Bölüm 3725: Yaşam ve Ölüm Çizgi’si! V


Noah, Dokumalar’ı Hız’la ilerlerken, Akıl Almaz Derece’de Ciddi bir Ân’ın Ortası’nda böyle bir ayrımı ortaya çıkarmış’tı. 


İplik Kıvrımlar’ının Kronosekti’nin Zaman Nöbetçi’si! 


Ve eğer bir bu Kadın Anahtar’ı Atıyor’sa...


Tehlikeli bir pozisyonda kilitlenmiş olan Tanık Figür’üne bakarken, Noah’ın Yüz İfade’si Gerginleşmiş’ti.


Tehlikeli olduğunu düşünüyordu çünkü Primarch Eluriah’ın Varoluşsal Boyutsal Kafesler’i patlatması, O’nun Kaynağ’ının, Solan Mühür Kökü’nün aksine korkutucu derecede kesindi.


Primarch Eluriah Cerrahi bir Hâssasiyetle çalışmıçtı. Tanığ’ın sahip olduğu Güc’ün Her Yön’ünü Etkisiz Hâl’e Getirmişti. Artık O’nun ellerinde, Gerçek Süreklilik Kaynağı’nın tek bir İpliğ’ini bile Kullanamıyor’du.


Bu, bir Varoluş’un bir Sineğ’i ya da Kârınca’yı tutması gibiydi.


Onlar’ı Her Ân bir Çimdik’le Öldürebilirler’di.


Ve Tanığ’ın Kör Gözler’i... bir şekilde sessizlik içinde Noah’a Bakıyor gibiydi.


Kül Denizi Arthur, konuşmaya hazırlanırken, Noah omzunu Kavrayıp, Ön’e çıkana kadar Donakalmış görünüyordu.


Bu Primarch Ölümcül Bir’iydi.


Ve O’nun gelişiyle işler daha da Karmaşık bir Hâl almıştı. O, Konuşma’ya Başlamış’tı. 


“Orada’ki eski dostumuzun Dokumalar’ını söndürmek üzeresin. Bunu yapmazsan belki istediğini elde edebilirsin.“


...!

Tanığ’ın Hâyât’ı O’nun Eller’indeydi.



Ve Noah, içinde dipsiz bir Paradoks Yaratılışı’nın Çiçek Açma’ya Başladığ’ını hissetse bile bu Dokumalar’ı atlayamazdı.


Varoluş’un Yaşayan Gerçek Kaynaklar’ının bir Sentez’i.


Ancak karşısındaki Varoluş’un Dokumalar’ını okudukça, daha da Ciddileşmiş’ti. 

Ve... 


“Hepiniz, Gerçek’ten Dalga geçtiğimi düşünüyorsunuz.“


BZZT.



Ses’i soğuktu, Dengesizlik’le Katmanlanmış’tı.


“İhtiyacım olan şey Zaman’a duyarlı. Burada’ki Canlılar’dan birinde olduğunu kesin olarak biliyorum. Yine, kesinlikle. Bu’nu biliyorum. Ve bunu söylediğime göre, o Varoluş da bunu biliyor. Sadece Kendi’ni ortaya çıkar ve buradaki Herkes’in yok olmasını engelleyebilirsin. Önümüzde’ki birkaç Atomiksaniye içinde...“


Gözler’i Tehlike’yle Parlıyor’du.


Ve Noah... Bir Ânlık Süre’yi alıp, Kendi İçin’de diğer Saniye Birimler’ine Uzatma’ya Başlamış’tı. 


Düşün’dü.


Baş Kahraman’ın Dokumalar’ına Bak’tı.


Hiçbir şey Söylemeyebilir’di. Ya da Anahtar’ın Kendisi’nde Olduğ’unu söyleyebilirdi.


İkinci’si O’nu henüz anlamadığı bir Güc’e bağlı Karmaşık bir Dokuma’nın İç’ine sokacaktı.


Ve Bu... Kendi Gücü’nün Eskisi’nden Daha Hız’lı ve görkemli bir şekilde Yükseleceğ’i Anlam’ına geliyordu.



Yani...


“Tamam.“


WAA.


Bırak’ın işler Çığırın’dan çıksın.


