Bölüm 1: Önsöz - Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu.

「Harap olmuş bir dünyada hayatta kalmanın üç yolu vardır. Bazılarını şimdi unuttum. Ancak kesin olan bir şey var: Şu anda bu satırları okuyan sizler hayatta kalacaksınız.

-Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu [Tamamlandı]」

Eski akıllı telefonumun ekranını bir web romanı platformu doldurdu. Aşağı kaydırdım ve sonra tekrar yukarı çıktım. Bunu kaç kez yapıyordum?

“Gerçekten mi? Bu son mu?“

Tekrar baktım ve ’tamamlandı’ ifadesi açıktı. Hikaye sona ermişti.

[Yıkık Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu]

Yazar: tls123
.
3,149 bölüm.

’Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu’ 3,149 bölümden oluşan uzun metrajlı bir fantastik romandı. Kısaltılmış adı ’Hayatta Kalmanın Yolları’ idi.

Bu romanı ortaokul üçüncü sınıftan beri düzenli olarak okuyordum. Okulumdaki suçlular tarafından zorbalığa uğradığımda bile, giriş sınavlarımı berbat ettiğim için üçüncü sınıf, yerel bir üniversiteye girmek zorunda kaldığımda bile, lanet olası askerlik kurası yanlış gittiği için cephede bir askeri birliğe atandığımda bile ve şimdi bile, büyük bir yan kuruluş için müteahhit olarak çalışıyorum, hala tam zamanlı bir işim yok... lanet olsun, bunu düşünmeyi bırakalım. Her neyse.

「Yazarın sözleri: ’Hayatta Kalmanın Yolları’nı buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Bir sonsözle size geri döneceğim!]

“Ah... Sonsöz hâlâ duruyor. O zaman bir sonraki bölüm gerçekten de son bölüm.“

Çocukluğumun sonundan yetişkinliğime kadar, on yılı aşkın bir süreyi kapsayan uzun bir yolculuk. Bir dünyanın sona eriyor olmasından duyduğum çaresizlik ile nihayet o dünyanın sonuna ulaşmış olmanın verdiği tatmin duygusunun bir karışımını hissettim. Son bölüm için yorum kutusunu açtım ve bir cümleyi birkaç kez yeniden yazdım.

-Kim Dokja: Yazar, bu arada her şey için teşekkür ederim. Sonsözü dört gözle bekliyorum.

Samimi cümlelerdi bunlar. Hayatta Kalmanın Yolları benim hayatımın romanıydı. En popüler değildi ama benim için en iyi romandı. Söylemek istediğim ama yazamadığım çok söz vardı. Dikkatsiz kelimelerimin yazarı inciteceğinden korkuyordum.
-Bölüm başına ortalama 1,9 görüntülenme

-Ortalama 1.08 yorum.

Bu, ’Hayatta Kalmanın Yolları’nın ortalama popülerlik endeksiydi. İlk bölümün görüntülenme sayısı 12000 iken, 10. bölümde 120’ye, 50. bölümde ise 12’ye düşmüştür. Yüzüncü bölüme gelindiğinde ise bu sayı sadece 1’di.

Görüntülenme= 1.

Bölüm listesinin yanında beliren sayısız ’1’i gördüğümde hissettiğim duygu beni şaşkına çevirdi. Bazı durumlarda bir ’2’ vardı, ancak bu muhtemelen birinin yanlış düğmeye basmasıydı.

’Teşekkür ederim’.

Yazar 3.000’den fazla bölümden oluşan bir romanı 10 yıl boyunca bölüm başına sadece 1 hit alarak yayınladı. Bu gerçekten de tam bana göre bir hikâyeydi. ’Tavsiye Panosu’na bastım ve hemen klavyeye dokunmaya başladım,

-Önerecek harika bir romanım var

Yazar bana ücretsiz tamamlanmış bir roman yazdı, bu yüzden ona bir tavsiye vermeliyim. Tamamlandı düğmesine tıkladım ve yorumlar hızla belirdi.

