Arazinin benzersizliği Noah yaklaştıkça daha da derinleşiyordu. Sessizlik ve arazide dalga dalga yayılan Gölgeler daha da anlaşılmaz hale gelmişti.
O yaklaştıkça, bazıları ayakta duran, diğerleri oturan, birkaçı da obsidyen zeminde sürüklenen Varoluşlar dönüp, ona bakmıştı.
Beklediklerini gösteren türden bir bakıştı bu.
Bir şeyi görmek için beklediklerini.
Bakışlarını sakince karşıladı. Ve onları gördü.
Her biri 1.000 Saflık Bölüm’ü ve Karmaşıklık Bölüm’ü Kaynak Birimi’nin altındaki Varoluşlar’ın Kusursuz Aurası’nı taşıyordu - Daha güçlü birkaç tanesi 10.000’e yakındı.
Burayı sadece Yeni Doğmakta Olan Kaynak Taşıyıcılar ve Uyumlaştırılmış Kaynağ’a Bağlı İkonlar dolduruyordu.
Bir’i hariç hepsi.
Kıpkırmızı bir parlaklık yayan Elemental bir İnsan’sı olan yalnız bir Figür ayrı duruyordu.
Bir Monad’ın görkemli ağırlığına sahip bir Canlı.
Yine de hiçbiri düşmanca hareket etmemişti.
Bunun yerine, bu tuhaf yerin merkezindeki geniş, yatay Obsidyen Çark’ın yörüngesinde sürükleniyor ya da sakin bir sessizlik içinde oturuyorlardı.
Ve sonra Noah, görünmez bir Eşiğ’i geçti ve anladı.
Ân’ında farkına vardı.
Ayaklar’ı Çark’ın yüzeyiyle buluştuğu anda boğucu, inkâr edilemez bir Etki Karmaşa’sı üzerine çöktü.
Görüş’ü değişti.
Varoluş Bükül’dü.
Ve o A’nın Kırılması’nda, Soy’unun içinde bir şeyler tutuştu. Çökmüş Bilgi İplikler’i Dokumalar’a dönüştü, sıkıştırıldı ve birbirine karıştı - Tercih ettiği bir Form’a dönüştü.
Her zaman alışık olduğu İstemler.
Ama...
>KAT KIRAN YÜKSELIŞIN BOŞ BEŞIĞ’İNE GIRDINIZ>
Mesaj, sessiz bir gök gürültüsüyle titreşen büyük harflerle gelmişti.
>Kaynağ’ın susturulduğu yer. Dokumalar’ın nefes alamadığı yerde. Her Şey’in Ağırlığ’ını kaldırdığınız ya da altında ezildiğiniz yer. >
...!
>Mutlak Paradoks Bölgesi’ne girdiniz. Burada, Gerçek Kaynaklar’ın tüm ifadesi tamamen Geçersiz Kılınmış’tır. Varoluş’un tüm Dokumalar’ı içsel olarak sıkıştırılır - Kalıcı olarak. Kaynağ’ın harici kullanımı imkansızdır. İçsel olarak, tüm mevcutlar zorunlu döngü rezonansı ve sıkıştırma durumuna yerleştirilir. Karmaşıklığ’ınız ne olursa olsun bu Bölge arayış yoluyla bulunamaz. Ve eğer gidersen... Onu bir daha asla bulamayabilirsin. >
Dokumalar’ı Canlan’dı, Noah her değişikliği Özümsedik’çe, Işıltılı bir Uğultu’yla uğuldadı.
Takip edilmeye meydan okuyan bir Bölge. Sadece aramayı bıraktığınızda, sizi bulan bir Bölge.
>Null Pota’nın üzerinde duruyorsun - Mezarlığ’ın Kıvrımlar’ının Paradokslar’la dolu Damarlar“ına oyulmuş Öl’ü Doğmuş bir Null Çark’ıında. Burada, Gerçek Kaynağ’ın tüm dışa vurumları susturulmuştur. İmzalar’ı içe doğru spiral çizer, sıkıştırılır ve Sonsuz bir Rezonans içinde kilitlenir. Bu sıkıştırma zayıflatmaz, arındırır. Her an Karmaşıklık Bölümünüz’ün (CQ) ve Saflık Bölümünüz’ün (PQ) spiralini sıkılaştırır, onları daha keskin, daha Aşkın Formlar’a dönüştürür. Ancak hayatta kalmak Potansiyel’den daha fazlasını gerektirir. Deneme gerektirir. Ve bu deneme bir Null Form ile başlar. >
HUUM!
Göğsü’nden yumuşak bir ses yankılanırken, etrafında hafif bir parıltı belirdi; Mavi-Altın renginde, yarı saydam bir kabuk, ancak on santim kalınlığında, derisini camdaki nefes gibi kaplıyordu.
Bir Null Form’u.
>Formu’nuz Gücünüz’den değil, Gerçek Kaynağ’ınızla uyumunuzdan doğar. Büyüklüğ’ü Rezonans ile belirlenir - Saflık ve Karmaşıklık uyum içinde. Her Null Form Eyerik bir Koza olarak tezahür eder ve bu bölgenin yükleriyle yalnızca o etkileşime girebilir. Kaldırabilir. Dayanabilir. Zarar veremez.>
Başını kaldırdı ve birçok Varoluş’un bakışlarıyla karşılaştı.
