Bölüm 3507: Ruin! III


Ruination’un Yeniden Diriliş’i!


Noah, bunu ilk elden gözlemledi ve kabul ettiği anda, Infınıverse Megalos’un Otorite’si, Kendi Parlaklığı’yla birlikte Ruination’un Dokumalar’ına aktı.


Bir başka kör edici gerçek Rün akmaya başladığında, Parmağ’ı Alnı’na dokundu. Varoluş’un Koparılmış Şarkı Söyleyen Ek’i, Yanmış Dokuma’cı, yeterince ürkütücüydü çünkü içinde bulunduğu Büyük bir Yer’in Topografyası’nın -Tüm Haritası’nın- Bu Kadar sorunsuz bir şekilde elde edilebilmesi ne kadar saçmaydı?


İçindekiler’in etiketlenebilmesi ve her zaman nerede olduklarının ayırt edilebilmesi?!


Bir tür Dolanıklık olduğu sürece, Kendisi’nin bile bilmediği Düşmanlar ve Müttefikler görüntülenebilir miydi?


Bu, Varoluş’un Dokumalar’ının Gerçek bir İhlali’ydi.


Varoluş’un Yıkılması’ydı. 


Ve orada durmayacaktı. Ruination burada bitmiyordu!


>Varoluş’un Koparılmış Şarkı Söyleyen Ek’i, Koparılmış Çıkarıcı, Varoluş Dokumalar’ınıza uygulanıyor.>


>Varoluş’un Koparılmış Şarkı Söyleyen Ek’i, Koparılmış Çıkarıcı altında, karşılaştığınız birinin Karmaşıklık Kaynağı’nı Analiz Rtme, Kopyalama ve Çıkarma Yeteneği’ne sahipsiniz. Karmaşıklık Düzeyi’ne ve temas halinde olunan yakınlık süresine bağlı olarak, uyumlu bir Kristalize Koparılmış Yol İnci’si oluşacak ve içerdiği Dokumalar mevcut Koparılmış Varoluş Dokumalar’ınıza sorunsuzca eklenip, Asimile edilebilecektir. Son derece Karmaşık bir Varoluş’la daha uzun süreli bir yakınlık teması da Kayıtlar’ının Analiz Edilmesi’ne ve Çıkarılması’na olanak tanıyacak, Kaynaklar’ın Koparılması’na izin verebilen Kristalize Koparılmış Kürecikler de herhangi bir hareket yapılmadan aynı anda Sifonlanacak’tır.>


...!


Bir başka cesur Koparılmış Şarkı Söyleyen Varoluş Ek’i çiçek açmıştı. 


Bu sırada Noah, Megalos Ynnere’nin şekillenmekte olan Haritası’nda gördüklerini takip etmek üzere harekete geçmişti bile.


Koyu Kırmızı bir Renkle boyanmış olan Lozisyon, Burada OMNİFATHER’IN Kalıntı Dokumalar’ının durduğunu belirtiyordu!


Bunun ne olduğunu gözlemlemek için bir Beden’i çoktan oluşmuştu ve şu anda Korkunç ikinci Koparılmış Şarkı Söyleyen Varoluş Ek’i inşa edilirken, daha da Hız’lı Hareket ediyordu.


Koparılmış Çıkarıcı.


Gerçekten Karmaşık Varoluşlar’ın yakınında olduğu sürece, Onlar’ın Yol ile uyumlu Tüzüğ’ünü elde edebilirdi ve bu da, Kendi Koparılmış Dokuması olarak, Kendisi’ne yüceltilebilirdi!


Hatta daha da ileri giderek, Sadece Onlar’a yakın olma teması devam ettiği sürece, Daha fazla Koparma’ya izin verebilecek Kristalize Koparma Kürecikler’i Pasif olarak elde edilebilecekti.


Bu, Varoluş Dokumalar’ının gerçek bir Çarpıtılma’sı ve Yıkımı’ydı!


Noah, Ruination’ın Varoluş Dokumalar’ının akmasını sağlayan Kaynak Kod’un bir Parçası’na erişim sağladığını ve şimdi başkalarının göremediği bir noktadan bu Dokumalar’ı Noah’ın lehine Bozmak için çalıştığını hissetmişti. 


Güzel.


Noah’ın buna daha çok ihtiyacı vardı çünkü yolculuğu boyunca zaman, Desilyonlarca ya da Andesilyonşarca Yıldır yaşayan bu Karmaşık Varoluşlar’a kıyasla her zaman sahip olmadığı bir şeydi.