-Yeni bir anti gibi görünüyor. Bu kişinin kimliğini arattım ve aynı romanı birkaç kez tavsiye etmişler.

-Tavsiyesi yasaklanmadı mı? Yazar bunu burada yapmamalı.

Gecikmeli olarak, birkaç ay önce bir tavsiye yazdığım aklıma geldi. Bir anda onlarca yorum “ilgi manyağı“ ya da “salak“ gibi söylemlerle kaplandı. Yüzüm kızardı.

Yazarın da bunu okuyacağından emindim. Bu yüzden aceleyle gönderimi silmeye çalıştım, ancak daha önce bildirildiği için silinemeyeceğini söyleyen bir mesaj aldım.

“Bu...“

İçtenlikle yazılmış bir tavsiyenin romanın itibarına leke sürdüğü düşüncesi ağzımda acı bir tat bıraktı. Birazcık bile bakmış olsalar, neden kimse bu ilginç romanı okumayı denememişti? Yazara bir bağışta bulunmak istedim, ama bunu karşılayamazdım çünkü zar zor geçinebilen maaşlı bir işçiydim. Sonra bir ’mesaj geldi’ bildirimi aldım.

-tls123: Teşekkür ederim.

Birdenbire bir mesaj geldi. Durumu kavramam biraz zaman aldı.

-Kim Dokja: Yazar mı?

tls123-“Hayatta Kalma Yolları “nın yazarıydı.

-tls123: Sizin sayenizde sonuna kadar tamamlayabildim. Ayrıca yarışmayı da kazandım.

Buna inanamadım. Hayatta Kalma Yolları bir yarışma mı kazandı?

-Kim Dokja: Tebrikler! Yarışma neydi?

tls123: Bilmeyeceksin çünkü bilinmeyen bir yarışma.

Acaba utandığı için mi yalan söyledi diye düşündüm ama doğru olmasını istedim. Belki de gerçekten bilmiyordum. Diğer platformlarda biraz hit olabilirdi. Biraz üzüldüm ama mükemmel bir hikâyenin yayılması iyi oldu.

-tls123: Teşekkür olarak size özel bir hediye göndermek istiyorum.

-Kim Dokja: Hediye mi?

-tls123: Sevgili okurum sayesinde bu hikaye dünyaya geldi.

Yazara istediği gibi e-posta adresimi verdim.

-tls123: Ah, doğru. Para kazanma programını aldım.

-Kim Dokja: Vay canına, gerçekten mi? Ne zaman başlayacak? Bu başyapıt en başından beri paralı olmalıydı...

Yalandı. Hayatta Kalmanın Yolları günlük bir diziydi, yani ayda 3.000 won harcamam gerekiyordu. 3,000 won benim için bir bakkalda öğle yemeği demekti.

-tls123: Para kazanma yarın başlıyor.

-Kim Dokja: O zaman yarınki epilog ücretli mi olacak?

-tls123: Evet, korkarım bunun için ödeme yapmanız gerekiyor.

-Kim Dokja: Tabii ki ödemek zorundayım! Sonuncuyu satın alacağım!

Bundan sonra yazardan herhangi bir yanıt gelmedi. Siteden çıkış yapmışlar gibi görünüyordu. İçime bir umutsuzluk duygusu yerleşti. Başarılı olduklarına göre cevap bile vermeden mi gidiyorlardı? Hayranlığım küçük bir kıskançlığa dönüştü. Neden bu kadar heyecanlanmıştım ki? Zaten romanı ben yazmamıştım ki.

“Bana bir hediye çeki verecekler mi? Yaklaşık 50,000 won olsa iyi olurdu.“

Bunlar o zamanlar sahip olduğum saf düşüncelerdi.

Ertesi gün dünyanın başına gelecekler hakkında hiçbir şey bilmiyordum.