Roy karanlık ve sisin içinde hiç bitmeyen bir rüya görüyor gibiydi.

Rüya ona tuhaf ve gülünç geliyordu ve onu tanımlamak için ’görünüyordu’ kelimesinin kullanılmasının sebebi, zonklama dalgası üzerine geldiğinde rüya dünyasının hemen dağılmasıydı.

Roy uyandı. Uyandığı anda rüyasıyla ilgili hiçbir şey hatırlayamadı.

Uyandıktan sonra Roy, çevresinde bir şeylerin ters gittiğini hissetti. Tüm bedeninin bir topa dönüştüğünü ve iğrenç vücut sıvısı kokan, hatta biraz yapışkan olan havayla dolu küçük bir alana hapsedildiğini hissetti.

Roy etrafında ışık olmadığı için hiçbir şey anlayamadı. İçgüdüsel korkudan, bilinçaltında bağırmak için ağzını açtı. Ancak, soluduğu sıvı yüzünden neredeyse boğularak ölecekti.

Roy, boğuluyormuş gibi panik içinde ellerini kör bir şekilde savurdu. Sonunda elleri, bir ’duvar’ katmanı gibi görünen bir şeye dokundu. Uzanıp dokundu. İnce ve sıcak hissettiriyordu.

Çok fazla düşünmek için çok geçti. Roy bilinçaltında yumruğunu bu ’duvar’ katmanına vurdu ve bir şeylerin yanlış olduğunu fark etti. Gücü çok daha düşük görünüyordu ve hatta vücudu bile olması gerektiği gibi değildi.

Neyse ki, o ’duvar’ tabakası, yumruğunu üst üste ona vurduktan sonra sonunda kırıldı. Bir çatlama sesi duydu ve duvarda bir çatlak belirdi. Hafif bir ışık geldi.

İşe yaradı! Roy’un ruhu hemen canlandı ve parçalamaya devam etti.

Roy duvarın bir parçasını uçurmayı başardıktan sonra, etrafındaki yapışkan sıvı sonunda bir çıkış buldu. Boşluktan dışarı fırladı ve dış dünyadaki hava içeri aktı, Roy’un içgüdüsel nefes alışıyla nihayet tatmin olmasını sağladı. Uzun ve derin bir nefes aldı ve ciğerlerindeki doluluk ona sonunda kurtulduğuna dair bir tatmin duygusu verdi.

Ancak Roy, nefes verdikten sonra çıkardığı garip sesler karşısında şaşkına dönmüştü. Bunun ses tellerinin uzun süredir kullanılmamasından mı kaynaklandığını bilmiyordu ama çıkardığı ses şöyleydi:

Cik~~

Kahretsin! İnleyen bir canavara mı dönüştüm?! Roy, çatlamış ’duvarın’ geri kalanını hızla soyup boşluğu daha da büyütmeden önce kendisiyle alay etti. Kenarını kavradı ve vücudunu boşluktan dışarı itti.

Roy kendini dışarı ittikten sonra yaptığı ilk şey başını kaldırıp gökyüzüne bakmak oldu. Şaşkına dönmüştü!

Mor... ay mı?!

Roy, bir süre ona baktıktan sonra, sonunda morumsu bir ışık saçan ve gökyüzünde asılı duran yuvarlak şeyin bir ay olduğundan emin oldu. Sonra panikle başını eğdi ve az önce çıktığı yere baktı.

Ne oluyor lan! Bu gerçekten bir yumurta!

Roy az önce çatlaklardan kurtulduğunda kötü bir his yaşamıştı. Gerçekten siyah bir yumurtadan çıktığını fark ettikten sonra sanki bir daha asla sevemeyecekmiş gibi umutsuz hissediyordu.

Aslında bir yumurtadan çıkmıştı...

Herkese merhaba. Bundan sonra bana Yumurtadan Çıkan, Yumurtadan Çıkan Roy diyebilirsiniz...

Roy, içinde bulunduğu çaresizlik durumunun hafifletilmesinden sonra iki elini de uzatıp baktı. Düşündüğü gibi, nasırlı bir çift insan eli olması gereken şey şimdi bebek büyüklüğünde bir çift avuç içiydi. Teni sadece garip bir şekilde koyu kırmızı değildi, aynı zamanda üzerinde garip siyah çizgiler de vardı. Tırnakları keskindi ve ayakları bile pençe gibiydi.

