Soo Hyuk bu sorunun kendisine yöneltildiğini biliyordu ama cevap vermedi. Ağzını kapalı tutarak sessizce kitap okumaya devam etti.
Kader miydi bu? İlkokul ikinci sınıftan lise son sınıfa kadar Soo Hyuk ve Yeon Jeung hep aynı sınıftaydı.
Bu nedenle Yeon Jeung Soo Hyuk’u çok iyi tanıyordu. Soo Hyuk’un cevap vermeyeceğini elbette biliyordu.
Tıkırtı.
Yeon Jeung, Soo Hyuk’un yanına oturdu. Sonra Soo Hyuk’un okuduğu kitabı tanımak için başını eğdi.
“Oh, [Güç Ustası]?”
Kitabın adı [Güç Ustası]’ydı.
“Bu senin birkaç ay önce okuduğun kitap değil mi?” Tam olarak hatırlayamıyordu. Ancak bunun Soo Hyuk’un birkaç ay önce gördüğü roman olduğundan emindi.
“24 cilt ile tamamlandı. ”
Yeon Jeung’un bunu hatırlamasının nedeni kendisinin de okumuş olmasıydı. O zamanlar Yeon Jeung 19 cilt kadar okumuştu. Soo Hyuk’a sordu.
“Sırt çantasının içinde mi?”
“Evet.”
Bu sefer, daha önce olanın aksine, Soo Hyuk cevap verdi. Yeon Jeung, Soo Hyuk’un cevabını duydu ve sırt çantasını açtı.
“Tamam, tam olarak 20. ciltten itibaren!”
Sırt çantasının içinde 10 cilt kitap vardı. Bunların arasında dört cilt [Güç Ustası] vardı. Ve bu dört cilt Yeon Jeung’un okuması gereken 20. ciltten 23. cilde kadar olan kitaplardı.
“Okumam bittikten sonra onları sana vereceğim!”
Yeon Jeung oturduğu yerden ayağa kalktı. Ardından, Soo Hyuk’la konuşurken kendi koltuğuna geri döndü ve kitabı okumaya başladı.
Ding dong deng dong ~
Zamanın geçtiğini ve dersin başladığını bildiren zil sesi hoparlörden duyuldu.
“...Hmm. ”
Bir kitaba konsantre olan Soo Hyuk, yüzünde pişman bir ifadeyle kitabı kapattı. Sonra kitabı çekmeceye yerleştirdi ve zaman çizelgesini kontrol etti.
“...Oh!”
Soo Hyuk zaman çizelgesini kontrol ederken gülümsedi. Çünkü edebiyat dersinin vakti gelmişti. Edebiyat kitabında pek çok okuma materyali vardı ve Soo Hyuk edebiyat kitabını çekmeceden çıkarıp açarken bu dersin sıkıcı olmayacağını düşündü.
Gıcırtı
“Özür dilerim. Biraz geç mi kaldım?”
Kısa süre sonra edebiyat öğretmeni Choon Bok Lee geldi. Choon Bok Lee geldiğinde Soo Hyuk kitap okumaya kısa bir süre ara verdi.
“Soo Hyuk Kang. ”
Yoklama yüzünden. Yoklama sırasında ilk çağrılan isim, bir numaralı yoklama ile Soo Hyuk oldu.
“Evet.”
Soo Hyuk bir yandan edebiyat kitabına konsantre olurken bir yandan da cevap verdi. Edebiyat kitabını daha önce birkaç kez okumuş olmasına rağmen, sadece okumak bile Soo Hyuk için eğlenceliydi. Gözlerindeki bakış ilgiyle doluydu.
“Bugünkü ders 98. sayfada olacak, sayfayı 98’e kadar açın.”
Bu süre içinde yoklama sona erdi ve Choon Bok Lee derse başladı. Elbette Soo Hyuk’un derse katılmaya hiç niyeti yoktu ve kitabının 98. sayfasını açmadı.
Soo Hyuk’un edebiyat dersini sevmesinin tek nedeni, edebiyat kitabında okunacak çok şey olmasıydı. Soo Hyuk sessizce edebiyat kitabını okumaya devam etti.
“Bugünlük burada duracağız!”
Choon Bok Lee dersi bitirdi. Ve dersin bittiğini gösteren zil sesini beklerken, önde oturan öğrencilerle sohbet etmeye başladı.
Hışırtı
Ders biter bitmez Soo Hyuk edebiyat kitabını hemen kapattı. Ve çekmeceden [Force Master]’ın 24. cildini çıkardı. Okumayı çok severdi. Ama yeni bir şey okumak, daha önce birkaç kez okunmuş bir şeyi okumaktan daha eğlenceliydi.
Ding dong deng dong~
Kısa bir süre sonra dersin bittiğini gösteren zil çaldı ve Choon Bok Lee çıktı.