Kendi’si ne kadar ortalamanın üstünde ve Gülünç olursa olsun, dışarıda Korkunç Karmaşıklıklar’a sahip başkaları da vardı.


Pyrrhus gibi Varoluşlar. Ya da Şarkı Söyleyen. Ya da OMNİFATHER. Ya da Büyük BEYONDER. Ya da şu anda bilmediği Diğerler’i.


Zaman verildiğinde, bu Varoluşlar neyi başarabilirdi?


Ve Kendisi’nin zaman’ı olmadığından, Döngüler boyunca Dolaşanlar’a karşı kendisine bir Avantaj sağlamak için Varoluş Kurallar’ını Bükmek zorunda kalmıştı. 


Ve böylece...


HUUUM!


Noah, Kendisi’nden çok daha Yüksek olması gereken Karmaşıklığı’n Kırmızı Işığı’yla lekelenmiş Alan’ın kenarlarına vardığında, Gri Çatlaklar ve bir hastalık gibi boylu boyunca uzanan Çizgiler’le dolu Varoluş Dokumalar’ı Çevresi’nde titreşmişti. 


Ve yine de...


Burada hiçbir şey hissetmemişti. 


Sadece, kendi Evi’yle kıyaslandığında, bu Bölge’nin ve Megalos Ynnere’ın diğer pek çok Bölgesi’nin şu anda aynı Issızlık hissini nasıl taşıdığını görmüştü. 


Varoluş’un Atmosferik Dokumalar’ı tamamen yok olup, Düşük Seviyeler’e inerken, Gri Çatlaklar her yere yayılmıştı.


Çevresi’ni gözlemlerken, daha da derine indi ve Varoluş’un Koparılmış Şarkı Söyleyen Ek’i Yanmış Dokuma’cı tarafından yürürlüğe konan Harita ile doğruladı, ancak burada hala hiçbir şey yoktu!


BOOM!


Koparılmış Dokumalar’ını Çılgın:ca yaydı.


Üstünde, Göz Kamaştırıcı Beyaz-Altın  bir göz açıldı ve etrafına baktı, gerçekten de hiçbir şey yakalayamamıştı. 


Böyle bir noktada, belli bir yeri düşünürken,  sadece gülümseyebildi.


Varoluş Dokumalar’ını gerçekten Kopardığı’nda ulaştığı bir yer.


Tüm Vücud’u uğuldayıp, titrerken, Gözler’ini kapattı ve bir sonraki anda...


WAP!


Bulunduğ’u yerden kayboldu.


Aslında bu tanımlama yanlıştı, çünkü basitçe ortadan kaybolmadı, ancak yakınlardaki herhangi bir şeyden Ayırt Edilemez Hâle geldiği için çevredeki Varoluş Dokumalar’ına tamamen karışmış gibi görünüyordu!


Her şey aynı görünüyordu.


Ve yine de Belirli Karmaşıklık Seviyeler’ine sahip olanların Hâyâl bile edemeyeceği bir yerde...


HUUM!


Noah, Gözler’ini açtığında kendini bir kez daha hiçbir şeyin görülemediği, Zifiri Karanlığ’ın o eşsiz Bölgesi’nde buldu ve burada olmak bile bir baskı hissi yaratıyordu çünkü hareket etmek... Daha da zordu!


Artık burada hareket etmek eskisine kıyasla biraz daha kolaydı ama Zorluğ’u çok fazla değişmemişti.


Ama bazı Değişiklikler vardı.


Etrafında, Vücudu’nu Uçsuz Bucaksız bir Karanlığ’ın ortasında bir Mum gibi gösteren Dingin bir Beyaz-Altın Alev’i olduğu gerçeği gibi.


Çevresi de, belli bir Ölçü’de Aydınlanmış’tı.


Uzakta.


İnsan’sı bir Figür görülebiliyordu.


Antediluvian Leviathanlar’ın özellikleri mevcuttu, ancak bu Varoluş sadece 2 metreden biraz daha büyüktü ve her an parçalanmaya hazır görünen yırtık pırtık Beyaz bir cübbe giymişti ve Derisi’nin her yerinde O’nu yıpranmış ve yaşlı gösteren çatlaklar vardı, ama aynı zamanda Tehlikeli bir Karmaşıklık Duygusu’yla da doluydu!


Ama Noah onu tanıdı.


Bu, OMNİFATHER’DEN Başkası’nın Görüntü’sü değildi!