Bölüm 4027: Hiçbir Şey Yapma! III


Koruluk... İmkansız tarımın Anıt’ı, yok olmuştu. O’nun yerine hiçbir şey kalmamıştı.


Ağaçlar yok edilmemişti; Onlar’ın Büyüme Kavram’ı yok edilmişti. Toprak Yanmamıştı; Verimlilik Fikri Yok Edilmiş’ti.


Noah, Güzelliğ’in olduğu yerde Boşluğ’u seyretti ve Anlayış’ını Aşan bir Şey’e tanık oldu.


İlk Çiftçi yukarıdaki boşlukta duruyordu, elinde basit görünen bir Çapa tutuyordu, ancak Varoluş ona saygıyla eğiliyordu. Alet’in üzerinde kan olabilecek bir şey damlıyordu.


Ayaklarının dibinde, ya da O’nun Boyutlar’ındaki bir Varoluş için ayak görevi gören yerde, uyluk kısmından kesilmiş, Eski bir Yaratığ’ın devasa bacağı yatıyordu. Kırmızı-Altın ve Rengarenk Damlalar Nehirler gibi akıyordu, Her Damla Katlar Yaratacak ya da Yok Edecek kadar güçlüydü!


Ama noah’ı etkileyen, Çiftçi“nin ifadesiydi.


Yaşayan Euh’a bakan Viltharion ağlıyordu!


Yıldız Gözyaşlar’ı, Asırlar’dır sabırla oyulmuş Yüz Hâtlar’ından aşağı akıyordu, Her Damla, inşa ettiği Her Şey’in Bir Ân’da Yok Oluş’unu izlemenin yoğun üzüntüsünü içeriyordu.


Konuştuğ unda, sesi kederin öfkeye dönüşen ağırlığını taşıyordu!


“Neden böyle olmak zorundaydı?“


HUUM!


Soru, harap olmuş Katlar’da yankılandı ve Yok Olan Şeyler’in bile durup, dinlemesine neden oldu.


“Biz, Varoluş’un Toprağ’ını sürüyoruz. Ekim yapıyoruz. Yetiştiriyoruz! Barış içinde Ekinler’imizi Yetiştirme hakkından başka bir şey istemiyoruz. Yine de Erken Yaratıklar Eğlence ya da Delilik için bizi avlıyorlar. Yaşayanlar, bizi dikkate almaya değmez böceklermişiz gibi hor görüyorlar. Kaçınılmazlıklar, Paradoks Olmadan Var Olma Suç’undan bizi yok ediyor.“


Çapayı daha sıkı kavradı ve Varoluş parmaklarının etrafında çatladı.


“Biz’i koruyacak hiçbir Ssmbol’ümüz yok. Zaman’ın basit bir dayanıklılıkla verdiği Otorite’nin Ötesi’nde hiçbir Otorite’miz yok. Biz, Varoluş’un Unutulmuş Çocuklar’ıyız, ne önemli olacak kadar üstün ne de görmezden gelinecek kadar önemsiz!“


Gözyaşlar’ı akmaya devam etti, ama sesi daha güçlü, daha öfkeli hale geldi!


“Ama ben bunu değiştireceğim. Katlar’ın Sakinler’inin konumunu değiştireceğim, bunun için Onlar’ı Katlar’ın arasındaki boşluklara saklamak zorunda kalsam bile! Bunun için Varoluş’un altına kazıp, hiçbir Erken Dönem Yaratığ’ın Ulaşamayacağ’ı Bahçeler dikmek zorunda kalsam bile! Bunun için Karanlıkta İlkeler geliştirmek zorunda kalsam bile, avlanamayacak bir Şey Olan’a kadar!“


HUUM!


Kükremesi, öfkesi ve hiddetiyle, bu Alan’ın Temeller’ini salladı... Hayat’ı hissetti.


Bakışlar’ı, katliamdan tek kurtulan olan Noah’a düştü.


O eski gözlerdeki öfke, acıma duygusuna dönüştü.


“Çocuk,“ Dedi, içinde hala yanan öfkeye rağmen sesi yumuşayarak, “Artık burada kalamazsın. Yaşam Kavram’ının Olmadığ’ı bir yerde Saniyeler İçinde Yok Olacaksın. Sen’i buradan uzaklara göndereceğim.“


Çapayı kaldırdı ve Varoluş, ardından gelecek emre itaat etmeye hazırlandı.


“Hedeflerime ulaşırsam, Sen’i ve diğer tüm koyun sürüsünü kurtaracağım. Varoluş’umuzda yerimizi, güvenliğimizi, sadece var olma hakkımızı elde edeceğiz.“ Yüzündeki ifade, kararlılık ve kederin karışımıyla karmaşıklaştı. “Şimdilik, başarısızlıklarımın son sonucunu ve bazı güzel Anılar’ı al...“


Bu Sözler’le Viltharion elini salladı. Noah’ın etrafında ışık patladı... O’nu saran, O’nu Saf Otorite’nin Kozası’nı oluşturacak kadar yoğun bir Karmaşıklık’la sardı.


Noah’ın gördüğü son şey, Yıkım’ın ortasında duran İlk Çiftçi ydi, bir daha asla ürün vermeyecek Tarlalar’a bakarken, gözyaşları hâlâ akıyordu.


Bir daha asla!


Sonra Katlar Katlan’dı ve Noah başka bir yerdeydi.


