Chabashira, Ayanokouji’nin sınıf değiştirdiğini söylemişti.

Ama böyle bir şey... imkânsızdı.

Eğer A Sınıfı’ndan başka bir sınıfa geçiş yaptıysa, bu kaçınılmaz olarak daha düşük bir sınıfa geçmek anlamına geliyordu.

Ama bu başlı başına bir sorundu.

“Şey... Chabashira-sensei. Eğer bu bir şakaysa, hiç komik değil, ayrıca biz bu kadar ciddiyetle dinlerken biraz empati göstermeniz gerekmez mi?”

Sadece canı isteyince sınıf değiştirmek mümkün olsaydı, kimsenin bununla ilgili sorunu kalmazdı.

Ama herkes biliyordu ki, bir sınıftan diğerine geçmek için 20 milyon Özel Puan gerekiyordu—bu, gerçekçi olmayan bir rakamdı.

Bu yüzden bazı öğrenciler bu haberi bir şaka olarak algılamaya başladı.

“Ben de Horikita-san’la aynı fikirdeyim. Daha da önemlisi... siz gerçekten iyi misiniz?”

Chabashira’nın söyledikleri hem inandırıcılıktan uzaktı hem de çelişkiliydi.

Belki de hasta, ya da...

“Yoksa bu... özel bir sınav mı başladı?”

Horikita ile neredeyse aynı anda, Sudou da kollarını kavuşturarak fikrini dile getirdi.

Evet, Chabashira’nın bu davranışları ve söyledikleri, yeni bir sınavın başladığını düşündürebilirdi.

“Ne söylediğimin anlaşılmaz olduğunu biliyorum. Ama... bu gerçek.”

“Gerçek olduğunu söylüyorsunuz ama—”

“O zaman telefonlarınızı çıkarın ve OAA uygulamasını açın,” dedi Chabashira, gözleri yere dönük şekilde.

“Bu şaka biraz ileri gitmedi mi…”

Ama Horikita’nın aklına bir huzursuzluk düşmeye başlamıştı.

Sınıftaki birçok öğrenci, hâlâ şüpheli olsa da, denileni yapıp telefonlarını açtı.

3-A Sınıfı listesini açtılar.

Tabii ki listede 37 öğrencinin tamamı görünmeliydi.

Ama…

Horikita defalarca ekranı kaydırdı, yukarı aşağı taradı.

Ama Ayanokouji’nin adı yoktu.

Sanki hiç o sınıfın bir parçası olmamış gibiydi. Listeden tamamen silinmişti.

Horikita, bu tür bir güncellemeyi daha önce birkaç kez görmüştü.

Katsuragi Kouhei sınıf değiştirdiğinde, ya da biri okuldan atıldığında yaşananla aynıydı.

“Az önce... görünüşe göre Ayanokouji’nin verileri taşındı.”

“Ne... Ne diyorsunuz, Sensei? Bu olamaz… bu doğru olamaz.”

Horikita’nın sesi istemsizce titriyordu.

“Ayanokouji, bugünden itibaren bu sınıftan C Sınıfı’na transfer oldu.”

Chabashira artık olayı açıkça ifade etmişti.

Ayanokouji sabahki açılış töreninden sonra ortadan kaybolmuştu çünkü artık bu sınıfın bir öğrencisi değildi.

“...Ha?”

Söylenenleri anlamıştı... Chabashira’nın açıklamasını da duymuştu, ama hemen ardından, Horikita’nın zihni anlamayı reddetti.

“Ne diyorsunuz… Ayanokouji-kun’un C Sınıfı’na geçtiği falan…”

“Bu hiç komik değil, Sensei. Nisan 1’i de değiliz.”

Sınıftaki birçok öğrenci hâlâ ikna olmamıştı. Bu olayı hâlâ yalan ya da hata sanıyorlardı.

“Ben de… böyle şakaları sevmem.”

Güm, güm, güm—

“Bugün Chabashira-sensei’de bir gariplik var.”

Güm, güm, güm, güm, güm—

Lütfen dur…

Horikita içinden mırıldandı.

Neden kalbim bu kadar hızlı ve gür atıyor?

Aslında bu hissin sebebini biliyordu… ama kabullenmek istemiyordu.

Chabashira’nın kötü şakası zihninde karmaşaya yol açmıştı.

“Ben de inanmak istemiyorum—ama bu kesinlikle gerçek.”

Güm, güm, güm, güm, güm, güm, güm—

“Bu doğru olamaz. Kesinlikle bir yanlışlık olmalı.”

Horikita, C Sınıfı’nın OAA listesini açtı.

Eğer gerçekten oraya transfer olduysa, ismi orada olmalıydı.

Ve... evet.

Ayanokouji Kiyotaka ismi, C Sınıfı listesinde yer alıyordu.

Bunu gördüğü an, Horikita’nın zihni duraksadı.