Sonsuz Vadiler’in Son Kapısı’nda Muazzam bir sessizlik vardı.
Dokuzuncu Mawbearer Konuşmuyor’du ama Dokumalar’ı patladığında, sanki Diğer Herkes’i de Kendi’si gibi görüyordu - Artık hiç ses Çıkaramıyor’du.
Bir İnsan’dan başka bir Şey’e benzemiyordu.
Bir Öl’ü Şey’in Korkunç Görüntü’süne sahip bile değildi. Sonsuz bir Kötülük ve Dehşet Yaymıyor’du.
Sadece Sessizlik ve Ölüm Yayıyor’du.
Savaş’ın Durum’unu tamamen değiştiren bir Varoluş. Noah, Yaşayan Efsaneler’e baktığında, Büyük Gaspçı’nın İşgal Ettiğ’i Şarkı Söyleyen Köken’in Beden’inin Yarı sı Oarçalanmış ve Yırtılmış, Diğer Yarı’sı İse Çürümüş’tü.
Büyük Gaspçı’nın Kalan Göz’ü Tamamen şok olmuş bir şekilde, Etraf’ı Enstrümanlar’la çevrili olan ve şimdi bir Gitar’ın Teller’ini Büyük bir İlgi’yle hafifçe çekiştiren Ö’lü Şey’e Bakmak’tan Kendi’ni alamıyordu.
Şu anda bile konuşmayan bir Varoluş idi. Noah’ın Dokumalar’ının Derinlikler’inde Infınıverse Megalos’un Ses’i yankılanmıştı.
“Hazırlıklar’ı çoktan Hızlandır’dım Üstat. Çark’ın olası tüm Varoluş Frekanslar’ının Sekiz’de Bir’inin Kanal’ı Kaynaklar’ını değiştirdi. Hatta Onlar’ın Infınıverse’nin Tomurcuklanmak’ta olan Sözcükler’ine yerleştirilmelerini bile önceden Başlat tım. Hazırlıklar’a devam ederken, Bir Beden’i Varoluş Çark’ının Çekirdeğ’ine geri gönderdim bile.
Hazırlıklar.
Bir sebepten dolayı Yapılıyor’du.
Olası en kötü Senaryo için ki bu Senaryo nedense giderek, Daha da Kaçınılmaz Hâl’e geliyordu.
Noah, şu anda, şu anki Kendisi’nin Henüz Üstesi’nden Gelemediğ’i bir Düşman’la karşılaştığını çok iyi biliyor ve fark ediyordu.
Ve şimdiki Hâl’ini düşünürken, Yaşam Çark’ı Daha da Yapılandırıldık’ça, Bu’ndan birkaç Saniye, Hâttâ Biraç Saat Sonra’ki Hâl’ini de düşünüyordu.
Eşsiz Ystenekler’ini Düşünmüş’tü.
Hileler’i Düşünmüş’tü.
Kendi Muazzam Quintessential Varoluş Birliği’ni Düşünmüş’tü.
Ve yine de, Tüm bu Değerlendirmeler’e rağmen...
Halihazır’da burada bulunan Mawbearerlar’ın tepesinde Beliren Karmaşıklık Tür’ü Her Şey’i Gölge’de bırakmıştı.
Ve bunu Herkes’ten daha iyi biliyordu. O’nun Efsanevi Gerçek İmzalar’ı Ölü Şeyler’in tam Önünde’ydi ve şu anda O Varoluş’un Güc’ü tarafından Varoluş’un Çevresinde’ki Dokumalar’a Bağlanmış’tı.
Bu Varoluş O’nu bağlamak bir yana, ışıldayan Gerçek Kaynaklar’ını Dağıtma’ya ve Yutma’ya bile çalışmıştı. Ancak elbette, Tüm Bunlar’ı Reddeden bir Uyarı vardı.
>Varoluş’unuzda tomurcuklanan Yaşam Çark’ının Kenar’ı, Mutlak Karmaşık Yaşam Paradoksu’nun Cazibesi’ni İçerir ve O’na tartışılmaz bir Amaç verir, Hiçbir Öl’ü Şey veya Karşıt Varoluş Dokuma’sı, Varoluş Dokumalar’ınızı Yutamaz veya Dağıtamaz.>
O’nu Yiyip, Bitiremezler.
