Düşüncesizlik. Ben, Dio, tahmin etmeliydim.
Pucci Amerika’ya döndükten sonra fark ettim. --- Bir insan bedenine bir veya iki ruhun --- hafızaların ve Stand’lerin --- ötesinde pek çok ruh sığdırmak imkânsız olabilir, fakat düşündüğümde, ben, Dio, insan değilim.
Yüz yıl önce insanlığımı reddettim.
Taş maskeyi taktım ve insan olmayı bıraktım.
O maskeden çıkan kemik iğneleri "beyni uyarır" ve insana "insanınkinden kıyaslanamayacak kadar güçlü" bir beden verir.
Bu yüzden "White Snake" in "diskleri" ne kadar fazla yerleştirilirse yerleştirilsin bana hiçbir şey olmayabilir mi? Bir insandan çok daha fazlasına dayanabileceğime eminim......
Keşke bunu dün düşünseydim, test edebilirdim... Yoksa bu çok tehlikeli mi olurdu?
Henüz bedenime tamamen adapte olmuş değilim.
İçinde fazla Jonathan var--- fazla "insanlık".
Eğer böyle bir deneyi gerçekleştireceksem, bunu daha sonra yapmalıyım. --- Genç bir kadının kanını veya belki de Joestar ailesinden birinin kanını içsem, Jonathan’ın bedenine tamamen uyum sağlayabilirim. Deneyi de bundan sonra gerçekleştirmeliyim.
Taş maskem hâlâ olsaydı, yeni vampirler yaratabilir ve onları test denekleri olarak kullanabilirdim, ancak artık taş maskelerin var olmadığını anlıyorum...
Belki tüm dünyayı ararsam bir tane bulabilirim, ama şu anda nerede bulabileceğimi bilmiyorum.
Zombiler işe yaramaz.
Vampirler gibi ölümsüz ve yaşlanmaz olsalar da, biri zombi olur olmaz, bir cesede dönüşüyorlar, "ruh" barındırmıyorlar. Bu da tüm deneyi anlamsız hale getirir...... hayır.
Belki de ruhsuz birer ceset olduklarından, böyle bir deney yapmak aslında değer taşıyabilir......
Yüzyıllık uykumdan uyandığımdan beri uzun zamandır hiç zombi yaratmadım. Belki bir veya iki tane yaparım test için......
Her ne olursa olsun, Pucci ile tekrar iletişime geçmeliyim.
Onu birkaç yıldır tanıyorum, ama o belki de benim "henüz bulamadığım dostum".