Bölüm 11: Görevimiz Tehlike (1)

“Hey, sana söylemiştim. Anlamı yok.”

“Bu önemlidir, bu yüzden yöneticinizi dinleyin.”

“İç çekmek...”

Ju-Hyeok, Sang-Hyeon’u Acorn Jelly ile buluşmaya üç saat kala hazırladı. Evet, üç saat mi? erken.

“Ödül törenine falan mı gidiyoruz?”

“Ödül töreni mi? Sizin için hepsi bu mu? Bu bir maaşlı çalışanın dövüş modu.”

Ju-Hyeok, Sang-Hyeon’un saçlarını düzeltirken, Sang-Hyeon sürekli şikayet ediyordu.

“Tamam, tamam. Anladım! Hey, çok sert çekme!”

Sang-Hyeon kendini Ju-Hyeok’a emanet etti. Hala şüpheleri vardı ama Ju-Hyeok artık onun menajeri olmuştu. Herhangi bir menajer değildi, neredeyse yüksek mevkili Ju-Hyeok’a acıyordu. Muhtemelen şikayet etmeye devam etmek iyi bir fikir olmazdı.

‘Hadi onun dediğini yapalım.’

Sang-Hyeon gözlerini kapattı ve kendine güven verdi.

Şapır şupur.

Ju-Hyeok saçına sprey sıkmaya devam etti.

***

Ju-Hyeok’un çabaları Sang-Hyeon’un özgüvenini büyük ölçüde artırdı. Sang-Hyeon fark etmemişti ama onun maaşlı dövüş modu Acorn Jelly ve yönetici Na-Yeon’u çoktan büyülemişti.

Yayıncılık sektöründe böyle insanları görmeyi nadir buldular. Na-Yeon sadece orada şaşkın bir şekilde oturdu ve konuşkan Acorn Jelly bile kısa bir süre konuşamadı. Sonunda yavaşça ayağa kalktı ve Sang-Hyeon’un elini sıktı.

“Ah... Tanıştığımıza memnun oldum, Sang-Hyeon. Benim adım Do Jae-Muk. Ve yanınızdaki kişi...?”

“Merhaba, ben Yu Sang-Hyeon’un menajeri Kim Ju-Hyeok.”

Ju-Hyeok daha önce yaptığı kartviziti uzatırken gülümsedi. Karizmatik gülümsemesi onu bir film yıldızı veya elit biri gibi gösteriyordu.

‘Bunlar ne belgeler...’

Ju-Hyeok’un kartviziti onun elit biri olmadığını, gerçek bir elit olduğunu kanıtlıyordu.

“Hahaha…?Ne harika bir yönetici…”

“Çok naziksin. Peki ya yanındaki kişi, sen kimsin?”

Ju-Hyeok karşısındaki şaşkın kıza sordu.

“Ah, ah… Ben sadece normal bir yöneticiyim. Özel biri değilim. Sizinle tanıştığıma memnun oldum!”

.

Na-Yeon gergin bir şekilde 90 derecelik bir açıyla eğildi. Ju-Hyeok onun garip davranışlarını izlerken kahkahasını bastırdı. Sang-Hyeon buna hiç aldırmadı.

İş görüşmeleri sorunsuz ilerledi. Yayının nasıl ilerleyeceği, hangi soruların sorulacağı ve hangilerinden kaçınılacağı hakkında konuştular. Sonra Do Jae-Muk ödeme konusunu gündeme getirdi.

“Şimdi paradan bahsetmemiz gerek…”

Sang-Hyeon herhangi bir ödeme istemiyordu ama Jae-Muk buna kesinlikle karşı çıktı.

“Olmaz, bunu yapamam. Yapsam bile, daha sonra tekrar ortaya çıkar, haha. Artık eskisi gibi değil.”

Sang-Hyeon eskiden yayınların olmadığını söylemek istedi ama Ju-Hyeok hemen lafı dolandırdı.

“Bu doğru, ancak tarafımızdan ödeme almaktan dolayı kendimizi kötü hissediyoruz. Ödeme konusunda ısrarcı olursanız asgari ücretin yeterli olacağını düşünüyorum.”

Sang-Hyeon’un şu anki maaşı sosyal yardıma eşit olduğundan asgari ücret fazlasıyla yeterli olacaktır.

“Hmm. Bu sektörde maaş gerçekten saat başı ödenmiyor. O gün alınan bağışı bölüşsek nasıl olur?”

“!”

Hem Ju-Hyeok hem de Sang-Hyeon şaşırmıştı.

‘Oldukça iyi kazanıyor...’

Sang-Hyeon, Acorn Jelly’i buluşmadan önce araştırmış ve kazancını kabaca tahmin etmişti.

‘Günde yaklaşık iki milyon won kazanıyor. Yani ben yaklaşık bir milyon won mu kazanacağım?’

