Bölüm 1936: Korkusuz ve Dizginsiz! II



Zulmün Şeytan’ı lafı dolandırmadı ya da herhangi bir entrikaya başvurmadı, sadece bu bölgeyi hiçbir bahane olmaksızın fethetmeyi planladığını söyledi!


"..."


BOOOM!


Sıra sıra Alfa Tabakası EFSANELER’İ anında Halolar’ını çağırıp  onlarla kaynaşırken, güçlü iradeleri rastgele inanılmaz ve tehlikeli sözler söyleyen varlığa doğru yükselirken, vahşi öz dalgaları patladı!


Çevrede bulunanların hepsi deneyimli savaşçılar oldukları için Incubus İmparatoru’nun Lejyonlarının Komutanlarıydı ve Rosebud Etki Alanı’na yayılmış olan Lejyonları da alarma geçerken, anında düzen içinde hareket ettiler.


Prenses, Deli Ork Şeytan Komutanı’nın bir Lejyonunu ortadan kaldıran yabancı bir varlıkla geri dönmüştü ve şimdi de rahatça Incubus İmparatoru’nun hükümdarlığını gasp etmekten bahsediyordu!


Alfa Tabakası Komutanları en güçlü formlarına ulaştıklarında, Prenses Hecate Eranelon şok edici bir şekilde sanki hayatı umurunda değilmiş gibi koruyucu bir şekilde varlığın önüne geçtiği için, bu hassas bir şekilde ele alınması gereken bir durumdu.


Böyle bir anda Alfa Tabakası EFSANELERİ’ni komuta etmek için elini kaldıran İncibus İmparatoru’nun gözlerindeki öfke hissediliyordu. Düşmanı hakkında hiçbir şey bilmediği için kendi taraflarında bir sorun vardı ve onu kontrol ettiğinde hangi güç seviyesinde olduğundan emin olamadığı için Alemini görünür kılamamıştı!


Böyle konuştuğuna göre, bunu destekleyecek gücü var mıydı yoksa sadece blöf mü yapıyordu?


Bunun cevabı kadere bağlıydı, zira Incubus İmparatoru Eranelon’un bunu doğru okuyabilmesi için... Kaderin Kalbi olan mucizenin yok olması gerekiyordu.


"Güçlü olup, olmadığım ve söylediklerimin arkasında durup, duramayacağım konusunda tahmin oyunu oynamanıza gerek yok."


WAA!


Zulmün İblisi’nin büyüleyici sesi yükselirken, gözleri İmparatoru’n üzerinde bile değildi; bakışları, kazandığı Boyutsal Kan Soyları, Sonsuz Rüya Fiziğine dahil edilen Efsanevi Doğal Apollyon Fiziği ve yükselen uyarılara ve değişimlere odaklanmıştı.


>Apollyon Decretumu’nda bir ön anlayış kazandınız>.


Bir Kraliyet Soyu onun tarafından asimile edilirken, daha da bozulmamış bir Fizik onun tarafından yutuldu ve o anda çevredeki yaygın Apollyon Özünü kontrol etmek için ellerini sallarken, kazanımlar gelmeye devam etti.


HUUM!


Arkasında yavaş yavaş Apollyon’un Decretum Tahtı oluştu, oturmaya giderken, Hecate’ye Tahtın geniş el dayanağına oturmasını işaret etti, sesi bu gergin durumda yankılanmaya devam ediyordu!


"Görüyorsunuz, burada sayısız varlığın yaşadığı güzel bir alanınız var."


Noah’ın eli, gülümsemesi daha da şeytani bir hal alırken, aşağıda sonsuza kadar uzanan canlı ışıklı alanları işaret etti.


"Burası, sırf sen koruyamadığın için Deli Ork Şeytan Komutanı tarafından yerle bir edilirse çok yazık olur, o yüzden bunu senin adına ben yapacağım."


...!


"Hayatlarımız seçimlerden oluşur ve şimdi önünüzde iki seçenek var. Benden şüphe etmeyi seçebilir ve beni sınamak için bir saldırı düzenleyebilirsiniz ya da sözlerimi doğru ve kaçınılmaz olarak kabul edip, kendinizi bana teslim edebilirsiniz."


