Bölüm 3981: Seçimler ve Sonuçlar! III


Soru, Dük Gwendolyn’in giderek, artan ciddiyetinin tam kalbine isabet etmişti. 


Bilgi’yi açıklamaya hazırlanırken, Yüz’ü kasvetli bir hâl almıştı! 


Ağır bir Bilgi!


“Çünkü,“ Dedi, Ses“/ temel bir zayıflığı itiraf eden Bir inin ağırlığını taşıyordu, “Tek bir Onur’lu Ölü Varolul, doğrudan çatışmada on Onur’lu Yaşayan Varoluş’u kolayca alt edebilir. Güç Fark’ı sadece önemli değil... Normal Yollar’la Aşılamayacak kadar Mutlak.“


...!


Durakladı.


“Tüm Öl“ü Varoluşlar, çok az Varoluş’un bildiği, daha da azının Anladığ’ı bir Şey’in İzler’iyle Doğuş’tan Güçlendirilmiştir. En Erken Katlar sırasında meydana gelen Olaylar... Varoluş’un Temel Doğası’nı yeniden şekillendiren felaketler nedeniyle, her Öl’ü Varoluş Varoluş’u içinde aktif bir Lanet taşır. Bu Lanet, Onlar’ın Varoluş’unu Dayanılmaz hâle getirir, Bilinçler’inin Her Ân’ını Tarif edilemez bir ıstıraba dönüştürür, ama aynı zamanda Güçler’ini, herhangi bir Yaşayan Varoluş’un Ulaşabileceğ’inin Çok Ötesi’ne Yükseltir.“


Noah, bu Bilgi’yi özümserken, Gözler’i parladı, ancak heyecanını yüzünde belli etmemeye özen gösterdi.


Varoluş’un Temel Parametreler’ini Yeniden Şekillendirebilecek kadar Temel bir Düzey’de işleyen bir Lanet’ten bahsedilmesi...


“Bu Lanet,“ Diye devam etti Dük Gwendolyn, Ses’i fısıltıdan biraz daha yüksek bir tona indi, “Kayıp Unutulmuş İlke denen bir Şey’den kaynaklanıyor. Ad’ı, Sonsuz Yıkım Paradoks’u... Gerçek Ölüm’ün Kurtuluş’una Asla Ulaşamadan, Sonsuz bir Son halinde Var Olma Otorite’si. Onlar’a Hrr Normal Sınırlama’yı Aşan bir Güç verirken, aynı Zaman’da asla huzur bulamalarını, Durumlar’ının Istırab’ından asla kaçamamasını sağlıyor.“


HUUM!


Dük Gwendolyn durakladı, ifadesi daha da ciddileşti.


“Kökler’i, Paradoks’un Kendisi’ne ve Yaratığ’ın ilk kez öfkesini ifade ettiği Ân’a kadar uzanır!“


...!


Bu açıklama Noah’ı yıldırım gibi vurdu!


Bağlantılar, Çıkarımlar, Varoluş’un En İlk Ânlar’ına kadar uzanan Geniş Neden-Sonuç Ağ’ı...


“Tüm Yaşayan Varoluşlar,“ Dük Gwendolyn devam etti, “Belirli Bir tür Hariç, Öl’ü Varoluşlar karşısında çok zayıftır. Onlar’a Güç veren Lanet, normal Otorite’yi Önemsiz, Normal Direniç’i Anlamsız Kılan İlkeler’r göre işler. Doğa’sı gereği bu Temel Dezavantaj’ı telafi edebilen, Öz’üyle Sonsuz Paradoks’un Lanet’ine karşı bir Ölçü’de koruma sağlayan tek Yaşayan Varoluşla...“


Dük Gwendolyn durakladı ve kadim Gözler’iyle Noah’ın gözlerine yoğun bir şekilde baktı.


“Yaşayan Paradokslar.“


WAA!


Bu Sözler, aralarındaki Beyaz-Altın Reng’i boşlukta bir vahi gibi asılı kaldı.


Noah, sakin bir ilgi ifadesini korurken, Zihni’nde Olasılıklar’ı Hız’la gözden geçiriyordu.


