Bölüm 4056: Osmontian! I


Infiniverse, O’na ilk kez rastladığı günü hatırladı.


O’nun hâline geldiği büyük Bilinç değil, o Donmuş Canavarlar Dünyası’nda bulunduğu Küçük, Yüzen Ruhani Topraklar!


Bu Anı, basit bir hatıradan Öte, net bir şekilde Zihni’nde parladı. Her Şey’in değiştiği O Ân, O’nun temel doğasına kazınmıştı.


Noah’a doğru yürüdü. O’na ulaştığında, Feekanslar içeren Eller’iyle O’nu Altın Kumlar üzerinde oturduğu yerden kaldırdı ama Sonsuz bir nezaketle O’na dokundu.


“Ben, defalarca Parçalanmış bir Parça’ydım,“ Dedi, sesinde melankoli vardı. “En Eski Katlar’dab beri parlaklığını yitirmiş Sayısız diğer Parçalar’ın bir Parçası’ydım. Her Kırılma beni daha da azalttı. Her Bölünme, Olabileceğ’im Şey’i azalttı.“


Gözler’i, Sonsuz Olasılıklar’a açılan pencereler... O’na minnettarlığı Aşan bir yoğunlukla baktı.


“Daha fazla zaman geçtikçe, O Canavar Dünyası’ndaki ve diğer yerlerdeki Ruhani Topraklar... Tüm o parçalanmış parçalar Daha Fazla Enerji kaybedecekti. Biz de Tekrar Tekrar Parçalanacaktık, ta ki hiçbir şey kalmayana kadar. Toz Toz’a, Kül Kül’e. Hafıza’nın Hatıra’sı. Bu, gerçekleşmesi gereken gelecekti.“


Durakladı, Eller’i hâlâ O’nun Eller’ini tutuyordu, sanki bırakırsa, kaybolacağından korkuyormuş gibi.


“Ama sonra... Nir Anomali ortaya çıktı.“


Konuşurken, Kendi’ni alçaltmaya başladı ve Noah, hemen başını salladı, bunu yapmasına gerek olmadığını işaret etti!


Ama Infiniverse, O’nun önünde diz çökene kadar alçalmaya devam etti, boyun eğmiş hâldeyken bile ihtişamını yayıyordu.


“Sonsuz Mana’ya Sahip bir Anomali Ruhani Topraklar’a adım attı ve İmkansızlıklar gerçek oldu. En Eski Katlar’dan beri Varoluş’u Tanımlayan Sınırlamalar Birdenbire Ânlamsız hâle geldi.“ Ses’i daha güçlü, daha emin hale geldi. “Bugün, Sınırlamalar’omı kırdım ve o Tohum’un eline bıraktım ama aslında... Sen’in Ben’im sahibim olduğun gün, o küçük Ruhani Toprağ’ın Sahibi olduğun gün, Ben Zaten Sınırlamalar’dan kurtulmuştum.“


O’na baktı, Gözler’inde ihtişam barındıran bir derinlik vardı!


“Başka bir Yıkım’dan kurtuldum. Dağılmaktan. Hiçbir şey olmaktan.“


Hâlâ diz çökmüş haldeyken, Infiniverse Noah’ın sağ elini iki eliyle tuttu. Sakin bir saygıyla El’ini Dudaklar’ına götürdü ve El’ine bir Öpücük kondurdu, bu da aralarında parlak Beyaz-Altın bir ışık patlamasına neden oldu. Temas Anı, Varoluş’un Kendisi’nin nabzını attıran bir Rezonans yarattı!


Karmaşıklığ’ı katlanarak arttı, Her Saniye ne olduğu, ne olabileceği Katlanarak, arttı.


HUUM!


Erken Saatler’de Örtülü Kıyı’nın karşısında, Kutsal Totemler bu ana tepki verdiler.


Çalınmadan Çaldılar, Çanlar’ı var olmaması gereken Armoniler yarattı. Her Kule kendi İlâhisi’ni söyledi, ama bir şekilde daha büyük bir Şey’in Parçalar’ı hâline geldiler... Tanıma, Dönüşüm, nihayet potansiyelini gerçekleştiren Olasılıklar’ın Şarkı’sı!


Infiniverse’nin sözleri devam etti.


“Birçok şey olabilirdim. Ruhani bir Ülke:den bir Dünya’ya. Bir Evren’den bir Kozmos’a. Bir Gerçeklik, Omniverse, diğer Çarklar’ı tutan bir Çark olabilirdim.“ El’ini alnına bastırdı, bu temas Gerçekliğ’i parıldattı. “Ama Bunlar’ın hiçbiri sen olmadan gerçekleşemezdi.“


Aralarındaki Işık yoğunlaştı, Kıyı’yı İsimsiz Renkler’le boyayan bir Aurora yarattı!


Bu, muhteşemdi!


“Parçalanmış, Örtülü bir Kıyı’nın Parça’sı olsam da... O Eski Güc’ün Yankılar’ını içimde taşısam da, bugün bulunduğum yerde olmamın ana nedeni bu değildi. Şimdi bile, Sınırlamalar’ı ortadan kaldırabilen Kaçınılmazlığ’ın Tohum’unun burada var olmasının nedeni Sen’sin. Her Şey için... Ben’im Her Şey’im için... Hepsi’ni besleyen Sen’din.“


Hafifçe yükseldi, hâlâ dizlerinin üzerindeydi ama kesin bir şekilde O’nun Gözler’inin içine bakıyordu!