Dokumalar’ını Dağıtamazlar’dı.
Yapabilecekler’i En Fazla Şey O’nu bağlamaktı ve Bu da Anlık’tı.
Şu An’da.
Bu Tek Yıkıcı Saldırı ve Beraberinde getirdiği Ssssizlik’ten sonra Veltraxis Figür’ü, Bu Ssssizlik’te konuşmak için izin istercesine Dissonant Echo’nun 9. Mawbearer’ının Ön’ünde Eğilmiş’ti.
HUUM!
>Quintessence’nin Gerçek Kaynağ’ı, Saflığ’ın Beşiğ’inden Kaynaklanan Arındırılmış Saflık ve Karmaşıklık’tan tomurcuklanıyor.>
Noah’ın bu Alan’da İradesi’ni ifade etmek için İzin Alma’ya İhtiyac’ı yoktu.
Diğerler’i Ağızlar’ını Açsalar, o anda tek bir Ses bile Çıkaramayacaklar’ını fark edeceklerdi.
Ama Noah...
Renksiz Parlaklık O’nu doldurmuştu.
Quintessence O’nu Doldurmuş’tu.
Ve...
“Bu’na devam Etmemeniz’i tavsiye ederim.“
HUUM!
Parlak ve sakin bir şekilde Konuş’tu, Ses’i yankılanırken, ihtişamlı bir Ton Yankılan’dı - aslında bu Alan’da sadece Ses verilmiş gibi Görün’en Veltraxis’i şok etmişti.
“Beklediğim her Şey’i Aşma’ya devam ediyorsun - hatta Uyumsuz Yankı Karşısı’nda Bile Konuşma Yeteneğine Sahip’sin. Sergilediğ’in bu Çoklu Gerçek Kaynaklar mı? Daha bir An önce Uyumlaştırılmış Kaynak Bağlantılı Simge Seviyesi’nde olman gerekirken, tek başına birden fazla Muhteşem Monad’ın Güc’ünü mü taşıyorsun? Haha. Diğer Mawbearerlar’ı çağırmadan Burada Sadece Kendim kalsaydım, Son’unda Siz’in tarafınızdan alt edilebilirdim. Ama Bu...“
Veltraxis El’ini Birleşik Mimarlar Kalabalığ’ına doğru salladı.
Görünüşe göre gelmeye devam eden ve Sayılar’ı Her An Artan Mawbearer’lara.
“...İşte bu yüzden Ölüler bir Ara’da kalır. Bu yüzden dikkatli hareket ediyoruz ve Olumsuz Doğalar’ımızın Biz’i Alt etmesine izin vermemek için Elimiz’den Gelen’in En İyisi’ni yapıyoruz. Çünkü Yaşayanlar’ın Ne Kadar Müstehcen Olabileceğ’ini biliyoruz. Ne de olsa bir Zamanlar Biz de Yaşayanlar’dık!“
Veltraxis Çok’tan Zâfer’ini ilan etmişti ama Noah, O’na Bakmamış’tı. Bakışlar’ı Dissonant Echo’nun 9. Mawbearer’ı Melodrass’a kaydı ve dikkatle O’na odaklandı.
Ses’i tekrar yankılandı.
“Bu’na devam Etmemeniz’i tavsiye ederim.“
Sert bir Uyarı.
Enstrümanlar’la çevrili Ölü Şey’in Koyu Renk Saçlar’ı ve Duygu’dan Yoksun Gözler’i vardı. Koyu Renk bir Palto Solgun ve Sağlıksız Ten’ini Örtüyor’du.
Etrafında’ki Tek Yaşam Enstrümanlar’ında gibi görünüyordu ve şimdi Noah’a bakmak için Dönmüş’tü.
Bir Bakış.
Ama Noah Sertleşmiş’ti. Varoluş’un Gerçek Kaynağ’ının Yıldız’sı Obsidyen Parlaklığ’ı Patla’dı ve sanki sadece Bu Bakış’a dayanabilmek için O’nu çağırması gerekiyormuş gibi etrafında devasa bir Efsanev’i Gerçek İmza oluşturdu!
