Çöküş’ün ve Yokluğ’un Kıvrımlar’ında Birbir’i ardına Efsanevi Gerçek İmzalar ortaya çıkarken, şu anda tam olarak neler olduğunu tanımlayabilecek tek Kelime buydu.
Ve işin Fantastik kısmı, Çöküş’ün ve Ölüm’ün Dokumalar’ından Etkilenmemişler’di; Sanki tüm Varoluş boyunca öyle Kalacaklarmış gibi Değişmeden duruyorlardı.
Bir’i, Kentilyonlar’ca Altın Rün’den Yontulmuş, Noah’ın Beden’ini açıkça şekillendiren Efsanev’i bir Gerçek İmza’ydı. Bir Diğer’i, Sonsuz bir Yıkım Işığ’ı yayan, Tamamen Kıpkırmızı bir Figür’ü gösteriyordu.
Bir Başka’sı Göz Kamaştırı’cı bir Çerçeve Sergiliyor’du - Öfke’yle Dönen bir Varoluş Çark’ı, düzinelerce Devasa Parmaklık dışarıya doğru fırlıyor, çok sayıda Birleşmiş Mimar’a Kilitleniyor’du.
Çok Sayı’da vardı ve her Bir’i hiç şüphesiz Bozulmamış ve Canlı’ydı, Sanki Her Bir Efsanevi Gerçek İmza’nın Ardında’ki Kimlik Herkes’in Görme’si için Gerçekliğ’e kazınıyordu.
Öl’ü Şeyler’in Etki’si altında bile Gerçek Kaynaklar’ını Vahşi bir şekilde ifade etmişlerdi - Her Bir’i Şaşırtıcı Düzey’de Yüksek Saflık ve Karmaşıklık göstermişti. Birleşmiş Mimarlar a karşı gürlediklerinde... birden fazla Öl’ü Gerçek Kaynağ’ı Ezmişler’di!
Boom! Boom!
Devasa bir Öl’ü şey, Birleşik bir Mimar, Altın Rünler Deniz’i tarafından sular altında bırakılmıştı. Altın Dallar O’nu görünmeden sürüklemeden önce Kentilyonlarcası’nı Gövde’sine Kazımış’tı.
Başka bir Öl’ü Şey’in Gerçek Kaynağ’ı Sonsuz bir Yıkım Döngüsü’ne düşmüştü. İniş o kadar An’i olmuştu ki, Çekirdeğ’i Fraktal bir Patlama’yla Ân’ında çökmüş, Kemik Denizler’i Çiçek Açmış’tı.
Birbir’i ardına, Öl’ü Şeyler’in yaklaşık On Yedi Birleşik Nimar’ı, Işıldayan Efsanev’i Gerçek İmzalar Taraf’ından Vurulmuş’tu.
Bazılar’ı çökmüş ve Kırılma’ya başlamıştı. Diğerler’i ise Zalim Altın Işık Dallar’ı tarafından Parçalanmış ve Saflığ’ın Beşiğ’ine doğru çekilmişti.
Mawbearerlar tepki Veren’e kadar... Birleşik On Yedi Mimar’dan On Üç’ü düşmüştü.
Ve yine de.
“Haha! Hepi̇ni̇z’e Bu’nu beklemeni̇zi̇ söylemedi̇m mi̇? Ama Bu Bi̇le En Çılgın Hâyâller’i̇mi̇n Ötesi̇’nde!“
Veltraxis, Gülümseyen Boş Çene, Güç’le Patla’dı. Devasa, Karmaşık bir Efsanev’i Gerçek Ölüm İmza’sı O’ndan fışkırdı ve Noah’ın Üç İmzası’na Karşı Durdu.
Rünler’in, Yıkım’ın ve Kuklos’un Gerçek Kaynaklar’ı, Kulak’tan Kulağ’a uzanan kemikli bir gülümsemeye sahip Korkunç bir İskelet Kafa’sı tarafından engellenmişti.
