Kollarımın arasında toza dönüşen hasmım'dan geriye sadece kuşandığı ekipmanı ve koluma nüfuz ederek akan parıltılarıydı.
Vücuduma sürekli çarpan kılıç darbeleriyle beraber yıldırımlar ve oklar ansızın akın ederken, son feryadımı etmiş; tükenmekte olan son gücümle kabiliyet puanımı direkt dayanıklılığa verdim.
Süreç boyunca hüzmelerin getirdiği enerji yitip giderken, yerini seviye atlayışım'la tekrar yeni bir dinçlik edinmiştim.
Bu ana kadar ne kadar darbeyi üstlendiğimi bilemesem de geride bıraktığı tek şey acı yerine öfke olmuştu.
"Gebert onları!"
Sanırım hırıltılı bir şekilde nefes alıyor ve anlaşılmayacak bir şekilde kafamda yankılanan kelimeleri mırıldanıyordum.
Öldürdüğüm rakibin göğüsüme saplanmış olduğu kılıcı söküp attım. Hiç bir şey hissetmedim sadece öfkeyle dolup taşıyordum.
Gelen her bir darbeyi gözardı ederek, iyice dibime sokulmuş bu tipini s*ttiğim iskeletlere bir bir çıplak avuçlarım'la yakalamaya çalıştım.
Kaçmıyorlardı ama kendilerini savunmuyor da değillerdi. Ne olduğu, ne yapıldığı ve olacağı umurumda değildi. Her birini tek tek yakalayıp gebertecektim.
Ve ikinci kılıçlı piyadenin kafatasını avuçlarımın içine almıştım sonra o toza karışırken ben de bir diğerine geçtim.
Bu sıradaysa cübbeli g*t'se yıldırımlar yollamayı anca kesmişti. İsteyerek bırakmış olmasa da bir başka saldırı için tekrar hazırlığından adım gibi emindim.
Vakit kaybetmeden bir diğerine atıldım ve bir diğerine daha. Sonrasında geriye sadece okçular ve cübbeli k*ncık kalmıştı.
Üzerimde normalde yiyemeyeceğim kadar çok sayıda ok saplanmış ve bu okların sahiplerine doğru yavaş yavaş ilerlerken yenileri de eklenmeye devam etmekteydi.
Ağzımdan mırıltılar dökülmeye devam ediyor, buna binaen istikrarsız bir şekilde sözlerime eşlik ediyormuşum gibi aynı ritme sahip adımlarımı atıyordum.
Doğrudan cübbeli ibn*ye doğru ilerledim. Yanlarından geçtiğim iki okçu saldırılarına devam etse'de bu durum hiç s*kimde değildi.
Cübbelinin önünde dikildiğimde gözleri parıldamış, hiç yanında değilmişim gibi tekrar kitabını tok bir ses eşliğinde kapamıştı.
Ben bir elimi göğüsünde ki mücevhere diğer elimi kafatasına doğrultmuşken, bütün ortam buz kesmeye başlamış ortamda yapılan her harekete bir çatırdama eşlik eder olmuştu.
Okların deştiği uzuvlarım yavaş yavaş taş kesilmeye başlasa da hedeflerini kavrayan ellerime çare olamamıştı.
Aktif yeteneğimle birlikte sahip olduğu bütün parıltıları zorla harap etmeme ve içime çekmeme rağmen; cübbeli eleman ne geri bir adım atmış, nede bir korku emaresi göstermişti.
Aramızda yarım metrelik bir mesafeyle dondurucu soğuğun en çok etkilendiği kişi ben olmama rağmen, kendisinden çektiğim parıltılarla bu durumdan en az ben etkileniyordum.
Yinede ölmek bilmez bu kanc*ğa bakarken etkilenmeden edemedim. Göz çukurlarındaki o eşsiz kızıl parıltıya bakarken iliklerime kadar ürpermiştim.
Sonra hiç düşünmeden ön dişlerine yumup derin bir öpücük kondurdum. Birbirlerine kenetlenmiş ağzından doğru düzgün duygusal bir tepki alamadığım gibi böğründen kristali söküp aldım.
Kafatası ve vücudu o an çözülüp toza karıştığı anda artık tekrar eski bilincime kavuşmuştum.
Acıyı, sızıyı ve cildimde beliren sayısız çeşitteki yarayı aslen şimdi hissetmeye başladım.
Elimde kavramış olduğum kristalden çektiğim parıltılarla bir nebze acıma direnebiliyordum ama bu hiç son bulacakmış gibi değildi.
Birkaç okun sahip olduğum acıma katılmasıyla birlikte bakışlarımı kalan ikiliye çevirdim. Şans olacak ki artık okları bitmiş ve sahip oldukları bıçakları çekmiştiler.
Üstümdeki okları hor bir şekilde ayıklarken bana yaklaşmalarına izin verdim.
İşin en boktan kısımı olan; hepsiyle aynı anda karşılaşma faslını atlattığım için, şu an benim için fazlasıyla kolay bir duruma bürünmüştü.
*****
Kalan okçuları halletmem pek zor olmadı. Hatta birini sağ bile bıraktım. Bütün vücudunu Nekrotik Nufuz yeteneğimle çürütüp ayıkladıktan sonra, sadece kafatasını sağ tutacak bir şekilde ortada bırakmıştım.