Yüzüne dokundu. Gözlerin, burnun ve ağzın hala oradaydı, ancak alnında iki çıkıntı var gibiydi. Bu bir çift boynuzlu mu?

Arkasına dokundu ve siyah ok şeklinde bir kuyruk buldu...

Kahretsin, nasıl bir canavara dönüştüm? Bir aynam olsa harika olurdu...

Roy aniden bir şey düşündü. Başını eğip kasiklerine bakışlarında ifadesi değişti. Sonunda rahatlayarak uzun bir iç çekti.

Kıymetlim!

Pantolonsuz biraz serin olsa da, hala oradaysanız sorun yok!

Şanslısınız! Cinsiyetim değişmedi. Aksi takdirde çılgınlık olurdu. Son yirmi küsur yıldır heteroseksüel bir insan erkeği olduğum anılarımı bir kenara bırakırsak, yumurtadan nasıl çıktığıma bakılırsa, eğer gerçekten dişim, gelecekte ürediğimde olursa yumurtaları dışarı atmam gerekmeyecek mi? O sahne basitçe...

Başını iki yana kaydırdı, bu görüntüleri aklından uzaklaştırdı. Roy hala karışık olduğu için anılarını düzenlemeye başladı.

Roy’un önceki değişiklikleri özel bir şey yoktu. Huzurlu bir çağda kaygısız bir genç olarak büyüdü. Üniversiteden mezun olduktan sonra, sadece o pahalı ipotek borcunu ödemek için şehirde çok çalıştı. En sevilen hobileri oyun oynamak, roman ve çizgi roman okumak ve anime izlemekti. Ekonomik durum, ara araçlarla mangal yapılmasına izin veriyor ve ayrıca sıra gece geçiş tasarrufu sağlayan arkadaşların çevresine dert yanma değerlendirilmesi değerlendiriliyor. Zorluklarda neşeyi bulma konusunda oldukça sağlıklıydı. Hayattaki amacı, yaklaşık dört yüz metrekarelik o evin, bir kadının kendisinden çıkararak ipotek borçlarını bulununu birlikte ödemesi için sihrini göstermesiydi... 

Bu şekilde düşünürseniz, Roy aslında oldukça sıradandı. bunlarla ilgili takdire şayan tek şey muhtemelen sahip olduğu son birkaç anının parçası olacaktı.

Roy bir anne ve çocuğunu hatırlıyor gibiydi. Kavşaktaki yaya geçidini geçerken, bir çocuk yürüyor ve aynı anda cep telefonunda bir oyun oynuyordu. Annesi kolunu çekiyor, ona ders veriyordu ve trafiğe dikkat etmediler. Tam bu sırada, bir araba kırmızı ışıkta hızla geçti. Sürücüsü sarhoş veya başka bir şey olabilirdi. Roy bunu gördü ve kaçma şansı buldu, ancak o anne ve oğul bunu fark etmedi. Ne düşündüğü hakkında hiçbir fikri yoktu, ancak ateşlendi, olduğu yerde durdu ve o çifti itti. Sonra büyük bir darbe hissetti ve vücudu gökyüzüne doğru döndü.

Hafızası orada durdu ve Roy muhtemelen öldüğünü biliyordu. Bu tuhaf yerde neden belirdiğini ve tuhaf bir yaratığa dönüştüğünü düşünmek gerekli miydi? Söylemeye gerek yok, yeniden doğmuştu!

Hafızası orada duruyordu ve Roy muhtemelen biliyordu. Bu tuhaf yerde neden belirdiğini ve tuhaf bir yaratığa dönüşmesini sağlamak gerekli miydi? Söylemeye gerek yok, yeniden doğmuştu!

Bugünün gençleri, göç ve yeniden doğuş gibi terimleri bilmeselerdi başkalarıyla sohbet etmekten utanırlardı.

Roy, onları kurtarırken hayatını kaybettiği için pişman değildi. insanların hayatlarını kurtardığı anda düşüneceği kimin geleceği olacaktı ki? İnsanların uzun yıllar hayatları sıradan yaşadılar ve tek bir muhteşem ve yeterliydi.

Tek pişmanlığı anne ve babasıydı. Onlar da yas tutuyor olmalılardı. Roy düşünceleri bu noktaya gelince üzüldü...