Sang-Hyeon, Ju-Hyeok’un hesaplamayı bitirmesini bekledi. Hesaplamalar Ju-Hyeok’un zayıflığıydı.

“Hey, bu yaklaşık ne kadar?”

“En az bir milyon won olacak.”

Birbirlerine fısıldayarak başlarını salladılar. Onların bakış açısına göre, günde bir milyon won onlar için fazlasıyla yeterli olurdu.

“Siz uygun gördüğünüz sürece biz de teşekkür ederiz.”

“Ah, hiç sorun değil. Yakında büyük olacak biriyle yayın yapmama izin verdiğiniz için size teşekkür etmeliyim, haha!”

Toplantıları sona erdiğinde Meşe Palamudu Jölesi kıkırdadı.

***

‘Ne kadar korkutucu bir adam.’

Sang-Hyeon eve vardığında Ju-Hyeok’un mesajını görünce kendi kendine düşündü.

(Ju-Hyeok: Hey, bu benim kaydettiğim dosya. Ne olacağını bilmiyoruz, bu yüzden bir kopyasını sakla.)

(Ju-Hyeok: Meşe Palamudu Jölesi.mp4)

Bu tip adamlar her zaman kurumsal merdiveni hızla tırmandılar. Neden ayrıldı ki?

(Sang-Hyeon: Teşekkürler.)

Sang-Hyeon bir mesaj daha göndermek istedi ama tereddüt etti.

‘Kazancımızı nasıl bölüşmeliyiz?’

Konuyu nasıl açacağını bilmiyordu. Her zamanki gibi, Ju-Hyeok ilk önce açtı.

(Ju-Hyeok: Ödeme olarak, ayda 3.000.000’dan fazla kazandığımızda bana sadece kârın %20’sini verin.)

Koşullar Sang-Hyeon’u fazlasıyla destekliyordu çünkü ilk birkaç ayda 3.000.000 won’dan fazla kazanamayacaktı. Ju-Hyeok bu arada ücretsiz çalışmayı teklif etti.

(Sang-Hyeon: Hey, bu kadarı yeterli mi?)

(Ju-Hyeok: Çok para biriktirdim. Endişelenme.)

Ju-Hyeok yalan söylemedi. Aktif olarak yatırım yaptı ve tüm hisselerini satarsa küçük bir ev bile satın alabilirdi. Ayrıca Sang-Hyeon’un hayal edebileceğinden daha fazla ilgi duyuyordu. Piyasanın potansiyelini fark ettiği için bir yılını yatırım yapmaya karar verdi. Sang-Hyeon ile çalışmak harika bir başlangıç olurdu. Her şeyi çoktan planlamıştı.

(Ju-Hyeok: Merak etme. Her şeyi planladım.)

(Sang-Hyeon: Tamam tamam)

Sang-Hyeon, Ju-Hyeok’un planlarını pek umursamıyordu.

‘Zengin insanlar kesinlikle farklı bir yapıya sahipler.’

O ancak bu kadarını düşünmüştü.

***

Ertesi gün Sang-Hyeon yayınını açtı ve izleyicilerini selamladı.

“Merhaba uzun zamandır görüşmedik.”

Acorn Jelly ile buluşmak için bir gün izin almıştı. Sang-Hyeon henüz profesyonel bir yayıncı olmadığı için fazla tepki almadan istediği zaman özgürce yayın yapabiliyordu.

— Badem’in deresi mi? Bunu kaçıramazsın!

— Kya, ikramiye! Tam zamanında işten çıktım!

Çoğu kişi bu beklenmedik akım karşısında heyecanlanmıştı.

“RubySword, EggPlant, Nişancı, JellyTelly...”

Sang-Hyeon tanıdık kullanıcı adlarından oluşan bir listeyi bağırdı.

— Ben de! Merhaba merhaba!

— AlHa! Badem Hi demektir.

— AlHa!

— Birinci gün tebrikleri!

— Ben de birinci gün olmak istiyorum!

Devam ederken daha fazla izleyici isimlerinin anılmasını istedi. Yaklaşık otuz isimden sonra durdu. Sadece isimlerini anmak bile onları kendisine daha yakın hissettirdi. Bağırışların ardından sohbet devam etti.

— Vay canına, Badem bu!

— Bildirimi görür görmez geldim.

— Badem hoca.

— AlHa!

— AlHa!

— Badem... bizi bir gün boyunca merakta bıraktın... bunu bize nasıl yapabildin!?

İnsan sayısı tekrar arttı.

‘Ne? Daha oynamaya bile başlamadım. Garip.’

İzleyici sayısına baktı.

(Şu anki izleyici sayısı: 314)

Yayınını açtığı andan itibaren 300’den fazla izleyici izledi.

‘Bu biraz fazla değil mi?’

