Bölüm 2367: Kader’in Gerçek İmparatoru’nun Sonu! II


Kader’in Göz Kamaştırıcı Mızrakları, Kader’in Çocuğu’nun etrafındaki altın bir Takdir-i İlahi’nin ışığıyla çarpışıyor, Oppenheimer,  tüm gücüyle saldırırken, HİÇLİĞİN dalları onun içine dokunuyordu!


Yine de karşısındaki genç adam...


"Sen yoktan var olan ve tüm bir Çağ boyunca kendine bir isim yapan büyük bir adamdın. Bunun için seni takdir ediyorum."


WAA!


"Ama bu yükselişte çok fazla düşman edindin. İstediğini elde etmek için çok fazla varlığa zarar verdin. Ama yeterince titiz davranmadın... ve geçmiş sana musallat olmak için geri geldi."


BOOOM!


Tüm bu alan üst üste yığılmış çok sayıda Düzlem Etki Alanı tarafından çevrelenirken, En Eski Rüya, Guinevere ve diğerleri Noblesse Muhteremler’ini  uzakta tutarken ve  tüm bu alanı etki alanlarıyla kilitleyerek, sadece Henry ve Oppenheimer’ın figürlerinin bu tek alana hapsedilmesiyle, çatışmalarının ortasında çevredeki alan vızıldadı.


Oppenheimer, birden fazla Mükemmel Sınır’ın ışıltısından zarar görmeden çıkarken, ihtişamının ortasında derin bir nefes aldı, ancak şimdi Berraklık Gözleri’nin kullanımını aktif tutmak için büyük bir zorlanma hissettiği için Aeonik Ruh Değerleri daha da tükendi!


"Ben kendi kaderimi çizmek için yeniden doğdum. Bu EXTREMITY Mahzenler’inde bile, adımı EXTREMITY’NİN Aeonik Kayıtlar’ına kazırken, yılmaz bir Apex Aeonik Yaşam Formu olmak için yükselecektim. Oppenheimer çağlar boyunca çınlayacaktı!"


...!


Ruhu gerçekten zorlandığını hissetti.


En yüksek seviyesi 7. Katmandaki Kader iken, birden fazla Mükemmel Sınırda 8. Sınır Katmanına sahip düzinelerce varlığa tek başına karşı koyması inanılmaz ve övgüye değerdi - ve bu sahip olduğu Apex Aeonik Yaşam Formu’nun Gözlerinin dehşetini daha da arttırıyordu!


Bu övgüye değerdi.


Ancak bu sadece bir süre devam edebilirdi.


Aeonik Ruh Değerleriyle birlikte ve mevcut başarılarına rağmen henüz Berraklığın Gözleri’ni tam potansiyeliyle kullanamazdı. Planladığı gibi daha fazla zamanı olsaydı. Eğer...


"Olasılıklar. Hepsi bu kadar Oppenheimer. Adını EXTREMITY Mahzenleri’ne kazımış olabilirsin çünkü şu anda bile... bunun olasılıklarını görebiliyorum."


Henry, Soy’unun içinde bir şeylerin hareket ettiğini hissederken, iç çekerek, konuştu.


"Sen de görebiliyor musun?" Aeonik Ruh Değerleri’nin sonuncusu Mükemmel Sınırlar’ın öfkeli Özler’ini uzakta tutarken, vücudu Berraklık Gözlerinden gelen sönük bir ışıkla kaplı olan Kader’in Gerçek İmparator’u, Kader’in Çocuğuna baktı.


Hayalini kurduğu sınırsız geleceğe. Tam avucunun içinde olana...


"Evet. Ama... senden çok daha büyük bir adamın Kaderine kaçınılmaz olarak bağlandın ve ondan etkilendin. O burada olmasa da, tüm bunların gerçekleşmesini, hatta şu anda bile onun etkisinin ne kadar büyük olduğunu hayal bile edemezsin."


Henry, Quinessential Kainos İmparator’u Soyu aracılığıyla, birden fazla Tam Crimson III Aeonik İncisi Kaynağı’nın aktığını ve kullanımı için ruhuna yerleştiğini hissederken, parlak gözlerle konuştu.


Babası, Sınırlar’ını 9. Sınır Katmanı’na yükseltebilecek ve bazılarını kendisine özgürce verebilecek kadar çok sayıda EXTREMITY İncisi elde edebilmek için ne yapmıştı? Son birkaç dakika içinde kaç tane Muhterem İmparator’u alaşağı etmişti?