Obsidyen Çark’ın üzerinde uzanan yeni Kaynak Taşıyıcılar’ı ve Uyamlaştırılmış İkonlar eğlencelerini bile saklamıyorlardı. Bazılar’ı güldü. Diğerleri sıkıntıyla başka tarafa baktı.
Çünkü onların Null Formlar’ı parlıyordu.
Yirmi inç. elli. hatta bir tanesi 100 inçlik bir Aura ile parıldıyordu, sanki Kaynak-Işığ’ın kendisinden dövülmüş ruhani bir titan gibi.
Sağlam.
Rafine.
Hizalanmış!
Onlarla kıyaslandığında Noah’ın Form’u Güneşler Alem’inde sönmekte olan bir mum Alev’ine benziyordu.
Sanki onun Kaynağ’ı içlerinde en az Uyum’lu olanıydı.
Hiçbiri’nin Form’u 20 İnç’in altında değildi.
Ve Noah bunun nedenini biliyordu.
Birden fazla Gerçek Kaynak taşıyordu.
ve bu Korkunç, ayırt edici bölge bir an için onları görmüş ve tartmıştı. Ve Uyumsuz Rezonans’ın bu kaotik çarpışmasında, onun çok az ya da hiç hizalanmadığına karar vermişti.
Birlik yok.
Ve böylece, Onun Nul Form’u küçücüktü!
Bir titreşim.
Ve yine de, bu kırılgan titreşim, denemeye başlamak için sahip olduğu tek şeydi.
>Geçmiş’in taşıyamadığını taşıyabilir misin? Null Neşik boyunca Kireçlenmiş Varoluş Çarklar’ı uzanıyor - Öl’ü Çarklar’ın fosilleşmiş kabukları, şimdi Paradoks’la aşılanmış. burada da Öl’ü Uyum Sütunlar’ı duruyor, binlerce Çark’ın Kırılması’ndan kalan kırık kalıntılar. deneme basit: Kaldır. Taşımak. Dayan. Sadece Null Formlar bu kalıntılarla etkileşime girebilir.>
>Zayıf veya dengesiz Null Formlar’a sahip olanlar bir parçayı bile kaldırmakta başarısız olacaktır. Yalnızca hizalanmış olanlar ağırlık taşıyabilir. Çarklar’ı veya Sütunlar’ı başarılı bir şekilde taşıyıp, uygun yuvalarına yerleştirmek Null Form’u ödüllendirir. >
...!
Noah’ın Gözler’i parlıyordu.
Yönlendirmeler gelmeye devam ediyor, ışıkla kodlanmış bilmeceler gibi çözülüyordu.
>Kat güç vermez. Paradoks bile onu nasıl kontrol altına alacağını unutana kadar zaten sahip olduğun şeyi keskinleştirir. Her başarılı eylem bir Kıvrım İşaret’i, Null Formunuz’a kazınmış canlı bir Mühür verir. Her İşaret şunları sağlar:>
[Karmaşıklık Katsayı’sı Optimizasyonu] - Kaynak Modeller’ini Hiper Verim’li, Karmaşık Formlar’a dönüştürür
>İki Varoluş aynı CQ ve PQ’ya sahip olabilir... Ama sadece İşaretliler Canavarlar arasında Canavar olurlar. Kıvrım’ın sıkıştırmasının İşaretler’iyle yontulmuş bir Doğmakta Olan Kaynak Taşıyıcı, daha önce hiç dövülmemiş olan Muhteşem bir Monad’ın kudretine rakip olabilir.>
Uyarılar sessizlik içinde kayboldu.
Ve Noah, orada öylece durdu, Gözler’i şaşkınlıkla gölgelenmiş İkiz Alevler gibi parlıyordu.
Asla aranamayacak bir şey bulmuştu.
Kaynaklar’ını geride tutmuştu.
Hepsini.
Baş Karakter’inin etkisinin her izini bastırmış, Ağır Karışıklıklar’ın içine çekilmediğinden emin olmuştu.
Ve şimdi, Mezarlığ’ın Kıvrımları’nda sadece bir gün geçirdikten sonra, Varoluş’un bile Dokunulmamış bıraktıklarını sıkıştırmaya cüret eden bir Alan’a rastlamıştı.
Null Formlar’ın Varoluş Çarklar’ını kaldırdığı bir Diyar!
Sütunlar’ın unutulmuş Miraslar’ı ve Kırılmalar’ını fısıldadığı bir Diyar!
En küçük Alev’in, deneme yoluyla dövüldüğünde, her şeye meydan okuyabildiği Yer!
Yeni Doğmuş bir Kaynak Taşıyıcı’nın, acı çekerek ve sıkıştırılarak, Kıvrımlar’ın birçok İşareti aracılığıyla... Çok yukarıdakilerin İhtişam’ına rakip olabileceği bir yer.
Bu nasıl... Mümkün olabilirdi ki?!
Not: Ne Diyeceğim’i bilemiyorum. Aman şu bir gerçek ki... Noah Aynı Alem’de daha da saçma yenilmez olacak. Daha Durun Dirençler gelecek. Onlar daha da saçma. Karmaşıklık ve Saflık’tan bile daha güçlüler. Anlayacaksınız. Direnç Dış’ında Başka Şeyler de varmışta Henüz Oralar’a gelmedik. Roman iyice evet Çok Karışık olmaya başladı. Adui zaten uyarmıştı. Artık bir Şeyler’e el Atma’nın zamanı geldi demişti.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