Alışılmadık derecede yüksek bir sayı gibi görünüyordu. Oyun oynadığında bile sadece 200 civarı izleyici izliyordu. Bugün, yayını başlar başlamaz 314 kişi geldi.

— AlHa! Almond, Acorn Jelly ile yayın yaptığına dair söylentiler var. Bu doğru mu?

— Vay canına, şanslı Meşe Palamudu Jölesi, Badem’le birlikte yayına çıkacak.

— Gerçekten mi?

— Vay canına, şimdiden büyük bir yayıncıyla işbirliği yapıyor. Ne kadar da çabuk büyüdü…

— Neredeyse hoşlandığım kişi tarafından reddedilmem kadar hızlı…

Sang-Hyeon kısa sürede bunun nedenini anladı.

‘Ah, zaten söylentiler var.’

Nasıl olduğunu bilmiyordu ama Jae-Muk’la olan görüşmesi sızmıştı.

“Benim gibi küçük çaplı biriyle işbirliği mi?”

Sang-Hyeon bunu önemsemedi. Acorn Jelly, bunu gizli tutmaları konusunda ısrar etti çünkü belirli bir zamanda tanıtmak istiyordu.

“Bir iş birliğini boş ver. Patronu tek vuruşta öldürmemi izle. Bugün atlı haydut patronuyla dövüşeceğim.”

Sang-Hyeon izleyicilerinin ilgisini canlı tutmak için onları kışkırttı. Bu fırsatı boşa harcamak istemedi.

— Patronu vuran mı var?

— Gerçekten mi?

— Boss’lar kafadan vurularak ölmez, çaylak…

‘Ne oluyor… Bosslar tek vuruşta ölmüyor mu?’

Sang-Hyeon bunu bilmiyordu.

“Durka patron değil mi?”

İzleyiciler bu soruya güldüler.

— LOL çok kötü

— Durka LMAO

— Burka’nın B harfi var.

— Burka normalde karizmatiktir... zavallıcık...

— Burka ya da Murka ya da her neyse, daha bir şey söyleyemeden bir kurşun yedi. Elbette, Almond onu hatırlamıyor lol.

— Doğru ya, Almond için o sadece normal bir çete.

“Durka patron değil mi?”

Sang-Hyeon, sorunun farkında olmadan ona Durka diye seslenmeye devam etti.

– YÜKSEK SESLE GÜLMEK

— Durka bir boss değil, elit bir çete olarak sayılır. Bosslar BÜYÜKTÜR.

— Bir patron gördüğünüzde bunu anlayacaksınız.

‘Anlıyorum.’

Sang-Hyeon, bir boss ile elit bir çete arasındaki farkı yeni öğrendi. Elit çeteler bir zorluk oluşturuyordu, ancak yine de bir kafa vuruşuyla tek vuruşta öldürülebiliyorlardı. Ancak, bosslar bir kafa vuruşuyla bile anında öldürülemiyordu.

‘Aman Tanrım, ne yapmalıyım?’

Patronu tek vuruşta öldürme konusunda çok kendine güvenen bir şekilde hareket etti. Şimdi onu bir yalancı olarak görebilirlerdi, ancak onun kendine güveni onları sadece cezbetti.

— Patronu tek vuruşta öldürdüğü iddiasının yalan olduğunu düşünüyorum ama göreceğiz.

— Ben de izleyeceğim hehe.

— Sanırım iş birliği yayını sahte haberdi. Yine de patronu izlemek istiyorum.

Beklemede olan üç yüz izleyici ise söylentileri doğrulamak istiyordu.

‘Mükemmel.’

Sang-Hyeon bu fırsatı değerlendirip yeteneklerini sergileyecekti.

‘Patronu tek vuruşta öldüremesem bile yeteneklerimi görünce memnun kalacaklar.’

Oyunu yavaş yavaş öğrendikçe özgüveni arttı. Acorn Jelly ile iş birliği hakkında yapılan sızıntı daha fazla izleyici çekti ve ona profesyonel bir yayıncıya dönüşmesi için mükemmel bir şans verdi.

Sanki haklı olduğunu kanıtlamak istercesine bir uyarı belirdi.

Parıltı mı?

(RubySword 10.000 won bağışladı.)

(Görev: Boss’u tek vuruşta öldürmeyi başarırsanız 100.000 won kazanırsınız.)

İlk görevi ona 100.000 won kazandıracaktı.

Yudum.

‘Şimdilik bunu kabul edelim.’

Kabul et’e tıkladı.

— Aww, bu yeni gelen çok tatlı…

— Bu onun güvenlik kazancı.

— İmkansız görevi kabul etmek...

— Badem, balım... sen neyle uğraştığını bilmiyorsun...

Güncel bölümler için https://e-kitaplar.com sitemizi ziyaret edin. Yada bayaa geriden gelmeye devam edin :)