İngilizce Çevirmenin Notu: Yaşasın! İlk kaba çevirisini yaptım. Hâlâ Japonca öğreniyorum bu yüzden %100 kelimesi kelimesine mükemmel bir çeviri beklemeyin lütfen. Bu sadece Japonca anlama seviyeme dayanmakta, bu yüzden üzerime gitmeyin~

------

"Şimdi beyler. 500 milyon yen'lik soygun davasının 7 yıllık yönergesinin bitmesine sadece 3 ay kaldı."
Fukuyama, özel soruşturma karargahının şişman görünüşlü yüzbaşısı, Alfred Hitchcock'a benzeyen bir ifadeyle 20 dedektife baktı. "Toplam 200 bin müfettiş gözaltına alındı, 150 bin şüpheli sorgulandı ve hazırlanan tüm soruşturma materyalleri tek bir veri odasına yerleştirildi."

“Tüm bunlar boşa gitmedi çünkü şüphelilerin sayısını dörde indirebildik." Olaydan bu yana araştırmacı olan dedektif Kojima, gözlerini Fukuyama'ya meydan okuyormuş gibi çevirdi, önceki kaptanı kısa bir süre önce emekli olduktan sonra göreve tayin edilmişti.

"Hayır, hiçbir şey boşa gitmez."

Bahane bulmak için acele eden Fukuyama'yı görmezden gelen Kojima keskin dişlerini gösterdi ve herkese baktı. "En güçlü ipucumuz olan özel boyanın özel bir mağazadan sadece 56 kişiye satıldığını buldum. O solgun kaka rengini 56 kişiden satın aldım."

"Bej, değil mi?" Yan taraftan, ön dişi eksik ve Alfred E. Newman'a benzeyen Dedektif Nunobiki, sözünü keserek “Bej boyaları satın alan on sekiz kişiden üçü kadın. Geriye on beş kişi kalıyor. On beş kişi arasında yaşlılar var.” dedi “İkisi 60 yaşından büyük. Geriye kalıyor on üç kişi. Bunlardan kişiden üçü kadar motosiklet kullanmıyor geriye kalıyor on kişi.”

“Bir dakika bekle. Bu üçünü şüphelilerimizden çıkarmamız gerçekten uygun mu? "diye aceleyle Yüzbaşı Fukuyama sordu. “Bir motosikletin ve ehliyetin olmasa bile, gizlice bir yerlerde tek başına pratik yapabilirsin.”

Kojima açıkça boş bir ifade ile Fukuyama'ya baktı. "Tabii ki bu üç kişiyi dahil etmeme olasılığı var. Bu üçünden ikisi ilkokul öğrencisi" dedi Nunobiki "Diğerinin sadece bir bacağı var." "Ben motosiklet süremeyen bir adamım," dedi Kojima. "Ve on kişiden, üçünün olay yerinde olmadıklarına dair sağlam kanıtları var."

“Biri olay sırasında polis karakolundaydı, çünkü satın aldığı boyayı kullanarak kapitalizmle ilgili bir üniversite binasının duvarını tahrip etti, diğeri olaydan birkaç gün önce öldü. Başka bir deyişle, olay günü cennetteydi." Kojima ciddi bir görünümüyle kibarca yanıtladı.

“Sonuncusu valilik emniyet müdürlüğü toplantısına katılıyordu. Başka bir deyişle, şefimiz. Bahçedeki tavşan kulübesini boyamak için boya aldığını iddia ediyor, ama bu kişinin mazeretini tekrar kontrol edelim."

Fukuyama öksürdü, "Gerek yok, olan bu."

"Yedi kişi kaldı." diye bağırdı Kojima.

“Üçünün satın aldıkları boyayı kullanma şansına sahip olmadığı açıktı. Tabii ki kontrol ettim ve onları doğruladım. Boyayı satın aldıktan hemen sonra, bunlardan biri mağazanın önüne düştü, kapak açıldı ve boya yola sıçradı. Çok fazla yaygara vardı, ancak alışveriş bölgesindeki birçok insan bunu doğruladı. Diğer ikisi boyalarını bahçelerine ve depolarına bıraktı.”

“Geriye dördü kaldı,” diye bağırdı Nunobiki dikkat çekmek için yandan.

"Mother Goose'un Ten Little Indians adında bir şarkısı var." Dedektif Saruwatari kapının yanındaki Daisuke'ye kıkırdayarak fısıldadı.

