Noah Gözler:ini kapatarak, Alev’in derinliklerine daldı. Karmaşık Yapı’sı ve Şarkılar’ın Gerçek Kaynağı’na Giden Yol sayesinde Alev’in içinden kolaylıkla geçti ve Ezekiel’in Dokumalar’ını aramaya başladı.
Çok uzun sürmedi. İrade’si, Alev’in içinde Mana gibi Gerçeklik Nehirler’i boyunca yayıldı, belirli bir Dokuma Seti’ne dokundu ve etrafını sardı. Ve orada, Emelline’nin Kutsal Alev Olarak adlandırdığı Şey’in kalbinde, aradığı şeyi bulduğunda, Noah’ın bir Parça’sı Tezahür etti.
Bir adam gördü, ya da daha doğrusu, sakin, asil ve Ateş’le sarmalanmış Biri’nin Alev’den doğmuş görüntüsünü. Adam Noah’ın bakışlarıyla karşılaştı ve Konuştu, Ses’i ihtişamla yankılanıyordu!
“Bir zamanlar tükenmiş olan Akışım’ın herhangi bir Karmaşıklık’la yeniden harekete geçmesini beklemiyordum. Köken’i yanmış olan benden ne istiyorsun?“
Ezeki̇el de kendi̇si̇nden önceki̇ler gi̇bi̇ Noah’a bi̇r kez bakmiş ve O’nun Köken Şarkı’sı olduğuna karar vermi̇şti̇.
Nıaah Artik bunu sorgulamiyordu çünkü O’nun tuttuğu Yol, Şarkı Söylenler’in Gerçek Kaynağı’yla Öylesi’ne Saf ve Benzer olmalıydı ki, O’na uyumlananlar hiçbir fark göremiyordu.
Başı’nı salladı ve sakin bir şekilde cevap verdi:
“Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na giden Yol’u bulmam gerekiyor.“
...!
Ezekiel eğlenerek, Bir Kaşı’nı kaldırdı.
“Köken Şarkı Söyleyen’in Kendi Evi’ne Giden Yol’u nasıl kaybettiğini sorabilirdim ama bunu Sorgulamaktan daha iyisini biliyorum. Eğer Gerçek Frekans’a bağlanmak istiyorsan, tek yapman gereken bu Frekansta’ki her Şarkı Söyleyen’in Dokumalar’ına bağlanmak ve ŞARKİ SÖYLEYENLER’İN Rünü’nü Yazmak. Yol açılacaktır.“
Bu kadar basit mi?
Noah bir kez daha Başı’nı salladı ve Ezekiel’in Dokumalar’ına hafifçe teşekkür ederek, Kutsal Alev’den uzaklaşmaya başladı. O, bunu yaparken, uzaktaki Korlar son bir titreşimle Seslen’di:
“Siz’i tekrar görmek güzeldi efendim. Ancak görüşmemiz kısa sürdü.“
“...“
Noah, bu Sözler’e hiçbir şey söylemedi.
Alev’den tamamen çıktı ve O’nu bekleyen Emelline ve diğer Şarkı Söyleyenler’e doğru döndü, Bakışlar’ı beklenti doluydu.
“Gel’in,“ Dedi bakışlarını her birine çevirerek. “Dokumalar’ınızı benimkilere bağlayın. Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na giden yol açılmalıdır.“
...!
Özgür’ce konuştu.
Ve Şarkı Söyleyenler tereddüt etmeden itaat etmeden önce birbirlerine sadece kısa bir süre baktılar!
Mysara’nın Gözler’i beklentiyle parlıyordu, Alevler’i görkemli bir Mavi’yle yanıyordu.
Her zaman en sakin alev olan Emelline gülümsedi ve Başı’nı salladı. Noah’a doğru baktı ve sadece O’nun duyabileceği bir Ses’le şöyle dedi:
“Sana daha önce de söyledim, Dokumalar Şarkı Söyleyen Köken’e ihtiyaç duyduğunda, O olduğuna inansa da inanmasa da ortaya çıkar.“
Gözler’i Minyatür Alevler gibi Yanıyor’du.
Noah, bu Saçmalığ’a karşılık Kaşlar’ını kaldırdı ve ardından Eli’ni kaldırdı, içinden bir Alev Filiz’i çıktı, Emelline’in Göğsü’ne batarken, Parlak ve Saf’tı.
BZZT!
Işık Patla’dı. Emelline’nin Gözler’i Beyaz-Altın Rengi’nde parladı ve tüm Varoluş’u Akkor Parlaklığı’yla Işılda’dı.