Bırakın Olaylar başka bir Güç’le Çarpışması’na izin verecek şekilde gelişsin - Onlar sadece O’nun Güc’ü için Yakıt Olacak’tı!


Bu’nu Onlar’ı Düşman Olarak Nitelendirir’ken Söylemiş’ti. 


O’nu, Nu Primarch’ı bir Düşman olarak Etiketlediğ’i Gibi.


Bir adım öne çıkıp, Şu Sözler’i söylerken, Bile.


“Anahtar Ben’de.“


HUUM.


...!


O, Bu’nu söylerken bile, Tüm Her Şey Şok’la Sarsılmış’tı 


Ne Anahtar’ı Lan?!


Primarch Eluriah Veilnox Bakışlar’ını O’na kilitlemişken bile, Gözler’i duyduklarından duyduğu memnuniyetle Parlıyor’du. 


Eli, Tanığ’ın Boynu’nu Sanki bir Hayvan’dan başka bir Şey değilmiş Gibi Bükmüş’tü. 


Evet.


Noah, Bu’nu çoktan görmüştü; Gözler’indeki Öldürücü Işığ’ı. Öldürmek istiyordu. Ne Yapılırsa Yapılsın.


Arthur ve diğer Efsaneler uluyup, Gerçek Kaynaklar’ı Alevlenir’ken, Tanığ’ın Buruşuk Beden’i Titremiş’ti. 


Ancak Primarch Eluriah’ın Korkunç Dokumalar’ı burada durmadı. Tanığ’ın bedeni Hız’la Dönüşme’ye başladı.


Ta ki... Primarch Eluriah ile Aynı Görünüm’e bürünene kadar.


Noah’ın Caroluş Dokumalar’ı O’nu Ân’ında Tanımış’tı. 


O’nun Gerçek Kaynağ’ını.


Eidrynthal- Düzenli Aşkınlığ’ın Vücut Bulmuş Hâl’i.


Diğer Gerçek Kaynaklar’ın Saflığ’ını Yeniden Ayarlayan, Varoluşlar’ını Kendi Varoluş’uyla Eşleşecek şekilde Gerçek Zaman’lı olarak Yeniden Yazan bir Güç.


Tek bir Ân’da, Tanığ’ın Parçalanmış Dokumalar’ından başka bir Eluriah ortaya çıkmıştı. Boynu serbest kaldı, Bakışlar’ı Buz gibi oldu ve şimdi her iki Beden de Gözler’ini Noah’a çevirdi.

“İhtiyacım olan Anılar’ı geri almak için ilkini öldürmek zorunda kaldım. Sanki ne yapacağımı biliyormuş gibi çoğu bu yaşlı adam tarafından silindi. Ama sen... sen o kişi gibi görünüyorsun. Noah Osmont, değil mi? Bu Şerefsiz geride sadece Sen’in Ad’ını bırakmış. Anahtarı bana ver.“


...!

Noah Gözler’ini Kısa Süreliğ’ine Kapat’tı.


Tanık, Çark’ın Yaşam’la Ölüm arasında dans ettiği o tehlikeli anda, Çark’ı geçmişti.


Farkında olmadan.


Şanssız’ca.


Dokumalar’ı Silin’di ama yine de Ölme’di. Bu’nun yerine, Tamamen Yeniden Yazıldılar.

Şimdiki Hâl’i, Şimdi’ye Kadar Ulaştığ’ının Çok  Ötesi’nde bir Muhteşem Monad’ın Güc’ünü Sergiliyor’du.


Primarch Eluriah Parmaklar’ını Şıklatarak, bir Başkası’nın mevcut Dokumalar’ından Kendisi’nin bir başka Versiyonu’nu Yaratmış’tı. Bu Güç... Kendisininki’nin Hemen Altında’ydı. Ve Noah Bu’nu Hissedebiliyor’du; henüz Primarch’lığa bile Yükselmemiş olan Melodrass’ın Seviyesi’ne Yaklaşıyor’du.


Arkasında Eldritch Genişlik patlarken, Nefes Ver’di, Siyah ve Beyaz Çizgiler etraftaki her Efsane’yi Parçala“dı.


Kül Denizi Arthur da buna Dâhil’di.


