"Eğer o sahneyi görebiliyorsam, kızın hepsi büyüdü, sözünü yerine getirmek için eve geliyor, sonunda yazabileceğimi biliyorum. Eminim. Elimden geldiğince telafi etmekten mutluluk duyarım. Orijinal ücretinin iki katını ödeyeceğim. Bu hikaye benim için her şey. Eğer yazabilirsem, benim için yeni bir başlangıç olacak. Hayatta bir dönüm noktası. Lütfen." "Ama ... ben kesinlikle giyinmek oyuncak değilim." "Eğer böyle hissediyorsan, sana söz veriyorum: resim yok." "Fotoğraf çekmeyi amaçladın mı?!" "Tamam! Resim yok! Görüntüyü beynime yakacağım ve hikayeyi yazmak için kullanacağım. Violet, lütfen." Daha sonra birkaç dakika boyunca, Violet taşlanmış bir yüzle durdu ve fikri baştan çıkarmaya devam etti, ancak sonunda Oscar'ın azimiyle dövüldü. Biri, kolayca şeylere baskı yapan türden olduğundan şüphelenmiş olabilir. Oscar, yeni anlayışlarıyla çok heyecanlı, Violet için güzel kıyafetler ve bir şemsiye satın almak için şehre doğru yola çıkarak uzun bir aldatmacayı kırdı. Üstte beyaz dantelli iki tonlu bir elbise ve altta mavi, kurdele kuşaklı bir bel getirdi. Şemsiye beyaz çizgili gökyüzü mavi, gölgelik fırfırlar kenarlı oldu. Violet şemsiyeden özellikle memnun görünüyordu ve ona teslim ettikten sonra açıp ve kapatıp, açıp ve kapatıp, sonra elinde etrafında döndürdü. "Daha önce hiç şemsiye almadın mı?" "Var. Ama ben bu kadar keyifli olanları bilmiyordum." "Öyle mi? Her zaman böyle büyüleyici kıyafetler giymişsiniz. Modanın sizin hobiniz olduğunu düşünürdüm." "Sadece ajansdaki üstlerim tarafından belirlenen tavsiyelere göre giyiniyorum. Ben sık sık terziler veya diğer bu tür dükkanlar kendim gitmedim." Sanki annesi tarafından seçilen kıyafetler giymiş bir çocuktu. Yeni bir düşünce Oscar'ı vurdu. Belki de tahmin ettiğimden çok daha genç. Bir şey düzgün çalışmıyor ve ne olduğundan emin değiliz. Şimdi alışverişini bitirdi, Oscar aceleyle Violet'in kıyafetlerini değiştirmesi için harekete geçti-fikrini değiştirmeden önce. Öğleden sonra oldu. Gökyüzü hafif bulutlu. Yağmur Olası görünüyordu, henüz onun parfüm havada asılı. Soğuk bir rüzgar, sonbaharı müjdeleyerek dans etti, ancak acı çekecek kadar sert değil. Oscar zaten beklemek için dışarı çıkmıştı. Gölün yanına taşıdığı ahşap bir sandalyeye oturdu ve bir boru içmeye başladı. Violet'in gelişinden beri, belirsiz bir düşünce duygusundan sigara içmekten kaçındı. Şimdi, o kadar hızlı olduktan sonra, duman karnına kadar nüfuz ediyordu. Birkaç dakika iç çektisarkık ağlamaklı çığlığı, "yağsız" ön kapıya geldiğinde tembel havada asılı olan halkaları üfledi. "Seni tuttuğum için üzgünüm." Onun zarif sesi karşılamak için boynunu bükülmüş. "Hayır…" - sorun yok canım, söylemek istiyordu, ama nefesi uçtu, onu sözleriyle yalnız bıraktı. Hala boğazında yakalanan söylenmemiş sözlerle Oscar, Violet'te huşu içinde baktı. Sanki onu ilk kez tekrar görüyormuş gibiydi. Saçları hayal kırıklığına uğradığında, üzerine yerleştirilen herhangi bir Gözden zaman çalmak için yeterli cazibesi vardı. Örgülü saçları yumuşak bir eğride çerçevesinin karşısında hafifçe akıyordu. Düşündüğünden çok daha uzundu. Ama fazla- Eğer bu yaşta yaşasaydı, tam da böyle görünecekti. O yıllar boyunca kızının soyunmasını, rol oynamasını ve göğsünden yanmış yanan bir his izlemeyi geçirmesi gerektiğini düşündü. "Benim için seçtiğiniz giysilerin görünümünden memnun musunuz?" Eteğinin kenarını bir yandan kavradı ve yerine döndü. Sanki başka bir alemden sonbahar renkleri dünyasına yüzmüş gibiydi. Bu ilahi yüzlü genç kadının güzelliği buydu. "Eğer sizi memnun ederse, gözlemlerinize başlayabilmeniz için göle geçeceğim ... aklınızda olan şey buydu, değil mi? Oluşturmak istediğiniz sahne için mi? Sadece bana bu kıyafeti dolaşmak yerine, sadece birkaç saniye için, suyun yüzeyinde beni görmek için tercih olurdu. Efendim, her şeyi bana bırakın. Hareketliliğim en yüksek kalibredir. Sadece kısaca, size ihtiyacınız olan sahneyi sağlayabilirim." Oscar, yarım düzine çekişme duyguları ile meşgul, sadece başını salladı ve tüm bu söylem sırasında Rıza hafif üfürüm verdi. Violet her zamanki serin, madde-aslında sesi ile sözlerini teslim, onun durumunu hiçbir zihin ödedi. Oscar'dan önceki genç kadın kızından oldukça farklı biriydi. Aynı altın kilitleri olmasına rağmen, gözlerinde tatlı bir ışıltı yoktu. Violet'in şemsiyesi kapalıydı. Bir yandan sıkıca kavradı ve omzuna düzleştirdi, sonra geri durdu ve dikkatli hesaplamalar yapıyormuş gibi suya baktı. Sonbaharın ihtişamı solmuş ve düşmüş, izleri gölün yüzeyi hakkında dağınık. Rüzgar kısa, düzensiz patlamalar, şimdi üfleme, şimdi sessiz geldi. Violet, dilinin ucuyla bir mekanik parmağını ıslattı ve rüzgarın yönünü test etmek için tuttu. Oscar onu korkuttu. Aniden, Violet gergin. Ayakları bir çatırdayan yere sıkıca kazdı ve bir gülümsemenin en ufak bir izini taşıyan yüz yüze döndü. "Endişelenme. Her şeyin tam olarak umduğun gibi gittiğini göreceğim."
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