Roy, bir süre önceki hayatı için yas tuttuktan sonra iç çekti. Saygılarını sunduktan sonra zihnini ayarladı ve çevreyi incelemek için başını kaldırdı.

Gördüğü şey onu biraz sersemletti.

Bir plajda gibi görünüyordu. Ancak izlenimindeki mavi gökyüzü ve beyaz bulutların aksine, bu plajdaki kum siyahımsı kırmızıydı ve parçacıklar çok büyüktü, üzerlerine su dökülmüş yanan kömürler gibiydi. Sadece yeşil duman yaymakla kalmıyorlardı, aynı zamanda çevredeki havanın is ile dolmasına da neden oluyorlardı. Denizden ne kadar uzaksa, kırmızı ’kum’ o kadar fazlaydı. Öte yandan, denize ne kadar yakınsa, siyah ’kum’ o kadar fazlaydı.

Bu kum, taze magmadan oluşmuş gibi görünüyordu ve sıcak ve nemlilik bu plajın en büyük özellikleri gibi görünüyordu. Şaşırtıcı bir şekilde, Roy’un doğduğu yumurta dışında, bu plajda on binlerce yumurta vardı!

Bu yumurtaların boyutları farklıydı, ancak en azından devekuşu yumurtalarının boyutlarındaydılar. Renkleri de farklıydı, siyah, kırmızı ve hatta mor ve gümüş. Tek benzerlik, bu sessiz plajın sıcak ve nemli koşullarının bu yumurtalara kuluçkaya yatmak için uygun bir ortam sağlamasıydı.

Doğal bir kuluçkahane gibi görünüyor. Peki, bu yumurtalar Nereden geldi?

Roy başını çevirdi ve sahil boyunca dalgaların kıyıya çarptığını gördü. Deniz suyunun rengi ay ışığı altında çok rahatsız ediciydi. Kan kırmızısıydı!

Farklı boyutlardaki yumurtalar bu kan kırmızısı deniz suyunda yüzüyordu ve gelgit yoluyla sahile itiliyordu. Bu garip sahne Roy’un nihayet sahilde nasıl belirlendiğini anlamasını sağladı.

Dalganın yoğunluğu düzenli değildi. Bazen büyük bazen küçüktüler, bu da bazı yumurtaların sahile doğru daha fazla itilmesine neden olarak bazılarının da kenarlarına dağılmasına neden oluyor.

Denize daha yakın olan sahilde, deniz suyu magma kumunun üzerinden akıp sıcaklığının hızla düşmesine neden oluyordu. Buna karşılık, daha uzaktaki kum daha uzun süre ısıyı koruyabiliyordu ve bu da yumurtaların çatlama hızında farklılıklara yol açıyordu. Roy, önündeki daha yüksek sıcaklık bölgesinde birçok yumurtanın hareket ettiğini ve sallandığını görebiliyordu, arkasındaki daha düşük sıcaklık bölgesi ise tamamen sessizdi.

Burada en güçlünün hayatta kalmasında şans hayati ama acımasız bir rol oynadı. Aslında sahile itilen yumurtalar zaten şanslıydı. Roy, bazı yumurtaların karaya gelmeden önce çarpıştığını ve parçalandığını gördü, bu da parçalanmış yumurtalardaki sıvının denize akmasına neden oldu!

Söylemeye gerek yok, bunlar gerçekten şanssız olanlar! İçerideki canlıların yumurtadan çıkma şansı bile olmuyor...

Roy sevinmekten kendini alamadı. Neyse ki, kıyıya başarıyla inen bir yumurtanın içindeydi. Aksi takdirde muhtemelen şanssız olanlardan biri olurdu.

Bu okyanusta, bu plajda ve pazarda tuhaf bir sahne, Roy’un zihninde çılgınca sorular yaratıyordu. Nereye geldim ben?! Bu baskıcı ve zalim ortam Roy’a kötü bir his veriyordu.

Ayrıca bundan sonra ne yapmalıyım? Yumurtadan çıkmamın üzerinden yirmi ila otuz dakika geçti. Roy, gözlemlerden çevre hakkında temel bir anlayışa sahip, ancak bundan sonra ne uygulayamıyordu.

Tam bu sırada mideden yüksek bir gurultu geldi. Bu ses Roy’un kendisinden geliyordu.

Açtı... Delicesine açlıktan ölüyordu!