siyah cüppeli, maskeli bir bilgin oturuyordu. Dört duvarda Liang Wan’ın tüm astları beş demir zincirle yerlerinde asılı duruyordu. Vücutlarında hiçbir işkence izi yoktu. Liang Wan ayrıca oturmakta olan siyah pelerinli bilginin yanında duran başka bir adam daha gördü. Liang Wan onun iki elinden kendisini yakalayan kişi olduğunu anlayabildi. Bunun dışında, köşelerde duran altı siyah giyimli adam vardı. Liang Wan âlimin karşısındaki duvara getirildi. İki adam pratik bir kolaylıkla Liang Wan’ın bileklerini, ayak bileklerini ve belini duvara zincirledi. Zincirler sıkılaştırıldı ve Liang Wan hareketsiz hale getirildi. Siyahlar giymiş başka bir adam öne çıktı ve bir kova kullanarak Liang Wan’ın üzerine soğuk su sıçrattı. Liang Wan’ın tüm vücudu sırılsıklam olmuş, zarif bir şekilde gelişmiş ve olgun bir kadının güzel hatları ortaya çıkmıştı. Hem utanmış hem de kızmıştı. Yirmi yedi yaşında olmasına rağmen hâlâ bakireydi. Böyle bir aşağılanmaya nasıl dayanabilirdi? Siyahlar içindeki adamların hepsi hiç çekinmeden ona bakıyordu. Astları bile bakışlarını kaçırmaktan kendilerini alamadılar.

Liang Wan öfkeyle, "Siz kimsiniz gerçekten?" diye sordu, "Neden Büyük Yong’uma sorun çıkarıyorsunuz?"

Siyah cüppeli bilgin soğukkanlılıkla cevap verdi: "Bu kişi Büyük Yong için sorun çıkarmıyor. Liang Wan, ben senin için buradayım. Diğer herkes aynı su havuzunda balık olmak gibi bir talihsizlik yaşadı."

Liang Wan’ın içi titredi. Son birkaç yıldır Büyük Yong’a hizmet ediyordu. Nasıl olur da burada kişisel bir kan davasının intikamını almak isteyen kişiler olabilirdi? Astlarının gözlerindeki tereddütü görünce, aşağılanmış ve kızgın bir şekilde, "Diğer iki hanıma ne yaptınız?" diye sordu.

Prenses Changle’nin kimliğini açıklamaya cesaret edememişti ama kara cüppeli bilgin şöyle dedi: "Ekselansları Prenses Changle’den mi bahsediyorsunuz? Ekselansları Prenses Changle’nin bu konuyla hiçbir ilgisi yok. Bu kişi Prenses’in acı deneyimlerine büyük sempati duyuyor. Bu nedenle, farklı bir odada kalması ayarlandı. Ama onun kadın muhafızının dövüş sanatları sizinkine çok benziyordu. Sinsice saldırmak için bir fırsat yakalamaya çalıştı ve astlarım tarafından yanlışlıkla öldürüldü."

İçinden titreyen Liang Wan şöyle dedi: "Gerçekten çok acımasızsınız. Küçük çırak kız kardeşim sadece on dokuz yaşındaydı. Bu kadar zalim olabileceğin kimin aklına gelirdi?"

Siyah giysili bilgin hiçbir şey söylemedi. Arkasında duran adam karanlık ve nazik bir sesle konuştu: "Yanlışlıkla bir kişiyi öldürmemiz kimin umurunda? Eğer sorumuza cevap vermek istemiyorsanız, ölmüş olmayı dilemenizi sağlayacağım."

Liang Wan öfkeyle karşılık verdi: "Sen kimsin gerçekten? Benimle ne alıp veremediğiniz var?"

Siyah giysili bilgin soğuk bir şekilde, "Sana tek bir şey soracağım: Liu Piaoxiang’ı sen mi öldürdün?" diye cevap verdi.

Liang Wan hemen boş boş baktı. Kendisine bu sorunun sorulacağını tahmin etmesine imkân yoktu.

Dipnotlar:

趁火打劫, chenhuodajie - deyim, lit. yanan bir binayı yağmalamak; birinin talihsizliğinden yararlanmak江淮, Jianghuai - Yangtze ve Huai Nehirleri arasındaki bölgeyi ifade eder Prusyalı general ve askeri teorisyen Carl von Clausewitz’in bir aforizmasıdır. 戮力同心, luliltongxin - deyim, ortak bir amaç için uyumlu çabalar; birleşmiş ve birlikte çalışmak强弩之末, qiangnuzhimo - deyim, lit. uçuşunun sonunda bir ok; mec. harcanan güç沐猴而冠, muhou’erguan - deyim, lit. şapka giyen bir maymun; mec. heybetli kıyafetler içinde değersiz kişi