Henry’nin aklından sadece bu düşünce geçerken, bir sonraki anda, Tam Crimson III Aeonik EXTREMITY İncisi’nin Kaynağı yandı ve Quintessence 9. Sınır Katmanı’na yükselen ilk kavram oldu; Henry’nin etrafındaki güç şok edici bir seviyeye yükselirken, onu Kader takip etti!


Oppenheimer, ona uzaktan bakıp, iç geçirirken, vücudunun etrafında Kader’in sıvılaşmış altın alevleri sel gibi yükselmeye başladı.


Vücudu oturur pozisyona geçerken, figürü tüm saldırıların merkezindeki göz kamaştırıcı boşlukta durdu, ellerini dizlerinin üzerine koyarak, Kader’in altın alevlerine baktı, bu alevler kendi Kader Sınırından çok daha ileride görünüyordu.


"Hiç karşılaşmadığım bir düşmana karşı mı yenildim"?


Etrafında altın bir taht belirirken, sesi derin ve alçaktı, görüntüsü sınırsız asalet ve ihtişam dalgaları yayıyordu.


Çok az kişinin boy ölçüşebileceği gerçek bir İmparator aurası yayıyordu.


Ama vücudunun etrafındaki ışık... Ruh Değerleri karşılaştığı tüm düşmanlar tarafından gerçekten çok fazla tüketildiği için sönükleşti, önündeki bu varlık o kadar güçlüydü ki artık sadece tek bir şey için bekleyebilirdi.


Tek bir yol için.


"Ona karşı kaybettin, bana karşı da kaybettin. Sayısız zorluğun üstesinden geldiğin için senin kaderin yıllar önce parlaktı... ama benimki daha parlaktı."


HOONG!


Kaderin altın alevleri Henry’den göksel yılanlar gibi fırlayarak, Gerçek Kader Tahtı’nı ve üzerindeki İmparator’u sarmaya başladı.


Aeonik Ruh Değerlerinin sonuncusu da yok olurken, Oppenheimer’dan son derece sakin ve ihtişamlı bir görüntü geliyordu; Varoluş Unsurları artık ağır maliyetlerini karşılayamadığı için şu anda parlayan tek şey Apex Aeonik Yaşam Formu’nun implante edilmiş gözleriydi!


BZZT!


Kaderin altın alevlerinden oluşan diller, tahtından vücuduna kadar birbiri ardına yapıştı ve birkaç dakika içinde görüntüsü altın alevlerle kaplandı.


Ama onlar onun değildi.


Ve kendisine bunu yapan genç varlığa korkusuzca bakarken, Diller, Aeonik Ruhundan geriye kalanları yaktılar.


Kaderin Çocuğu altın alevlerle yıkanırken, Elysium Soyu efsanelerindeki kaderli bir yaratığın vücut bulmuş hali gibi görünüyordu; Oppenheimer’ın yanan figürüne bakarken, figürü Kaderin Gerçek Tahtı’nın önünde süzülüyordu.


Gerçekliği parçalara ayıran kişi.


Sayısız Seçilmiş İmparator ve Kader İmparator’u karşısında zafer kazanan ortalama ruh.


Kader’in Gerçek İmparatoru!


Ses çıkarmazken, Aeonik Ruhu yandı, Kader’in görkemine son kez bakarken, ölümle yüz yüze geldi.


Kaderin heybeti... ve elde ettiği her şeye uzanan bir varlığın elleri.


Bir el, Apex Aeonik Yaşam Formu’nun gözlerini yerinden sökmek için gözlerine doğru uzandı. Diğer el ise arkasına geçti ve altın tahtını yakaladı, ölümünden hemen önce Oppenheimer bu varlığın Gerçek Kader Tahtını ele geçirmek istediğini fark etmişti!


Ve sonra... her zaman baktığı ve takip ettiği altın ışık, etrafına muazzam bir karanlık çökerken, soldu.


Bu, Kaderin Gerçek İmparatoru’nun sonuydu... ve çok daha büyük bir imparatorun yükselişiydi!


Not: Ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Üzüldüm. "Hiç karşılaşmadığım bir düşmana karşı mı yenildim" Bu beni bitirdi be. Infinite Mana, bizlere acımasızlığını tekrar gösterdi.