Nede olsa bir sonraki teste kadar, biraz dinlenerek geçirmek istiyordum.
Vaktimi kendimi mücevherden emdiğim parıltılarla iyileştirerek değerlendirirken, mevcut durum pencereme bakmadan da edememiştim.
-----
--[?] Karakter Penceresi--
Ad: Mert Ünvan: Ruh Yiyen Irk: İnsan Güncel Sınıf: Warlock Seviye:4 Tecrübe: 250/775
Pek ilginç bir şey yoktu ama buraya geldiğimde bahsedilen, şu sınıf seçim aşamasına gelmem için sadece 525 tecrübe kalmıştı.
Ve sonra elimdeki kristali inceledim.
-----
-Ruh Kristali-
[?] Eşya Kalitesi: D+ Dayanıklılık Durumu: Düşük Barındırılan Ruh Parçacığı: 1,800/10,000
--
-Özellikler-
* Parçalanmış ruhların hüzmelerini depolanmasını sağlayan bir materyal. *Dayanıklılık Durumu Doluluk oranıyla eş değerdir.
-----
Sanırım elimdeki şeyi fazlasıyla tüketmiştim. Yararının olmadığını söyleyemem çünkü şuan sapa sağlam durmamı sağlayan tek şey buydu.
Geçen sürede biraz etrafı yokladım, öldürdüğüm iskeletlerden düşen her bir işe yarar eşyayı kuşandım ve kristalden sonra en ilginç ödülüm yine cübbeli iskeletten arta kalan bir kitap olmuştu.
-----
-Yıpranmış Büyü Kitabı-
[?] Eşya Kalitesi: E++ Dayanıklılık Durumu: Ortalama
--
-Özellikler-
*Ateş hasarına ve çürümeye %50 oranında dirençlidir *Yüksek kaliteli simya ürünü olan sayfaları sayesinde 10 adet Çemberli Büyü[?] barındırabilir. (çember başına 5 sayfa)
--
-Not-
*Çemberli Büyüler değişik şekillerde ritüeller gerektiren ve seviyesiyle beraber doğu orantıda çember sayısı artan oluşumlardır.
Ritüellerin içeriği de her büyüye göre değişiklik göstermektedir. Genelde büyülerin gerektirdiği en sık ritüeller: sözel, hareketsel, materyal ve benzer oluşumlardan biri yada birkaçını istemektedir.
-----
İlginç bir ögeydi. İçinde değişik karalamalar ve yazılar barındırmasıyla, sadece ilk otuz sayfası doluydu.
Neyse kurcalamama rağmen doğru düzgün bir şey çıkarmadığım için, cübbeliden edindiğim çantaya diğer ıvır zıvırlarla birlikte kitabı çantama koydum.
Bir sonraki aşamaya hazır olduğumu düşünerek sağ bıraktığım kafatasını yok edip, içindeki hüzmeleri şevkle özümsedim. Bunun sonucunda sadece biraz daha zinde hissetmekle beraber 50 tecrübe puanı elde etmiştim.
-----
-Alıştırma Sahası-
-6- Test 5 dakika içinde başlayacaktır. Altıncı etabın saldırganlarını defedin.
-----
Artık kendimi cidden hazır hissettiğimden emindim.
Aktif bir şekilde bıçak kullanacağım için, diğer elime Ayin Bıçağına eşlik edecek bir bıçak daha almış; üstümeyse saldırı şeklime uygun kaçacak oranda örme zırhları ve cübbeliden aldığım hiç yoktan iyidir denilebilecek deri kıyafetleri kuşanmıştım.
Kısa sürede kalan zaman da geçmiş, sonraki aşamanın başlangıcını temsil eden asıl bildirim ortaya çıkmıştı.
-----
-Alıştırma Sahası -
-6-
Yürüyen İskeletleri defedin
-----
Gerçekten de hazır olduğuma inanmıştım ama böyle bir şeyin karşısında sadece "Yok artık ebesinin..." diyebilmiştim.
Karşımda neredeyse bir Bölük diyebileceğim seksen kişilik etten yoksun bir gurup hizalanmıştı. Dona kalmıştım görüş alanımı onlarca ok doldurduğunda anca panikleyerek kendime gelmiş, "Buradan çıkmalıyım. Buradan çıkmalıyım..." diye gürültülü bir şekilde sayıklamaya başlamıştım.
Sanki biri dileğimi duşmuş olsa ki karşıma aniden bir bildirim paneli çıkmıştı.
-----
-Çıkış Paneli- Güncel Saat: 3.36
[Kabul] - [Ret]
--
-Not-
*Çıkabilmek için düşler diyarında 24 saat geçirmeniz gerekmektedir. *Düşler diyarından çıkıldığı taktirde 24 saat boyunca düşler diyarına geri dönülemeyecektir.
-----
Okların yetişmesine ramak kala hiç sorgulamadan kabul ettim.
*****
Kan ter içinde hemen yattığım yerden uyandım. Derin soluklar alıyor, kocaman açılmış gözlerimle etrafımı süzüyordum.
Sonra her şeyin kötü bir rüya olduğunu düşünürken, en son edindiğim bütün eşyalarla birlikte yatağın içinde kıvrıldığımı fark ettim.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