“Ne zaman,“ Diye sordu, Ses’i dikkatlice tarafsızdı, “Yaşayan Paradokslar diğer Yaşayan Varoluşlar’la en son ne zaman işbirliği yaptı?“


“...“


Dük Gwendolyn hemen cevap vermedi.


Sessizliğ’i, kolayca dile getirilemeyecek kadar ağır Gerçekler’in yükünü taşıyan, Sonsuzluk gibi gelen Ânlar boyunca uzadı.


Çünkü cevap, Sayısız Çağ Boyunca Varoluş’u Şekillendiren Temel Düşmanlıklar’ı anlayan herkes için açıktı.


Hiçbir Zaman.


Cevap, Hiçbir Zaman ya da o kadar nadirdi ki, istisnalar Kural’ı sorgulamaktan çok doğruluyordu.


Noah, bu keşfin açtığı tüm Olasılıklar’ı düşünürken, Gözler’i parladı, Bakışlar’ı Dük Gwendolyn’in arkasındaki Ekran’a kaydı, orada Zamansal Katlar’dali,durum Her Heçen Ân daha da kötüye gidiyordu.


Yırtık genişliyordu, kenarları Sonlar’ın Âlem’inden gelen Güçler tarafından daha da Genişletiliyor’du. Büyüyen Yarık’tan, o Korkunç Varoluş’un daha fazlası ortaya çıkmaya başlamıştı... Aadece Devasa Obsidiyen El değil, O’nun Ötesi’nde yatan Şey’in İpuçlar’ı da.


Genişleyen Yırtık’tan bir Kafatası görünmeye başladı, eski ve korkunç duruşu, Bilinc’in her tanımını sorgulayan durumlarda geçirilen Milyonlarca Yıllık Varoluş’u yansıtıyordu.


Boş Göz Çukurlar’ı, Kristalleşmiş Umutsuzluktan Oyulmuş gibi görünen Kemikler,den dışarı bakıyordu, o Boşluklar’ın içinde Alevler yanıyordu... Kendi Varoluş’unu nefret etmeyi öğrenmiş Işığ’a seslenen Soğuk bir Aydınlatma!


Kafata’sı devasa Boyut’taydı, Öncesi:nde görülen Obsidiyen El’i bile Gölge’de bırakıyordu.


Varoluş’u, Dük Gwendolyn’in Güc’ünü bile gölgede bırakacak kadar Otorite yayıyordu!


Bir sonraki Ân’da, Kaçınılmazlığ’ın ağırlığını taşıyan hareketlerle Kafata’sı öne eğildi ve çatlak tamamen Parçalan’dı. Gerçeklik ve Varoluş, Varoluş’un Temel Yapısı’nı yok edecek Güc’e sahip Eller tarafından yırtılan bir Kumaş gibi parçalanmıştı! 


Yarıkta ortaya çıkan devasa Form, her türlü tanımlamayı Aşıyor’du.


O, İskelet ve Boşluk, eski kemik ve kristalleşmiş son, Zeka ve Entropi’nin şekil ve amaç kazandığı bir Şey’di.


Güc’ü, normal bir Dük’ün Güc’ünü Bile Gölge’de bırakacak kadar Korkunç’tu ve Katlar’ın Kendiler’ine Meydan Okuyan Seviyeler’de işliyordu!


Dük Gwendolyn, şok, endişe ve hesaplama arasında gidip, gelen ifadelerle bu nihai Son’un Tezahür’ünü izlemişti. 


“Varoluş Perdesi’nin Yırtılma’sı, Daha Güçl’lü Öl’ü Varoluşlar ortaya çıkmadan önce kapatılmalıdır,“ Dedi, Ses’inde burada başarısızlığın Felaket Anlam’ına geleceğini Anlayan Bir’inin aciliyeti vardı!


Noah, Ekran’a baktı, Son’un bir Sonuç değil, devam eden bir durum olduğu bir yerden ortaya çıkan İmkansız Varoluş’a baktı ve Anlayış’ın Fırsat’a dönüştüğünü hissetti.


Muhteşem bir Fırsat!


