GÖKYÜZÜM SENSİN - Türkçe Çevrimiçi Oku

Ambulans ve polis gelmişti. Spencer'ı yarasına bandaj uygulayıp kalp ritmi ve solunum düzensizliğinden dolayı bilincini kaybettiği için kalp masajı yapıldıktan sonra ambulansa yerleştirdiler. Şerif Degan'ın ifadesini alıyordu. Megan verandada donuk bir şekilde kanlar içindeki ellerine bakıyordu. Onun da ifadesinin alınması gerekiyordu ama şuan bunu yapacak durumda değildi. O yüzden şerif diğerlerine ona dokunmamasını söylemişti. Degan'ın işi bittiğinde Megan'ı hastahaneye götürüp sonra polis merkezine götürecekti. Gözlerindeki yaşı silip Megan'ın yanına doğru ilerledi. Boğazını temizleyip Megan'ın başucuna çömeldi. Megan'ın yanağını okşadı ve ona sıkıca sarıldı. Tekrardan ağlamamak için kendini sıktı. Megan'ın kendinde olmadığının farkındaydı.
"Ha... Hastahaneye..." diyerek Megan'ın elini tuttu. O sıra isimlerini haykıran biri vardı. Degan kafasını çevirince Jae Myung'u gördü. Arabayı boş bulduğu yere park edip koşarak gelmiş nefes nefese kalmıştı ve gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Arkasında da James vardı.
"Megan..." diyerek yaklaştı. Degan'a döndü. Degan kafasını salladı. Diğerlerinin de haberi olmuştu hızla iki araba evin yakınına geldi. Birinden Chris ve Tan indi. Birinden Elijah indi. Hepsi telaşla yanlarına koşturdular.
"Ne! Ne oldu?" diye bağırdı Chris.
"Siz iyi misiniz?" diye sordu Elijah.
"Hastahaneye gitmemiz lazım," dedi Degan.
Jae Myung'un gözü Megan'daydı. "Tamam binin gidelim hemen."
"Durumu nasıl?" diye sordu Tan.
Degan olumsuz bir şekilde kafasını salladı. "İyi değil."
"Megan, hadi kalk bizimle geliyorsun," dedi James ve Megan'ı kolundan tutup kaldırdı.
"Hadi! Hadi, çabuk," dedi Chris. Megan yürürken yalpalıyordu. Bir tarafından Degan diğer tarafından James tuttu. Jae Myung'un arabasına bindirdiler. Herkes arabaya binince hızla hastahanenin yolunu tuttular.
Geldiklerinde Megan bir an duraksadı ve binaya baktı. Degan onu tuttu ve yürümesine yardım etti. Ameliyata alınmıştı. Herkes dışarıda haber bekliyordu. Megan hâlâ donuk bir şekilde duruyordu ama gözyaşları yavaş yavaş akmaya başlamıştı. Ellerinde ki kana bakmaktan kendini alıkoyamıyordu. Elijah mendil çıkartıp tuvalette biraz ıslattı ve yanına gelip ellerini silmeye başladı. Megan tepkisizdi.
"Megan'ın bu hali beni korkutuyor," dedi Chris.
"Beni de," dedi Degan ve hatırlamaya başladı. Annesi ve babası öldüğünde de bir iki hafta böyle tepkisiz kalmıştı. Çok az konuşmuş, çok az yemek yemişti.

Saatlerce bekledikten sonra doktorlar ameliyathaneden çıktılar. Megan aniden ayaklandı. Doktor kafasını öne eğdi.
"Üzgünüm."
Herkese kurşun gibi isabet etmişti bu kelime. Tam o anda Degan'ın aileside gelmişti ve neye uğradıklarını şaşırdılar. Megan ağlayarak yere çöktü. "Hayır! Hayır! Büyükbaba! Lütfen... Lütfen! Ölemez! Hayır!" Büyükbabasının yanına girmek için adım attığında Sage ona sarılıp durdurdu ve onunla birlikte yere çöküp ağlamaya başladı. Jae Myung duvara yaslanarak yere oturdu ve Megan'ın çırpınışlarını gördükçe kalbi çıkarmışçasına ağladı. Chris kafasını ellerinin arasına alarak sakinleşmeye çalışsa da başarılı olamadı. Megan’ın bağırışını duymak ve onu o halde görmek can yakıyordu. Büyükbabasını tanımıyorlardı ama hissetmek için tanımaları gerekmiyordu. Sevdikleri kişinin canının nasıl yandığını görüyorlardı. Degan Megan'ın yanına geldi ve yere oturdu..
"Degan... Degan, büyükbabam... Büyükbabam," diyerek Degan'ın tişörtünü tutup çekiştirdi. Degan sesini çıkaramadı hıçkırıklara boğulmuştu. Megan'ı kolları arasına aldı. Elijah'da gözlerini kapatıp arkasını döndü. Gözyaşlarının akmasına izin vermeden.

