Bu romanın tadını çıkarırsanız, NU'ya puan verdiğiniz için minnettar olurum.Bir sıcak bahar günü ... Gözlerim açılmadan önce yayılan kiraz çiçekleri, tıpkı bir film sahnesinde olduğu gibi, okul bahçesinin içinde göz alıcı bir şekilde süslenmiş gibi görünüyordu. Kiraz çiçeği ağaçları, yöneldiğim Lotus Pond Özel Lisesine giden yolun önünü kaplıyor. Okulların girişi şehirde oldukça ünlüdür ve okul broşürünün kapak sayfasını süslemektedir. Kiraz çiçekleri konusunda gurur duyan bir öğretmen de, giriş sınavı için röportaj yapmayı seçen birkaç kişi var, çünkü bu caddede üç yıl boyunca yürümek istiyorum. Bunu ilk duyduğumda, aptalca bunun için çok az olduğunu düşündüm, ama bu görüşü benden önce yaydığımı gördüğümde, tam olarak ne anlama geldiklerini anladım.Hafifçe esen rüzgar, aniden kuvvetli bir şekilde tutturuldu, uzun tüylerimi kıçım ve baldırlarıma yapıştırarak hızla uçurumun eteklerinden aşağı doğru inmesini sağladı.Güveniyorum, ama tarzına çok uzun süren saçlarım artık çok karışık. Şey, ben tarzımı yapmamı söylesem de, yatak başımın üstesinden gelmek için tarama satırları boyunca. Neyse ki saçlarımın bakımı kolaydır, pürüzsüz bir şekilde tarar ve ‘Voilà’ yapılır. Çok uzun, ipeksi, parlak, çok az bölünmüş uçlar, ve bundan bahsetmediğim takdirde, gümüş. Neden gümüş? Annem ve babam siyah saçları var, bu yüzden doğaüstü gücün bir ifadesi olarak ailemde ve burada bir genetik özellik. Doğru, çizgi film kahramanı gibi.Pekala, atavistik özelliği bir kenara itmek gerçek. Büyükannem uzun zaman önce annesinin de gümüş saçları olduğunu söyledi ve bana gözlerinde odaklanmamış bir görünümle bu özelliği anlattı. Annesinin ipeksi, gümüş rengini de istediğini söyledi, bunun yerine babasının esmer saçını miras aldığını söyledi. Görünüşe göre, anneannem annesinin gümüş saçlarından ciddi şekilde kıskanıyordu. Anneannemimi bırakıyormuşum gibi görünmeme izin verin, öyle olmadığımı söyleyin bana güvenin, ama kıskanç olmak yaşamak için çok kötü bir yol ve sadece kendinize zarar veriyor.Umm, üzgünüm, yine kestiriyor gibiyim. Her neyse, söylemeye çalıştığım şey saçlarımın kısa ve siyah olmasını çok isterim. Kesinlikle! Göze çarpıyor ve başa çıkmak çok daha kolay. Maalesef yapamam. Annem saçlarımı boyamama ya da kesmeme izin vermez.Kahretsin! Rüzgar hala çok güçlü. Bay Rüzgar, bugün biraz ısrarcı, bu da elbette bir şeyi gözlerimin içine soktu.Gözlerime bakmak ve aynaya yansıyan yüzümü görmek için çantamdan cep aynasını çıkardım. Yine de bana gerçek gibi hissetmiyor, bu sevimli kızın yüzü bana bakıyor. Yüz ince, iyi şekilli kaşlarla küçüktür. Gözler geniş ve parlak, burun ve ağız küçüktür. Dudaklar pürüzsüz ve davetkar bir pembedir. Cildin açık ve karlı beyazı, ince porselen gibi. Vücut minyon ve hala gelişiyor (umarım). Bacaklar uzun ve düzgündür. Bel, düzgün bir şekilde tanımlanmış kum saati şeklindeki göğüsleri yüksek değil, aynı zamanda küçük de değildir. Gözler mavi, iyi, onlar heterokromatik olmasalardı, sol göz kırmızı, ama ayakta durmak için mavi renkli bir kontak takarlardı.Öyle olsa bile, bu bir bayan, bu yüzden nadir gümüş saçlarım ve mavi gözlerim sayesinde göz alıcı bir görünüme sahip olan güzel bir kızım. Genel olarak, oldukça sevimli olduğumu söyleyebilirim. Cidden, gerçekten çok tatlıyım!Bugün böyle görünüyorum ama sadece birkaç haftalığına böyle oldum. Tüm değişiklikler nedeniyle, kimse beni tanımayacak. Açıkçası, eski benliğimden çok farklı görünüyorum, bu yüzden henüz benim gibi hissetmiyorum.Bir yabancıya benzediğimi biliyorum, ama bana güven, hepiniz Japon Eğer yakından bakarsanız, Japon özelliklerini kolayca görebilirsiniz. Yine de, bazı insanlar bazen ingilizce konuşurlar, ama bu gerçekten büyük bir problem. İngilizcem hafifçe berbat. Ben hakiki Japonca. Tünaydın. Mutlu Yıllar. Favori abur cubur. Bu benim İngilizcemin derecesi hakkında.Tekrar bağırmayı biliyorum. Son zamanlarda bunu çok yapıyorum. Şimdiki duruma geri dönücem. Gözümü taktığım yerdeki saçmalık