Bölüm 3574: Değer! I


Çark’ın dönmesini sağlayan kritik bir Parça’yı başka kim Yemeyi tercih edebilir ki?!


Noah, bu Varoluş’a soğuk bir şekilde bakarken, Bob böyle bir soru sordu, Varoluş’un Gerçek Koparılmış Adaptif Güc’ü nedeniyle Karmaşıklığ’ı Yükselme’ye Devam Etti...


>Rastgele, bir An’ın Seçim’i seçildi.>


 >Karmaşıklığınız, tamamen Sonsuzluğ’un Gerçek Koparılmış Kalb’i tarafından desteklenecek ve rastgele  önemli bir yükselme patlaması yaşamadan bir A’nın geçmesine izin verilmeyecek. Karmaşıklığ’ın Sınırlı Sonsuz Dokuma’sı, Yükselme Patlaması’nın Entropi Dokumalar’ından Kaynaklanacağı’nı Rastgele ilan etmiştir.>


>Entropi’nin Koparılmış Dokumalar’ı, Karmaşıklığ’ın Sınırlı Sonsuz Dokuması tarafından desteklenerek, Kopmalar boyunca yükseliyor ve Gerçek Koparılmış Durumu’na doğru ilerliyor!>


...!


Bu Uyarı bir anda Gözler’inin önünden geçmişti.


Ama sadece bu değil!


>Karmaşıklığ’ın Sınırlı Sonsuz Dokuma’sı, Yağma’nın Dokumaları’ndan Kaynaklanacak şekilde Yükselme Patlaması’nı Rastgele İlan etti.>


>Rastgele bir şekilde, Yükseliş Patlaması’nın Rün Dokumaları’ndan Kaynaklanacağı’nı İlan etti.


>Rastgele bir şekilde, Yükseliş Patlaması’nın Kıyamet Dokumaları’ndan Kaynaklanacağı’nı İlan etti.>


...!


Bob ile arasındaki Güç Uçurum’u nedeniyle, son anda Entropi, Yağma, Rünler ve Kıyamet Dokumalar’ını doğal olarak Kendi Yollar’ına götürüyordu!


Dört Yeni Yol... sadece bir Anda!


Ve Bob, Varoluş Çarkı’nın Öfkeli İlkel Alevi’nin büyük bir Kısmını Emerek, uzaktaki Infınıverse Megalos’una aktaran Şarkı Söyleyenler’in Düşünceler’iyle Alev alan diğer Bedeni’ni bile neredeyse Nakavt edebilecekti, ancak Noah’ın yaydığı Alevler’in Yoğunluğ’u buradaki Öfke’li Gümüş-Beyaz Alev’le bir rezonansa girmiş gibi görünüyordu ve şu anda, Kendisi’ni Aktif bir şekilde atmaya çalışan Bob’un Akıl Almaz Karmaşıklığı’nı tutmak için O’nun Gücü’nü Ödünç alıyordu.


Bu Rezonans’ın sebebi...


>Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na Giden Yol Gerçek Zaman’lı olarak Kat ediliyor.>


Dokumalar’ında.


Kendisi’nin Çekirdek bir Parçasın’ın bir Yol’un Başlangıcı’nda durduğunu görmüştü! 


Bir Yol’un. Yol, tamamen Beyaz-Altın Alevler üzerine inşa edilmişti ve o anda bu Yol üzerinde küçük, ağır adımlar atmaya başlamıştı. 


Yol... Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na Giden Yol’du! 


81. Kopma’ya ulaştıktan ve Gerçek Kaynaklar’a giden birçok Yol’u elde ettikten sonra, Noah, ilk kez herhangi bir Yol’da Yürümekte İlerleme kaydediyordu!


Yol’u inşa etmek ve Gerçek Kaynağ’a gitmek için şüphesiz Yığın’la Kaynak gerekecekti ve yine de şu anda... Varoluş’un Gerçek Koparılmış Adaptif Güc’ü, sadece karşılaştığı Düşman nedeniyle bunu mümkün kılmak için Kaynıyor’du.


Bu nedenle, Alevler’i İlkel Alevler’le rezonansa girmişti. 


>Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na giden Yol’da, ilerlemenize yardımcı olmak için uzakta bir Parlaklık noktası Parlar. Bu Parlaklık Nokta’sı Yol’un sonunda yatan şey değil, sadece oraya giden Yolda’ki bir şeydir.>


HUUM!


Yol’da yürümeye devam etti.


Arkasında, her şey Alev Alev yanıyordu ama ilerisi... Hiçbir şeyin görülemediği Sonsuz bir Karanlık’tı.


Attığı her adım ağırdı, bazen orada Karanlık bir dayanak oluyor, üzerine bastıktan sonra aydınlanıyor ve Yol’un daha fazla oluşmasına izin veriyordu. Ama bazen de hiçbir Fayanak noktası olmazdı.


Ve eğer düşmek istemiyorsa, bu Patika’nın bir sonraki tuğlasını koymak için Korkunç Miktar’da Otorite’nin kullanılması ve Yakılma’sı gerekiyordu!


Ama böyle bir Zaman’da, Karanlığ’ın uzak Dalgalar’ında... Gümüş-Beyaz bir Fener Çiçek açmıştı. 


Gümüş-Beyaz’ı bir Alev.


Varoluş Çarkı’nın İlkel Alev’i!


Bu, Yol’un sonunda Yatan şey değildi, sadece oraya Giden Yol’da bir şeydi!


Ancak şu anda, Gerçek Kaynağ’a giden Yolu aydınlatmıştı ve Noah artık önündeki Adımlar’ı görebiliyordu ve Onlar’a doğru çok daha Hız’lı yürüyordu, bunu yaparken, Karmaşıklığ’ı ağır bir şekilde yükselmeye devam ediyordu!


Bob’un O’nu Varoluş Çarkı’nın İlkel Alevi’nden silkeleyememesinin tek nedeni buydu.


Bob.


Noah’ın soğukluk ve öfke hissetmesine neden olan bu Varoluş, yine de Kendi Karmaşıklığı’nın Daha da artacağı anlamına geldiği için O’nun Varoluş’una minnettardı.


Ancak ortaya çıkışı da ağır olmuştu çünkü Ezekiel’in savaştığı Varoluş O olabilirdi - Çatlaklar’dan kayan Korkunç Varoluş olarak Uyardığ’ı Varoluş!


Yaralı biri.


Gücü’nün zirvesinde olmayan biri! Bedenler’inden biri Cehennem Terra Firma’da sıkışıp, kalmıştı, bir Diğer’i ise... Genesis’in Öl’ü Asal Frekansı’nda Noah’la birlikteydi!


Dokumalar’ı, O Bölgede’ki Hava’yı da bulanıklık ve merakla doldururken, Noah, Bob’un sakin yüzüne bakarak, sormuştu. 


"Genesis’in Ölü Asal Frekans’ı. En büyük başarısızlığınız. Bana bundan daha fazla bahsetmek ister misin?"


Bir çıkmaza girmişlerdi.


İki taraf da Varoluş Çarkı’nın İlkel Alevi’nin mücadelesini kazanamazdı ve Noah bunun ağır sonuçları olacağını biliyordu ama şu anda hiçbir şeyi değiştiremiyorsa, en azından bu Varoluş hakkında daha fazla şey öğrenebilirdi!


Bu Varoluş’un yapmayı sevdiği tek bir şey vardı. Ve o da...


"Ah, neden gidip, yine benim en büyük başarısızlığımdan bahsetmek zorundaydın? Bu... Yapmak istemediğim bir şeydi. Bu Varoluş Akışlar’ının Dokumalar’ına vardığım gün, Öfkeliydim. Beklenti içindeydim. Duygular’la doluydum. Basit bir Yaratık olduğum için Gücüm’ün son kırıntıları da azalıyordu; Ben’i çoktan reddetmiş olan Dokumalar’a karşı Kendim’i demirlemeye çalışmıştım. Çark’ın Akışı’na karşı Saf Kaba Kuvvet’le savaştım. Ve tüm bunların sonucu... Tüm Megalos’un, Genişliğ’in ve bütün bir Frekans’ın arasındaki her şeyin aynı anda yok olması oldu."


...!