Yuvalar’ı Yut’an bir Işık’la Parlıyor’du - Her Şey’i Tüketiyor ya da Tüketme’ye Çalışıyor’du. Noah’ın değişen Gerçek Kaynaklar’ı - Yutamadıklar’ını, Yakında’ki Varoluş Dokumalar’ını, Hatta Nullvein Mezarlığ’ın Kıvrımlar’ının Çöküş’ünü ve Belirsizliğ’ini bile.
Veltraxis tek başına Noah’ın her Bir’i bir Monad’ı temsil eden Üç Efsanevi Gerçek İmzas’ıyla çarpışmıştı.
Şaşırtıcı bir Manzara’ydı. Şaşırtıcı Karmaşıklığ’ının bir Kanıt’ı idi.
Başın’ı yavaşça çevirdi ve Etraflar’ını saran Öl’ü Dokumalar’a aldırmadan tüm Efsanevi Gerçek İmzalar’ı gözlemledi.
Noah’ın Saldırı’sı Sonuc’u çok sayıda Birleşik Mimar Çökmüş olsa da.
Arkasinda’ki̇ Büyük bByonder ve di̇ğer Savunucular Güç Gösteri̇’si̇ Karşısında Yeni̇den Umutlanmış Olsalar da.
Ancak Muhteşem Bir Monad bu Umud u Paylaşmıyor’du. Yüz’ünde Hâlâ Dehşet İfade’si vardı.
Bu, Arthur’du.
Sanki Diğerler’İnin Göremediğ’i bir Şey’i Görebiliyor’du.
Noah’ın Dokumalar’ı da Aynı Varoluş’a Kilitlenmiş’ti.
Melodrass ortaya çıktığı anda, Noah’ın Varoluş’unun Derinlikler’inde alarm zilleri çalıyordu. Bu Mawbearer’ının Ne kadar Korkunç Olabileceğ’ini anlamaya çalışmıştı.
Sayısız Siyah ve Beyaz Sicim’den oluşan bir Kütle olan Eldritch Genişliğ’in Efsanevi Gerçek İmza’sı Varoluş’a doğru uzanmıştı.
Ve sonra...
TRIING!
Bir Akor Yankılan’dı.
Bir Akor.
Orta Yaşlı İnsan’sı olan bu Varoluş o kadar ince bir Görünüş’e sahipti ki, Varoluş O’nun Gerçekten bir Öl’ü Şey olup, olmadığından şüphe duyabilirdi... Bir Enstrüman Çalıyor’du.
Bir Gitar’ın Akor’du Çalmış’tı.
Ve o anda Noah, Hâyâl bile Ddilemeyecek bir Parlaklığ’ı Açığ’a çıkarmanın Eşiğ’inde olan Gerçek Kaynaklar’ın kabaran Dokumalar’ının Bastırıldığ’ını hissetmişti.
Kısıtlandığ’ını.
Taşınmaz Hâl’e Gelmiş’ti.
Az önce bir Düzine’den fazla Birleşik Mimar’ı Yok Etmiş olan Efsanevi Gerçek İmzalar’ı... Donup, Kalmış“tı.
Büyük Beyonder ve Büyük Gaspçı’nın Yanında ki Fiziksel Beden’inin İfade’si sertleşmişti. Hemen Sert ve Emredici bir şekilde Konuşmuş’tu.
“Dur’un. Direnme’yin.“
Beyaz-Altın Alevler O’ndan fışkırdı, Yer Değiştirme’nin Işığ’ıyla Parlıyor’du.
Onlar’ı uzaklaştırmaya çalışmıştı.
Çünkü Varoluş Dokuyucu’su olarak Bu Söz’de 9. Mawbearer Melodrass’a yakın duran Noah, O’nu Kısa da Olsa Analiz Etme’yi başarmıştı.
