Bölüm 2368: Kader’in Gaspı! 


Gerçekten tahtına oturmuştu.


Kendi tahtına!


Ve yine de...


Bu sahne, üzerlerini örten katmanlar ortadan kalktığında, o anda bile uzayda izlerini bırakmaya devam eden Düzlem Sınırlar devre dışı bırakıldığında, herkesin gözleri önüne serildi.


Bu alanı çevreleyenler ortaya çıkan sahneyi görebiliyordu.


Henry, bu varlığın göz kamaştırıcı gözlerini çıkarırken, kenetlenmiş sağ eli ise Kaderin Gerçek Tahtı’nın etrafını sararken, Kaderin altın alev denizlerini serbest bıraktı ve sonunda... dışarı doğru çekerken, böğürdü!


HOOO!


Ve altın taht uzayda hareket ederek, yarım ay şeklinde bir yay çizdi ve Oppenheimer’ın figürü uzayda tek başına otururken, derisi çatırdarken ve yanarken, onun arkasında durdu.


>...>


Henry, daha sonra arkasındaki tahtın kendi Kaderi tarafından ele geçirildiğini hissetti, bedeni en ufak bir gecikme olmaksızın tahtın üzerine yerleşecekti.


Böyle bir hareket karşısında altın rengi bir ışık patladı ve gökyüzüne yükseldi.


Buradaki tüm varlıklar böyle bir kavramdan yayılan 9. Sınır Katmanı’nın özünü hissedebildiği için Kader her yere nüfuz etmişti!


Eowyn ve Lilith yakınlarda süzülerek, Oppenheimer’ın yanan figürünü karmaşık duygularla izlediler.


Birincisinin Varoluş Unsurları onun tarafından neredeyse kırılmış, ikincisinin babası ise onun tarafından tamamen silinmişti!


Ancak şimdi, bu varlık tüm ihtişamına rağmen önlerinde ölü yatıyordu.


Kazuhiko, İmparator Penguen, Kraken, Anna, Boyut Hükümdarlar... bu girişimde bulunan Gerçek Quintessence İmparatorunun tüm önde gelen Vassalları bu sahneyi ve takip ettikleri varlığın Kaderin Gerçek Tahtı’nın tepesine çıktığını gördüler ve Kökenlerinin vızıldadığını hissettiler.


Sesi yankılanırken, güzelliği yanan altın alevlerle daha da artmış olan bu varlığa doğru baktılar.


"Oppenheimer artık yok, şu andan itibaren... Kaderin yeni bir Gerçek İmparator’u olacak!"


BOOM!


Sözlerine yanan altın ateş eşlik ederken, diğer elinde tuttuğu mücevhere benzeyen iki göz, Kader’in altın ışığının onları yuvalarına taşımasıyla, yuvalarına doğru hareket ederken, parçalanıyordu!


Bu gözlerden bir Apex Aeonik Yaşam Formu’nun bozulmamış aurası yayılırken, Henry’nin doğruladığı ilk şey gözlerin ait olduğu kişinin ölmemiş olduğuydu.


İkincisi ise... Quintessence’nin ve Kader’in özü dışarı çıkıp, bu Berraklık Gözleri’ne battıkça, onları Oppenheimer’ın hayal edebileceğinden daha iyi kullanabilecek olmasıydı - Henry, Yaratılışın Gerçek İmparatoru hâlâ hayatta olsa bile onları kendisininkine dönüştürmeye niyetliydi!


Gözlerine takıldıktan sonra gözlerini kırpıştırırken, göz kamaştırıcı bir parlaklık  yayıldı, her seferinde parlaklıktan dolayı bir güneşin kapakları açılıp, kapanıyormuş gibi görünüyordu, bakışları uzaktan iki şok olmuş Noblesse Muhterem İmparatora kilitlendi ve genç bir zorbalık duygusuyla konuşurken, Styx Regality Düzlemindeki daha da canlı yaşam formlarına baktı.


"Quintessence’nin Fethi yeniden başlasın... Quinessential Kainos İmparatoru’nun Soyu Aeonik Çözülme Cenneti’nde yankılansın!"


OOOOOH!


Bir düzineden fazla Mükemmel Sınır’ın aurası yükselirken, uzay uğuldadı; Quintessence’nin  Gerçek İmparatoru’nun Vasalları, Oğlu Noblesse’nin topraklarında ilerlerken, onun şanını genişletmek istiyordu!


Kaderin altın Gerçek Tahtında oturmuş, Styx Regality Düzlemine doğru ilerleyen Fethi ve çırpınan Muhteremler’i izlerken  birçok şey düşünüyordu.


Altındaki taht, yuvalarında rafine ettiği gözler.


Tüm bunlar babasının yardımıyla olmuştu ve Henry şu anda babasına daha da büyük şeyler verebilmek istiyordu.


Babası ona Oppenheimer’ın aldığı gözlerin kendisinde kalmasında bir sakınca olmadığını söylemişti ve aslında bir Apex Aeonik Yaşam Formu’nun gözlerine ilgi göstermiyordu!


"Şimdiden böyle bir aşamaya yaklaşıyor ya da bedeni çoktan böyle bir aşamaya dönüşüyor olamaz, değil mi?"


Henry’nin aklından çok saçma bulduğu bir düşünce geçti ve ilerlerken, başını salladı


Babasının, Desiderius’u yendikten sonra gücünün sadece 6. veya 7. Sınır Katmanında olduğu EXTREMITY Mahzenlerine girmesinin üzerinden henüz bir iki gün geçmişti.


Elbette, tamamen farklı bir yaşam formu olma yolunda ilerlemeye çoktan başlamış olamazdı.


-


Uzay-zaman sürekliliği boyunca.


EXTREMITY’NİN Çitler’inde...


Geçmişte Çorak Toprakların bulunduğu bölgede, beyaz öze bürünmüş bir adamın insansı görünümü sessizce süzülürken, görülebiliyordu.


Göz çukurları boştu ama derin bir şekilde dönen süt beyazı ışıkla doluydu, geçmişteki evinin olduğu yere bakarken, bakışları ıssızdı!


Artık Doğa Yasaları’nın zayıf bağlarını hissedemiyordu.


İlk İmparator, Topraklar’ın Kaynağını hissedemiyordu!


Onun yokluğunda, beklediği gerçekliğin ortaya çıkma şansı bile olmadığı için çok fazla şeye karar verildi.


Çorak Topraklar’ın gerçekliği, Düzlemsel Çitler’deki diğer birçok dağınık Varoluş Düzlemi gibi EXTREMITY Cennetlerine doğru çekildi.


İçinde bulunduğu Düzlem Çit bölgesi, Çözülmenin En Genç Aeonik Cenneti’nin etkisi altına girdiğinden, son derece uzakta bulunan Çorak Topraklar, içindeki birçok Varoluş Düzleminden biri olmak üzere tamamen emilene kadar kademeli olarak En Genç Aeonik Cennet’e doğru çekilecekti.


Genesis’in EXTREMITY Kutsallaştırması geçirmiş olan Eski Aeonik Cennetler söz konusu olduğunda öğrendiği tarih buydu!


Bu Cennetler, sonsuz sayıda yakın Varoluş Düzleminden ortaya çıkan ve EXTREMITY’NİN Düzlemsel Çitler’i içindeki tehlikelerden kurtulan Varoluşlar’a sahipti.


EXTREMITY’NİN Mahzenlerinin kıvrımlarına çekildiler ve farklı gruplara yayıldılar!