Melodrass tek bir Akor’la Noah’ın Azgın Gücü’nü Durdurmuş’tu. Bir Diğer’iyle, Savunmacılar’ın Yarısı’ndan Fazlası’nı yok etti ve hem Muhteşem Monadlar’ı - Tanık ve Arthur’u hem de Kül Denizi’ni Ağır Yaralamış’tı.
Ve şimdi, Diğerler’inin Ses’i bile Çıkmıyor’du. Korkunç bir Öl’ü Gerçek Kaynak Her Şey’e nüfuz etmişti ama Bu’nu yapma şekli... Pek Çok Varoluş’u Kavrayamayacağ’ı kadar Karmaşık’tı.
Muhteşem Monadlar’ın ya da Birleşik Mimarlar’ın Yapabilecekler’inin Çok Ötesi’nde bir Karmaşıklık.
Karşılaşacak kadar Şanssız oldukları Canavar Bu’ydu.
“Öğüt Veriyorsu’nuz, Öğüt Veriyorsu’nuz... ama gördüğümüz Onca şeyden sonra, gerçekten de sadece dinleyip, geri çekileceğimizi mi düşünüyorsunuz? ’Pekâlâ, bu Gerçek Tercih Edilen Canlı Biz’e Tavsiye’de bulundu, Herkes toparlanıp gitsin! Beklentiniz... Bu mu?“
Veltraxis konuşmaya devam ederken, içindeki Neşe Açıkça Görülüyor’du.
Dissonant Echo’nun 9. Mawbearer’ı hâlâ tek kelime etmemişti.
Dokumalar’ı tekrar yankılanırken, Noah’ın Bakışlar’ı Bu Akıl Almaz Derece’de Güçlü Varoluş’un Üzeri’inde kalmıştı.
“Tavsiye ediyorum çünkü bundan sonra seçeceğiniz şey, Önümüzde’ki Anlar’da Saniyeler’de ya da Saatler’de... Mawbearerlar’ın Yer’inin Hâlâ var olup, olmadığını belirleyecek. Seçiminiz’e bağlı olarak, Mawbearerlar’ın İsimler’i ve Dokumalar’ı ya Varoluş’unu sürdürebilir ya da Çöküş ve Belirsizliğ’in Kıvrımlar’ında tamamen Silinebilir.“
...!
Tehdi’di Açık’tı.
Dokumalar’ının tüm bunlardan sonra bile devam edeceğini açıkça belirtmişti. Ve eğer bu Yol’da devam ederlerse... Nullvein Mezarlığ’ın Kıvrımlar’ı bile Öl’ü Dokumalar’ını unutana kadar Onlar’ı Toplu’ca Avlayacak’tı.
Noah’ın Sözler’inden sonraki sessizlik Sağır Edici’ydi.
O An, Her Zaman Korktuğ’u bir Senaryo’yla Karşı Karşıya’ydı.
Şu anki Hâl’inden Çok Daha Güçlü Düşmanlar’ın Varoluş’unu Hissettirdiğ’i bir Durum.
Ve Dokumalar’ı artık Me Kadar Parlak olursa olsun.
Zaman’ında Gelgit’i Değiştirecek Kadar Hız’lı Yükselemezler’di.
Yine de Uyarısı’na rağmen Melodrass’ın Gözler’i Duygusuz ve Soğuk’tu.
El’i bir başka Akor’da vurmak için Önceki’nden Daha Yükseğ’e Kalkmış’tı.
Veltraxis o kadar Geniş gülümsedi ki, Ses’i yankılanırken, Yüz’ü İki’ye ayrılacakmış gibi görünüyordu!
“Biz, Zaten Ölü’yüz - Murtuluşumuz olacak tek Şey’i arıyoruz. Ölüm Tehditler’inin Biz’i caydıracağını mı sanıyorsun?“
Gözler’i Sevinç’ten Yanıyor’du.
Ve O’nun yanında, Dissonant Echo’nun 9. Mawbearer’ı nihayet İlk kez Konuşmuş’tu.
Konuştu... İki Kelime, bir Akor vururkenc bile.
“Ölüm Senfonisi.“
...!
HUUM!
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