“Hey, dünkü videoyu gördün mü?”
“Pangaea mı?”
“Evet, çok iyi bir hit değil mi?”
“Büyük bir hit oldu. Bu yıl 12/31’de gösterime giriyor, değil mi?”
“Evet, yapacak mısın?”
“Tabii ki! Ama kapsülüne geri dönecek misin? Geri döneceğini sanmıyorum. ”
“Bana almaları için aileme yalvarmam gerekecek. Üniversiteye giriş sınavını geçtim, sence bana almazlar mı? Yani, eğer almazlarsa, artık çok zamanım var, bu yüzden deli gibi yarı zamanlı bir işte çalışmam gerekecek. ”
“İç çekiyorum, giriş kartınızı kıskanıyorum. ”
Ders bittikten sonra öğrenciler ikişerli ve üçerli gruplar halinde toplanıp sohbet etmeye başladılar. Ancak Soo Hyuk oturduğu yerden kıpırdamadı. Sadece kitabını okumaya odaklandı. Soo Hyuk’un gözleri sevinçle doldu.
* * *
“Üniversite Skolastik Yetenek Sınavı’na sadece bir ay kaldı! Herkes oyalanmayı bıraksın ve sıkı çalışsın! Dağılın!”
Hyun Gong Lisesi’nin beden eğitimi öğretmeni ve 5. sınıfın sınıf öğretmeni Pil Gyo Kim gün sonu toplantısını bitirdi ve hemen odadan çıktı.
“Vay canına, vedalaşmamızı bile beklemedi ve gitti mi?”
Yeon Jeung oturduğu yerden kalkarken yüzünde şaşkın bir ifade vardı. Ne kadar acil olursa olsun, Pil Gyo Kim her zaman veda selamlarını kabul ederdi. Selam almadığına göre, çok acil bir şey olmalıydı.
Yeon Jeung sırt çantasını omuzlarına attı ve masasının üstündeki dört ciltlik kitabı kaldırdı. Bunlar bu sabah Soo Hyuk’tan ödünç aldığı Force Master kitaplarıydı.
“Onları iyi okudum. ”
Yeon Jeung kitapları taşırken Soo Hyuk’un koltuğuna doğru yürüdü ve kitapları Soo Hyuk’a geri verdi. Soo Hyuk sırt çantasını açmış bekliyordu ve kitapları alıp çantasına koyduktan sonra ağzını açtı.
“Hemen gidecek misin?”
“Çok ilginçsin. ”
“...?”
Soo Hyuk’un yüzünde Yeon Jeung’un alakasız cevabı yüzünden şaşkın bir ifade vardı.
“Kitap okurken konuşma engelli biri gibi konuşmuyorsun ama kitap okumadığında normalsin. ”
Yeon Jeung’un cevabı birbirine bağlanırken Soo Hyuk gülümsedi ve sırt çantasını omuzlarına attı.
“Hadi gidelim. ”
Sırt çantasını taşırken, Soo Hyuk önden gitti ve adımlarını hızlandırmaya başladı. Yeon Jeung, Soo Hyuk’un arkasından geldi ve konuştu.
“Hey, bana 24. cildi vermelisin. ”
Yeon Jeung 23. cilde kadar okudu. Son cilt olan 24. cildi okuyamadı. Zaman da bir faktör olsa da, bunun nedeni Soo Hyuk’un onu okuyor olmasıydı. Yine de Yeon Jeung, Soo Hyuk’un 24 cildin tamamını okuduğunu ve öğle yemeği sırasında başka bir kitap çıkardığını kendi gözleriyle doğruladı.
“Onu sana kütüphanede vereceğim. ”
Soo Hyuk, Yeon Jeung’un söylediklerine cevap verdi.
“Yine kütüphaneye mi gidiyorsun?”
“Evet, geri dönüp bir şey ödünç almam gerekiyor. ”
Soo Hyuk ve Yeon Jeung sohbet ederken kütüphaneye doğru yöneldiler.
Tam o anda.
“Huh? Hey Soo Hyuk!”
“...?”
Soo Hyuk kendisini çağıran sesin geldiği yöne doğru baktı. Ve Soo Hyuk kendisine doğru hızla koşan sesin sahibini görebildi.
“Bir yere mi gidiyorsun?”
Sesin sahibi kütüphaneci Ji Soo Yang’dı. Ji Soo Yang’ın yüzünde acil bir ifade vardı. Ayrıca, kütüphanede olması gereken Ji Soo Yang’ın burada olması bir şeyler olduğu anlamına geliyordu.
“Evet, alelacele bir toplantı düzenlendi. Ji Yool’a talep ettiğiniz şeyi söyledim. Gidip ödünç alabileceksiniz. ”
“Tamam, teşekkür ederim. ”
“Bana teşekkür etmene gerek yok, o zaman ben gidiyorum!”