“Seni zorlayamam ama kalırsan Ölür’sün. Sorgusuz sualsiz. Siz’e geri çekilme ve Başka bir gün savaşma Şans’ı Sunuyor’um.“


Tanık çoktan Ölmüş’tü.


Diğerler’i de O’nu takip edecekti. Noah bile şu anda gerçek bir Primarch’ı devirecek kadar Hızlı Ölçeklenemez’di - Özellikle de Karmaşıklık Açısın’dan hâlâ Melodrass’ın altındayken.


Tek avantaj’ı Gerçek Kaynaklar’ının Eşsizliğ’iydi ve şimdi de Otognoz Yaşam Motoru’nun içinde Yeşeren Şey’di.


Eldritch Genişliğ’in Gerçek Kaynağ’ı Titreşmiş’ti. 


Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkonlar ve Yeni Doğan Kaynak Taşıyıcı Efsaneler geri çekildi, Yüzler’i Keder ve Öfke’yle Kazın’dı.


Kül’ün Gerçek Kaynağ’ının Sahib’i pişmanlıkla Baş’ını salladı ve Ölüm’le lekelenmiş Varoluş Çark’ının İçin’de Kâybol’du.


Geriye sadece Noah kalmıştı.


Bir Primarch, O’nun ikinci Beden’i ve Uzaklarda kıpırdanan Öl’ü Şeyler. 


“Anahtar.“


Primarch Eluriah El’ini uzattı.


Varoluş Çark’ı Derecesi’ndeki Beyaz ve Asil bir El.


Altın Saç Teller’i Hâyât’lâ Parıldıyor’du, Dokumalar’ı İnkâr Edilemez’di.


Noah, O El’e baktı... Ve sakince Avucun’a bir şey koydu.


Gözler’i Parla’dı. Bilmek için Bakması’na bile gerek yoktu.


Noah bir avuç Gri Kül Koymuş’tu.


“Küller Küller’e. Toz’dan Toz’a.“


Hazırlanmakta olan Primarch’a bakarken, Ses’i ağırlaşmıştı.


Eldritch Genişliğ’im Gerçek Kaynağ’ı ile Aşılanmış Kül, Mor Işık’la patlayıp, As’ında dönüşürken, Gözler’i Öfke’yle Seğirmiş’ti. 


Varoluş’u yeni bir Ritim’le atmaya başladığında, Ses’i Huşu Dolu bir şekilde Çınlamış’tı. 


“Ben’i Tanımıyor’sun.“


DUM!


“Ama Şu“nu bil.“


DUM!


“Varoluş’unun her İz’ini Yeniden Yazmak’tan zevk alacağım. Tamam mı?“


BOOM!


Eller’i Yılan gibi Dışar’ı fırladı ve Tanığ’a sahip olduğu gibi Noah’ı Yakalama’yı Hedefle’di.


Ama...


>Şarkı Söyleyenler’in ve Sonsuzluğ’un Yaşayan Gerçek Kaynaklar’ı, Otognoz Yaşam Motor’unda Geçici bir Birleşme Yaşa’dı.>


O Ân’da Bir Şey Tıkla’dı.


Ve Noah Eller’ini Kaldır’dı!



Not: Sıkıysa Yaz. O anda Gelen Olay Örgüsü’ne Karşı Mutlak Bağışıklık. 😎 Noah Oğlumuz İşte Sahip Olduğ’u Her Yeteneğ’e Karşı Bağışıklığ’ı var. O’nu Yutamaz’sınız, Yeniden Yazamaz’sınız Enerji’nin Sonsuz Olma’sı Önemli değil ve Göreceksiniz Bir Kaç Böl’üm sonra Kaynağ’a Dayalı ne olursa olsun Noah Bütün Yetenekler’i İptal Edebilecek. Şey Gibi Düşünebilirsiniz Sonsuz Çiçeklenme. Bu’da Sonsuz Bir şey Bir Şey’di de unuttum. Kaynağ’a Dayalı Sonsuz Yetenekler’i Reddetmek ve İptal Etmek. 😎 Ve Bu Noah’ın sadece Minumum’dan Daha Az Hâl’i. O’nun Reddetme Dış’ında Yetenekler’ini Sayarsak Say Say bitmez.