Noah’tan daha fazla Dal fışkırdı ve toplanmış Şarkı Söyleyenler’e, hatta Alevler’in Frekansı’na dağılmış Olanlar’a doğru yayıldı!
Bazılar’ının Kaynaklar’ı vardı, bazılarının ise sadece Yollar’ı ya da Tüzükler’i. Ama hepsi birbiriyle bağlantılı olacaktı!
Büyük Gaspçı’nın Dokumalar’ı burada olmazken, Noah sessizce Onlar’ı aramıştı.
Gaspçı, Yüzsüz Yaşam Formlar’ına rahatsız edici bir ilgi göstermişti. Noah’a gönderdiği son mesaj benzersizdi çünkü Öl’ü Şeyler’in Dokumalar’ının ne kadar kolay Yutulabileceği’ni ve sessizce Gasp Edilebileceği’ni test etmeyi amaçlıyordu.
Başarılı olup, olmadığını Noah bilmiyordu.
Ama eğer Gaspçı gerçekten de İradesi’ni Yüzsüz Yaşam Formlar’ı aracılığıyla tohumlamışsa, belki de Bob’u bile delip, geçecek kadar keskin bir Silah, bir Bıçak Hâli’ne gelebilirdi.
Noah, bunun üzerinde sadece Hâfif’çe düşündü. Birkaç dakika içinde, Sayısız Dal ondan diğer Şarkı Söyleyenler’e bağlanırken, Yol’u titredi ve Parıl Parıl Parla’dı.
Şimdi sıra Ezekiel’in bahsettiği Rüne’ye gelmişti.
ŞARKI SÖYLEYENLER’İN Rünü’nü inşa etmeye başlarken, Yol’un Alevler’ini Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Kaynağı’na çağırdı.
Rün, sadece bir kelime değildi, Varoluş’un Dokumalar’ını benzersiz bir şekilde değiştiren bir Niyet’ti.
Tek bir Kelime’nin her şeyi değiştirebileceğini bilen Noah’ın Rün Dili’ne dair Anlayış’ı Hâlâ şekillenmekteydi. Ama ŞARKI SÖYLEYENLER’İN Rünü’ne tüm Bilgisi’ni, Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’nı bulmaya yönelik tüm Arzusu’nu akıtırken, O’nu kesin bir şekilde şekillendirmişti.
HUUM!
Hava titreşti. Varoluş’un Dokumalar’ı sallandı.
Kısa bir süre sonra tek bir Kelime Alevlen’di ve görülmeye değerdi!
ŞARKI SÖYLEYENLER
Alevler kükredi.
Emelline ve Mysara, Sayısız Diğerler’iyle birlikte Gözler’inden Parlaklık Işınlar’ı saldı.
Tüm Frekans karşılık verdi. Alevler kıpırdandı, bir Ateş’e yönelen Pervaneler gibi Alev Alev yanan Rüne’ye doğru yaklaştı ve Dalgalan’dı.
Bu, birçok Şarkı Söylenler’in hiç tanık olmadığı bir Olay’dı.
Ama bugün Gerçek Koparılmış Köken Osmontian’ın Bayrağ’ı altında gerçekleşti!
Rün, Varoluş Çarkı’nın Kendisi’ne İnanılmaz Derece’de yakın bir yere açılan bir Kapı’nın Anahtar’ı Görev’i görüyordu.
Peki ya Noah? O zaten Varoluş Dokumalar’ı ile pek çok şeyi Hesaplıyor&du.
Bob’u düşündü. Kazanmaya ya da kaybetmeye ihtiyacı olmayan, sadece Şarkı Söyleyenler’le savaşmak için buraya gelen Yüzsüzler’i düşündü.
Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na açılan Kapı Bob’un Tasarımı’nın bir Parça’sı mıydı?
Bob da Gerçek Frekans’a girmeye çalışıyordu. Belki de tüm bunlar O’nun Saçma, Karmaşık Planı’na göre olabilir!
Yani, her ihtimale karşı.
Şu anda bile, Noah’ın başka bir Beden’i Alevler Frekansı’nda cisimleşmişti, Eller’inde Madde’nin Kraliçe’si tarafından hediye edilen Varoluş Kitabı’nı tutuyor ve bu Frekansın Düğümü’nü çoktan bulmuştu.
Hareket halindeki Planlar ne olursa olsun, Bob olan Öl’ü Şey tarafından ortaya çıkarılan Planlar ne olursa olsun...
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
