Bob, Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’na Şok Edici Yollar’la ulaştıktan sonra Fiziksel ve Varoluşsal olarak düşüyordu.
Noah, O’nu izledi, içinde Büyüyen Karmaşıklık Patlaması’nı hissetti ve sonra Yüksek Ses’le Konuş’tu.
“Varoluş’un diğer Öl’ü Mutlak Karmaşık Gerçek Kaynağ’ını Paramparça edersen dışarı çıkabilirsin. Ya da Çıkamayabilirsin. Ama bunu yaparsanız, Elinizde’ki tüm kartları kaybedersiniz. İstediğin Şey’e yaklaşma ihtimalin bile ortadan kalkmış olacak.“
Bob’un Formu Sonsuz Ruination - Sonsuz Hapishane’ye doğru düşmeye devam ederken, Ses’i sessiz bir Dehşet’le yankılanmıştı.
Bob’un Yüz’ü Istırap içinde iki Biklüm oldu, Ses’i Çiğ bir Feryat’tı.
“Sadece O’nu kurtarmak istiyorum! Ben... Ben sadece O’nu geri istiyorum! Neden Varoluş’un kendi’si her Fırsat’ta benimle savaşmak zorunda?!“
Noah, bakakaldı, Vücud’u Ruination’un Kızıl Cazibesi’yle sarılmıştı. Düşen Varoluş’un üzerinde bir Bekçi gibi dururken, Eyrafında bir Ruination Uyum Sütun’u çiçek açtı.
Başka bir yerde, Varoluş’un Gerçek Kalbi’nin tepesine tünemiş olan ve Yiyebildiğ’i Her Şey’i Yutan Noah’ın Bedenler’inden bir Diğer’i Parla’dı, Şimdi Obsidyen Yıldız Işığı’yla sarılmıştı ve Varoluş’un Gerçek Kaynağ’ı ile Parlıyor’du.
Beyaz bir Çark’ın parçalanmış Yarı’sı içine gömülürken ve Varoluş Dokumalar’ını bastırırken, Göğsü Nekrotizan bir Çiçeklenme içinde Sıvılaşan, Çark’ın bir kalıntısına çarpmış olan Köken Şarkı Söyleyen’in tam üzerinde belirtmişti.
Noah’ın Bakışlar’ı soğuktu.
“Varoluş Çarkı’na Dönüş’ün... Sen’i takip eden bir şey oldu mu? Koruduğ’un Geçit Domus’undan herhangi bir Öl’ü Şey sızdı mı?“
Gözler’i Dizginlenmiş bir Öfke’yle yanıyordu.
Köken Şarkı Söyleyen, Varoluş Dokumalar’ının çöktüğünü hissederken, Cevabı’nı kükremişti.
“İki. İki Öl’ü Şey içeri girdi!“
...!
Noah’nn Yüz ifadesi ekşidi, Kelimeler’i serbestçe çıkmaya başladı.
“Lanet olsun.“
Bir sorunu çözmek için iki sorun daha ortaya çıkarmıştı.
Köken Şarkı Söyleyen Güç, Acı ve Garip bir ilgisizliğin birbirine karıştığı bir Yüz İfadesi’yle O’na Bakmış’tı
“Çark’ın Çekirdeğ korunmalı. Hiçbir şey, Sen bile girmemelisin. Çark nasıl örülürse, Çark da öyle örülür. O Öl’ü Şey’in İlerlemesi’ni durdurduğuna göre, belki de artık en son Doku yan sensin. O’nu Koruyun. Koruyacağım...“
Sözcükler’i bocaladı, Varoluş’u da Onlar’la birlikte Parçalan’dı.
Siyah bir Uyum Sütun’u aşağıya çökerek tüm bölgeyi sardı, Beyaz Çark’ı ve delinmiş Köken Şarkısı’nın Kanlar içindeki Figürü’nü yıkadı.
“Yazılmamış’ın Yankılar’ı.“
HUUM!
Varoluş’un Dokumalar’ı Muhteşem bir Mucize’yle ortaya çıkarken, Noah’ın Sesi’nde hiçbir sıcaklık yoktu.
Güç Kabar’dı -Geri Alma, Yeniden Yapma Güc’ü- Şarkı Söyleyen Köken’in üzerine döküldü. Korkunç Yaralar’ı tersine dönmeye başladı, Gömül’ü Beyaz Çark yavaşça Kendi’ni dışarı çekerek, Hava“da asılı kaldı.