Soo Hyuk, hızla yaklaşıp rüzgâr gibi gözden kaybolan Ji Soo Yang’a veda etti ve Yeon Jeung’la birlikte tekrar kütüphaneye doğru ilerlemeye başladı.
“Sence sınıf öğretmenimiz de toplantı yüzünden mi gitti?”
“Sanırım öyle. ”
Soo Hyuk ve Yeon Jeung kısa bir süre durduktan sonra tekrar ilerlemeye başladılar. Ve çok geçmeden ikisi de kütüphaneye vardılar.
“Merhaba. ”
Soo Hyuk ve Yeon Jeung içeri girer girmez, kitapları düzenlemekte olan Ji Yool yaklaştı. Soo Hyuk, sırt çantasını açıp içindeki beş kitabı çıkarırken Ji Yool’un selamına karşılık verdi. Onları masanın üzerine yerleştirdi.
“Bunları iade ediyorum ve öğretmenin kenara koymanızı istediği kitabı kiralıyorum. ”
“Tamam.”
Ji Soo Yang’dan duymuştu ve biliyordu. Ji Yool oturup iade işlemlerini tamamladıktan sonra Ji Soo Yang’ın kenara koyduğu kitapları kiralamaya başladı.
“Ama bu kitapları neden ödünç alıyorsun?”
Kiralama işleminin ardından Ji Yool, kitapları Soo Hyuk’a uzatırken ona sordu. Soo Hyuk toplam üç kitap ödünç aldı: [Esnemenin Önemi], [Yerçekimi Olmasaydı Dünyaya Ne Olurdu?], [Beşeri Bilimler Nedir?]. Ji Yool’un kütüphanede çalıştığı üç yıl boyunca bu kitaplar hiç kiralanmamıştı.
Bu üç kitabın birbiriyle hiçbir ilgisi yoktu. Soo Hyuk’un bu kitapları neden ödünç aldığını anlayamıyordu.
“Ne? Elbette okumak için ödünç alıyorum. ”
Soo Hyuk, kitapları sırt çantasına yerleştirirken Ji Yool’un sorduğu bariz soruya bariz bir cevap verdi. Ardından 24 ciltlik Force Master’ı çıkarıp Yeon Jeung’a uzattı ve sırt çantasını omuzlarına astı.
“İyi çalışmaya devam edin~”
Soo Hyuk kütüphanedeki amacını tamamladıktan sonra Ji Yool ile vedalaştı ve Yeon Jeung ile birlikte kütüphaneden çıktı.
“Bunların hepsi okunabilir mi?”
Yeon Jeung, Soo Hyuk’un ödünç aldığı kitap türlerini gördü ve yüzünde bıkkın bir ifadeyle sordu.
“Sorduğunuz şey anlamaktan bahsediyorsa, hayır. ”
Soo Hyuk, Yeon Jeung’un sorusunu yanıtladı. İkisinin birbiriyle alakası yok ve farklı alanlar. Sadece kitapları okuyarak anlayabilseydiniz dahi sayılırdınız. Normal bir dahi bile sayılmazsınız. Ancak, Soo Hyuk bir dahi değildi. Kitapları anlamak için ödünç almadı. Sadece okumak için ödünç almıştı.
“Eğer sadece okumaktan hoşlanıyorsan, anlamadığın bir kitap yerine anlayabileceğin ve aynı zamanda ilginç bir kitap okusan daha iyi olmaz mı?”
Yeon Jeung bir kez daha Soo Hyuk’un cevabını sordu. Eğer okumak eğlenceliyse, eğer okumanın kendisi eğlenceliyse, anlayamadığınız bir kitap yerine anlayabildiğiniz, sizi eğlendirdiğini hissettiren bir kitap okumak daha iyi olmaz mıydı? Yeon Jeung da böyle düşünüyordu.
“Tamamen anlamadığımdan değil. ”
Soo Hyuk Yeon Jeung’un sorusuna bir kez daha cevap verdi. Tamamen anlayamadığından değil. İlk kez okuduğunda, yazılanların çoğunu anlayamaz, ancak Soo Hyuk yalnızca bir kez okuduktan sonra okumayı bırakmaz. Birkaç kez tekrar tekrar okuyor. Bu şekilde okuyunca, anlaşılmayan şeyler anlaşılır hale geliyor.
“İç çekiyorum, seni anlayamıyorum. ”
Yeon Jeung, Soo Hyuk’un cevabını duyunca başını salladı ve mırıldandı. Yeon Jeung mırıldanırken Soo Hyuk sırıttı ve konuşmaya devam etti.
“Yarın görüşürüz!”
Okulda da bu şekilde sohbet ettiler ve kısa bir süre sonra ayrılma vakti geldi. Yeon Jeung, Soo Hyuk’a veda etti ve daireye girdi.