Kıpkırmızı siyah özden oluşan tahtında otururken, ihtişamı, yüzü kararan ve bulutlanan Incubus İmparatoru’nu şok edici bir şekilde geride bıraktı.


"Kendini teslim edersen yönetici pozisyonunu korumana izin veririm, ama beni sınamayı bile seçersen... Bundan sonra teslim olsan bile hayatını garanti edemem."


Tiranlık.


Bir Ultima Tabakası varlığıyla yüzleşirken bile kendinden bu kadar emin konuşan bu varlıktan sınırsız ve cehennemi bir tiranlık yayılıyordu!


Çevredeki tüm Succubus ve Incubi’ler İmparatorları’nın emrini beklerken, düzene girerken, kaderin dokuması sükûnet buldu.


Düzgün sıralar halindeki düzinelerce Alfa Tabakası EFSANE’Sİ, tek bir varlığın emrini beklerken, gerçek formlarını almış olarak hazırdı!


Milyonlarca-milyarlarca yıl yaşamış ve tüm bu süre boyunca diğer bölge lordlarının ilerlemesine karşı savaşmış bir varlık!


Neredeyse Grotto Haeven Âlemine adım atmak üzere olan güçlü bir varlıkla feci bir savaşa girmemek için kızını bile feda etmiş bir varlık.


Gerçekten de tek bir varlığın sözleri karşısında diz çökecek miydi?


"Baba."


Hecate Eranelon bunu biliyor gibiydi çünkü gözleri ustalık ve ciddiyetle parlıyordu. Günün sonunda, karşısındaki adam hâlâ onun babasıydı. Efendisine tamamen güvendiği için, sözlerinin büyük bir ciddiyet taşıdığını biliyordu,  elinden gelse onu ve soyundan gelenleri kurtarmak istiyordu.


"Eğer beni dinlemen gereken bir zaman varsa, o da şimdi olmalı."


? "..."


"Diz çök. Şu anda hizmet ettiğim kişi bizi sınırsız zafere götürecek."


Etrafta baskıcı bir sessizlik hüküm sürerken, baskıcı iradeler daha da kabardı.


Söylenmesi gerekenler zaten söylenmişti.


Geriye sadece bir seçim kalmıştı.


Her zaman olduğu gibi... varlıklar Kader’in farkına vardıktan sonra bir seçim yapma zamanı gelirdi, çünkü kader kavramı onların yolunu belirleyecekti.


"Ama... seçim uzun zaman önce yapılmıştı.


HUUUM!


Noah’ın düşünceleri canlıydı çünkü İmparator’un kendi seçimini, iradesini ortaya koyduğu anda yaptığını biliyordu.


Bu yüzden o şekilde konuştu,  sonuçta saldırıya uğraması Noah’ın daha çok işine yarayacaktı!


Daha fazla ganimetin yollarını açacağı için bu varlıkların katledilmesi ona daha iyi hizmet edecekti.


Milyonlarca-milyarlarca yıllık sıkı çalışmanın ve Etki Alanı’nı şu anki konumuna yükseltmenin ardından... Incubus İmparatoru Eranelon gerçekten de tüm bunları bir kelime tehdidiyle bırakacak ve hatta başka bir varlığın önünde diz çökecek miydi?


BZZZT!


Incubi ve Succubus Şeytanlar’ın gözleri güç ve baskıyla parlarken, çevrede yükselen pembe alevler daha da baskıcı hale geldi.


Seçim yapılmıştı.


ZIING!


Düzinelerce Alfa Tabaka’sı EFSANESİ sıralar halinfe hareket ederken, ŞEKİLLENDİRİLMİŞ yetenekler en az on milyarlarca Hasar Değeriyle dışarı fışkırdı!


Hepsi bu kadarla kalmadı, Incubus İmparatoru Eranelon da tahtından Komutanlarına emrettiği gibi bir hamle yaptı!


Apollyon Decretumu’nun Özünden yapılmış yeni inşa edilmiş bir tahtta otururken, şimdi pembe alevli gökyüzünde oluşan akkor ŞEKİLLENDİRİLMİŞ yeteneklere ve kavramlara bakarken, Zulmün Şeytan’ında gülümseme giderek, derinleşti!