Degan Megan'ı alıp onlara götürdü. Penny ona pijamalarından çıkardı. Dan işe dönmek zorundaydı ama kafası yerli yerinde değildi. Amy Megan'a sarılmış destek olmaya çalışıyordu.
"Megan'ın toparlanması zor olacak," dedi Blaine.
"Biliyorum, bundan korkuyorum ya," dedi Degan.
"Hepimiz ona destek olacağız," dedi Dan. "O benim de kızım. Spencer benim de babamdı."
"Senin işe gitmen gerekmiyor mu?"
"Bu kafayla gidemem. Arayıp haber vereceğim. Diğerleri beni idare ederler."
Megan yine tepkisiz haline dönmüştü. Sakinleşmişti ama yine tek noktaya odaklanmış bakıyordu. Penny ağlayarak kıyafetlerini toplayıp dolaba koyuyordu. Dan gelip sarıldı.
"Zavallı kız. Daha üç dört ay önce annesi ve babasını kaybetti. Şimdi çok yalnız hissediyordur."
"Biz onu yalnız bırakmayacağız."
"Biliyorum."

Diğerleri Chris'lerin evinde bütün gece kendilerini kaybedene kadar içtiler. Bu olay Jae Myung ile Chris'i daha da yakınlaştırmştı. Kötü olayların garip yanı da buydu düşman olduğun kişiyle bile birleşmesini sağlayabiliyordu.

Ertesi gün Megan merkeze gidip ifadesini verdi. Megan merkezden dönünce Sage yanına uğradı. Otopsiden bir kaç gün sonra cenaze hazırlıkları başlatıldı. Her şey ile Degan'lar ilgilendi. Degan Megan için evden siyah bir elbise aldı. Spencer'ın kanı hâlâ yerdeydi. Cenazeden sonra Megan eve dönmek isteyecekti. Polislerin işi de bitmişti. Oradan ayrılmadan her yeri temizledi Degan. Sonra elbiseyi alıp evine döndü. Spencer'ı tanıyan herkese haber verilmişti.

Cenaze günü hazırlanıp mezarlığa gittiler. Spencer'ın tabutu da gelmişti. Konuşmak isteyenler konuşmasını yaptı. Elijah'nın büyükbabası Brain'de gelmişti.
"Sana kızgın olmama rağmen neden bu kadar üzgünüm?" dedi Brain kendi kendine. "Sana haksızlık yaptım değil mi?" Kendi kendine Spencer’ın fotoğrafına bakarak sessizce konuştu.
Konuşma sırası Megan'a geldi. Ayağa kalkıp kürsünün ve tabutun bulunduğu yere gitti. "Anne ve babamı kaybedeli çok olmadı şimdi de büyükbabam... Büyükbabam her zaman gözlerimin içine bakar ve gözlerimin parlamasını görmeyi sevdiğini söylerdi. Annemle babamdan sonra da bunun için çok uğraştı. O eğlenceli ve neşeli biriydi. Dans ederdi, şarkı söylerdi, "dedi ve gülümseye çalışarak devam etti. "Ben bir şeyden şikayet etsem kafama yavaşça vururdu buraya gelmekten şikayet ettiğim zamanda aynısı yapmıştı. Bunu özleyeceğim. Onu... Onu özleyeceğim," gözyaşlarını sildi ve sesinin titremesini durdurmaya çalıştı. Derin bir nefes aldı ve yavaşça verdi. "Eğer bilseydim daha çok sarılır ve daha çok severdim..."Daha fazla devam edemedi.
Herkes üstüne toprak attı. Megan en son kalktı toprak atmaya. Elinde toprakla bir süre durdu. "Büyükbaba, umarım sana kırgın olmadığımı biliyorsundur. Beni merak etme. İyi olacağım. Seni seviyorum," dedi ağlayarak. "Gittiğin yerde huzur bul." Toprağı Spencer'ın tabutunun üstüne attı.

Eve geldiklerinde Megan koltuğa oturdu. Ellerini ovalıyordu. Herkes evdeydi. Degan Megan'ın önüne çöktü.
"Megan... Gözlerime bak," dedi ve Megan'ın kafasını kaldırdı. "Yalnız değilsin. Böyle durma. O zaman ki gibi olmana izin veremem. Ne kadar canımı acıtsa da bağır, ağla ama böyle durma. Bu beni daha çok korkutuyor ve daha çok canımı yakıyor lütfen, bir şey söyle. Susma!"
"Ne yapacağım şimdi? Her şeyin düzeleceğine inanmak büyük hataydı."
Degan cebinden lolipop çıkardı Megan'ın eline tutuşturdu. "Hey... Ben, çok uzun bir süre yanında olmayı planlıyorum. Sana yapışıp kalacağım ve istesen de benden kurtulamazsın. Birlikte üstesinden geleceğiz."
Megan'ın yüzünde hafif bir gülümseme oluştu. "Buna memnun olurum."
"Söz veriyorum," dedi Degan ve Megan'ı kendine çekerek sarıldı. Megan kafasını Degan'ın omuzuna gömdü. İkisi de birbirleri için gökyüzünü temsil ediyordu. İkisi nefes alamadıklarında birbirinin nefesi oluyordu. Megan'ın canı yandığında Degan onun merhemi oluyordu. Degan onun en büyük şansıydı. Megan'da Degan'ın en büyük şansıydı. Birbirlerinin nasıl hissettiğini anlayabiliyorlardı. Aynı şeyleri hissedebiliyorlardı. Aynı duyguları paylaşıyorlardı. Böyle büyük bir aşkla bağlı dostlukları vardı.
"Megan, nefes almana yardım etmeme izin ver. Hadi birlikte nefes alalım."
Yorumlarınızı eksik etmeyin. Devam etmemi isterseniz daha sık atacağım bölümleri. Teşekkürler şimdiden ^^

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;