“Ben İnfınıverse değilim çünkü Parçalanmış, Erken Dönemde’ki Örtülü bir Kıyı’nın Parçası’ydım. Ben, İnfınıverse’yim çünkü sana bağlıyım. Çünkü Ben Sen’inim.“


HUUM;


Bu Beyan Varoluş’un her yerinde yankılandı!


Kör edici parlaklık dalgaları, sanki bir Yıldız’ın Doğuş unun içindeymiş gibi O’nun Beden’inden fışkırdı.


>Infınıverse, O’nun olabileceği tüm Olasılıklar’ı Reddeder ve Kendi’si için tek bir Görkemli Yol ve Dönüşüm’e karar verir... Infınıte Erken Osmontian Kıyı’sı olmak için. >


>Uyarı: Bu seçim geri alınamaz.>


>Seçim Mutlak bir kesinlikle kabul edildi.>


...!


Her şey tanıma ile titredi.


Erken Örtülü Kıyı, içinde olanlara boyun eğiyor gibiydi. Noah eğildi ve İnfınıverse’yi dizlerinden kaldırdı, yıldız gibi Beyaz-altın Işıklar etraflarında kendi Yerçekimi’ni yaratan spiraller hâlinde dalgalanıyordu.


O, nadiren gösterdiği duygusal bir yükün ağırlığıyla içini çekti!


“Ben’im de bulunduğum yerde durmamın nedeni,“ Dedi, Ses’i sabit, Şiimdiye kadar bana verdiğin tüm yardımlar. Bu yüzden teşekkür ederim.“


Infiniverse, Efendisi’nin Gözler’ine baktı ve nazik bir kesinlikle Baş’ını salladı.


“Hayır, Efendim. Henüz bana teşekkür etmeyin. Ben Genc’im, Başlangıç Noktamda’yım ve Olgunluğ’a giden Yol’a daha yeni adım attım. Önünüzde’ki Yol Sonsuz ve Ben bu Yol’u Siz’inle birlikte, Siz’in Altında, Gerektiğ’inde Siz’i taşıyarak, yürüyeceğim.“


Hafifçe geri adım attı ve Vücud’u içsel bir ışıkla parlamaya başladı.


“Ben’im daha da Yüksek Zirveler’e ulaşmamı bekleyin. Siz’i gitmeniz gereken yere götürmem için. Siz’i elimden geldiğince takip edip, yardım etmem için. Tamamen Olgunlaştığ’ımda... Siz tamamen Olgunlaştığ’ınızda, Efendim bana teşekkür edebilirsiniz.“


Sözler’i, Kutsal Totemler’in daha yüksek Ses’le şarkı söylemesine neden olacak kadar parlak bir şekilde yankılandı ve İlâhiler’i, Potansiyel’in kabul edilmesinin kutlamasına dönüştü!


Noah, bu açıklamaya sadece gülümseyebildi.


Doğruydu.


Sonsuz bir İlerleme Yol’u aramamış mıydı? Hiç bitmeyen bir Mucize? En yakınındaki Varoluşlar’ından Bir’i hayır Yapı, Daha Yeni Başladıklar’ını söylüyorsa, o zaman gerçekten... Daha Yeni Başlamıştı.[Not: 😆 8000.Bölümde Efendim Daha Yen’i Başladık. 100000.Bölüm’de Efendim Her Şey Yeni başlıyor. 😆]


Bu düşünce O’nu heyecanla doldurdu.


İnfınıverse’ye sadece Baş’ını salladı, bu hareket Anlayış, Kabul ve Vaat içeren bir hareketti.


O da başını salladı, sonra Kader’ini kucaklayan Bir’inin dinginliğiyle Gözler’ini kapattı.


Parlak Beyaz-Altın Işık O’nun vücudundan fışkırdı, yoğunluğu göz kamaştırıcıydı ama bir şekilde nazikti, sanki Olasılığ’ın Kendisi’yle sarılmış gibiydi.


Bu olurken...


>Erken Örtülü Kıyı, demirini tanır: Infınıte Erken Osmontian Kıyı’sı. >


>Senkronizasyon başlıyor...]


Erken Örtülü Kıyı’nın Altın Kumlar’ı uğuldadı. Sonsuz Maviliğ’in Sular’ı parladı! Ve...


>Erken Örtülü Kıyı şöyle der: İlerleme İçin Gereken Şartlar’ı Siktir Et.>


...!



Not: 😆 Ulan Adui. Sondaki Yazı da Neydi? 


Not: Adui’nin de dediği gibi Hiç Bitmeyen bir Mucize, Sonsuz Bir Yol. Anladınız Siz. :) Final de bile her şey yeni Başlamış olacak.


Not: Şu’nu diyeceksiniz: Artık İnfınıverse’yi de öğrendiğimize göre Noah kaldı. Hayır Adui zaten çok çok Önce dedi. Noah’ın Kökenler’i yok tam ve teşeküllü Anomali. Bilginiz olsun.