gerçekten acıyor. Yapabildiğim halde, kişiyi de yok edebilirim. Peki, bakalım o kadar gitmeden ne olursa olsun onu alabilir miyim?Aynadaki gözüme bakıyorum ve sonra ne olursa olsun onu yerinden oynatmayı umuyordum. Sonunda, rahatsız edici maddeyi görüyorum ve pembemsi ile çıkardım. Küçük bir parça tahtaya benziyor.Ah, çok daha iyi. Neyse ki, onu almak için kişimi kaldırmam gerekmedi. Bu büyük bir acı olurdu, çünkü ben buna alışkın değilim ve büyük bir ayna olmadan yerleştiremem.Aynayı çantama koydum ve etrafına baktım. Çevremdeki öğrenciler gözlerini hızlı bir şekilde yok ederler.Merhaba, biraz fazla belli. Bana baktığını bilmediğimi mi sanıyorsun?Bu beni kötü bir ruh haline sokacak. Sadece bunu düşünerek baş ağrılarımdan bahsetmiyorum bile. Bunu başarabileceğimi söylemek isterim, ama bir erkek olduğumdan farklı olarak, bunu yapacak gücüm yok.[Haa] İçiyorum ve okul kapısına doğru bir sonraki adımı atmaya başladım, ama birdenbire bana garip bir şekilde bakıp etrafına bakmış gibi hissediyorum.Bir kız benden daha uzun bir kafa sırıtarak bana bakıyor. Benimle konuşmak istiyor gibi görünüyor, ama gerçekten sevmiyorum, bu yüzden hemen uzağa baktım.Kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Yoshida Tsukasa, tanıştığımıza memnun oldum. Beni web'de aramaya çalışırsanız, muhtemelen tek bir vuruş elde edemezsiniz. Her neyse, daha sonra size daha fazla ayrıntı vereceğim.Sonunda okula gidiyorum ve üzerinde yazılı ismimle bir ayakkabı kutusunun önünde duruyorum. Sızan kişisel bilgilerime acı bir şekilde gülümsüyorum ve kapıyı açıyorum. Birkaç düz dikdörtgen nesne dışarı doğru kayar ve kafama vurur. Grimace, çünkü sanırım biliyorum Ve indiği yere bak.lanet olsun haklıydım. Aşk mektupları. Biri bir erkek ve diğeri bir kızdan. Adamım, başım daha da kötüleşiyor. merhaba, şimdi bir kızım ve başka bir kızdan bir mektup alıyorum. Hayır teşekkür ederim, bir erkekten bir tane almayı tercih ederim.“Oh, bugün aldın mı? Bu çocuk popüler ve ateşli. ”(Miyuki)Miyuki bana doğru yürüyor ve gülerek diyor.“Kötü hissediyorum ve başım ağrıyor, bu yüzden bugün erken çıkıyorum.” (Tsukasa)“Bunu yapamazsın!” (Miyuki)“Cimri.” (Tsukasa)Çantama 'baş ağrısı' koydum ve somunlardan terliklere değiştim. Geri döndüğümde, Miyuki'nin göğsündeki okul amblemini görüyorum. Okul ambleminin siyah bir arka planı var, o bir genç, benimki bir ikinci sınıf için beyaz bir arka plana sahipken, liseden tekrar geçmek zorunda kalmaktan daha çok nefret ediyorum, ama bunun üzerinde ağlamanın faydası yok.Her neyse, Miyuki’nin aile kayıt defterinde küçük kız kardeşi olarak listeleniyorum. Sadece birkaç hafta önce ondan 2 yaş büyüktüm.“Tsukasa, bugün birlikte eve gidiyoruz, bu yüzden okuldan sonra burada buluşacağım. Tamam mı? ”(Miyuki)Nerede yaşadığınızı bilmiyorum ama burada ilişki birbirinizle yaptığınız değişiklikler değişirse değişir. Evde Miyuki bana “Onee-chan” diyor, ama dışarıda bana “Tsukasa” diyor. Miyuki, ayrım yapmakta oldukça iyi olma eğilimindedir.“Tamam Mii… Onee-chan.” (Tsukasa)Bana gelince, henüz henüz alışkanlıktan çıkamadım. Ona bazen Mii-chan derim ve kendimi aceleyle düzeltmek zorundayım. Miyuki, elbette, benim kucağımda gülüyor ve utanarak bakıyorum.“Biraz daha dikkatli olalım.” (Miyuki)“Biliyorum” (Tsukasa) Zayıf bir şekilde cevap veriyorum ve sınıfıma giden merdivenlere yöneliyorum. Bu tutum tamamen Miyuki. Mutsuzum, yardım edilemeyeceğini bilmeme rağmen, çünkü bu dünyadaki ablam benim.“Yo, Tsukasa.” (Hayato)İkinci kata çıkarken onunla gerçekten buluşmayı beklemiyordum. O benim eski en iyi arkadaşım ve bir üst düzey, çünkü geçen yılların çoğunda çeşitli nedenlerden dolayı yoktu. Yani şimdi onunla tekrar lisede okuyorum.Bana ne olduğuna dair hiçbir şey söylemedim, bu yüzden bakış açımdan, sadece onun genciyim. Bu yüzden onu öyle selamlıyorum."Günaydın, Hayato-sempai." (Tsukasa)Bundan hoşlandın mı? Çeviri ve düzenleme çok zaman alıcıdır. Lütfen bu AlucardSubs'u desteklemeyi düşünün.