>Varoluş’unuz, Kat Sınırlar’ı arasında acil tahliye için son derece Karmaşık bir Otorite tarafından sarılmıştır. Hedef Rastgele’dir.>


>Alınan öğe: Sürekli Hasat İlkesi’nin Başarısız Tohum’u - Viltharion’un tükenmeden Sonsuz Büyüme’yi sağlayacak bir İlke Geliştirme Girişim’i. Durum: Tamamlanmamış - Önemli bir Anlayış eksikliği var. Uygun Bilgi veya Malzemeler’le tamamlanabilir.>


...!


Otorite fırtınası arasında Uyarılar parlamıştı! 


Noah, Katlar arasındaki boşluklarda yuvarlanırken, tanık olduğu şeyin ağırlığı kemiklerine işledi. İlerleme peşinde koşmuş, ama trajedi bulmuştu! Asla istemediği bir fedakarlık sayesinde Güç kazanmıştı!


Ve En Erken Katlar’da bir yerlerde, bir Çiftçi bir daha asla çiçek açmayacak Tarlalar için ağlamaya devam ediyor, Katlar’da yankılanacak bir Devrim planlıyordu!


O’na, neden işlerin şu anki dönemde bu şekilde olduğunu sorması yeterliydi.


Güçlü Kat Sakinler’i neredeydi?


İlk Çiftçi neredeydi?


Varoluş’u vızıldarken, sanki Varoluş’un kendisi tarafından tükürülmüş gibi yeni bölgede ortaya çıktı. Ayaklar’ı, taş ya da kristalleşmiş düşünce gibi bir zemine basıyordu ve bir Ân için, çok fazla şeye tanık olmuş Dağlar kadar ağır bir ifadeyle orada öylece duruyordu! 


Çevresi’ni Algılayamadan, Uyarılar görüş Alan’ında arka arkaya gelmeye devam etmişti.


>İlk Çiftçi Viltharion tarafından aktarılan ek öğeler. Narin Ağac’ın Tohum’u - Viltharion’un Yaşayan Ruh’la tanıştıktan sonra yetiştirdiği ilk başarılı Tohumlar’dan Bir’isi. Dikildiğ’inde ve Olgunlaştığ’ında: Yalnızca tarım arazilerini bakmak için var olan Küçük İnsan’sı Yaşam Formlar’ı üretir. Yaşam Formlar’ı Bilinç Sahib’i değildir, ancak mükemmel tarım içgüdüsüne sahiptir. Her Ağaç, Her döngü’de 10 Narin üretebilir.>


>Tekil Refah Çimi’nin Tohum’u. Yoğun Büyüme konusunda yapılan ilk deneylerin sonucu. 100 gün sonra tek bir Çim Yaprağ’ı üretir. Tüketildiğ’inde +1.000.000.000 Karmaşıklık ve +1.000.000.000 Saflık Katsayı’sı kazandırır.>


Noah, avucunda beliren Tohumlar’a minnettarlık ve çok daha Karmaşık bir duygu karışımıyla baktı. Tohumlar’ın ağırlığı Duygusal olarak yanlış geliyordu.


Bunlar, sadece hediyeler değildi; Kendi hayallerini asla gerçekleştiremeyecek birinden miras kalan şeylerdi.


Şimdiye kadar, korkunç tehlikelerin ortasında Erken Katlar’da muazzam kazanımlar elde etmişti.


Karmaşıklığ’ı artmıştı, ancak Varoluş’u, Güneş Işığ’ı yerine gölgede olgunlaşmış bir Meyve gibi ekşi geliyordu.


Silvara’nın Yüz’ü zihninde yanıyordu... O son ifade, kararlılıkla karışık korku ve hiçbir şeyden pişman olmadığını söyleyen gülümseme.


O’nu en fazla birkaç saniyedir tanıyordu, ancak her şeyini vermişti.


Her Şey’i.


O’nun Her Şey’i ne kadar değerliydi?


Bu fedakarlığın ağırlığı Bilinc’ine baskı yapıyordu.


O’nu kurtaran, Ölüm’ünü bile görmediği Threnvar. Sekizinci Çevre’nin Koruyucu’su, o ilk Saniyeler’deki Kızıl Işık’ta düşmüş müydü? Yoksa korumaya yemin ettiği Her Şey’in Yıkım’ına tanık olmak için hayatta kalmış mıydı?


Çılgın Erken Yaratık... Bölgeler’den tüm Kavramlar’ı Yiyip, bitirirken, hareket eden, geride hiçbir şey bırakmayan O Şey!


Noah’ın Gözler’i öfkeyle yanıyordu. Bu, yüzyıllar boyunca bir amaca hizmet edebilecek Tür’den bir öfkeydi!


Ama bunu bile gölgede bırakan, İlk Çiftçi’nin görüntüsüydü. Ayaklarının dibinde Erken Yaratığ’ın kopmuş bacağıyla Yıkım’ın üzerinde dururken, yaşlı yüzünden gözyaşları akıyordu.


Viltharion, Erken Yaratığ’ı gerçekten uzaklaştırmış, önemsiz olsa da bir uzvunu kaybetmesine neden olmuştu... Kat Sakinler’i için imkansız olması gereken bir başarı.


Hepsi mMakul Ölçüler’le Anlaşılmaz derecede güçlüydü, ama Güç yeterli olmamıştı.


Eşitsizlikler bu kadar büyükken, hiçbir zaman yeterli olmazdı.


Noah, kendisinden çok daha büyük Varoluşlar düşmüşken nasıl hayatta kalabilmişti?