“Paradokslar bu Varoluşlar’la savaşırken, idealse,“ Dedi, Gözler’i,Dük Gwendolyn’in henüz Algılayamadığ’ı ufuklara uzanan Olasılıklar’la parıldıyordu, “O zaman bu duruma biraz da olsa yardımcı olmak için Onur’lu Yaşayan Paradoks sağlayabilirim.“


Dük Gwendolyn’in Gözler’i Bu Sözler üzerine keskin bir şekilde parladı, kadim Zihni hemen Noah’ın Gerçek Doğa’sı ve Kaynaklar’ı hakkında yaptığı her varsayımın sonuçlarına odaklandı.


Noah, O’nun ifadesine alaycı bir şekilde Gül’dü, Ses’inde eğlence ile hafif bir Sitem karışımı vardı.


“Sen, Yaşayan Paradoks olarak işlev gören başka bir Beden’e sahipsin,“ Diye rahat bir Mantık’la işaret etti, “Yine de benim hizmetimde Onur’lu Yaşayan Paradoks’un olabileceğine inanamıyor musun?“


Bu meydan okuma o kadar kesin bir şekilde sunuldu ki, Dük Gwendolyn Kendi düşüncelerindeki Çelişkiler’le yüzleşmek zorunda kaldı.


Noah’a sert bir yoğunlukla baktı, Ses’inde ağırlık vardı!


“Sen’in... Sadece bir Kat Sakin’i olman gerekiyordu,“ Dedi, her kelimeyi dikkatlice ölçüp, tartarak ve ağır bir Ses Ton’uyla demişti. 


Noah’ın gülümsemesi, aralarında bir Anlayış oluşmaya başladıkça, daha da derinleşmişti. 


“Ben,“ dedi, “Özellik’le Güçl’ü, zengin ve iyi bağlantıları olan bir Kat Sakin’iyim.“


...!


Bir Ân durdu, bu Yeniden Tanımlama’nın yerleşmesini bekledi, sonra gerçek bir teklifin ağırlığını taşıyan AçSözler’le devam etti.


“Bana Zamansal Katlar’da bu felaketin yaşandığı yeri söyle, ben de Onur’lu Yaşayan Paradoks’umu hemen oraya göndereyim. Hatta benimle birlikte Sen’in gizlenmiş ikinci Beden’ini de gönderip, İkisi’nin de Sen’in doğrudan kontrolün altında çalıştığını iddia edebilirsin. Yıllar boyunca Yaşayan Varoluşlar, kendi amaçları için Paradokslar’ı yakalayıp, köleleştirdiklerine eminim, değil mi?“


Dük Gwendolyn, değişkenleri tartan Bir’inin dikkatli ilgisiyle bu teklifi değerlendirdi.


Eski Zihni, Olasılıklar’ı ve Sonuçlar’ı gözden geçirerek, Potansiyel Faydalar karşısında Riskler’i hesaplamıştı. 


Sonsuzluk gibi gelen bir Ân’ın kalp atışlarına sıkıştığı bir süre sonra, konuştu.


“Tamam.“


Basit bir kelime. Sakin bir kabul. Ancak bu tek Hece“de, ittifakların kurulmasının, Engeller’in Aşılması’nın ağırlığı vardı!


Noah, O’nun kabulünün Anlam’ını kavradıkça, gülümsemesi daha da parladı, Zihni bu tek Kelim’enin açtığı birçok Olasılığ’ı Hız’la değerlendirmeye başladı.


Daha birçok fırsat ortaya çıkmıştı, İlerleme ve Anlayış’a giden Yollar, O’nun henüz Algılama’ya başladığı Ufuklar’a uzanıyordu!


Varoluş’un Beyaz-Altın Reng’i Boşluğ’unda, muazzam Güc’e sahip Katlar’da İki Varoluş az önce bir anlaşma yapmışlardı.


Ve uzakta, Gerçekliğ’in ve Varoluş’un Kendisinde’ki Yırtıklar arasından, Öl’ü Varoluşlar Aşkınlık Zamansal Katlar’a doğru ilerlemelerine devam ediyorlardı!