Ancak Noah Saldırı’yı geri sararken, Dokumalar’ı bir şey hissetmişti - Kırık beyaz Çark ile Şarkı Söylen Köken’in İyileşen yarası arasında Yuvalanmış bir Yozlaşma Fısıltı’sı hissetmişti.
Yara kapandığında geriye sessiz, sürünen bir Enfeksiyon kaldı - Büyük Gaspçı’nın İrade’si.
O Beyaz Parça...Gözler’i çoktan solmuş Sayısız Öl’ü Ruh’u barındırıyordu. Enfekte olmuşlardı, Büyük Gaspçı tarafından lekelenmişlerdi.
Ve o Çark Parça’sı Şarkı Söyleyenler’in içine gömüldüğünde, Gaspçı’nın İradesi’ni doğrudan O’nun içine taşımıştı.
Noah bunu geri Alamamış tı.
Yara kapandığında, Büyük Gaspçı’nın İrade’si olan sessiz, sürünen bir Enfeksiyon kalmıştı.
Noah Köken Şarkı Söyleyen’e döndü, Ses’i donmuş çelik gibiydi.
“Hadi gidip, Sen’in Pisliği’ii düzeltelim. Geçmesine izin verdiğin iki Öl’ü Şey nerede?“
Köken Şarkı Söyleyen Göğsü’ne Dokun’du, sonra Bakışlar’ını ürkütücü bir sıcaklıkla titreşen Şarkı Söyleyenler’in Gerçek Frekansı’nın Uzağında’ki Alev Alev yanan Kızıl Hapishane’ye çevirdi.
“Her şeyden önce bu Frekans’ı Korumalıyım. Bu, Ben’im-“
HUUM!
Noah Gözler’ini kırpmadan bakarken, Varoluşun Gerçek Kaynağı’nın Dokumalar’ı etraflarında ağırlaşmıştı.
Boşaltılmış olan Dokumalar Şimdi Yeniden Sarılıyor’du. Obsidyen Işık Denizi’nde asılı duran parçalanmış Beyaz Varoluş Çark’ı, Köken Şarkı Söyleyen’in Göğsü’ne doğru geri çekilmeye Başlamış’tı.
Yara Yeniden açılmıştı.
Acı geri dönerken, Nekrotizan Beyaz Yeniden çiçek açmıştı.
Noah, kararlı bir şekilde tekrarladı.
“Bırak da, gidip şu Lanet Pisliği’ni düzeltelim.“
Bu Sefer bir öneri değildi.
Bu, bir Emir’di.
Köken Şarkı Söyleyen bunu hissetti - Noah’ın Sesinde’ki Tehdi’di.
Uzakta, İlk Alev’in Emelline’si ve Mysara bu gelişmeyi gördüler ve içgüdüsel olarak başka tarafa baktılar.
Noah, Oaylar’ı bir kez daha Tersi’ne çevirmeye başlamıştı. Şarkı Söyleyen’in Göğsü tamamen iyileşti, Beyaz Çark Parça’sı daha da geri çekildi.
Ancak bunu yaparak Noah sessizce Gaspçı’nın iİadesi’nin daha da derine inmesine izin verdi.
Altın ve Beyaz Alev’le sarılmış olan Varoluş Bob’a son bir kez baktıktan sonra Sol Eli’yle Uzay’ı yırtarak, devasa bir Yarık açmıştı.
İçinden geçti.
Noah da O’nu takip etti.
Şarkı Söyleyen’in Dönüşü’nün bir sonucu olarak Çark’a geçen iki Ölü Şey’e doğru ilerliyorlardı.
Arkalarında bıraktıkları şey, Sessizlik içinde dönen Paramparça Beyaz bir Çark içeren, Öfke’li bir Yıldız Obsidyen Varoluş Uyum’u Sütun’uydu.
Geriye kalan Emelline ve Mysara, Varoluşlar’ı o tek intihar emriyle - O’nun davası uğruna Kendiler’ini yakmakla - Yaralanmış binlerce Şarkı Söyleyen’e bakıyordu.
Düşenler’e bakmak için Hareket ettiler, Yüz İfadeler’i son derece ağırdı, sanki bildikleri Her Şey’i düşünmek ve geri dönmek zorundaydılar, Arkalar’ında ise...
Noah’ın diğer Beden’i kalmıştı.
Ruination’un Kızıl Dokumalar’ıyla yıkanmış, Hapsedilmiş Bob’un üzerinde nöbetçi gibi duruyordu.
Göğsü’nde ise Saflığ’ın Beşiği’nin Hârikulade bir Ek’i çiçek açmış, Sonsuz Ruination’da hapsolmuş Öl’ü Şey’e bakarken bile Işığ’ı parlıyordu.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