“Güle güle. ”
Soo Hyuk, Yeon Jeung’un vedasını kabul ederken elini salladı. Yeon Jeung gözden kaybolduktan sonra Soo Hyuk koşmaya başladı. Dürüst olmak gerekirse, hiçbir şey yapmamak ve sadece adım atmak zaman kaybıydı.
Eve koşmak sağlığına iyi gelecek ve zaman kazandıracak, böylece bir taşla iki kuş vurmuş olacaksın. Soo Hyuk hızla koştu ve kısa sürede bir yerleşim sokağına ulaşmayı başardı.
Soo Hyuk sokağa ulaştığında koşmayı bıraktı. Nefes aldıktan sonra yavaşça yürümeye başladı.
Güm!
Soo Hyuk adımlarını durdurdu. Soo Hyuk’un önünde üç katlı tek bir ev vardı.
Bip bip bip.
Soo Hyuk doğal olarak şifreye bastı ve kapıyı açtı.
“...”
Soo Hyuk eve girdi ve hiçbir şey söylemedi. Selam vermek için bir sebep yoktu. Çünkü orada kimse yoktu. Ailesi olmadığından değil.
Çifte gelir nedeniyle Soo Hyuk’un ailesi sabah erkenden evden ayrılıyordu. Ama bu eve erken geldikleri anlamına gelmiyordu. Eğer eve erken gelirlerse bu saat 22:00’de olurdu ama genellikle yeni bir günün başlangıcı olan 12:00’de eve gelirlerdi.
Soo Hyuk ailesini sadece gece geç saatlerde görebiliyordu ve bu da uyumayı reddedip gece geç saatlere kadar ailesini görmek için katlandığı takdirde mümkün oluyordu. Genel olarak, bu iyi bir durum değildi.
Yine de, bu durum tam anlamıyla evrensel bir durum olsaydı. Soo Hyuk evrensel bir çocuk değildi. Soo Hyuk günün büyük bölümünde yalnız olduğu bir durumda olmanın iyi bir şey olmadığının farkında olmasına rağmen, buna pek dikkat etmedi.
Buna fazla dikkat etmemesinin nedeni, ebeveynleriyle olan ilişkisinin mesafeli olmadığını hissetmesiydi. Soo Hyuk’un ebeveynleri sık sık onunla birlikte olamadıkları için, birlikte geçirdikleri zamanı daha uyumlu geçirmeye çalışıyorlardı. Bunun biraz yalnızlık sorunu olduğu söylenebilir ama Soo Hyuk’un kitapları vardı. Kitapları varsa yalnız değildi.
’$50. ’
Soo Hyuk ayakkabılarını çıkardı ve yemek masasını kontrol etti. Masanın üzerindeki 50 dolar ve mektuba bakıp gülümsedi. Soo Hyuk yemek masasına doğru yürüdü ve önce mektubu okudu.
“Seyahat. ’
Mektubu Soo Hyuk’un annesi yazdı. Mektupta bu hafta sonu tatile çıkılacağı ve bir geziye çıkma isteği yer alıyordu.
Soo Hyuk mektubu yere bıraktı ve 50 doları cüzdanına koydu.
’Üç kitap alabileceğim. ’
50 doların amacına çoktan karar verilmişti. Soo Hyuk’un almak istediği bir sürü kitap vardı. Soo Hyuk biraz su içtikten sonra odasına girdi.
Soo Hyuk odasına ulaştığında sırt çantasını açtı ve içindeki kitapları çıkardı. Onları sol taraftaki ilk kitaplığa yerleştirmeye başladı. Tüm kitapları yerleştirdikten sonra Soo Hyuk odasından çıktı ve ikinci kata çıktı.
İkinci kat da birinci kat kadar büyük olmasına rağmen hiç de büyük görünmüyordu. Bunun nedeni ikinci katta kat kat kitaplıkların yer almasıydı.
Bir kütüphane olan ikinci kat, çok sayıda kitaplık ve kitapla hazırlandığı için küçük bir kütüphaneye benzetilebilirdi.
“Hah. ”
Soo Hyuk tamamen kitaplarla dolu kitaplığa bakarken yüzü gülüyordu. Ne zaman ikinci kata çıksa, rahatlık ve neşe hissi onu gülümsetiyordu.
“İç...”
Ancak, Soo Hyuk iç çekerken yüzündeki gülümsemeyi sildi. Bunun nedeni kitapları hemen okumak istemesi ama okuyamamasıydı.
Soo Hyuk tekrar adımlarını hızlandırmaya başladı ve üçüncü kata çıktı. İkinci kattan farklı olarak, üçüncü katta tek bir kitap bile yoktu.
Sadece egzersiz aletleri vardı. Evet. Eğer ikinci kat küçük bir kütüphaneyse, üçüncü kat da küçük bir spor salonuydu.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