Eğer diğer Mawbearerlar Güc’ün Vücut bulmuş Hâliyseler, Yıkıcı Silahlar Kullanan Askerler’e Benziyorlar“sa...
O zaman Melodrass... Her Yer:inde Nükleer Silahlar olan bir Komutan’dı.
Aradaki fark bu kadar Dramatik’ti işte.
Büyük Beyonder Noah’ın Çağrısı’nı duydu ve Şaşkın’a Dön’dü.
Az önce O’nun birden fazla Efsanevi Gerçek İmza’yı serbest Bıraktığ’ına tanık olmuştu - Savaş’ın Gidişat’ını Değiştirme’ye, Ölüler’i Yerle bir Etme’ye Hazır’dı.
Bu An’i geri çekilme neden?
Dokumalar’ı O’na doğru Bükül’dü. Ve şunu gördü.
Bakışlar’ı, daha önce hiç görmediği Kadar Ciddi’ydi.
Gülümseme yoktu. Müstakil bir Sakinlik Yok’tu.
Sadece Kalbi’ni Kıran Ezici bir Kesinlik vardı.
Gözler’ini Kapat’tı. Anlamadı ama karşı da koymadı. Dokumalar’ının O’nu sarmasına izin verdi, Gerçek Kaynağ’ı Çark’a doğru içeri çekilmeden önce O’nun içine çekildi.
Noah, aynı şeyi Büyük Gaspçı için yapmak üzere döndüğünde...
TRIING!
Başka bir Akor.
İlki Noah’ın Efsanevi Gerçek İmzalar’ını Hareketsiz Hâl’e getirmişti.
İkincisi... İnkâr Edilemez bir Ölüm Dalga’sı olarak dışarıya doğru Dalgalanmış’tı.
Her Yer’e Yayılmış’tı.
Çok Karmaşık idi.
Gerçek Kaynaklar’ın İncelikler’inde olan Noah’ın bile tam olarak Çözemeyeceğ’i kadar İleri’ydi.
O tek Akor... Tamamen yıkıcıydı.
Ve Ondan Sonra.
Sessizlik vardı.
Hiçbir Dokuma Kıpırdamamış’tı.
Veltraxis’in Zalim Kahkahası’nı bile susturan Muazzam, Boğucu Nir Sessizlik çökmüştü.
Bir zamanlar Noah için çalan Davullar ve Senfoniler Yok olmuştu.
O sessizlikte Noah, Kül Denizi Arthur’u Görmüş’tü; Diz Çökmüş, Mosmor’du ve Alnı’ndan Altın-Gri’si Kül Kan’ı Akıyor’du.
Yanında, Tanığ’ın Göz Bağ’ı Neredeyse Yırtılmış’tı, Vücud’u Zayıf Altın Işığ’ıyla Belli Belirsiz Parlıyor’du.
Ve Onlar Şanslı olanlardı.
Noah Yaşayan Efsaneler’e Dönmüş’tü.
Onlar...
Bedenler’inin Yarı’sı kaybolmuştu - Gerçek Kaynaklar’ıyla birlikte, Kavrayış’ın Ötesi’nde bir Melodi Duymuş gibi Parçalanıyorlar’dı.
Yarısı artık Bilinçli değildi. Gerçek Kaynaklar’ı Parçalanıyor’du.
Diğerler’i Ağır Yaralı’ydı ve Dehşet İçinde Önler’ine Bakıyorlar’dı.
Bu’nu tek bir Akor’la yapabilen Tek Şey’e.
Ölü Şey’e.
Dissonant Echo’nun 9. Mawbearer’ına.
Melodrass’a.
Onlar İçin İşler’in nasıl yürümesi gerektiğine dair Senaryo’yu Paramparça Etmişti!
Not: Saçmalığ’a Gelin. Bir Akor bir Müzik Biz’i ne Hâle getirdi!!!!! Yakında Aşcı olan Biri’si Çıkar ve Yemeğ’i Bütün Dokumalar’ı Pişirir!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