"Sorun ne? Lütfen kendi dilimizde konuş.” Kojima Saruwatari'ye baktıktan sonra, Daisuke purosunu ağzına alıp, köpek dişini göstererek dudağının bir ucuna astı. 

"Kambe, bu odada sigara içmeyi bırak."

”Ah, bu çok kabaydı," Daisuke, hâlâ sadece bir ya da iki santimetre kül olan purosunun ateşini hızla söndürdü ve ezerken, kibarca bir alüminyum kül tablası üzerinde yarıya bölünmüş olan puroyu attı.

"Ama Kojima-san, sen de sigara içmiyor muydun?" dedi Saruwatari sırıtarak.

"Sadece sigara olsa sorun yok, ama bu bir puro." Kojima dedi. "Birisi 8.500 yenlik Havana purosu içerken nasıl iş hakkında konuşabilirim?"

Saruwatari, Daisuke'yi hâlâ gülümserken savundu. "Ayrımcılık olduğunu düşünüyorum." dedi. "Çünkü Kambe sadece puro içer."

Nunobiki yandan Saruwatari'ye bakarak gülümsedi, "Hey, sen bir dedektifsin. Çok fazla milyonerin tarafını tutma."

"Haha. Haklısın. O zengin bir adamın, Kambe Kikuemon'un, oğlu." Yüzbaşı Fukuyama Daisuke'ye doğru eğildi ve gözlerini yuvarladı. "Sadece şeften duydum.”

"Bu kadar konuştuğunuz yeter," diye bağırdı Kojima, "Geriye dört kişi kaldı."

”Dört kişi, dört kişi, " Nunobiki dört parmağını kaldırdı ve herkese başını salladı. “Dördünün olay günü hiçbir mazereti yoktu, motosikletleri vardı, 20'li yaşlarının sonlarındaydılar ve montaj fotoğraflarında yer aldılar, ancak boyayı çoktan kullanıp kullanmadıklarından hâlâ emin değilim. Şimdi sadece emin olmak ve bilgi almak için takip ediliyorlar. Henüz evlerini araştırmadık.”

Yüzbaşı Fukuyama, Kojima'ya biraz korkutucu bir tonla "ama sadece üç ayımız kaldı" dedi. "Yönerge süresi sona ermeden önce bu dört kişiyi tanık olarak araştırmaya başlamak ve daha sonra bir ev soruşturması yürütmek daha iyi değil mi?”

"Yapacağız." dedi Kojima sesini alçaltarak.

"Suçlunun evinde parayı saklamamış olma ihtimalini düşünüyorum. Bir kez tanık olarak alındıktan sonra, daima takip edildiklerini düşünürler." 

"Bence tetikte olmaları için onları araştırabilirsin."

“Üç aylık sürenin yakın olup olmadığı, nasıl düşündüğünüze bağlı." Fukuyama sert bir bakışla mırıldandı, Kojima hafifçe eğildi. "Tabii ki, eğer Yüzbaşı onları tanık olarak çağırma talimatı verdiyse, fikrimi iyice zorlamazdım.”

Kojima ve Fukuyama'dan en uzak olan Saruwatari, yüksek sesle bağırdı "şüpheli olarak araştırıldığını fark edersen suçlu paranın saklandığı yeri değiştirmeye çalışabilir kendi mezarını kazıyormuşcasına.”

Kojima omuzlarını eğdi ve Saruwatari'ye döndü, "Evet, böyle suçlular var ama bu durumda, bu suçu düşünen akıllı bir adam böyle aptalca bir şey yapar mı?"

"Bu yüzden zaman sınırı neredeyse bitene kadar onları takip etmeye devam edip etmeyeceklerini merak ediyorum," Fukuyama rahatsız görünüyordu ve masanın üzerinde parmağıyla sonsuzluk sembolleri çizmeye başladı. "Yapabileceğimiz başka bir şey yok mu, onları takip etmeye devam etmek dışında?”

"Şey, takipleri paralel olarak yapılabilir. Onları gerçekten araştırdığımızı hissetmeliler."

"Uhm," Daisuke kapıya en yakın koltukta elini kaldırdı. "Bir önerim var."

Fukuyama somurtkan bir bakışla başını salladı, "Lütfen söyle."

“Suçlu parayı harcamaya başlarsa, nerede saklandıkları bilinebilir, bu yüzden dördünün para harcamasına izin vermenin iyi olduğunu düşünüyorum.”

Fukuyama gözlerini tekrar yuvarladı. “Nasıl?”